Interpretacja indywidualna z dnia 27 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.117.2023.1.MW

W zakresie poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę jako płatnika z tytułu opłat uiszczanych za prawo dostępu do serwisu i obowiązku sporządzenia informacji IFT-2R, IFT-2.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 lutego 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1.na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za kody umożliwiające dostęp do serwisu (...)?

2.Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2?

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

B Spółka Akcyjna (dalej: "Spółka") jest polskim rezydentem podatkowym, zaś jej głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie płatnej telewizji satelitarnej, ze szczególnym uwzględnieniem formuły kanałów o tematyce (...). Za pośrednictwem platformy satelitarnej Spółka nadaje własne kanały telewizyjne - (...) pod marką B - a także transmituje kanały telewizyjne innych nadawców telewizyjnych. Od pewnego czasu Spółka umożliwia również dostęp do usług telewizyjnych za pośrednictwem Internetu (usługa OTT). Dodatkowo, Spółka umożliwia również swoim abonentom w ramach usług (...) oglądanie filmów i seriali na żądanie w wybranym przez nich czasie. Spółka świadczy usługi telewizyjne przede wszystkim na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z którymi zawiera umowy na świadczenie usług telewizji satelitarnej.

W celu uatrakcyjnienia świadczonych usług Spółka zawarła umowę z podmiotem mającym siedzibę na terytorium (…) - A Inc. (dalej Kontrahent lub A), (...)

Kontrahent jest rezydentem podatkowym Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (Spółka dysponuje i będzie dysponowała w przyszłości aktualnym i ważnym certyfikatem rezydencji tego podmiotu, potwierdzającym jego rezydencję podatkową na terytorium USA). A nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, jak również, według wiedzy Spółki, nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Kontrahent Spółki nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

A jest organizatorem (…). Kontrahent licencjonuje również prawa do (…) różnym stacjom telewizyjnym. Wraz z rozwojem technologii Kontrahent stworzył i udostępnia również serwis streamingowy (...), w ramach którego oferuje dostęp do transmisji (...) on-line, materiałów audiowizualnych (...).

Zgodnie z umową zawartą pomiędzy Spółką a Kontrahentem, Spółka jako licencjobiorca uzyskała niewyłączne prawo oferowania abonamentów Pakiet (...) obecnym i przyszłym abonentom Spółki, którzy korzystają z usług telewizyjnych on-line oferowanych przez Spółkę. Zgodnie z definicją zawartą w umowie Pakiet (...) ofertę subskrypcji niektórych (...) A (oraz, jeśli ma to zastosowanie, inną zawartość określoną przez A) na sezon A 2022 - 2023, które zostaną udostępnione w ramach usługi (...). Dostęp do materiałów audiowizualnych w ramach serwisu (...) będzie możliwy za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej A (...) dostępnej na komputerach lub urządzeniach mobilnych oraz za pośrednictwem aplikacji stworzonej i sygnowanej przez A. Spółka jako licencjobiorca będzie mogła oferować subskrypcje serwisu (...) jako element swojego pakietu usług telewizyjnych - innymi słowy, dostęp do serwisu (...) będzie więc możliwy wraz z innymi usługami świadczonymi przez Spółkę. Abonent Spółki, który zdecyduje się na zakup dostępu do serwisu (...) (w ramach pakietu Pakiet (...)) będzie więc miał - oprócz korzystania z usług telewizyjnych świadczonych przez Spółkę - również dostęp do usług świadczonych przez A.

Od strony technicznej - w celu realizacji postanowień umowy - Kontrahent dostarczy do Spółki 400 kodów, które Spółka będzie dystrybuować wśród swoich obecnym i przyszłych abonentów (możliwe jest zwiększenie liczby kodów, które będzie mogła dystrybuować Spółka). W celu uzyskania dostępu do serwisu streamingowego (...) osoba, która nabędzie kod będzie musiała utworzyć konto na stronie (...) i zamienić nabyty od Spółki kod na dostęp do serwisu (...). Po dokonaniu tych formalności osoba, która założy konto na stronie internetowej (...) i rozpocznie subskrypcję będzie miała dostęp do materiałów zgormadzonych w ramach serwisu (...), w szczególności (...).

