Interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.161.2023.1.MR1

Ustalenie czy koszty ponoszone na sfinansowanie działalności kulturalnej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania (sponsoring).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej 

20 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z dnia 20 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy koszty ponoszone od 1 stycznia 2022r. na sfinansowanie działalności kulturalnej polegające na nabywaniu świadczeń od podmiotów wskazanych w opisie sprawy podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania Wnioskodawcy na zasadach przewidzianych w art. 18ee ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca :

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X S.A. (dalej: X) oraz określone spółki od niej zależne tworzą podatkową grupę kapitałową Y II w rozumieniu przepisów ustawy o CIT (dalej każda ze spółek wchodzących w skład Y II: Spółka). Rokiem podatkowym Y II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą Y II jest X - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania Y II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1 -3 ustawy o CIT. Przychody podlegające opodatkowaniu przez Y II osiągane są zarówno ze źródła o charakterze operacyjnym, jak i ze źródła stanowiącego tzw. zyski kapitałowe.

Spółki prowadzące działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży określonych dóbr, w ramach prowadzonej polityki zarządzania podejmują również działania zorientowane na rynek, poprzez informowanie otoczenia zewnętrznego o bytności Spółki/jej działalności/marki. Informacje na temat prowadzonej działalności gospodarczej, w tym również informacje promujące markę Spółki, rozpowszechniane są za pośrednictwem rożnych form reklamy i marketingu służących promowaniu pozytywnego wizerunku Spółki.

Jednym z takich środków marketingowych wykorzystywanych przez Spółkę jest sponsorowanie działalności kulturalnej w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (zgodnie z art. 1 ust. 1 „Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.") Działalność Spółki w tym obszarze sprowadza się do wsparcia finansowego udzielanego podmiotom prowadzącym działalność kulturalną będącym instytucjami kultury, wskazanymi w art. 18ee ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, tj. wpisanymi do rejestru (dalej: rejestr) prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (dalej: ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej). Wsparcie to polega na nabywaniu od tych instytucji, za odpłatnością świadczeń, które w rozliczeniu podatku CIT są uznawane za koszty uzyskania przychodów. W kręgu sponsorowanych przez Spółkę instytucji kultury są/mogą być w szczególności wpisane do rejestru teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Zapłata za nabywane przez Spółkę świadczenia następuje na warunkach określonych w umowie/zleceniu zawartej ze sponsorowaną instytucją kultury (dalej: instytucja kultury, podmiot sponsorowany). W zamian za otrzymane przez podmiot sponsorowany środki pieniężne, Spółka otrzymuje ekwiwalentne świadczenie wzajemne (określone szczegółowo w umowie/zleceniu). Nabywane przez Spółkę świadczenia, w zależności od postanowień konkretnej umowy/zlecenia, polegają m.in. na umieszczeniu znaków identyfikacyjnych marki Spółki (logo Spółki) na materiałach informacyjnych dotyczących wydarzeń kulturalnych/artystycznych prowadzonych przez instytucję kultury, na terenie budynku instytucji kultury podczas prowadzonej przez nią działalności kulturalnej/artystycznej, w kampanii mediowej itp. Nie jest wykluczone, iż przedmiotem nabycia od w/w instytucji kultury będą również inne świadczenia niż wyżej wymienione. Świadczenia takie, z uwagi na ich związek z uzyskiwanymi przychodami, będą zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów - jako spełniające warunki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za otrzymane od instytucji kultury świadczenia sponsoringowe płatne jest przez Spółkę na podstawie faktur i innych dokumentów wystawionych przez podmioty sponsorowane na rzecz Spółki (poświadczających wykonanie przez podmiot sponsorowany świadczeń określonych umową).

Wydatki związane z wypłatą wynagrodzeń przez Spółkę tytułem realizacji umów/zleceń:

‒zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów związanych z bieżącą działalnością Spółki (tj. przychodów innych niż z zysków kapitałowych);

‒wysokość tych wydatków nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty dochodu ze źródła przychodów innych niż kapitałowe;

‒nie są i nie będą zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (za wyjątkiem planowanego odliczenia na zasadach art. 18ee ustawy o CIT, co jest przedmiotem niniejszego wniosku).

Pytanie

Czy koszty ponoszone od 01.01.2022 r. na finansowanie działalności kulturalnej polegające na nabywaniu świadczeń od podmiotów wskazanych w opisie sprawy (stanowiące koszty uzyskania przychodów) podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania Wnioskodawcy na zasadach przewidzianych w art. 18ee ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, koszty ponoszone przez Spółkę na finansowanie działalności kulturalnej prowadzonej przez podmioty wskazane w opisie sprawy kwalifikują się do obszaru działalności kulturalnej, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT, a co za tym idzie Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia ich od podstawy opodatkowania na zasadach i w wysokości przewidzianych w w/w przepisie.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność kulturalną w rozumieniu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, do których ustawa zalicza koszty poniesione m.in. na finansowanie instytucji kultury wpisanych do rejestru prowadzonego na podstawie odrębnych przepisów, do których odsyła przepis art. 18ee ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, pod warunkiem, że:

‒kwota odliczenia nie przekroczy w roku podatkowym kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych oraz

‒poniesione koszty nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Mając na względzie powyższe warunki uprawniające do skorzystania z preferencji podatkowej przewidzianej w art. 18ee ustawy o CIT, uważają Państwo, że wydatki jakie Spółka poniesie na finansowanie opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym działalności kulturalnej wpisują się w obszar działalności określonej w w/w przepisie.

Jednocześnie mając na względzie fakt, iż planowana wielkość tych wydatków nie przekroczy dochodu uzyskanego przez Y II z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych oraz że koszty te nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie czy też odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (poza odliczeniem na zasadach art. 18ee ustawy o CIT), to stoją Państwo na stanowisku, że 50% kwoty kosztów, poniesionych na finansowanie działalności kulturalnej będzie podlegała odliczeniu od podstawy opodatkowania, niezależnie od rozliczenia tych kosztów przez Wnioskodawcę zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wprowadzona przepisem art. 18ee ustawy o CIT ulga dla wspierających sport, kulturę i edukację to zachęta podatkowa dla podmiotów, które angażują się w działalność społecznie użyteczną (CSR) i wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe i naukę. Podmioty te mogą odliczyć 100% kosztów uzyskania przychodów (na zasadach zgodnych z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT) oraz - w ramach dodatkowej ulgi sponsoringowej - zyskały możliwość odliczenia dodatkowo kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów (przy spełnieniu określonych warunków). Powyższe znajduje potwierdzenie m.in.:

‒w objaśnieniach zamieszonych na stronie Ministerstwa Sportu i Turystyki „Ulgi podatkowe dla przedsiębiorców wspierających działalność sportową i kulturalną" (...), gdzie wskazano, że „Podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów w 100% do kosztów uzyskania przychodu, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym przez odliczenie od podstawy opodatkowania 50% poniesionych kosztów. Łącznie zatem w podatku dochodowym przedsiębiorca rozliczy 150% poniesionego kosztu. W praktyce skorzystanie z ulgi będzie oznaczało, że przedsiębiorca współpracujący z klubem sportowym, który przeznaczy na działalność tego klubu 20 tys. zł, opłacając podatek liniowy według 19% stawki, w podatku PIT zyskuje 3 800 zł (19% x 20 tys. zł) z uwagi na zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów oraz dodatkowo 1 900 zł (19% x 10 tys. zł) z uwagi na proponowaną możliwość odliczenia od podstawy opodatkowania 50% poniesionego kosztu, tj. 10 tys. zł. Łącznie w podatku dochodowym przedsiębiorca zyskuje zatem 5 700 zł.";

‒w poradniku przygotowanym przez Ministerstwo Finansów „Polski Ład - przewodnik o uldze na sponsoring sportu" (...), w którym wskazano, że „W praktyce ulga pozwoli podatnikowi rozliczyć w podatku dochodowym 150% poniesionych kosztów:

‒100% jako koszt uzyskania przychodów,

‒50% jako odliczenie w ramach ulgi.”;

‒w interpretacjach indywidualnych, np.:

‒interpretacji indywidualnej z dnia 21 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.453.2022.3.BJ;

‒interpretacji indywidualnej z dnia 27 lipca 2022 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.422.2022.1 .PS (interpretacja wprawdzie dotyczy ulgi sponsoringowej w rozliczeniu z tytułu PIT, ale zasady korzystania z tej ulgi są analogiczne jak w przypadku CIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można, wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT,

Ulga sponsoringowa na CSR: ang. Corporate Social Responsibility, społeczna odpowiedzialność biznesu ma przynieść korzyści podmiotom działającym w określonym obszarze CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność kulturalną jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzącym działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga sponsoringowa określona w art. 18ee ustawy o CIT stanowi zachętę podatkową dla przedsiębiorców, którzy wspierają działalność sportową, kulturalną, szkolnictwo wyższe i naukę. Ulga polega na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na ww. działalność. Podatnik, który ponosi wydatki na wymienione cele, oprócz zaliczenia ich do kosztów podatkowych może dodatkowo odliczyć 50% tych kosztów od podstawy opodatkowania.

Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z instytucjami kultury, klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. instytucjom kultury) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu podlegają koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym.

W przypadku ulgi na działalność kulturalną zgodnie z art.18ee ust.4 ustawy o CIT odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na finansowanie:

Prawo do ulgi przysługuje w odniesieniu do kosztów spełniających definicję kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o CIT. Ulga, o której mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 4 ustawy CIT przysługuje, jeżeli wydatki poniesione przez przedsiębiorcę na finansowanie instytucji kultury wpisanej do rejestru prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, mają charakter wzajemny, tj. instytucja umieszcza logo lub informację o przedsiębiorcy w ogólnie dostępnych materiałach.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Y II prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży określonych dóbr podejmując również działania zorientowane na rynek, poprzez informowanie otoczenia zewnętrznego o bytności Spółki/jej działalności/marki. Informacje na temat prowadzonej działalności gospodarczej, w tym również informacje promujące markę Spółki, rozpowszechniane są za pośrednictwem rożnych form reklamy i marketingu służących promowaniu pozytywnego wizerunku Spółki. Y II wykorzystuje środki marketingowe w postaci sponsorowania działalności kulturalnej w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Działalność Spółki w tym obszarze sprowadza się do wsparcia finansowego udzielanego podmiotom prowadzącym działalność kulturalną będącym instytucjami kultury, wskazanymi w art. 18ee ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, tj. wpisanymi do rejestru (dalej: rejestr) prowadzonego na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wsparcie to polega na nabywaniu od tych instytucji, za odpłatnością świadczeń, które w rozliczeniu podatku CIT są uznawane za koszty uzyskania przychodów. W kręgu sponsorowanych przez Spółkę instytucji kultury są/mogą być w szczególności wpisane do rejestru teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury. Zapłata za nabywane przez Spółkę świadczenia następuje na warunkach określonych w umowie/zleceniu zawartej ze sponsorowaną instytucją kultury. W zamian za otrzymane przez podmiot sponsorowany środki pieniężne, Spółka otrzymuje ekwiwalentne świadczenie wzajemne (określone szczegółowo w umowie/zleceniu). Nabywane przez Spółkę świadczenia, w zależności od postanowień konkretnej umowy/zlecenia, polegają m.in. na umieszczeniu znaków identyfikacyjnych marki Spółki (logo Spółki) na materiałach informacyjnych dotyczących wydarzeń kulturalnych/artystycznych prowadzonych przez instytucję kultury, na terenie budynku instytucji kultury podczas prowadzonej przez nią działalności kulturalnej/artystycznej, w kampanii mediowej itp. Nie jest wykluczone, iż przedmiotem nabycia od w/w instytucji kultury będą również inne świadczenia niż wyżej wymienione. Świadczenia takie, z uwagi na ich związek z uzyskiwanymi przychodami, będą zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów - jako spełniające warunki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Wynagrodzenie za otrzymane od instytucji kultury świadczenia sponsoringowe płatne jest przez Spółkę na podstawie faktur i innych dokumentów wystawionych przez podmioty sponsorowane na rzecz Spółki (poświadczających wykonanie przez podmiot sponsorowany świadczeń określonych umową). Wydatki związane z wypłatą wynagrodzeń przez Spółkę tytułem realizacji umów/zleceń zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów związanych z bieżącą działalnością Spółki (tj. przychodów innych niż z zysków kapitałowych), wysokość tych wydatków nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty dochodu ze źródła przychodów innych niż kapitałowe, nie są i nie będą zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym wydatki ponoszone przez Spółkę na finansowanie działalności kulturalnej polegające na nabywaniu świadczeń od podmiotów wskazanych w opisie sprawy (stanowiące koszty uzyskania przychodu) polegają odliczeniu od podstawy opodatkowania Wnioskodawcy na zasadach przewidzianych w art. 18ee ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Spółkę na podstawie zawartej umowy/ zleceniu, zgodnie z którą Spółka przekazuje podmiotom sponsorowanym środki pieniężne w zamian za ekwiwalentne świadczenia wzajemne określone szczegółowo w umowie/zleceniu będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. Spółka bowiem spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 15 ustawy o CIT.

