Interpretacja indywidualna z dnia 28 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.45.2023.4.MM

Obowiązki płatnika w związku z uczestnictwem wytypowanych przez zarząd spółki osób w wyjeździe do Kataru.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek (z 16 stycznia 2023 r.), uzupełniony pismem z 20 marca 2023 r. (wpływ do tutejszego organu 22 marca 2023 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków, jakie ciążą na Spółce w związku z uczestnictwem osób wskazanych we wniosku w wyjeździe do Kataru.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X spółka akcyjna (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”lub „X”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji (...), w tym z wykorzystaniem oddziałów położonych na terytorium Polski. Na moment składania niniejszego wniosku Wnioskodawca posiada (...) oddziałów. Większościowym akcjonariuszem Wnioskodawcy jest X1 S.A. (dalej określana jako: „X1").Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca wskazuje, że w ostatnim czasie musiał (i nadal musi) mierzyć się z negatywnymi okolicznościami zewnętrznymi związanymi m.in. z:

–kryzysem na rynku energetycznym (niestabilność cen energii),

–inflacją,

–ograniczonym dostępem surowców do produkcji, ograniczonymi rynkami zbytu dla produktów i usług,

–problemami związanymi z pandemią COVID-19,

–zmiennością prawa.

Mając na względzie ww. czynniki oraz fakt, że działalność X ma charakter rozproszony – jest prowadzona z wykorzystaniem (...) oddziałów, w ocenie Wnioskodawcy zasadne jest wypracowanie jednolitego podejścia (polityki) dotyczącej wskazanych wyżej spraw we wszystkich oddziałach Wnioskodawcy.

Biorąc jednocześnie pod uwagę, że oddziały są rozproszone, tj. co do zasady nie znajdują się w tym samym mieście, to zrealizowanie ww. celu w praktyce wymaga wspólnego obradowania (dyskusja, wypracowywanie wspólnych wniosków) osób odpowiedzialnych za funkcjonowanie X, jak również wymaga pozytywnej atmosfery sprzyjającej sprawnej kooperacji między tymi osobami.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca zorganizował wyjazd (dalej jako:„Wyjazd szkoleniowo-integracyjny" lub„Wyjazd”, charakterystyka, tj. cele, założenia i program Wyjazdu opisane poniżej) dla osób zajmujących kluczowe stanowiska w X oraz grupie spółek powiązanych z X). Uczestnikami Wyjazdu byli (dalej jako: „Uczestnicy wyjazdu”):

1)członkowie zarządu X,

2)członkowie rodzin członków zarządu X (łącznie 7 osób, w tym 2 osoby będące członkami rodzin pełniły funkcję członka Rady Nadzorczej X na moment poniesienia części kosztów związanych z Wyjazdem, zaś 1 osoba była pracownikiem X),

3)kluczowi pracownicy X,

4)inne osoby sprawujące funkcje kierownicze w X, w szczególności prokurenci będący jednocześnie dyrektorami Oddziałów X,

5)członkowie rady nadzorczej X, tj. osoby powołane do pełnienia tej funkcji przed Wyjazdem,

6)osoby prowadzące działalność gospodarczą współpracujące w sposób stały z X na podstawie umów cywilnoprawnych,

7)były członek Rady Nadzorczej X1.

Celem Wyjazdu było przeprowadzenie grupowych warsztatów, merytorycznych dyskusji oraz integracji osób, które mają wpływ na podejmowanie decyzji dotyczących działalności X oraz innych spółek z grupy.

Wskazane wyżej aktywności szkoleniowe, tj. warsztaty/merytoryczne dyskusje oraz integracja miały miejsce w Katarze. Wyjazd miał miejsce w 2022 r.

W trakcie Wyjazdu odbyła się prezentacja i omówienie wyników finansowych wraz z analizą poziomu realizacji założeń budżetowych X, dyskusja w zakresie prowadzonych i rozważanych zamierzeń inwestycyjnych, prognoz na przyszłe okresy w odniesieniu do obecnej sytuacji gospodarczej oraz odnośnie przyjęcia strategii dalszego rozwoju X.

Zamierzeniem Wyjazdu było zmniejszenie negatywnego wpływu wskazanych we wniosku okoliczności (m.in. inflacja, skutki pandemii COVID-19) na działalność Wnioskodawcy, poprzez osiągnięcie porozumienia osób zajmujących kluczowe stanowiska w X co do wspólnej realizacji założonych celów.

Dodatkowo, zamysłem organizowanego Wyjazdu była możliwość budowania wspólnych relacji z dala od tego, z czym na co dzień musiał się mierzyć każdy z Uczestników wyjazdu, wzmocnienie pozytywnego nastawienia w zespole, zwiększenie identyfikacji zespołu z X oraz wzmocnienie lojalności, a także motywacja do równie wydajnej pracy, w nadchodzącym, trudnym okresie, co w ocenie Wnioskodawcy powinno przełożyć się na podniesienie efektywności i większą skuteczność w świadczeniu pracy, a w konsekwencji wpływać na polepszenie lub co najmniej na utrzymanie na podobnym poziomie, wyników finansowych X.

W ramach organizowanego Wyjazdu Spółka poniosła wydatki (dalej: „Wydatki związane z wyjazdem”) na:

1)czarter samolotu,

2)transfer uczestników Wyjazdu podczas pobytu w Katarze,

3)bilety wejścia na mecz reprezentacji Polski,

4)usługi hotelowe i gastronomiczne (nocleg, wyżywienie, sala konferencyjna),

5)koszty ubezpieczenia.

Wydatki związane z wyjazdem zostały udokumentowane fakturami lub innymi dokumentami księgowymi.

Dodatkowo, Wnioskodawca zaznacza, że zgodnie z informacjami, które pozyskał od Uczestników, żaden z nich wyjazdu nie planował/nie zdecydowałby się na zorganizowanie i opłacenie takiego Wyjazdu we własnym zakresie.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Ww. wyjazd odbył się w terminie od 25 listopada 2022 r. do 1 grudnia 2022 r.

Wybór terminu Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego (koniec 2022 r.) został podyktowany z jednej strony faktem, że termin pokrywał się ze zbliżającym się końcem roku obrotowego Wnioskodawcy, dzięki czemu istniała możliwość podsumowania na Wyjeździe zdarzeń mających wpływ na działalność gospodarczą Wnioskodawcy w kończącym się roku, a także przedstawienie planów i prognoz na kolejny rok obrotowy (i przyszłe lata obrotowe) Wnioskodawcy. Z drugiej strony termin ten pokrywał się z terminem rozgrywania meczów reprezentacji Polski w piłce nożnej, co także stanowiło powód wyboru tego konkretnego terminu na Wyjazd szkoleniowo-integracyjny. Miejsce Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego (Katar) zostało wybrane m.in. z uwagi na jego walor integracyjny w postaci wspólnego kibicowania reprezentacji Polski przez Uczestników wyjazdu. Nadto Wnioskodawca wskazuje, że wyjazd poza Polskę miał również na celu umożliwienie uczestnikom „oderwanie się” od codzienności i skupienie się na aspekcie merytorycznym (szkolenie) oraz integracyjnym (umacnianie relacji, budowanie więzi między członkami zespołu).

W odniesieniu do osób prowadzących działalność gospodarczą współpracujących z Wnioskodawcą w sposób stały na podstawie pisemnych umów cywilno-prawnych, Wnioskodawca wskazuje, że ich udział w Wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym nie stanowił dla nich elementu wynagrodzenia wynikającego z zawartych z nimi pisemnych umów. Koszty Wyjazdu zostały sfinansowane dla ww. osób z uwagi na chęć integracji całego zespołu Wnioskodawcy, tj. osób wykonujących pracę dla Wnioskodawcy na różnych podstawach prawnych (np. umowa zlecenia, umowa o pracę i inne). Nadto Wnioskodawca zaznacza, że w praktyce prowadzenia działalności jest dla niego istotne to, aby zespół był zintegrowany niezależnie od tego, na jakiej podstawie (umowa o pracę, umowy cywilnoprawne itd.) jego członkowie wykonują swoje obowiązki.

Osoby wskazane we wniosku jako „kluczowi pracownicy” są zatrudnione na podstawie umowy o pracę, poza jedną zatrudnioną w oparciu o umowę cywilnoprawną.

W odniesieniu do poniesionych kosztów Wnioskodawca zaznacza, że zawęża zakres Wydatków związanych z wyjazdem do następujących kosztów – wraz ze wskazaniem, jaka stawka podatku od towarów i usług/procedura opodatkowania znalazła zastosowanie do konkretnego wydatku:

a)Usługa czarteru samolotu opodatkowana stawką 0% VAT (usługa udokumentowana fakturą VAT),

b)Usługa organizacji wyjazdu do A. opodatkowana w systemie, gdzie podstawą opodatkowania jest kwota marży (tzw. procedura VAT-marża, o której mowa w art. 119 Ustawy o VAT, usługa udokumentowana fakturą VAT),

c)Usługa polegająca na nabyciu biletów wstępu na mecze reprezentacji Polski - miejsce świadczenia przedmiotowej usługi znajdowało się poza terytorium Polski, co oznacza, że usługa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (usługa udokumentowana fakturą VAT),

d)Usługa zakwaterowania - miejsce świadczenia przedmiotowej usługi znajdowało się poza terytorium Polski, co oznacza, że usługa nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (usługa udokumentowana fakturą VAT).

Wszystkie ww. usługi zostały nabyte od podmiotów, które posiadają siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Żaden z ww. wydatków nie był rozliczany przez Wnioskodawcę na zasadzie art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, a więc w ramach importu usług.

Wydatki na Wyjazd zostały sfinansowane ze środków obrotowych.

W części szkoleniowej brały udział wszystkie osoby określone przez Wnioskodawcę we Wniosku jako „Uczestnicy wyjazdu" z wyłączeniem członków rodzin niebędących pracownikami Wnioskodawcy, ani członkami rady nadzorczej. Z kolei, były członek rady nadzorczej uczestniczył w części szkoleniowo-merytorycznej Wyjazdu.

Odnosząc się do celów i efektów uczestnictwa w części szkoleniowej Wyjazdu, Wnioskodawca wskazuje, że cele i efekty te co do zasady były tożsame dla każdego z Uczestników wyjazdu obecnego na szkoleniu. Wnioskodawca wymienia następujące cele i efekty uczestnictwa ww. osób w Wyjeździe: pogłębienie wśród Uczestników wyjazdu wiedzy o przeszłej i przyszłej działalności Wnioskodawcy, wspólne wypracowanie strategii dalszego rozwoju Wnioskodawcy w odniesieniu do obecnej sytuacji gospodarczej, wskazanie przez kluczowych dla Wnioskodawcy pracowników (i osób świadczących pracę/usługi dla Wnioskodawcy na innych podstawach niż umowa o pracę) ich ocen i opinii na temat szans i zagrożeń dla działań Wnioskodawcy, budowanie więzi między Uczestnikami wyjazdu i złączenie ich węzłem - mniej formalnej niż w codziennej pracy – atmosfery szkoleniowej, a to celem pogłębienia relacji w zespole i w efekcie wydajniejszej pracy, zwiększenie motywacji do pracy w nadchodzących okresach.

Dodatkowo, w przypadku byłego członka rady nadzorczej należy wskazać, że posiada on wiedzę o działalności Wnioskodawcy i wskutek tego mógł wnieść merytoryczny wkład do aspektu szkoleniowego Wyjazdu. To w konsekwencji podniosło poziom merytoryczny części szkoleniowej, co w rezultacie powinno umożliwić w większym stopniu urzeczywistnienie celów opisanych w poprzednim akapicie.

Zakup towarów i usług w ramach organizacji Wyjazdu opisanego we Wniosku związany jest wyłącznie z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT. W tym zakresie Wnioskodawca wskazuje bowiem, że ma pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. Wnioskodawca nie odlicza VAT wg tzw. współczynnika (art. 90 ust. 2 Ustawy o VAT) oraz tzw. pre-współczynnika (art. 86 ust. 2a Ustawy o VAT).

Wydatki poniesione w celu organizacji Wyjazdu były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że celem Wyjazdu była poprawa integracji członków zespołu Wnioskodawcy, jak również realizacja części szkoleniowej, co w założeniu powinno pozytywnie oddziaływać na poziom sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy.

Wyjazd przyczynia się do zwiększenia efektywności/wyniku finansowego/sprzedaży opodatkowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę z uwagi na pogłębienie relacji w zespole, zintegrowanie pracowników i innych osób świadczących pracę/usługi na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje nadto, że elementem części szkoleniowej Wyjazdu było przedstawienie przeszłych i przyszłych wyzwań Wnioskodawcy w prowadzeniu działalności gospodarczej, co niewątpliwie jest działaniem standardowym w biznesie i mającym miejsce w każdej większej organizacji działającej w celu osiągnięcia zysku.

Wnioskodawca zaznacza, że przyszłe wyniki finansowe/poziom sprzedaży opodatkowanej są uzależnione nie tylko od rezultatów Wyjazdu, ale także od czynników zewnętrznych, na które nie ma wpływu. Przykładowo, do takich czynników należą ceny energii/poziom inflacji/ogólna kondycja polskiej gospodarki. Niemniej Wyjazd powinien stanowić element sprzyjający zwiększeniu efektywności pracy zespołu Wnioskodawcy, co powinno skutkować lepszymi rezultatami pracy, a w konsekwencji lepszym wynikiem finansowym.