Jednocześnie umowa dopuszcza pewien stopień integracji systemów Spółki oraz jej Kontrahenta w celu ułatwienia dostępu abonentom do serwisu (...), aczkolwiek celem tej integracji będzie tylko ułatwienie dostępu abonentowi Spółki do serwisu (...) oferowanego przez Kontrahenta, przykładowo poprzez umożliwienie dostępu do serwisu (...) z poziomu dekodera Spółki lub strony internetowej Spółki.

Z uwagi na fakt, iż korzystanie z serwisu wiąże się z koniecznością założenia konta w tym serwisie, to tym samym korzystanie z serwisu (...) przez abonentów Spółki, którzy nabyli dostęp do tego serwisu za pośrednictwem Spółki wiąże się z koniecznością akceptacji przez abonenta Spółki warunków korzystania z tego serwisu, które to warunki są opracowywane i modyfikowane wyłącznie przez A. Spółka nie ma żadnych uprawnień w decydowaniu, na jakich warunkach udostępniane są treści zawarte w serwisie A, jak długo określony materiał audiowizualny będzie dostępny w serwisie, etc. - decyzje w tym zakresie pozostają w wyłącznej gestii A.

Tak więc A posiada własny serwis streamingowy, na którym udostępnia materiały audiowizualne dotyczące (…), w tym (...), do których prawa posiada A, zaś Spółka sprzedaje swoim abonentom dostęp do tego serwisu poprzez dystrybucję nabytych od Kontrahenta kodów, które to kody abonent będzie mógł wymienić na dostęp do serwisu stremingowego A. Zgodnie z umową pomiędzy Spółką a A, Spółka będzie traktowana jako "(...)", czyli sprzedawca do użytkownika końcowego.

Jeżeli chodzi o opłaty, to zgodnie z ustaleniami stron Spółka ponosi na rzecz A opłaty za kody umożliwiające dostęp do serwisu (...), które następnie odsprzedaje swoim abonentom korzystającym z usług telewizyjnych on-line (OTT).

Pytania

1.Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za kody umożliwiające dostęp do serwisu (...)?

2.Czy w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki:

‒na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za kody umożliwiające dostęp do serwisu (...), oraz

‒w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2.

Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

BRAK OPODATKOWANIA PODATKIEM ŹRÓDŁOWYM NALEŻNOŚCI ZA PRAWO (KODY) DOSTĘPU DO SERWISU (...)

Dystrybucja kodów (dostępów) do serwisu a nabycie licencji

Artykuł 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy i CIT, w przypadku wypłat na rzecz podmiotów zagranicznych Spółka jako płatnik powinna potrącić 20% podatek dochodowy od następujących przychodów:

‒z praw autorskich lub praw pokrewnych,

‒z odsetek,

‒z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,

‒z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego,

‒za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego,

‒za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - w tym przypadku umowy polsko-amerykańskiej.

W myśl art. 13 ust. 2 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu unikania od opodatkowania w zakresie podatków od dochodów, należności licencyjne mogą być opodatkowane w Polsce (czyli w państwie, w którym powstają), i zgodnie z polskim prawem, ale podatek pobierany u źródła (w Polsce) nie może przekroczyć 10% kwoty należności licencyjnych brutto.

Definicję należności licencyjnych zawiera z kolei art. 13 ust. 3 polsko-amerykańskiej umowy, zgodnie z którym określenie "należności licencyjne" oznacza:

a)wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub umiejętności (know-how), oraz

b)zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Jak wynika z obu przepisów - tj. zarówno z art. 21 ust. 1 pkt 1 polskiej ustawy o CIT, jak również z art. 13 ust. 3 polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - podatkiem źródłowym objęte są należności wypłacane jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzych utworów autorskich, tj.:

‒w polskiej ustawie o CIT mowa jest o przychodach z praw autorskich, które obejmują prawo własności utworu lub licencję do utworu (która to licencja jest tytułem prawnym korzystania z cudzego utworu), zaś

‒w polsko-amerykańskiej umowie mowa jest o używaniu lub prawie do używania dzieła autorskiego, innymi słowy jest tutaj mowa o licencji oraz o sprzedaży (zamiany lub innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami) w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej sprzedaży (zamiany lub innej dyspozycji) za odpłatnością uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub prawami.

Tym samym jeżeli Spółka wypłaca wynagrodzenie podmiotowi zagranicznemu (A), które nie jest wynagrodzeniem za przeniesienie na Spółkę praw autorskich oraz nie jest wynagrodzeniem za licencję (czyli prawo do korzystania z dzieł autorskich) - to zarówno w świetle polskiej ustawy o CIT, jak również w świetle polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania takie wynagrodzenie nie będzie objęte podatkiem u źródła w Polsce.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w ramach zawartej przez strony umowy Spółka uzyskała prawo do sprzedaży dostępów (kodów) do serwisu streamingowego. Skoro umowa zawarta pomiędzy Spółką a A przewiduje, że Spółka ma prawo sprzedawać kody umożliwiające abonentom Spółki dostęp do serwisu (...), to w konsekwencji uprawnienia Spółki w tym zakresie obejmują wyłącznie prawo do dystrybucji kodu (dostępu do tego serwisu), a tym samym należy uznać, że Spółka nie uzyskała żadnego prawa do korzystania z serwisu streamingowego, korzystania z treści zawartych w serwisie, a w szczególności Spółka:

i. nie otrzymała żadnych uprawnień dotyczących decydowania o repertuarze utworów audiowizualnych dostępnych w ramach serwisu (...) - innymi słowy o tym jakie (...) będą dostępne w serwisie (...) decyduje wyłącznie A,

ii. nie otrzymała jakichkolwiek uprawnień do poszczególnych utworów audiowizualnych dostępnych w ramach serwisu (...) - wszelkie prawa do tych utworów przysługują A, tym samym Spółka nie może korzystać z tych utworów w jakikolwiek sposób, przykładowo nie może ich zamieszczać na swoich kanałach telewizyjnych, czy też oferować w swojej bibliotece (...),

iii.nie ma prawa dokonywać żadnych zmian, czy modyfikacji, w treściach (utworach) dostępnych w serwisie (...) - wszelkie uprawnienia związane z modyfikacją treści zamieszczonych w serwisie streamingowym (...) przysługują wyłącznie A,

iv.nie ma prawa opracowywania i modyfikowania warunków świadczenia usług przez serwis (...), Spółka nie ma żadnych uprawnień w decydowaniu na jakich warunkach udostępniane są treści zawarte w tym serwisie, jak długo określony utwór będzie dostępny w serwisie, etc. - decyzje w tym zakresie pozostają w wyłącznej gestii A,

v.nie uzyskała żadnych uprawnień w zakresie kwestii technicznych dotyczących serwisu (...) - właścicielem serwisu i aplikacji, dzięki której możliwy jest dostęp do serwisu (...) jest wyłącznie A i to ten podmiot może decydować o wszelkich funkcjonalnościach aplikacji, wymaganiach technicznych umożliwiających korzystanie z aplikacji, urządzeniach na których aplikacja będzie możliwa do uruchomienia, etc.

Tym samym wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A jest wynagrodzeniem za prawo dostępu, a dokładniej kodów umożliwiających dostęp, do serwisu (...), który Spółka odsprzedaje swoim abonentom. Spółka jest więc jedynie dystrybutorem kodów (dostępów) do serwisu (...) i przysługują jej prawa właściwe dla dystrybutorów. Potwierdza to również status Spółki jako (...), co oznacza podmiot dokonujący sprzedaży końcowemu użytkownikowi. Oznacza to więc, że Spółka nie nabywa prawa własności utworów, jak również Spółka nie nabywa licencji do utworów audiowizualnych zawartych w serwisie (...), nie ma prawa do korzystania (użytkowania) z utworów audiowizualnych dostępnych w serwisie (...), etc.

W konsekwencji w ocenie Spółki wypłacane przez nią należności na rzecz A:

(i) nie wypełnią definicji należności, które objęte są podatkiem źródłowym w Polsce na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - Spółka nie nabywa prawa własności, czy licencji do tych treści audiowizualnych dostępnych w serwisie, sam zaś dostęp (kod) do serwisu (...) nie jest objęty zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

oraz

(ii) nie wypełnia definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdyż Spółka nie nabywa prawa do używania oraz nie nabywa prawa własności do utworów audiowizualnych stanowiących dzieła autorskie, a jedynie prawo do dostępu do serwisu (...).