Niewątpliwie wydatki poniesione przez Spółkę będą mieć przełożenie na osiągnięcie przychodów Spółki - jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne. Jak wynika z opisu sprawy zawieranie umowy/ zlecenia ze sponsorowanymi instytucjami kultury ma na celu informowanie otoczenia zewnętrznego o bytności Spółki/jej działalności/marki poprzez rozpowszechnianie za pośrednictwem różnych form reklamy i marketingu informacji służących promowaniu pozytywnego wizerunku Spółki.

Podkreślenia wymaga, że wydatki opisane we wniosku stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez Spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że działania Spółki wskazane we wniosku wpisują się także w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu, albowiem mają wpływ na poprawę wizerunku Spółki, poprzez ugruntowanie jej wiarygodności biznesowej oraz uwiarygodnienie pozytywnego postrzegania jej działalności, jako spójnego z wartościami CSR.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że jednym ze środków marketingowych wykorzystywanych przez Spółkę jest sponsorowanie działalności kulturalnej w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Wydatki związane z wypłatą wynagrodzeń przez Spółkę tytułem realizacji umów/zleceń:

‒zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów związanych z bieżącą działalnością Spółki (tj. przychodów innych niż z zysków kapitałowych);

‒wysokość tych wydatków nie przekroczy u Wnioskodawcy kwoty dochodu ze źródła przychodów innych niż kapitałowe;

‒nie są i nie będą zwrócone Spółce w jakiejkolwiek formie, jak również nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (za wyjątkiem planowanego odliczenia na zasadach art. 18ee ustawy o CIT, co jest przedmiotem niniejszego wniosku).

W konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na podstawie zawartej umowy/ zlecenia ze sponsorowanymi instytucjami kultury, zgodnie z którą Spółka przekaże sponsorowanym instytucjom kultury środki pieniężne na ekwiwalentne świadczenie wzajemne polegające m.in. na umieszczeniu znaków identyfikacyjnych marki Spółki (logo Spółki) na materiałach informacyjnych dotyczących wydarzeń kulturalnych/artystycznych prowadzonych przez instytucję kultury, na terenie budynku instytucji kultury podczas prowadzonej przez nią działalności kulturalnej/artystycznej, w kampanii mediowej itp., które będą zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, będą mogły korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

Tym samym należy zgodzić się z Państwem, że wydatki ponoszone przez Spółkę na finansowanie działalności kulturalnej polegające na nabywaniu świadczeń od podmiotów wskazanych w opisie sprawy (stanowiące koszty uzyskania przychodu) podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki na zasadach przewidzianych w art. 18ee ustawy o CIT.

W konsekwencji stanowisko Spółki w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

‒Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).