Postanowienie SN z dnia 7 listopada 2022 r., sygn. III KO 21/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący)
‎SSN Jerzy Grubba
‎SSN Piotr Mirek (sprawozdawca)

w sprawie W. W.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu

w dniu 7 listopada 2022 r.,

wniosku pełnomocnika wnioskodawcy R. W.

o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem byłego Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 5 stycznia 1955 r., sygn. Sr 156/54,

p o s t a n o w i ł:

1. oddalić wniosek;

2. obciążyć wnioskodawcę wydatkami postępowania wznowieniowego w kwocie 20 (dwadzieścia) zł.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Lublinie z dnia 5 stycznia 1955 r., wydanym na sesji wyjazdowej w Kielcach, sygn. akt Sr 156/54, W. W. został skazany m.in. za popełnienie przez niego czynu, o którym mowa w art. 1 § 2 i 3 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa – tzw. małego K.K. (Dz.U. z 1946 r., Nr 30, poz. 192), tj. przestępstwa opisanego w pkt. II orzeczenia, polegającego na tym, że „w dniu 24 kwietnia 1952 r. we wsi K. gm. […], przy użyciu broni palnej dokonał gwałtownego ataku na poborcę podatkowego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w O. W. T. podczas i z powodu pełnienia przez niego obowiązków służbowych przez to, że oddał do niego kilka strzałów z posiadanego pistoletu, w wyniku których pozbawił go życia, a ponadto w czasie tego terroru zrabował W. T. 1445 złotych 72 grosze, rower męski i teczkę, a A. D. pieniądze podatkowe w kwocie 873 złote”. Za tak określony czyn wymierzono mu karę dożywotniego pozbawienia wolności. Tym samym wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego W. W. został uznany za winnego popełnienia także czterech innych przestępstw, opisanych w jego pkt. I, III, IV i V – które nie zostały objęte wnioskiem o wznowienie postępowania.