Stanowisko wnioskodawcy przyporządkowane do pytania (pytań) przedstawionego we wniosku.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdza również Komentarz do Modelowej Konwencji OECD, który co prawda nie ma mocy wiążącej, ale należy traktować go jako rodzaj wykładni autentycznej. Ramowa Konwencja OECD jest bowiem dokumentem wypracowanym na podstawie konsensusu państw - członków OECD. Sam zaś Komentarz - również wypracowany w drodze porozumienia państw członków organizacji - jest opracowaniem zawierającym informacje jak należy interpretować poszczególne postanowienia konwencji. Co ważne, każde z państw, które nie zgadza się z brzmieniem postanowienia modelowej Konwencji lub też zamierza odmiennie niż w Komentarzu interpretować postanowienia tej Konwencji ma możliwość zgłoszenia zastrzeżeń do Konwencji, które są częścią Komentarza. Z tych też przyczyn postanowienia zarówno polskiej ustawy o CIT, jak również polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania należy interpretować z uwzględnieniem postanowień Komentarza do Modelowej Konwencji OECD.

W punkcie 14.4 Komentarza potwierdzono zaś, że wszelkie opłaty za prawo do dystrybucji oprogramowania nie stanowią wynagrodzenia za jego używanie, a tym samym nie są objęte definicją należności licencyjnych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem źródłowym.

W punkcie 14.4 Komentarza wskazano, że:

Porozumienia między właścicielem praw autorskich do programu a pośrednikiem zobowiązanym do dystrybucji często przewidują, że dystrybutor ma prawo do rozprowadzania kopii oprogramowań bez prawa ich kopiowania. W ramach transakcji tego typu prawa nabyte w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii programów. W takiej transakcji dystrybutorzy płaca tylko za nabycie kopii oprogramowań, a nie za korzystanie z jakiegokolwiek prawa do korzystania z praw autorskich do oprogramowań. Dlatego w ramach transakcji, w trakcie której dystrybutor dokonuje zapłaty za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez nabycia prawa do kopiowania tego oprogramowania), prawa dotyczące działań podejmowanych dla celów dystrybucji oprogramowań nie powinny być brane pod uwagę przy analizowaniu charakteru transakcji na potrzeby podatkowe. Wypłaty tego rodzaju powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 i to niezależnie od faktu, czy rozprowadzane kopie dostarczane są na nośniku materialnym lub drogą elektroniczną (ponieważ dystrybutor nie ma prawa powielania oprogramowań), lub niezależnie od faktu, że oprogramowanie jest przedmiotem nieznacznych modyfikacji w celu ułatwienia jego zainstalowania.

Jakkolwiek przytoczony fragment wprost odnosi się do dystrybucji oprogramowania komputerowego, to również należy odnieść go do opłat z tytułu dystrybucji innych rodzajów praw, a w szczególności praw do utworów audiowizualnych, które - jak w przypadku umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem - są dystrybuowane na takich samych zasadach jak egzemplarze oprogramowania.

Stanowisko wnioskodawcy przyporządkowane do pytania (pytań) przedstawionego we wniosku.

Dodatkowo należy również wskazać, że stanowisko Spółki przedstawione w niniejszym wniosku potwierdził już Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 grudnia 2019 roku (nr 0114- KDIP2-1.4010.408.2019.2.SP), która dotyczyła opłat, jakie Spółka ponosi z tytułu praw do dystrybucji dostępu do serwisu streamingowego N. W pewnym stopniu (...) i (...) to serwisy działające na podobnych zasadach, przy czym (...) koncentruje się przede wszystkim na filmach i serialach, zaś A w ramach serwisu (...) koncentruje się głównie na transmisjach (…), a dodatkowo także na programach związanych z (...). Co więcej, oba serwisy działają na podobnych zasadach, tj. każdy z tych podmiotów ma własny serwis streamingowy działający w aplikacji należącej do każdego z tych podmiotów, na którym zamieszcza według własnego uznania wybrane przez siebie utwory, umożliwiając subskrybentom dostęp do wybranych treści w czasie i miejscu przez nich wybranym. Co więcej, zakres uprawnień, jakie przysługują Spółce na podstawie umowy z A jest zbieżny z zakresem uprawnień jakie przysługują Spółce na podstawie umowy z (...) . W obu przypadkach Spółka ma jedynie uprawnienie do dystrybucji samego dostępu do serwisu - odpowiednio dostępu do serwisu (...) oraz serwisu (...). Jednocześnie zarówno w przypadku umowy z (...) jak i z A sama Spółka nie ma dostępu do treści (utworów) udostępnionych w obu serwisach, nie ma prawa do samodzielnego korzystania z tych treści, jak również Spółka nie ma prawa do udzielania sublicencji do treści zawartych w obu serwisach.

