Wyrok SN z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. I PSKP 19/22
Praca konduktora wagonów sypialnych i z miejscami do leżenia jest pracą związaną z częściowym pozostawaniem w pogotowiu do pracy, w rozumieniu przepisu art. 136 § 1 k.p. Do pracownika zatrudnionego na stanowisku konduktora wagonów sypialnych i z miejscami do leżenia może mieć zastosowanie system równoważnego czasu pracy, przewidziany w art. 136 § 1 k.p. Podnieść nadto należy, że czasu przypadającego w przerwach na odpoczynek wyznaczonego zgodnie z harmonogramem pracy, w którym pracownik pozostając w dyspozycji pracodawcy w rozumieniu art. 128 § 1 k.p. lub jedynie przebywając w zakładzie pracy nie wykonuje pracy, nie wlicza się do czasu pracy, za który przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych lub za pracę w porze nocnej. Fakt, że pracodawca w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy i Regulaminie Pracy wprowadza korzystniejsze zasady wynagradzania, przyznając wynagrodzenie również za okresy, które zgodnie z harmonogramem pracy są czasem odpoczynku, nie jest podstawą do żądania przez pracownika/ konduktora dodatku za wynagrodzenie w godzinach nadliczbowych lub w porze nocnej, gdyż zasada uprzywilejowania pracownika wynikająca z wykładni a contrario art. 9 § 2 k.p. prowadzi do wniosku, że postanowienia regulaminów mogą być bardziej korzystne dla pracownika niż akty normatywne wyższej rangi.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Romuald Dalewski (przewodniczący)
SSN Robert Stefanicki
SSN Renata Żywicka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa J. O. przeciwko W. Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę wynagrodzenia za pracę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 lutego 2023 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 12 listopada 2020 r., sygn. akt VII Pa 157/19,
1. oddala skargę kasacyjną;
2. zasądza od powoda J. O. na rzecz pozwanej W. Spółki Akcyjnej w W. kwotę 1350 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.