Celem Wyjazdu było przeprowadzenie grupowych warsztatów, merytorycznych dyskusji oraz integracji osób, które mają wpływ na podejmowanie decyzji dotyczących działalności Wnioskodawcy. Zamierzeniem Wyjazdu było zmniejszenie negatywnego wpływu wskazanych we wniosku okoliczności (m.in. inflacja, skutki pandemii COVID-19) na działalność Wnioskodawcy, między innymi poprzez osiągnięcie porozumienia osób zajmujących kluczowe stanowiska w X co do wspólnej realizacji założonych celów. Dodatkowo, zamysłem organizowanego Wyjazdu była możliwość budowania wspólnych relacji z dala od tego, z czym na co dzień musiał się mierzyć każdy z Uczestników wyjazdu, wzmocnienie pozytywnego nastawienia w zespole, zwiększenie identyfikacji zespołu z Wnioskodawcą oraz wzmocnienie lojalności, a także motywacja do równie wydajnej pracy, w nadchodzącym, trudnym okresie, co powinno przełożyć się na podniesienie efektywności i większą skuteczność w świadczeniu pracy, a w konsekwencji wpływać na polepszenie lub co najmniej na utrzymanie na podobnym poziomie, wyników finansowych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że niezbędna w jego działalności jest sprawna współpraca członków jego zespołu. Osiągnięcie porozumienia co do przyszłych działań, w tym poprzedzająca je merytoryczna dyskusja/warsztaty/wspólne analizy i podnoszenie wiedzy są konieczne w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Takie działania, które zostały przeprowadzone w części szkoleniowej Wyjazdu, a które wiążą się co do zasady z obowiązkiem poniesienia określonych wydatków, są standardową praktyką biznesową w tak dużych, wielooddziałowych organizacjach, jak organizacja Wnioskodawcy. Tym samym ww. wydatki są kluczowe do zwiększenia efektywności/wyniku finansowego/sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że organizacja Wyjazdu – przykładowo – w Polsce odniosłaby zdecydowanie mniejszy „efekt integracyjny”, dlatego że miałby on miejsce w „codziennym” otoczeniu Uczestników wyjazdu (którzy są mieszkańcami Polski). Z kolei, organizacja Wyjazdu w Katarze umożliwiła przezwyciężenie ww. czynnika.

Dodatkowo, istotną okolicznością była również możliwość wspólnego kibicowania reprezentacji Polski, co gwarantowało wspólne przeżywanie emocji, a w konsekwencji także budowanie pozytywnych relacji między członkami zespołu.

Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem opartym na polskim kapitale. W związku z tym, umożliwienie Uczestnikom wyjazdu wzięcia udziału w meczu reprezentacji Polski w piłce nożnej wpisuje się w swego rodzaju „DNA" Wnioskodawcy jako polskiej firmy, tj. takiej, która utożsamia się z Polską i kibicuje jej na arenie międzynarodowej (z tego powodu wybrano mecze reprezentacji Polski, nie zaś innych drużyn).

W kontekście niezbędności poniesionych kosztów do realizacji celów Wyjazdu Wnioskodawca zaznaczył, że bez ich poniesienia organizacja Wyjazdu nie byłaby możliwa, albowiem:

a)w razie braku zamówienia usługi czarteru samolotu oraz organizacji wyjazdu do A. nie byłoby możliwe przemieszczenie się z Polski do Kataru, co oznacza, że Wyjazd nie doszedłby do skutku i nie zostałby zrealizowany ani cel integracyjny, ani cel szkoleniowy,

b)w razie braku zamówienia usługi polegającej na nabyciu biletów wstępu na mecze reprezentacji Polski Uczestnicy wyjazdu nie mogliby partycypować w ww. meczach, co z kolei w istotnym stopniu niweczyłoby efekt integracyjny Wyjazdu,

c)w razie braku zamówienia usługi zakwaterowania Uczestnicy Wyjazdu nie mieliby zapewnionego noclegu co oznacza, że nie mieliby oni jak partycypować w części integracyjnej i szkoleniowej Wyjazdu.

Uczestnikami wyjazdu byli:

1)członkowie zarządu X,

2)członkowie rodzin członków zarządu X (łącznie 7 osób, w tym 2 osoby będące członkami rodzin pełniły funkcję członka Rady Nadzorczej X na moment poniesienia części kosztów związanych z Wyjazdem, zaś 1 osoba była pracownikiem X),

3)kluczowi pracownicy X,

4)inne osoby sprawujące funkcje kierownicze w X, w szczególności prokurenci będący jednocześnie dyrektorami Oddziałów X,

5)członkowie rady nadzorczej X, tj. osoby powołane do pełnienia tej funkcji przed Wyjazdem,

6)osoby prowadzące działalność gospodarczą współpracujące w sposób stały z X na podstawie umów cywilnoprawnych,

7)były członek Rady Nadzorczej X1.

Wnioskodawca zaznacza, że udział wszystkich ww. Uczestników wyjazdu jest niezbędny do osiągnięcia założonych celów merytorycznych (szkoleniowych), jak również celu integracyjnego.

W szczególności Wnioskodawca wskazuje, że przez kategorię wyrażoną wyżej w pkt 1 należy rozumieć Prezesa Zarządu, Wiceprezesa Zarządu oraz dwóch Członków Zarządu. Obecność Członków Zarządu Wnioskodawcy na Wyjeździe podyktowana była m.in. chęcią podniesienia motywacji w zespole Wnioskodawcy (poprzez obecność osób najwyżej postawionych kierowniczej hierarchii), aspiracją do wymiany wiedzy Członków Zarządu z kluczowymi osobami, które mają wpływ na rozwój Wnioskodawcy i jego Oddziałów oraz integracji ww. osób sprzyjającej przyszłej efektywnej pracy. Jednocześnie, należy zauważyć, że Członkowie Zarządu są niejako „pierwszym ogniwem" w działaniu Wnioskodawcy, albowiem reprezentują spółkę i prowadzą jej sprawy. Tym samym, działalność Członków Zarządu wpływa bezpośrednio na wyniki finansowe Wnioskodawcy. Przykładowo podjęcie przez Członków Zarządu korzystnych z perspektywy biznesowej działań przekłada się na wyższy potencjał do osiągania zysków przez Wnioskodawcę.

W odniesieniu do członków rodzin Członków Zarządu, niebędących jednocześnie powiązanych umowami z Wnioskodawcą, o których mowa w pkt 2 listy Wnioskodawca zaznacza, że dzięki ich uczestnictwu w integracyjnej części Wyjazdu możliwa była szersza integracja zespołu, a także Członkowie Zarządu - czyli osoby najważniejsze z perspektywy działania Spółki - nie zostali poddani rozłące z rodziną. Tym samym - zgodnie z zamysłem Wnioskodawcy - udział członków rodzin Członków Zarządu w Wyjeździe powinien mieć pozytywne przełożenie na realizację celów Wyjazdu.

Przez kluczowych pracowników z pkt 3 listy należy rozumieć zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę: Dyrektora (...), Dyrektora (...), Głównego (...), Specjalistę ds. obsługi sprzedaży oraz Asystentkę Zarządu, a także zatrudnioną na podstawie umowy cywilnoprawnej Dyrektor ds. (...). Ww. osoby zajmują stanowiska kluczowe z perspektywy Wnioskodawcy, a także posiadają wiedzę i doświadczenie z działalności Wnioskodawcy. W interesie Wnioskodawcy było zatem, aby kluczowi pracownicy wzięli udział w Wyjeździe. Udział kluczowych pracowników w Wyjeździe miał na celu m.in. integrację oraz wymianę wiedzy/doświadczeń/spostrzeżeń celem polepszenia wyniku finansowego Spółki.

