Postanowienie SN z dnia 8 listopada 2022 r., sygn. III PSK 202/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z powództwa R. K.
‎przeciwko Skarbowi Państwa - Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w L. i Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w Z.
‎o uchylenie kary dyscyplinarnej ostrzeżenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 listopada 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie
‎z dnia 30 marca 2021 r., sygn. akt III APa 28/20,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2. zasądza od powoda R. K. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Lublinie, w sprawie powództwa R. K. przeciwko Skarbowi Państwa - Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w L. i Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w Z., wyrokiem z dnia 30 marca 2021 r. oddalił apelację powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia 18 września 2020 r., oddalającego jego powództwo o uchylenie kary dyscyplinarnej o niepełnej przydatności do służby w Służbie Więziennej orzeczonej wobec niego orzeczeniem nr […] Dyrektora Zakładu Karnego w Z. z dnia 10 sierpnia 2017 r. i utrzymanym w mocy orzeczeniem Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w L. z dnia 21 maja 2018 r, wydanym w postępowaniu dyscyplinarnym nr […].

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej powód, zaskarżając orzeczenie Sądu drugiej instancji w całości, podniósł zarzut naruszenia przepisów prawa procesowego mającego istotny wpływ na wynik sprawy, tj.: 1) art. 386 § 4 k.p.c., przez jego błędną wykładnię skutkującą niezastosowaniem tego przepisu i utrzymaniem w mocy zaskarżonego wyroku, mimo istnienia podstaw do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania z uwagi na nierozpoznanie przez Sąd pierwszej instancji istoty sprawy; 2) art. 378 § 1 k.p.c., przez zaniechanie wszechstronnego rozpoznania i należytej oceny zarzutów apelacji, w tym w szczególności: (-) zarzutu nierozpoznania przez Sąd pierwszej instancji istoty sprawy, polegającego na nierozpoznaniu przez ten Sąd kluczowych zarzutów odwołania dotyczących nieprawidłowości proceduralnej postępowania dyscyplinarnego, a także nie odniesienie się do argumentacji uzasadniającej te zarzuty, (-) zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., polegającego na wadliwym - w stopniu uniemożliwiającym dokonanie kontroli instancyjnej wyroku Sądu pierwszej instancji - sporządzeniu przez ten Sąd uzasadnienia wyroku, wyrażającym się w niewskazaniu w uzasadnieniu wyroku, którym dowodom, w jakim zakresie i z jakich przyczyn Sąd nie dał wiary oraz niewskazaniu, z jakimi konkretnie przepisami prawa sprzeczne miało być zachowanie R. K. będące przedmiotem postępowania, przy jednoczesnym uznaniu, że jego postępowanie stanowi naruszenie dyscypliny służbowej w Służbie Więziennej; 3) art. 378 § 1 w związku z art. 233 § 1 k.p.c., polegającego na nieuwzględnieniu wywiedzionej w apelacji argumentacji dotyczącej nieprawidłowej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania sądowego, a w konsekwencji bezrefleksyjne przyjęcie za własne ustaleń Sądu pierwszej instancji, w sytuacji gdy rozpoznanie sprawy w granicach apelacji wymagało poczynienia pogłębionej analizy procesu dowodzenia z uwzględnieniem własnych ustaleń, uwzględniających nieprawidłowości popełnione przez Sąd Okręgowy oraz niedokonanie analizy prawidłowości postępowania organów dyscyplinarnych.