Prawa do transmisji wydarzeń (...)

Nawet gdyby uznać, że definicja należności licencyjnych obejmuje prawo do dystrybucji kodów (dostępów) do serwisu streamingowego - z czym Spółka, z przyczyn wskazanych powyżej nie zgadza się - to i tak Spółka nie powinna pobierać podatku źródłowego od wypłacanych A należności z tego tytułu z uwagi na jeszcze jedną okoliczność. Mianowicie - z punktu widzenia (…) - najistotniejsze znaczenie mają transmisje i retransmisje (...), które dostępne są w należącym do A serwisie streamingowym (...). Z kolei transmisje i retransmisje wydarzeń(...), w tym również transmisje i retransmisje (...), nie są dziełem autorskim i dlatego nie są objęte zakresem definicji należności licencyjnych w świetle art. 13 polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Stanowisko takie potwierdził już wcześniej w sprawie interpretacji wydanej dla Spółki Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 25 lipca 2017 roku (sygn. akt III SA/Wa 3049/17) oraz wydana później interpretacja indywidualna dla Spółki.

Skoro więc (...), których transmisje (retransmisje) dostępne są w ramach serwisu streamingowego (...), nie stanowią dzieła autorskiego, to należności wypłacane za dostęp do tych transmisji (retransmisji) nie podlegają podatkowi źródłowemu.

Okoliczność, że w ramach serwisu streamingowego (...) dostępne są również materiały inne niż transmisje (retransmisje) (...), takie jak (...), nie zmienia faktu,(...), który na podstawie nabytego od Spółki kodu będzie końcowym użytkownikiem serwisu, decydujące znaczenie mają właśnie transmisje i retransmisje (...). Z tego powodu wszystkie inne niż transmisje i retransmisje (...) audycje zawarte w serwisie (...) należy traktować jako wartość dodaną, element pomocniczy do elementu głównego, którym są transmisje (retransmisje) (...). Tym samym nawet jeżeli te dodatkowe materiały będą stanowiły dzieła autorskie w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, to i tak o tym, czy cała należność powinna być objęta czy też nie powinna być objęta podatkiem źródłowym - powinna decydować główna zawartość serwisu, a więc transmisje i retransmisje (...). Z kolei skoro zaś transmisje (retransmisje) (...) nie są dziełami autorskimi - to w konsekwencji wypłacana należność przez Spółkę również nie powinna być objęta podatkiem źródłowym.

IFT-2 ORAZ IFT-2R

Zgodnie z art. 26 ust. 3a ustawy o CIT płatnicy są obowiązani przesłać informację IFT-2R w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat należności wymienionych między innymi w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dodatkowo, na pisemny wniosek podatnika będącego nierezydentem podatkowym Polski, płatnik (Spółka) w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu wspomnianej informacji podatkowej.

Powyższe informacje - zgodnie z 26 ust. 3d ustawy o CIT - sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

Z przytoczonych regulacji wynika więc, że w przypadku gdy Spółka nie pobierałaby podatku od wypłat na rzecz A z uwagi na brak objęcia ich podatkiem źródłowym na podstawie polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - to nadal zobowiązana byłaby do sporządzenia i przesłania kontrahentowi i organom podatkowym informacji IFT.

Inaczej jednak w ocenie Spółki wygląda sytuacja, gdy Spółka nie ma obowiązku poboru podatku źródłowego z uwagi na fakt, iż wypłacane przez nią należności nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W takim przypadku wypłacając należności na rzecz A Spółka nie ma obowiązku poboru podatku nie dlatego, że stosuje zwolnienie z opodatkowania, lecz dlatego, że wypłacane przez nią należności nie są wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wynika z przedstawionych powyżej argumentów należności wypłacane przez Spółka z tytułu sprzedaży dostępu do serwisu streamingowego (...) nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jak również art. 13 ust. 3 polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W konsekwencji oznacza to, że nie musi ona również sporządzać i przesyłać informacji podatkowej IFT.

KONKLUZJE

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że:

1.wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A z tytułu możliwości sprzedaży dostępu do należącego do A serwisu streamingowego (...) nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jak również nie jest objęte zakresem definicji należności licencyjnych zawartej w art. 13 ust. 3 polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem źródłowym,

2.w konsekwencji uznania, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka nie ma również obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R.