Odnosząc się do pkt 4 listy, Wnioskodawca zaznacza, iż w tej kategorii Uczestników wyjazdu wyszczególnione zostały osoby pełniące funkcję Prokurentów, a jednocześnie Dyrektorów Oddziału Wnioskodawcy. Ww. osoby są zatrudnione na różnych podstawach – m.in. umowy o pracę/umowy cywilnoprawne. Prokurenci pełnią u Wnioskodawcy funkcje kierownicze. Zintegrowanie kadry kierowniczej Wnioskodawcy podczas części integracyjnej oraz wymiana doświadczeń podczas części szkoleniowej przyczyniły się do poprawy efektywności i polepszą w przyszłości wynik finansowy Spółki.

Nadto Wnioskodawca podnosi, że konieczny celem polepszenia wyniku finansowego Spółki był udział w Wyjeździe Członków Rady Nadzorczej X - o których stanowi pkt 5 listy. Członkowie Rady Nadzorczej zajmują się działalnością kontrolną (nadzorczą) wobec zarządu Wnioskodawcy. W związku z tym udział tych osób w przedsięwzięciach merytorycznych organizowanych przez Spółkę jest uzasadniony z perspektywy realizowanych przez te osoby czynności, a w konsekwencji efektywności działalności Spółki.

Osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, które współpracują w sposób stały z X na podstawie umów cywilnoprawnych [pkt 6 listy] byli m.in. osoba odpowiedzialna za wdrożenia oraz dwóch Radców Prawnych. Wiedza i doświadczenie ww. osób była niezbędna podczas części merytorycznej Wyjazdu - Radcowie Prawni reprezentowali bowiem prawny filar działalności Spółki, a osoba odpowiedzialna za wdrożenia reprezentowała filar rozwojowy Wnioskodawcy.

Odnosząc się końcowo do Uczestnika wyjazdu z pkt 7 – tj. byłego Członka Rady Nadzorczej, Wnioskodawca podnosi, że były Członek Rady Nadzorczej dysponował (i dysponuje) doświadczeniem w nadzorze nad grupą kapitałową, do której należy Wnioskodawca, które to doświadczenie mogło zostać przekazane innym Uczestnikom wyjazdu, kluczowym z perspektywy działalności Wnioskodawcy, co w efekcie przełoży się na generowanie korzyści po stronie Spółki.

Podsumowując, należy wskazać, że praktycznie wszyscy Uczestnicy wyjazdu (za wyjątkiem części osób z pkt 2) są związani z Wnioskodawcą, tj. są bezpośrednio lub pośrednio zaangażowani w proces podejmowania decyzji o kierunkach rozwoju Wnioskodawcy. W konsekwencji, zasadnym jest zwiększanie przez te osoby wiedzy na temat perspektyw rozwoju Wnioskodawcy, jak również integracja ww. osób. Z ekonomicznego punktu widzenia ww. osoby stanowią bowiem zespół, od którego działań zależą losy Wnioskodawcy. Tym samym, im bardziej członkowie ww. zespołu są zintegrowani, im lepsza atmosfera i większy stopień wzajemnego szacunku i zrozumienia, tym większe szanse na osiągnięcie lepszych wyników finansowych.

Główne warsztaty/naradę prowadził jeden z Członków Zarządu ze wsparciem pozostałych Członków Zarządu. Warsztaty dotyczyły:

1)prezentacji wyników Wnioskodawcy, Oddziałów Wnioskodawcy i spółek z grupy Wnioskodawcy w ostatnich latach i oceny nadchodzących trendów związanych z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę,

2)podsumowania realizacji budżetu produkcyjnego i finansowego za rok 2021 oraz częściowo za rok 2022,

3)omówienia zrealizowanych przez Wnioskodawcę projektów inwestycyjnych w ostatnich latach wraz z oceną ich wpływu na działalność Wnioskodawcy,

4)omówienia przyszłych zakontraktowanych inwestycji wraz z przypomnieniem celów przed nimi stawianych,

5)omówienia zrealizowanych akwizycji w 2022 roku i ewentualnych kolejnych celów akwizycyjnych,

6)omówienia wariantów rozważanych przez Członków Zarządu do wdrożenia, a dotyczących strategii dalszego rozwoju Spółki.

W trakcie warsztatów uczestnicy zadawali pytania w kontekście omawianych przez Zarząd zagadnień, a następnie odbyła się dyskusja w zakresie planów Zarządu określonych w punktach od 4 do 6, gdzie uczestnicy wyrażali swoje opinie, wskazywali na szanse i zagrożenia poszczególnych zamierzeń rozważanych przez Zarząd.

Na główne warsztaty/naradę zaproszeni byli wszyscy Uczestnicy wyjazdu, poza członkami rodzin Członków Zarządu. Większość zaproszonych Uczestników wyjazdu uczestniczyła w ww. warsztatach/naradzie. Nie tworzono listy obecności w tym zakresie. Główne warsztaty/narada trwała ok. 5-6 godzin.

Poza głównymi warsztatami, Członkowie Zarządu prowadzili również spotkania w mniejszych grupach, które były poświęcone zagadnieniom wybranych Oddziałów Wnioskodawcy lub też wybranego filaru związanego z działalnością Wnioskodawcy, np.: finansów, inwestycji, podatków. Spotkania w mniejszych grupach trwały - w zależności od grupy - od 1 do 3 godzin.

Faktury wystawione zostały na X Spółka Akcyjna, siedziba w miejscowości B.

Wnioskodawca informuje, że dobór Uczestników wyjazdu został oparty o wiedzę Członków Zarządu na temat tego, którzy z potencjalnych Uczestników wyjazdu pełnią w Spółce kluczowe funkcje i tym samym powinni uczestniczyć w Wyjeździe mającym na celu podniesienie efektywności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zaznacza, że Wyjazd miał charakter obowiązkowy dla uczestników, którzy współpracują/pracują z Wnioskodawcą, w tym sensie, że odmowa udziału byłaby postrzegana przez Członków Zarządu jako działanie niepożądane i wymagające uzasadnienia.

W tym kontekście Wnioskodawca wskazuje, że kilka osób zaproszonych na Wyjazd odmówiło wzięcia w nim udziału, przy czym osoby te przedstawiały odpowiednie uzasadnienia braku partycypacji w przedsięwzięciu. Brak udziału części osób wynikał ze względów zdrowotnych (osoby starsze), natomiast część zaproszonych osób powołała się na powody światopoglądowe (brak aprobaty dla łamania przez Katar praw człowieka i autorytarny ustrój panujący w tym kraju).

Należy w tym kontekście wskazać, że wybór miejsca na przeprowadzenie przedmiotowego przedsięwzięcia wynikał bardziej z wyobrażenia zarządu co do jego atrakcyjności pod kątem realizacji w tym miejscu celów Wyjazdu, nie zaś z percepcji potencjalnych uczestników dotyczących tego miejsca. Innymi słowy, miejsce Wyjazdu nie zostało wybrane z tego względu, że może ono jawić się jako atrakcyjne pod względem turystycznym, ale dlatego że sprzyjało ono urzeczywistnieniu celów Wyjazdu.

Wnioskodawca podkreśla, że z jego wiedzy wynika, że żaden z Uczestników wyjazdu nie zdecydowałby się samodzielnie zorganizować wyjazd do Kataru. Innymi słowy, po stronie Uczestników wyjazdu de facto nie miało miejsca zaoszczędzenie wydatku, ponieważ gdyby nie organizacja Wyjazdu przez Wnioskodawcę, to nikt nie zdecydowałby się na samodzielne sfinansowanie podobnego wyjazdu.

Nadto Wnioskodawca wskazuje, że celem przedmiotowego Wyjazdu było osiągniecie celów merytorycznych i integracyjnych. Wnioskodawca postrzega jego organizację jako swoisty instrument (środek) do posiadania lepiej poinformowanego (posiadającego stosowną wiedzę) oraz lepiej zintegrowanego zespołu. Z tego też względu, ewentualna odmowa wzięcia udziału w Wyjeździe – bez podania istotnych powodów – była postrzegana jako niepożądana, czy wręcz jako utrudniająca współpracę. Innymi słowy, Wnioskodawca zorganizował Wyjazd w swoim interesie gospodarczym, albowiem zgodnie z jego intencją Wyjazd powinien sprzyjać zwiększeniu efektywności prowadzonego biznesu. Gdyby Wnioskodawca nie żywił takiego przekonania, wówczas nie zorganizowałby Wyjazdu.

Pytania:

1.Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia Wydatków związanych z wyjazdem do kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących Wydatki związane z wyjazdem/podatku naliczonego powstałego wskutek importu usług związanego z Wydatkami związanymi z wyjazdem?

3.Czy w związku z organizacją Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego przez Wnioskodawcę powstał obowiązek podatkowy na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT?

4.Czy w związku z organizacją Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego u Uczestników wyjazdu powstał przychód podatkowy i w związku z tym czy Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w charakterze płatnika?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź w zakresie pytania nr 4 odnoszącego się do podatku dochodowego od osób fizycznych, w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia

Państwa stanowisko w sprawie – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych :

W myśl art. 11 ust. 1 Ustawy o PIT – przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei, zgodnie z art. 13 pkt 7 Ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych. W myśl zaś art. 13 pkt 9 Ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Stosownie zaś do art. 14 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Według art. 14 ust. 2 pkt 8 Ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Dokonując analizy wskazanych wyżej unormowań dotyczących przychodu podatkowego, należy mieć na względzie, że istotne wskazówki dotyczące sposobu rozumienia tzw. nieodpłatnych świadczeń zostały przedstawione w wyroku Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt: K 7/13, w którym TK stwierdził, że: „Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

•po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

•po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

•po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

Co istotne, dla wystąpienia przychodu z nieodpłatnych świadczeń ww. przesłanki powinny być spełnione kumulatywnie.

Odnosząc wskazane wyżej tezy wyroku TK do Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego należy wskazać, że określone przez sąd konstytucyjny wymogi nie będą spełnione.

I tak, choć można twierdzić, że Uczestnicy wyjazdu wyrazili zgodę na udział w nim, to samo przedsięwzięcie było zrealizowane w interesie Wnioskodawcy. Jest tak z tego względu, że integracja Uczestników wyjazdu powinna przekładać się na lepszą atmosferę pracy, a w konsekwencji jej wydajność i wyniki finansowe Wnioskodawcy. Jednocześnie, należy mieć także na względzie aspekt szkoleniowy Wyjazdu, który powinien sprzyjać zwiększeniu wydajności pracy i poprawie wyników ekonomicznych X. Należy także mieć na uwadze, że jak podano w opisie stanu faktycznego, żaden z Uczestników wyjazdu nie zdecydowałby się na niego samodzielnie. W związku z tym, nie sposób twierdzić, że doszło w tym przypadku do zaoszczędzenia wydatku, albowiem gdyby Wyjazd nie został zorganizowany przez Wnioskodawcę, to żaden z Uczestników wyjazdu nie zorganizowałby (nie opłaciłby) go samodzielnie.

Należy także zauważyć, że nie sposób byłoby także jednoznacznie przypisać konkretnych kwot przychodu do poszczególnych Uczestników wyjazdu. Przykładowo, nie sposób zweryfikować ile pożywienia poszczególni Uczestnicy wyjazdu skonsumowali, co oznacza, że nie jest możliwe określenie konkretnej, niebudzącej wątpliwości kwoty przychodu. To z kolei wyklucza – w świetle wyroku TK – możliwość uznania, że w danej sprawie powstał przychód podatkowy.

Wnioskodawca wskazuje, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, tj. przykładowo w:

•interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2022 r., znak: 0113-KDIPT2- 3.4011.569.2022.1.MS, w której organ stwierdził, iż: „Odnosząc powyższe na grunt opisanej przez Państwa sprawy stwierdzić należy, że udział osób uprawnionych, pracowników w wycieczce integracyjno-wypoczynkowej, która ma na celu poprawienie atmosfery w pracy, wzajemnego osobistego poznania się pracowników, zmotywowania załogi, budowania silnych więzi oraz rozwijania umiejętności współpracy co w efekcie przekłada się na poprawę wzajemnych relacji służbowych i lepszą atmosferę w pracy, częściowo sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie skutkuje dla nich powstaniem przysporzeniamajątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, po stronie pracowników nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Tym samym, nie będą Państwo zobowiązani do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.”,

•interpretacji indywidualnej z dnia 25 czerwca 2020 r., znak: 0113-KDIPT2- 3.4011.406.2022.1.GG, w której organ stwierdził, iż: „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników oraz zleceniobiorców w wycieczce zagranicznej, opłaconej ze środków Wnioskodawcy, mającej na celu integrację pracowników oraz zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez uczestników wycieczki zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, uczestnictwo w wyjeździe integracyjnym nie będzie stanowiło przychodu po stronie pracowników oraz zleceniobiorców z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie jako płatnik zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu.”,

•interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2019 r., znak: 0113-KDIPT2-3.4011.294.2019.1.SJ, w której organ stwierdził, iż: „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników w 3-dniowej wycieczce zagranicznej, opłaconej ze środków obrotowych Spółki, mającej na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego.Zatem, uczestnictwo w wyjeździe integracyjnym nie będzie stanowiło przychodu po stronie pracownika z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie jako płatnik zobowiązany do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.”,

•interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r., znak: 0114-KDIP3-2.4011.165.2019.2.LS, w której organ stwierdził, iż: „Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, że udział pracowników Banku w spotkaniach integracyjnych, opłaconych ze środków obrotowych Banku, mających na celu integrację pracowników, poprawę relacji między nimi, poprawy efektywności wykonywanych przez pracowników zadań oraz zwiększenie motywacji do pracy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego. Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych kosztów ww. spotkań integracyjnych nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”,

•interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2018 r., znak: S-ILPB2/415-405/13/18-S/MK, w której organ stwierdził, iż: „Na tle przedstawionego stanu faktycznego, co do zasady, nie można uznać, że świadczenie zostało spełnione w interesie pracownika i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść. Nie można przy tym zakładać, że gdyby spotkanie nie zostało zorganizowane przez skarżącą spółkę i gdyby skarżąca nie sfinansowała spotkań, to osoby w nim uczestniczące poniosłyby wydatki na podobny cel. Nie sposób także przypisać indywidualnie uczestnikowi spotkania uzyskania konkretnej, wymiernej korzyści, która mogłaby stanowić jego przychód w przypadku pracownika ze stosunku pracy (por. postanowienie NSA w składzie 7 sędziów z dnia 13 października 2014 r. o sygn. akt U FPS 6/14).”

Wnioskodawca wyraźnie podkreśla, że teza o braku przychodu podatkowego jest aktualna w stosunku do wszystkich Uczestników wyjazdu, tj. także w szczególności w stosunku do osób prowadzących działalność gospodarczą współpracujących z X na podstawie umów cywilnoprawnych. Jest tak z tego względu, że rozważania Trybunału Konstytucyjnego dotyczące natury jurydycznej przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń mają charakter uniwersalny. To determinuje wniosek, że także u ww. podmiotów nie powstał przychód podatkowy.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w analizowanym stanie faktycznym nie powstanie przychód w rozumieniu Ustawy o PIT.

Tym samym należy także uznać, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika w związku z organizacją Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego.

Uzupełniająco Wnioskodawca wskazuje, że brak obowiązku poboru podatku w charakterze płatnika wynika także z tego, że w stosunku do niektórych Uczestników wyjazdu, Wnioskodawca z założenia nie będzie działał w charakterze płatnika.

Należy bowiem zauważyć, że w świetle art. 31 Ustawy o PIT oraz art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT, Wnioskodawca mógłby potencjalnie występować w charakterze płatnika jedynie w stosunku do niektórych Uczestników wyjazdu. Przykładowo, Wnioskodawca potencjalnie mógłby pełnić rolę płatnika wobec pracowników Wnioskodawcy. Jednocześnie, Wnioskodawca z założenia nie będzie pełnił roli płatnika przykładowo wobec osób prowadzących działalność gospodarczą współpracujących z X na podstawie umów cywilnoprawnych.

Tym samym wykluczyć należy powstanie obowiązków płatnika u Wnioskodawcy w związku z organizacją Wyjazdu w stosunku do Uczestników wyjazdu, do których Wnioskodawca na podstawie przepisów art. 31 ust. 1 Ustawy o PIT i art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT nie mógłby pełnić obowiązków płatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę, Spółka twierdzi, że w związku z organizacją Wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego nie powstanie przychód u Uczestników wyjazdu i dlatego Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych w charakterze płatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili – w zakresie podatku dochodowym od osób fizycznych – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy'', są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 orazart. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 42 ust. 2 tej ustawy:

Płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52,art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 tej ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52,52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają zatem wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b,art. 30ca,art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z art. 11 ust. 2 cyt. ustawy wynika, że:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wskazuje, że przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze oraz świadczenia nieodpłatne lub częściowo odpłatne (których sposób określenia wartości przedstawiony został w art. 11 ust. 2 -2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1, pkt 2, pkt 3 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są:

–stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;

–działalność wykonywana osobiście;

–pozarolnicza działalność gospodarcza;

–inne źródła.

Z art. 12 ust. 1 ww. ustawy wynika, że:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej ustawy:

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Stosownie do art. 13 ww. ustawy:

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 7 - przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,

pkt 8 - przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku

–z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

pkt 9 - przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z art. 14 ust. 2 pkt 8 wynika, że :

Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Stosownie do art. 20 ust. 1 tej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Kwestia przychodu z nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach stosunku pracy była przedmiotem rozstrzygnięcia wydanego przez Trybunał Konstytucyjny. I tak, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) TrybunałKonstytucyjny wskazał na kryteria, którymi należy się kierować przy określeniu, czy w konkretnym przepadku dochodzi do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika. Wyrok ten wydany został w odniesieniu do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników, jednakże ma również zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń dokonywanych poza stosunkiem pracy.

Definiując pojęcie „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu, w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Trybunał Konstytucyjny wskazał, że za przychód pracownika mogą być uznane takie świadczenia, które:

a)zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

b)zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

c)stanowią wymierną korzyść przypisaną indywidualnemu pracownikowi (korzyść nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że sytuacja jest zupełnie oczywista w razie wskazania w umowie o pracę określonych świadczeń, które pracodawca będzie wypełniał na rzecz pracownika (mieszkanie służbowe, bilet miesięczny, pakiet ubezpieczenia zdrowotnego, dowóz do pracy itp.). Akceptując warunkiumowy pracownik wyraża zgodę na przyjęcie tych świadczeń, w istocie traktując je jako – stanowiący część dochodu – element wynagrodzenia za pracę. Kwalifikacja prawnopodatkowa tego rodzaju świadczeń nie powinna ulec zmianie, jeśli zostaną one zaproponowane w trakcie trwania stosunku służbowego czy stosunku pracy,zawsze jednak po uzyskaniu zgody pracownika. Zgoda na skorzystanie ze świadczenia wyraża bowiem ocenę pracownika, że świadczenie – z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej – jest celowe i przydatne, leży w jego interesie. Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy zostało spełnione za zgodą pracownika, tj. gdy pracownik skorzystał z niego w pełni dobrowolnie. Zatem, pracodawca spełnił określone świadczenie na rzecz pracownika, gdy dysponował uprzednią zgodą pracownika na jego przyjęcie.

Formułując drugi warunek Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi.

O ile jednak w wypadku świadczenia pieniężnego przysporzenie jest niewątpliwe i niejako bezwarunkowe (zawsze oznacza zwiększenie aktywów), o tyle „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód, w rozumieniu ww. ustawy, tylko pod warunkiem, że rzeczywiście pozwoliły mu uniknąć wydatków.

Inaczej mówiąc nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika ze stosunku pracy – gdy świadczenie powoduje wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia: w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej lub w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

Odnosząc się natomiast do trzeciego warunku, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że posłużenie się przez ustawodawcę w tej samej jednostce redakcyjnej aktu prawnego, tj. w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dwoma różnymiokreśleniami dotyczącymi uzyskania przychodu, musi być uwzględnione przy określeniu warunków, od których zależy potraktowanie nieodpłatnego świadczenia pracodawcy jako przychodu pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Wykładnia językowa nakazuje przyjąć, że warunki te są bardziej restrykcyjne w odniesieniu do „innych nieodpłatnych świadczeń” aniżeli w odniesieniu do pieniędzy i wartości pieniężnych, przy których nie musi dojść do „otrzymania”, gdyż w grę wchodzi także „postawienie ich do dyspozycji podatnika”.

Przychód pracownika będzie obejmował nieodpłatne świadczenie, gdy świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy wskazać, że chodzi o realny charakter przysporzenia, jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym.

Nieodpłatne świadczenie jest przychodem pracownika, gdy korzyść jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi, tj. nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest (…) spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Jednocześnie w ww. wyroku Trybunał wskazał, że gdyby traktować jako przychód pracownika jego udział w organizowanych przez pracodawcę imprezach zbiorowych, adresowanych do wszystkich pracowników, wówczas rzeczywiście nie można byłoby ustalić podstawy opodatkowania indywidualnych osób (podatników). Całkowicie nieadekwatny okazałby się wtedy wskazany w art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b u.p.d.o.f. sposób określania podstawy opodatkowania.

Skoro zatem w wyroku tym Trybunału Konstytucyjnego stwierdził, że tylko w przypadku zbiorowych imprez integracyjnych/wyjazdów integracyjny adresowanych do wszystkich pracowników rzeczywiście brak jest możliwości ustalenia podstawy opodatkowania indywidualnych osób (podatników), to a contrario należy przyjąć, że w przypadku, gdy impreza/wyjazd kierowana/y jest do wąskiego grona adresatów (nie jest dostępna w sposób ogólnych dla wszystkich podmiotów) powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń i ustalenie wartości tego świadczenia jest możliwe.

Trybunał wyjaśnił również, że cena usługi zakupionej przez pracodawcę, podzielona przez liczbę osób zainteresowanych (kilometrów w razie przewozu, rodzaju pakietu), daje wartość podlegającego opodatkowaniu przychodu pracownika.

Dalej Trybunał wyjaśnił, że taką właśnie metodę ustalania podstawy opodatkowania stosuje NSA, który – m.in. w uchwale pełnego składu z 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10 – stwierdził: „(…) Cena ta, jako punkt odniesienia – wyjścia dla określenia wartości świadczenia w relacji do poszczególnego uprawnionego, może zostać podzielona na równe części odpowiadające indywidualnym jednostkom z całości zbioru uprawnionych z pakietu, albowiem każdy z nich posiada takie samo, wynikające z niego, prawo, gwarantujące możliwość skorzystania ze wszystkich usług objętych pakietem, adekwatnie do odpowiednich potrzeb”. Pracownik uzyskuje więc skonkretyzowane co do wartości przysporzenie wynikające z wyręczenia go z ponoszenia świadczenia na ubezpieczenie. Wartość przysporzenia może też wynikać wprost z zawartej przez pracodawcę z podmiotem zewnętrznym umowy o dostarczenie pracownikom usług (świadczeń), w której określono opłatę ryczałtową przypadającą na jednego pracownika.

Trybunał stwierdził, że choć art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f. nie przewiduje wprost uprawnienia pracodawcy do rozbicia ogólnej (zbiorczej) ceny zakupu między pracowników, to przedstawiony przez NSA sposób ustalenia podstawy opodatkowania narzuca się jako logiczna konsekwencja nabywania przez pracodawcę, w drodze jednej czynności prawnej, pewnych dóbr dla większej liczby osób. W takiej sytuacji proste działanie matematyczne prowadzi do ustalenia przychodu przypadającego na każdą z nich.

Z opisu zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zorganizował wyjazd (dalej jako:„Wyjazd szkoleniowo-integracyjny" lub„Wyjazd” dla osób zajmujących kluczowe stanowiska w X oraz grupie spółek powiązanych z X). Uczestnikami Wyjazdu byli (dalej jako: „Uczestnicy wyjazdu”):

1)członkowie zarządu X,

2)członkowie rodzin członków zarządu X (łącznie 7 osób, w tym 2 osoby będące członkami rodzin pełniły funkcję członka Rady Nadzorczej X na moment poniesienia części kosztów związanych z Wyjazdem, zaś 1 osoba była pracownikiem X),

3)kluczowi pracownicy X,

4)inne osoby sprawujące funkcje kierownicze w X, w szczególności prokurenci będący jednocześnie dyrektorami Oddziałów X,

5)członkowie rady nadzorczej X, tj. osoby powołane do pełnienia tej funkcji przed Wyjazdem,

6)osoby prowadzące działalność gospodarczą współpracujące w sposób stały z X na podstawie umów cywilnoprawnych,

7)były członek Rady Nadzorczej X1.

Dobór Uczestników został oparty o wiedzę Członków Zarządu na temat tego, którzy z potencjalnych Uczestników wyjazdu pełnią kluczowe funkcje i tym samym powinni uczestniczyć w Wyjeździe.

Skoro zatem Wyjazd do Kataru został skierowany do wąskiego grona adresatów, to został spełniony trzeci z warunków wskazanych w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, tj. Wyjazd ten nie został zorganizowany dla wszystkich pracowników Wnioskodawcy, osób wykonujących na jego rzecz pracę na podstawie umów cywilnoprawnych oraz członków rodzin tych osób.

W opisanym stanie faktycznym spełnione zostały również dwie pozostałe przesłanki, gdyż Spółka zapraszała osoby wskazane przez Zarząd na ww. Wyjazd, zaś uczestnik przyjmując zaproszenie wyraził zgodę na przyjęcie świadczenia. Wnioskodawca spełnił bowiem określone świadczenia (opłacił koszty czarteru do Kataru, zakwaterowania w Katarze, usługę organizacji wyjazdu do A. i bilety wstępu na mecze polskiej reprezentacji) na rzecz Uczestników, gdy dysponował ich uprzednią zgodą na przyjęcie tych świadczeń. Nie sposób również przyjąć, że wyjazd ten był rzeczywiście obowiązkowy, gdyż brały w nim udział tylko zaproszone, wskazane przez Zarząd osoby (w tym członkowie rodzin członków zarządu X niebędący jej pracownikami i nie wchodzący w skład rady nadzorczej spółki), zaś odmowę (wyjazdu) należało uzasadnić i byłaby ona postrzegana przez Członków Zarządu jako działanie niepożądane. Nie wykazano natomiast negatywnych konsekwencji, jakie ewentualnie z tą odmową mogłyby się wiązać.

Wyjazd do Kataru został spełniony w interesie jego uczestników, gdyż niewątpliwie w związku z tym wyjazdem osoby te uzyskały konkretne przysporzenie majątkowe. Samo „utożsamianie się z Polską” przez Spółkę oraz „kibicowanie jej na arenie międzynarodowej”, czy fakt, że Spółka oparta jest na polskim kapitale, nie przemawia za tym, że wydatki na Wyjazdu do Kataru m. in. w celu uczestnictwa w meczach Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej z udziałem polskiej reprezentacji przez wytypowane przez zarząd osoby zostały poniesione w interesie Spółki.

