Interpretacja indywidualna z dnia 7 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-3.4014.36.2023.4.BD

Zawarcie umowy faktoringu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych czynności dokonanych w ramach umowy faktoringowej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 kwietnia 2023 r. (wpływ 5 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – R. Sp. z o.o. – jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem podatkowym. Spółka należy do Grupy R. (dalej: „Grupa”), która działa w branży usług HR specjalizując się w doradztwie personalnym i usługach pracy tymczasowej.

R. (dalej: „F.” lub „Faktor”), która również jest członkiem Grupy, została założona w 2016 r. F. jest rezydentem podatkowym w Singapurze i jest uprawniona do korzystania z postanowień umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „(…)”). F. jest spółką świadczącą wewnątrzgrupowe usługi faktoringowe w ramach Grupy R. F. nie posiada na terytorium Polski stałego zakładu.

Opis modelu faktoringowego, do którego dołączy Wnioskodawca.

Obecnie Grupa rozważa wdrożenie modelu faktoringowego tj. międzynarodowego programu wierzytelności handlowych (dalej: „ITRP”). W związku z tym, planowane jest dołączenie przez Wnioskodawcę do modelu faktoringowego poprzez przystąpienie do umowy ITRP z F. (dalej: „umowa faktoringowa”).

Obecnie ITRP jest realizowany i zarządzany przez F., która umożliwia wykonywanie wewnątrzgrupowych transakcji faktoringowych z podmiotami operacyjnymi Grupy. Spółki z Grupy uczestniczą w ITRP w celu: i) przyspieszenia i ustabilizowania swoich przepływów pieniężnych oraz ii) zwiększenia swojej elastyczności finansowej i handlowej.

W szczególności, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Wnioskodawca oczekiwane jest, że F. będzie świadczyć następujące usługi na rzecz Spółki (po przystąpieniu do ITRP):

- nabycie pełnych praw i rzeczywistego władztwa (zdefiniowanego poniżej) nad określonymi należnościami (dalej: „Należności Handlowe”) Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- nabycie władztwa ekonomicznego lub rzeczywistego (zdefiniowanego poniżej), bez tytułu prawnego, nad określonymi Należnościami Handlowymi Spółki wynikającymi z dostawy towarów i/lub świadczenia usług,

- administrowanie Należnościami Handlowymi, oraz

- pokrycie ryzyka niewypłacalności dłużników nabytych Należności Handlowych.

Należności Handlowe odnoszą się do towarów lub usług zakupionych przez podmioty trzecie, w tym w szczególności do usług związanych z zarządzaniem zasobami ludzkimi (HR) i pozyskiwania personelu świadczonych przez Spółkę na rzecz podmiotów trzecich, tj. podmiotów spoza Grupy. Jednocześnie Spółka z tytułu powyższego rozpoznaje przychód na zasadach ogólnych.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z ITRP, F. będzie po zawarciu umowy obowiązana pokryć ryzyko niewypłacalności dłużników z tytułu nabytych Należności Handlowych. W związku z tym, wewnątrzgrupowe transakcje faktoringowe nie będą przewidywać prawa regresu, a zatem F. ponosić będzie pełne ryzyko niewypłacalności dłużników związane z nabytymi Należnościami Handlowymi.

Na podstawie ITRP, F. nabywać będzie Należności Handlowe za wynagrodzeniem pomniejszonym o dyskonto w stosunku do ich nominalnej wartości księgowej (dalej: „dyskonto”). Na stopę dyskonta składać się będą następujące elementy (z których każdy ma odzwierciedlać wynagrodzenie należne F. za poszczególne funkcje):

- dyskonto z tytułu ryzyka braku zapłaty (ryzyko niewypłacalności klienta lub Faktoranta),

- dyskonto umowne (biorące pod uwagę wartość pieniądza w czasie), oraz

- dyskonto z tytułu obsługi administracyjnej.

Zyski (lub straty) F. realizowane w związku z ITRP są zatem określane przez różnicę pomiędzy wartością środków ostatecznie uzyskanych z Należności Handlowych a zdyskontowaną ceną nabycia Należności Handlowych (z uwzględnieniem składników stopy dyskonta opisanych powyżej).

