Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2022 r., sygn. III PSK 213/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa A. M.
‎przeciwko J. B. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą J. w C.
‎o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, dodatek nocny, diety, ryczałty za nocleg,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 listopada 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie
‎z dnia 28 kwietnia 2021 r., sygn. akt VIII Pa 127/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2021 r. oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 28 sierpnia 2020 r. W wyroku tym Sąd pierwszej instancji orzekając o powództwie głównym, zasądził od pozwanego J. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą „J.” w C. na rzecz powoda A. M.: (-) tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych i dodatku nocnego za 2014 r. - kwotę 13.822,78 zł, za 2015 r. - kwotę 29.314,54 zł, za 2016 r. – kwotę 30.259,60 zł, za 2017 r. - kwotę 15.225 zł z ustawowymi odsetkami od kwot i dat szczegółowo opisanych w wyroku; (-) tytułem diet i ryczałtów za nocleg za 2014 r., 2015 r., 2016 r., 2017 - kwotę 8.435 zł r. z ustawowymi odsetkami od kwot i dat szczegółowo opisanych w wyroku; w pozostałej części oddalił powództwo główne. Natomiast rozstrzygając powództwo wzajemne, Sąd pierwszej instancji zasądził od powoda A. M. na rzecz J. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą J. w C. kwotę 1.650,92 zł tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami, a w pozostałej części oddalił powództwo wzajemne.

Pozwany pracodawca zaskarżył powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów postępowania cywilnego mające istotny wpływ na wynik sprawy: 1) art. 214 § 1 i art. 302 § 1 w związku z art. 379 pkt. 5 k.p.c., przez nieuwzględnienie braku obligatoryjnego odroczenia rozprawy w dniu 7 sierpnia 2020 r. przez Sąd pierwszej instancji, pominięcie dowodu z przesłuchania pozwanego w charakterze strony, mimo jego choroby udokumentowanej zaświadczeniem lekarskim, przy braku w C. lekarzy sądowych i epidemii COVID-19, a przez to pozbawienie pozwanego możności obrony swych praw; 2) art. 231 k.p.c., przez pominięcie domniemania fatycznego, że skoro powód realizując zadania transportowe zlecone przez pozwanego, sam organizując sobie trasy przejazdu i czas pracy z uwzględnieniem przerw wymaganych przepisami o czasie pracy kierowców oraz potrzeb fizjologicznych (sen, odpoczynek), nie mógł przez długi okres niemal 3 lat stale (ciągle) pracować w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej.