Interpretacja indywidualna z dnia 21 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1-3.4012.544.2018.13.S.PRM

Brak obowiązku dokumentowania zakupów realizowanych z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny za pomocą faktury zawierającej nr NIP nabywcy-przedsiębiorcy.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 16 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 7 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 442/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia – 6 marca 2023 r.) oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 1596/19 (data wpływu orzeczenia – 1 lutego 2023 r.) i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 sierpnia 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 sierpnia 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku dokumentowania zakupów realizowanych z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny za pomocą faktury zawierającej nr NIP nabywcy-przedsiębiorcy. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. jest podatnikiem podatku od towarów i usług dokonującym m.in. dostaw towarów i świadczenia usług na terytorium kraju.

Spółka zawarła w oparciu o ustawę z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (jednolity tekst z 2017 r. poz. 1832), dalej ustawa KDR, umowę w której określono zakres szczególnych uprawnień dla członków rodziny wielodzietnej. Ww. uprawnieniami są rabaty w określonej wysokości w przypadku zakupu (…) oraz produktów gastronomicznych, jak również usług (…).

Zdarza się, że do Spółki zgłaszają się nabywcy towarów i usług korzystający z Karty Dużej Rodziny tj. otrzymujący przy zakupie rabat zgodnie z zakresem szczególnych uprawnień dla członków rodziny wielodzietnej z żądaniem udokumentowania zakupów z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny fakturą zawierającą numer identyfikacji podatkowej nabywcy, w celu wykorzystania ww. faktury w rozliczeniach podatkowych związanych z prowadzoną przez ww. osoby działalnością gospodarczą, zarówno w rozumieniu ustawy o VAT, jak i ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst z 2017 r. poz. 200 ze zm.) - dalej ustawa o PIT.

Pytanie

Czy zgodną z przepisami prawa podatkowego, w szczególności art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT byłaby sytuacja, w której Spółka dokumentować będzie zakupy realizowane z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny przy pomocy faktur zawierających nr NIP nabywcy, czyli ww. faktury będą wystawione dla osób prowadzących działalność gospodarczą?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki przy uwzględnieniu przepisów ustawy KDR nie jest prawidłowe dokumentowanie sprzedaży (zakupów realizowanych z wykorzystaniem Karty KDR) fakturami wystawianymi dla osób prowadzących działalność gospodarczą (zawierających nr NIP).

Na wstępie należy podkreślić, że zasady wystawiania faktur są ściśle określone w przepisach podatkowych, generalnie w przypadku osób fizycznych mamy do czynienia z fakturami wystawianymi na żądanie przedsiębiorców (prowadzących działalność gospodarczą, faktura zawiera nr NIP) oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (faktury bez nr NIP).

Zdaniem Spółki, w celu uzasadnienia Jej stanowiska w zakresie braku możliwości wystawiania faktur dla posiadaczy Karty Dużej Rodziny na prowadzoną przez nich działalność gospodarczą należy posłużyć się zasadami ogólnymi ustawy o PIT i ustawy o VAT, przy uwzględnieniu przepisów ustawy KDR.

W pierwszej kolejności Spółka wskazuje na to, że z perspektywy PIT w obrębie źródła przychodów działalności gospodarczej, faktura służy udokumentowaniu dokonania zakupów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, które co do zasady stanowić mają koszty uzyskania przychodów, którymi zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Inaczej mówiąc wartość zakupów udokumentowana fakturami obniża przychody do opodatkowania a co za tym idzie zobowiązanie podatkowe konkretnego przedsiębiorcy.

Odpowiednio ustawa o VAT nadaje fakturom zakupowym status nośnika tzw. VAT-u naliczonego, który co do zasady obniża kwotę podatku należnego, a co za tym idzie potencjalne zobowiązanie w podatku od towarów i usług (ewentualnie zwiększa nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym).

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ustanawia jednakże zasadę, że ww. odliczenie przysługuje podatnikowi VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przywołane zatem przepisy jednoznacznie wskazują na rolę faktury w rozliczeniach podatkowych przedsiębiorcy, jaką jest udokumentowanie poniesienia wydatku obniżającego zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych i/lub podatku od towarów i usług.

Należy zatem skonfrontować specyfikę zakupów towarów i usług dokumentowanych fakturami z nr NIP z tymi zakupami, które mogą być objęte szczególnymi uprawnieniami w przypadku ich dokonywania przez członków rodziny wielodzietnej korzystających z KDR.

