Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. I CSK 4694/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie z powództwa B.W.
‎przeciwko Bankowi spółce akcyjnej w W.
‎o ustalenie i zapłatę,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 grudnia 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 28 lutego 2022 r., sygn. akt I ACa 1154/21,

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od Banku spółki akcyjnej w W. na rzecz B.W. kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 28 lutego 2022 r. Sąd Apelacyjny w Gdańsku oddalił apelację pozwanego Banku spółka akcyjna w W. od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z 24 września 2021 r., w sprawie z powództwa B.W. o ustalenie i zapłatę.

Pozwana wniosła skargę kasacyjną, w której żądała uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w całości i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu w Gdańsku do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w całości oraz uchylenia poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z 24 września 2021 r. w całości i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Toruniu do ponownego rozpoznania, ewentualnie uchylenia zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w całości i orzeczenie co do istoty sprawy przez oddalenie powództwa w całości. Jako uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca wskazała, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona, ponieważ kwestionowane przez powoda postanowienia umowy kredytowej nie stanowią postanowień abuzywnych (stanowią przedmiot głównego świadczenia stron), pozwana nie ustalała kursów walut na potrzeby tabeli kursowej w sposób dowolny, a publikowane tam kursy miały charakter rynkowy, a ponadto nie zachodzą podstawy uznania umowy za nieważna, nieuzasadnione było nieuwzględnienie zgłoszonego przez pozwaną zarzutu zatrzymania świadczeń przysługujących powodowi względem pozwanej, podczas gdy możliwość skutecznego podniesienia zarzutu zatrzymania przez bank w przypadku orzeczenia przez sąd nieważności umowy kredytu jest dopuszczalna w orzecznictwie sądów powszechnych, a takie uprawnienie zostało potwierdzone przez Sąd Najwyższy. Wreszcie skarżąca zarzuca wyrokowi Sądu drugiej instancji błędne uznanie, że łącząca strony umowa kredytowa jest nieważna, z uwagi rzekomo na decydujące znaczenie w tym zakresie stanowiska kredytobiorcy (powoda), który domagał się stwierdzenia nieważności umowy kredytowej, a nie w oparciu o kryteria obiektywne.