Uprzejmie proszę o potwierdzenie stanowiska Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych z 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587, dalej: „Ustawa o CIT”):

W przepisie tym wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy CIT,

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy CIT,

W art. 21 ustawy CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski.

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy CIT, stanowi, że:

Zasady ustalania podatku, wynikające z art. 21 ustawy CIT, będą miały zatem zastosowanie w przypadku braku takich umów, albo wtedy, gdy umowa w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, której Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę, nie stanowi inaczej niż polska ustawa.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy CIT,

Natomiast zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy CIT,

Zauważyć należy, że od 1 stycznia 2022 r. przepisy zawężają stosowanie mechanizmu pay&refund jedynie do podmiotów powiązanych zdefiniowanych w przepisach o cenach transferowych oraz do płatności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT,

W myśl art. 26 ust. 3a ustawy o CIT,

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że

Z powyższego wynika, że gdy określony podmiot dokonuje wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust 1 ustawy o CIT, to ma on obowiązek wypełniania formularza IFT-2/IFT-2R.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w celu uatrakcyjnienia świadczonych usług Spółka zawarła umowę z podmiotem mającym siedzibę na terytorium (…) - A Inc. Spółka dysponuje i będzie dysponowała w przyszłości aktualnym i ważnym certyfikatem rezydencji tego podmiotu, potwierdzającym jego rezydencję podatkową na terytorium USA. A nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, jak również, według wiedzy Spółki, nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT. Kontrahent Spółki (A) nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych. Zgodnie z zawartą umową, Spółka jako licencjobiorca uzyskała niewyłączne prawo oferowania abonamentów Pakiet (...) obecnym i przyszłym abonentom Spółki, którzy korzystają z usług telewizyjnych on-line oferowanych przez Spółkę. Zgodnie z definicją zawartą w umowie Pakiet (...) ofertę subskrypcji niektórych (...) A (oraz, jeśli ma to zastosowanie, inną zawartość określoną przez AP) na sezon A 2022 - 2023, które zostaną udostępnione w ramach usługi (...). Dostęp do materiałów audiowizualnych w ramach serwisu (...) będzie możliwy za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej A (..) dostępnej na komputerach lub urządzeniach mobilnych oraz za pośrednictwem aplikacji stworzonej i sygnowanej przez A. Spółka jako licencjobiorca będzie mogła oferować subskrypcje serwisu (...) jako element swojego pakietu usług telewizyjnych - innymi słowy, dostęp do serwisu (...) będzie więc możliwy wraz z innymi usługami świadczonymi przez Spółkę. Abonent Spółki, który zdecyduje się na zakup dostępu do serwisu (...) (w ramach pakietu Pakiet (...)) będzie więc miał - oprócz korzystania z usług telewizyjnych świadczonych przez Spółkę - również dostęp do usług świadczonych przez A.

Ponadto, zgodnie ze wskazaniem Spółki, w związku z ww. umową uprawnienia Spółki obejmują wyłącznie prawo do dystrybucji kodu (dostępu do tego serwisu). Spółka nie uzyskała żadnego prawa do korzystania z serwisu streamingowego, korzystania z treści zawartych w serwisie, a w szczególności Spółka:

i.nie otrzymała żadnych uprawnień dotyczących decydowania o repertuarze utworów audiowizualnych dostępnych w ramach serwisu (...) - innymi słowy o tym jakie (...). będą dostępne w serwisie (...) decyduje wyłącznie A,

ii.nie otrzymała jakichkolwiek uprawnień do poszczególnych utworów audiowizualnych dostępnych w ramach serwisu (...) - wszelkie prawa do tych utworów przysługują A, tym samym Spółka nie może korzystać z tych utworów w jakikolwiek sposób, przykładowo nie może ich zamieszczać na swoich kanałach telewizyjnych, czy też oferować w swojej bibliotece (...),

iii.nie ma prawa dokonywać żadnych zmian, czy modyfikacji, w treściach (utworach) dostępnych w serwisie (...) - wszelkie uprawnienia związane z modyfikacją treści zamieszczonych w serwisie streamingowym (...) przysługują wyłącznie A,

iv.nie ma prawa opracowywania i modyfikowania warunków świadczenia usług przez serwis (...), Spółka nie ma żadnych uprawnień w decydowaniu na jakich warunkach udostępniane są treści zawarte w tym serwisie, jak długo określony utwór będzie dostępny w serwisie, etc. - decyzje w tym zakresie pozostają w wyłącznej gestii A,

v.nie uzyskała żadnych uprawnień w zakresie kwestii technicznych dotyczących serwisu (...) - właścicielem serwisu i aplikacji, dzięki której możliwy jest dostęp do serwisu (...) jest wyłącznie A i to ten podmiot może decydować o wszelkich funkcjonalnościach aplikacji, wymaganiach technicznych umożliwiających korzystanie z aplikacji, urządzeniach na których aplikacja będzie możliwa do uruchomienia, etc.