Jak wynika z uzasadnienia do ustawy KDR:

„Projektowana ustawa o Karcie Dużej Rodziny stanowi kompleksowe rozwiązanie prawne dotyczące uprawnień przyznawanych rodzinom wielodzietnym, (nie podmiotom gospodarczym przypis Spółki) (...). Wprowadzenie uregulowań w randze ustawy zagwarantuje stabilność i spójność przewidzianych rozwiązań oraz zwiększy przejrzystość przepisów prawnych. Ponadto proponowane rozwiązania przewidują doprecyzowanie obowiązujących obecnie regulacji prawnych. Projektowana ustawa stanowi dalszą realizację celów, które przyświecały Radzie Ministrów podczas przyjmowania rządowego programu dla rodzin wielodzietnych. Jednym z elementów szeroko rozumianej polityki rodzinnej jest inicjatywa wsparcia rodzin wielodzietnych, tak ważnych dla rozwoju demograficznego Polski i promowania rozwoju takiego modelu rodzicielstwa. Oprócz bezpośredniego wsparcia rodzin, istotne jest również kreowanie pozytywnego wizerunku wielodzietności. Podejmowane działania mają na celu umacnianie oraz wspieranie funkcji rodziny wielodzietnej oraz zwiększenie szans rozwojowych i życiowych dzieci i młodzieży z tych rodzin. Wydawana na podstawie projektowanych przepisów Karta Dużej Rodziny (...) będzie dokumentem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej, poświadczającym jego prawo do zwolnień, ulg, zniżek i innych uprawnień w dostępie do towarów lub usług, ustalonych w trybie określonym w ustawie lub przyznanych przepisami innej ustawy. Proponuje się, aby prawo do posiadania Karty, tak jak dotychczas, przysługiwało członkom rodziny wielodzietnej, za których uznaje się rodzica (rodziców) oraz jego małżonka mających na utrzymaniu co najmniej troje dzieci (...)”.

Ww. cele i założenia ustawy KDR znalazły odzwierciedlenie w jej przepisach, i tak odpowiednio:

Art. 1 [Zakres przedmiotowy]

1.Ustawa określa zasady przyznawania członkom rodziny wielodzietnej Karty Dużej Rodziny, zwanej dalej „Kartą”, sposób przyznawania im uprawnień oraz sposób realizacji i finansowania zadań wynikających z ustawy.

2.Uprawnienia przysługujące osobom posiadającym ważną Kartę polegają na przyznaniu korzystniejszego od ogólnie obowiązującego dostępu do towarów, usług lub innych form działalności.

Art. 2 [Karta]

Karta jest środkiem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej, poświadczającym prawo członka rodziny wielodzietnej do uprawnień ustalonych w trybie określonym w niniejszej ustawie lub przyznanych na podstawie przepisów odrębnych:

1)wydawanym w formie dokumentu z tworzywa sztucznego, zwanym dalej „kartą tradycyjną”, lub

2)realizowanym przy użyciu oprogramowania dedykowanego dla urządzeń mobilnych, udostępnionego przez ministra właściwego do spraw rodziny, zawierającego usługi ułatwiające korzystanie z przyznanych uprawnień, zwanym dalej „kartą elektroniczną”. (...)

Art. 4 [Prawo do posiadania Karty]

1.Prawo do posiadania Karty przysługuje członkowi rodziny wielodzietnej, przez którą rozumie się rodzinę, w której rodzic (rodzice) lub małżonek rodzica mają na utrzymaniu co najmniej troje dzieci (...).

Z przywołanych przepisów ustawy o KDR jednoznacznie wynika, że dotyczy ona, w sensie przyznawania szczególnych korzyści, rodzin wielodzietnych i ww. szczególne korzyści są związane z dokonywaniem przez ww. rodziny zakupów dotyczących ich potrzeb socjalno-bytowych.

Zdaniem Spółki nie sposób jest przyjąć, że ustawa o KDR może dotyczyć szczególnych korzyści, których beneficjentami mogłyby być podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

W ocenie Spółki zakupy realizowane z wykorzystaniem KDR są zakupami na cele osobiste członków rodziny wielodzietnej, zatem nie mogą one stanowić elementu rozliczeń podatkowych podmiotu gospodarczego i to w taki sposób, że obniżałyby zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych i/lub podatku od towarów i usług.

