Postanowienie SN z dnia 18 listopada 2022 r., sygn. II CSKP 205/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Kowalski (przewodniczący)
‎SSN Mariusz Załucki (sprawozdawca)
‎SSN Kamil Zaradkiewicz

w sprawie z wniosku Gminy Sandomierz
‎z udziałem B. P. i Skarbu Państwa - Starosty Sandomierskiego
‎o zasiedzenie,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 18 listopada 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej uczestniczki B. P.

od postanowienia Sądu Okręgowego w Kielcach
‎z dnia 27 marca 2019 r., sygn. akt II Ca 27/19,

1) stwierdza, że dokonane w dniu 6 września 2022 r.
‎i 25 października 2022 r. czynności określone jako postanowienia Sądu Najwyższego są orzeczeniami nieistniejącymi;

2) odrzuca wniosek o wyłączenie SSN Jacka Widło od rozpoznania sprawy;

3) odrzuca wniosek o wyłączenie SSN Grzegorza Misiurka od rozpoznania sprawy.

UZASADNIENIE

Wyznaczony do składu zarządzeniem Prezesa Sądu Najwyższego kierującego pracami Izby Cywilnej z 21 czerwca 2022 r. SSN Jacek Widło pismem z 7 lipca 2022 r. wniósł o wyłączenie go od orzekania w sprawie. Jako podstawę wniosku wskazał art. 51 k.p.c., oraz odpowiednio stosowane art. 48-49 k.p.c., oraz ewentualnie art. 44[1] § 1 k.p.c. (dobro wymiaru sprawiedliwości).

W uzasadnieniu SSN Jacek Widło wskazał, iż wniosek złożono z uwagi na treść wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu z 8 listopada 2021, (Dolińska -Ficek, Ozimek), z którego wynika, że orzeczenie wydane przez Sąd, w skład którego uczestniczy sędzia powołany na urząd sędziego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3), narusza standard z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (sądu ustanowionego ustawą). Powoduje to w ocenie SSN Jacka Widło poważne ryzyko traktowania orzeczenia wydanego w takiej sytuacji jak w warunkach nieważności postępowania. Wskazuje on w związku z tym, iż wniosek jest uzasadniony dobrem wymiaru sprawiedliwości, interesem stron i ich prawem do rzetelnego procesu oraz dobrem państwa. W ocenie SSN Jacka Widły podstawą rozstrzygnięcia może być także stosowany odpowiednio art. 44[1] § 1 k.p.c. (dobro wymiaru sprawiedliwości).