Spółka wskazała także, iż wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A jest wynagrodzeniem za prawo dostępu, a dokładniej kodów umożliwiających dostęp, do serwisu (...), który Spółka odsprzedaje swoim abonentom. Spółka jest więc jedynie dystrybutorem kodów (dostępów) do serwisu (...) i przysługują jej prawa właściwe dla dystrybutorów. Potwierdza to również status Spółki jako (...), co oznacza podmiot dokonujący sprzedaży końcowemu użytkownikowi. Oznacza to więc, że Spółka nie nabywa prawa własności utworów, jak również Spółka nie nabywa licencji do utworów audiowizualnych zawartych w serwisie (...), nie ma prawa do korzystania (użytkowania) z utworów audiowizualnych dostępnych w serwisie (...), etc.

Wątpliwości Spółki wiążą się z ustaleniem czy:

1.na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za kody umożliwiające dostęp do serwisu (...)?

2.Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2?

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r. nr. 31 poz. 178, dalej: polsko – amerykańskiej umowy UPO).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

Stosownie do art. 13 ust. 2 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

W myśl art. 13 ust. 3 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

Zgodnie z art. 13 ust. 4 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

W myśl art. 13 ust. 5 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

Zgodnie art. 8 ust. 1 polsko – amerykańskiej umowy UPO,

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 2 ww. umowy,

Interpretując przepisy zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych pomiędzy Polską, a innymi państwami, należy także zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w niej postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach, należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, w pkt 14.4 Komentarza do Modelowej Konwencji OECD porozumienia między właścicielem praw autorskich do programu a pośrednikiem zobowiązanym do dystrybucji często przewidują, że dystrybutor ma prawo do rozprowadzania kopii oprogramowań bez prawa kopiowania ich. W ramach transakcji tego typu prawa nabyte w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii programów. W takiej transakcji dystrybutorzy płacą tylko za nabycie kopii oprogramowań, a nie za korzystanie z jakiegokolwiek prawa do korzystania z praw autorskich do oprogramowań. Dlatego w ramach transakcji, w trakcie której dystrybutor dokonuje zapłaty za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez nabycia prawa do kopiowania tego oprogramowania), prawa dotyczące działań podejmowanych dla celów dystrybucji oprogramowań nie powinny być brane pod uwagę przy analizowaniu charakteru transakcji na potrzeby podatkowe. Wypłaty tego rodzaju powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 i to niezależnie od faktu, czy rozprowadzane kopie dostarczane są na nośniku materialnym lub drogą elektroniczną (ponieważ dystrybutor nie ma prawa powielania oprogramowań), lub niezależnie od faktu, że oprogramowanie jest przedmiotem nieznacznych modyfikacji w celu ułatwienia jego zainstalowania.

Mając na uwadze powołane regulacje oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że wynagrodzenie wypłacone przez Spółkę podmiotowi zagranicznemu (A), nie jest wynagrodzeniem za przeniesienie na Spółkę praw autorskich oraz nie jest wynagrodzeniem za licencję (czyli prawo do korzystania z dzieł autorskich). Tym samym zarówno w świetle polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak również w świetle polsko-amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania takie wynagrodzenie nie będzie objęte podatkiem u źródła w Polsce.

Biorąc pod uwagę przywołane wyżej uregulowania prawne oraz opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu sprzedaży dostępu do serwisu streamingowego (...) podmiotowi zagranicznemu (A) nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jak również art. 13 ust. 3 polsko- amerykańskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdyż nie jest ani wynagrodzeniem za przeniesienie na Spółkę praw autorskich ani wynagrodzeniem za licencję tj. prawo do używania dzieła autorskiego.

Tym samym wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A z tytułu możliwości sprzedaży dostępu do należącego do A serwisu streamingowego (...) nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na zasadach art. 26 ust. 1 ustawy CIT. W konsekwencji Spółka nie ma również obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).