W hipotetycznej sytuacji, w której udokumentowanie wydatku na cele osobiste członków rodziny wielodzietnej nastąpiłoby poprzez wystawienie faktury z nr NIP (czyli na przedsiębiorcę) mogłoby umożliwić temu przedsiębiorcy obniżenie swoich zobowiązań podatkowych (przynajmniej z formalnego punktu widzenia abstrahując od tego, że ww. przedsiębiorca nie miałby żadnego uzasadnienia merytorycznego dla ujęcia takiej faktury w kosztach oraz odliczenia podatku naliczonego, gdyż ww. zakupy nie mogłyby być uznane za związane z prowadzoną przez niego działalnością).

Inaczej mówiąc skoro zakupy realizowane z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny służą zabezpieczeniu potrzeb socjalno-bytowych rodziny wielodzietnej to nie znajdzie w takim przypadku zastosowania art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, nie ma natomiast przeszkód aby Spółka, na żądanie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wystawiała faktury do zakupów z wykorzystaniem KDR, jednakże ww. faktury nie mogą być wystawiane na podmioty gospodarcze (nie mogą zawierać nr NIP).

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 19 października 2018 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie Państwa wniosku, na podstawie art. 13 § 2a, art. 165a § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), znak 0115-KDIT1-3.4012.544.2018.2.MD, w którym stwierdziłem, że Państwa żądanie wydania interpretacji w zakresie wskazanym w złożonym wniosku, wykracza poza zakres przedmiotowy interpretacji wydanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Postanowienie doręczono Państwu 24 października 2018 r.

Zażalenie na postanowienie

6 listopada 2018 r. wnieśliście Państwo zażalenie na ww. postanowienie, na podstawie art. 165a § 1 w zw. z art. 14b § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa w kontekście art. 14c § 1 i 2 oraz art. 14k § 1 tej ustawy.

Wnieśliście Państwo o uchylenie ww. postanowienia w całości i wydania interpretacji indywidualnej.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie

Po ponownym rozpoznaniu Państwa sprawy i rozpatrzeniu zażalenia – 4 grudnia 2018 r. wydałem, na podstawie art. 13 § 2a, art. 221, art. 233 § 1 pkt 1 i art. 239 w zw. z art. 14h ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, postanowienie o utrzymaniu w mocy postanowienia z 19 października 2018 r., znak 0115-KDIT1-3.4012.544.2018.4.AT, stwierdzając brak podstaw do jego uchylenia.

Postanowienie doręczono Państwu 10 grudnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

8 stycznia 2019 r. wnieśli Państwo skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. Skarga wpłynęła do mnie 15 stycznia 2019 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonego II postanowienia i poprzedzającego go I postanowienia.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżone postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 grudnia 2018 r. nr 0115-KDIT1-3.4012.544.2018.4.AT w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania oraz poprzedzające je postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2018 r., nr 0115-KDIT1-3.4012.544.2018.2.MD – wyrokiem z 7 maja 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 442/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 29 listopada 2022 r. sygn. akt I FSK 1596/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił zaskarżone postanowienie, stał się prawomocny od 29 listopada 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny/Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia stanu faktycznego (23 sierpnia 2018 r.), który obowiązywał w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia, czyli interpretacja ta została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową.

Kwestie dotyczące wystawienia faktur regulują przepisy określone w art. 106-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2) sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na mocy art. 106b ust. 2 ustawy:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy:

Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2)sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy:

Faktura powinna zawierać:

‒numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a (pkt 4);

‒numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b (pkt 5).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii obowiązku dokumentowania zakupów realizowanych z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny za pomocą faktury zawierającej nr NIP nabywcy-przedsiębiorcy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (t. j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1832 ze zm.), zwana dalej ustawą o KDR:

Ustawa określa zasady przyznawania członkom rodziny wielodzietnej Karty Dużej Rodziny, zwanej dalej „Kartą”, sposób przyznawania im uprawnień oraz sposób realizacji i finansowania zadań wynikających z ustawy.

Uprawnienia przysługujące osobom posiadającym ważną Kartę polegają na przyznaniu korzystniejszego od ogólnie obowiązującego dostępu do towarów, usług lub innych form działalności.