Również wartość świadczeń, jaka przypadła poszczególnym uczestnikom możliwa jest do ustalenia. W oparciu o art. 11 ust. 1, ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy uwzględnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego sygn. akt K 7/13 istnieje możliwość ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń, które te osoby otrzymały, gdyż cena usługi zakupionej przez Wnioskodawcę (np. czarteru samolotu), podzielona przez ilość uczestników Wyjazdu daje wartość nieodpłatnego świadczenia przypadającego na konkretnego uczestnika ww. Wyjazdu. Również cenę jednostkową (np. biletów wstępu na mecz) należy przyporządkować każdej osobie dla której dana usługa została zakupiona.

To, że Wyjazd został zorganizowany głównie w celu uczestnictwa wytypowanych przez zarząd osób w meczach reprezentacji Polski w Katarze wynika jednoznacznie z opisanego stanu faktycznego. Wyjazd ten odbył się bowiem w terminie od 25 listopada 2022 r. do 1 grudnia 2022 r. Przy czym – jak wskazał sam Wnioskodawca, termin ten pokrywał się z terminem rozgrywania meczów reprezentacji Polski w piłce nożnej, co także stanowiło powód wyboru tego konkretnego terminu na Wyjazd nazwanego przez Wnioskodawcę „szkoleniowo-integracyjny. ” Miejsce tego Wyjazdu (Katar) zostało wybrane m.in. z uwagi na jego walor integracyjny w postaci wspólnego kibicowania reprezentacji Polski przez Uczestników wyjazdu.

Istotną okolicznością była również możliwość wspólnego kibicowania reprezentacji Polski, co gwarantowało wspólne przeżywanie emocji, a w konsekwencji także budowanie pozytywnych relacji między członkami zespołu.

Ponadto istotny jest również fakt, że w uzupełnieniu wniosku, w odniesieniu do poniesionych kosztów Wnioskodawca zaznaczył, że zawęża zakres Wydatków związanych z wyjazdem do kosztów:

a)Usługi czarteru samolotu;

b)Usługi organizacji wyjazdu do A.;

c)Usługi polegającej na nabyciu biletów wstępu na mecze reprezentacji Polski;

d)Usługi zakwaterowania.

Tym samym, w związku z treścią uzupełnienia, Wnioskodawca wyłączył z zakresu przedmiotowego wniosku m.in. wydatek na salę konferencyjną – który co do zasady, służy realizacji aktywności szkoleniowych, konferencyjnych (merytorycznych). Z kolei pozostałe wydatki, tj. usługi nabywane przez Spółkę i oferowane Uczestnikom Wyjazdu są związane z możliwością uczestniczenia w meczach polskiej reprezentacji na Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej w Katarze, zatem ich głównym celem było zapewnienie rozrywki uczestnikom wyjazdu.

Należy zauważyć, że Wyjazd odbywał się poza Polskę, co wymagało (jak wskazuje sam Wnioskodawca) poniesienia istotnych kosztów przelotów, organizacji wyjazdu oraz zakwaterowania. Jednocześnie, w ramach usług, które Spółka wymieniła jako przedmiot wniosku – poza tymi kosztami, wskazano wyłącznie koszty usługi polegającej na nabyciu biletów wstępu na mecze reprezentacji Polski. Te zaś wydatki, zdaniem tutejszego organu, są ściśle związane wyłącznie z rozrywką w trakcie Wyjazdu. Tym samym zorganizowany przez Wnioskodawcę Wyjazd ma co do zasady charakter rozrywkowy (dla wąskiej grupy osób), a jego przeważającym celem było kibicowanie w meczach reprezentacji Polski. Wybór terminu i lokalizacji (Katar, w trakcie trwania Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej) również wynikał z „wyobrażenia zarządu co do jego atrakcyjności pod kątem realizacji w tym miejscu celów Wyjazdu”. Za tym, że nie był to Wyjazd o charakterze szkoleniowym przemawia również fakt, że zostały na niego zaproszone osoby z rodzin członków zarządu niebędące pracownikami, ani członkami rady nadzorczej. Z samego faktu wyjazdu poza Polskę, dzięki „oderwaniu się” Uczestników od codzienności, nie sposób wywodzić, że został osiągnięty zarówno aspekt szkoleniowy (merytoryczny), jak i integracyjny.

Organ zgadza się, że dobra współpraca członków zespołu i wzajemne podnoszenie wiedzy są konieczne w działalności gospodarczej wielu podmiotów, w tym również Wnioskodawcy, jednak przedstawione okoliczności, w tym fakt, że część szkoleniowa Wyjazdu (5-6 godzin głównych warsztatów i narada) stanowiła znikomą część czasu trwania całego wyjazdu (7 dni), zaś wśród wydatków ponoszonych w związku z Wyjazdem Wnioskodawca nie wyszczególnił żadnych kosztów mających związek z częścią merytoryczną Wyjazdu – nie przemawiają za tym, by rzeczywiście wyjazd ten miał charakter szkoleniowy.

Wobec powyższego uznać należy, że celem Wyjazdu do Kataru była możliwość uczestnictwa i kibicowania w meczach polskiej reprezentacji co przemawia za tym, że wydatki nie zostały poniesione w celu szkoleniowym.

Reasumując, skoro głównym celem wyjazdu do Kataru było uczestnictwo w meczach piłki nożnej rozgrywanych podczas mistrzostw Świata w Katarze i kibicowanie reprezentacji Polski (brak przesłanek przemawiających za tym, by miał on charakter szkoleniowy) i Wyjazd ten nie był powszechnie dostępny dla wszystkich podmiotów, jego uczestnicy wyrazili zgodę na przyjęcie świadczenia, świadczenia te zostały spełnione w interesie uczestników tego Wyjazdu, a nie w interesie Wnioskodawcy i niewątpliwie przyniosły im korzyść (w postaci korzystania z czarteru do Kataru, zakwaterowania w Katarze, usługi organizacji wyjazdu do A. oraz biletów wstępu na mecze reprezentacji Polski w Mistrzostwach Świata piłki nożnej), to jego uczestnicy uzyskali nieodpłatne świadczenie.

Nieodpłatne świadczenia otrzymane przez uczestników Wyjazdu Wnioskodawca miał zatem obowiązek zakwalifikowania do konkretnego źródła przychodów i wartość tych świadczeń uznać za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W konsekwencji w przypadku osób, które uzyskały przychody wymienione w art. 12 i art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca – stosownie do art. 31 i art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – miał obowiązek pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy.

Natomiast w stosunku do osób, które współpracują ze Spółką w sposób stały w ramach działalności gospodarczej i które uzyskały przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń Wnioskodawca nie występuje jako płatnik, jak również na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki informacyjne, gdyż osoby te są zobowiązane do samodzielnego rozliczenia uzyskiwanych przez siebie dochodów.

W związku z zapewnieniem nieodpłatnych świadczeń pozostałym osobom na Wnioskodawcy ciąży obowiązek informacyjny, o którym mowa w 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez te osoby Wnioskodawca jest zobowiązany wykazać w informacjach podatkowych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Państwa interpretacji należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia to zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Ponadto powołane interpretacje zostały wydane w oparciu o inny stan faktyczny.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).