Stosownie do treści art. 2 ustawy o KDR:

Karta jest środkiem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej, poświadczającym prawo członka rodziny wielodzietnej do uprawnień ustalonych w trybie określonym w niniejszej ustawie lub przyznanych na podstawie przepisów odrębnych:

1) wydawanym w formie dokumentu z tworzywa sztucznego, zwanym dalej „kartą tradycyjną”, lub

2) realizowanym przy użyciu oprogramowania dedykowanego dla urządzeń mobilnych, udostępnionego przez ministra właściwego do spraw rodziny, zawierającego usługi ułatwiające korzystanie z przyznanych uprawnień, lub publicznej aplikacji mobilnej, o której mowa w art. 19e ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570 oraz z 2018 r. poz. 1000 i 1544), na podstawie porozumienia pomiędzy ministrem właściwym do spraw rodziny a ministrem właściwym do spraw informatyzacji, zwanym dalej „kartą elektroniczną”.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 1 ustawy o KDR:

Prawo do posiadania Karty przysługuje członkowi rodziny wielodzietnej, przez którą rozumie się rodzinę, w której rodzic (rodzice) lub małżonek rodzica mają lub mieli na utrzymaniu łącznie co najmniej troje dzieci bez względu na ich wiek (…).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy o KDR:

Uprawnienia przysługujące na podstawie Karty mogą być przyznane przez podmioty inne niż określone w pkt 1, na podstawie umowy, o której mowa w art. 24 ust. 1.

Treść art. 24 ust. 1 ustawy o KDR wskazuje, że:

Przyznanie członkom rodzin wielodzietnych uprawnień przez podmioty, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 2, następuje na podstawie umowy zawartej z ministrem właściwym do spraw rodziny. Umowa określa w szczególności:

1)strony umowy;

2)uprawnienia przysługujące na podstawie Karty;

3)zasady i warunki rozwiązania umowy;

4)okres, na jaki jest zawierana umowa.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do korzystania z Karty Dużej Rodziny przysługuje członkom rodzin wielodzietnych. Karta Dużej Rodziny jest środkiem identyfikującym członka rodziny wielodzietnej tzn. zarówno rodzica jak i dzieci na warunkach określonych w ustawie o KDR. Zwolnienia, ulgi, zniżki i inne uprawnienia wymienione w ww. ustawie przysługujące podczas dokonywania zakupów u podmiotów, które zawarły umowy z ministrem właściwym do spraw rodziny wynikające z posiadania Karty Dużej Rodziny mogą zostać zatem zrealizowane przez osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej na ich cele osobiste.

Z opisu sprawy wynika, że jako czynny podatnik podatku VAT, dokonujecie Państwo dostaw towarów i świadczenia usług m.in. w oparciu o zawartą umowę, w której określono zakres szczególnych uprawnień dla członków rodzin wielodzietnych tj. rodzin korzystających z Karty Dużej Rodziny. Zdarzają się sytuacje, gdy zgłaszają się do Państwa osoby, które dokonując zakupu towarów/usług korzystają z uprawnień wynikających z posiadania Karty Dużej Rodziny i wówczas otrzymują stosowny rabat. W niektórych przypadkach nabywcy jednocześnie zgłaszają do Państwa żądanie udokumentowania zakupu fakturą zawierającą nr NIP w celu wykorzystania ww. faktury w rozliczeniach podatkowych w prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie będą mieli Państwo obowiązek dokumentowania zakupów realizowanych z wykorzystaniem Karty Dużej Rodziny za pomocą faktury zawierającej nr NIP nabywcy-przedsiębiorcy, należy odnieść się do zapisów art. 106b ust. 3 w zw. z art. 106b ust. 1 ustawy.

Z ww. przepisów wynika, że co do zasady podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika (art. 106b ust. 1 ustawy), oraz na żądanie zgłoszone w odpowiednim terminie przez nabywcę niebędącego podatnikiem (art. 106b ust. 3 ustawy).

Należy w tym miejscu zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Analizując Państwa wątpliwości na tle przytoczonych przepisów prawa należy stwierdzić, że osoba nabywająca u Państwa towary/usługi, korzystająca jednocześnie z ulg, zniżek lub innych uprawnień wynikających z posiadania Karty Dużej Rodziny dokonuje tego zakupu na potrzeby osobiste swoje lub członków swojej rodziny, a nie jako podmiot gospodarczy. Skoro nabywca nie występuje w takiej transakcji jako podatnik, nie są Państwo zobowiązani do wystawienia faktury na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy (które zawierałyby nr NIP).

Jednocześnie, jeżeli żądanie wystawienia faktury przez nabywcę korzystającego podczas zakupu towarów/usług z Karty Dużej Rodziny, zostanie zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę, są Państwo obowiązani wystawić fakturę dokumentującą ww. sprzedaż, zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy. Faktura ta - dokumentująca nabycie towarów/usług na potrzeby osobiste - nie powinna zawierać danych identyfikujących podatnika (nr NIP).

W konsekwencji, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).