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową, F. ustali z faktorantem (Wnioskodawcą), że jest on nadal odpowiedzialny za windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi (ustalenia takie mogą jednak zostać odwołane w odniesieniu do wszystkich Należności Handlowych albo w odniesieniu do określonych Należności Handlowych na podstawie dokonanych między stronami ustaleń). Opłata za dokonanie takich czynności (dalej: „opłata windykacyjna”), należna faktorantowi (Wnioskodawcy) od F. za windykację należności wyznaczana będzie na warunkach rynkowych (opłata windykacyjna będzie stanowiła osobne wynagrodzenie należne od F. na rzecz Wnioskodawcy).

Z reguły, zwindykowane przez Spółkę Należności Handlowe będą przekazywane do F. co tydzień (strony mogą jednak uzgodnić inny sposób rozliczania). W niektórych przypadkach F. będzie mogła jednak pobierać Należności Handlowe bezpośrednio od dłużników objętych ITRP.

Należności Handlowe, które mogą podlegać ITRP (tj. mogą być nabywane przez F. od faktoranta) obejmują następujące kategorie:

- Należności Handlowe, które nie podlegają żadnym ograniczeniom umownym dotyczącym ich przeniesienia, które zabraniałyby ich przeniesienia na rzecz F. (dalej: „Pełne przeniesienie Należności Handlowych”) – a w związku z czym Wnioskodawca będzie dokonywał przeniesienia ogółu praw i obowiązków wynikających z przedmiotowych należności na rzecz F., oraz

- Należności Handlowe, które podlegają umownym ograniczeniom dotyczącym przeniesienia praw do nich, zabraniające ich przeniesienia na rzecz strony trzeciej, niezależnie od tego, czy jest ona powiązana z faktorantem, czy nie (dalej: „Przeniesienie władztwa nad Należnościami Handlowymi”) – w takim przypadku Wnioskodawca będzie dokonywał wyłącznie przeniesienia ekonomicznych praw do Należności Handlowych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wyżej wymienione postanowienia ITRP, do której ma przystąpić Wnioskodawca, zostały opisane w oparciu o istniejącą umowę ramową między F. a innymi podmiotami z Grupy R. Ostatecznie – w szczególności, jeśli zajdzie potrzeba dostosowania umowy faktoringowej do polskich wymogów prawnych – w umowie tej mogą zostać wprowadzone nieznaczne zmiany. Zmiany te nie powinny jednak wpływać na ogólny charakter i zakres umowy opisanej we wniosku.

Ponadto, w związku z tym, że F. świadczy usługi na rzecz podmiotów z Grupy z wielu różnych jurysdykcji, a także uzyskuje przychody od podmiotów będących nie tylko polskimi rezydentami podatkowymi, zakładane jest, że po przystąpieniu do ITRP koszty faktoringu ponoszone przez Spółkę (lub przez Spółkę i inne spółki, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiązane z F. w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ww. ustawy) nie przekroczą 50% wszystkich przychodów rozpoznanych przez F.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że umowa faktoringowa jest umową nienazwaną, mającą złożony charakter i niosącą za sobą skutki odrębne rodzajowo od czynności wskazanych w zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym, czynności dokonywane  w ramach umowy faktoringowej nie będą dokonane na podstawie którejkolwiek czynności cywilnoprawnej wskazanej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższej odpowiedzi, dla kompletności, wskazano, że czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, jako import usług (w rozumieniu art. 2 ust. 9 ustawy  o podatku od towarów i usług) przez Wnioskodawcę działającego w tym zakresie  w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należności Handlowe będące przedmiotem umowy faktoringowej będą wykonywane na terytorium Polski, tj. umowy, z których wynikają Należności Handlowe:

a)są zawarte/będą zawierane przez Wnioskodawcę, tj. spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zarejestrowaną w Polsce,

b)zobowiązanymi są kontrahenci posiadający siedzibę rejestrową w Polsce,

c)są zawarte na gruncie polskich regulacji prawnych (tj. do powyższych umów znajdują zastosowanie przepisy prawa polskiego).

Umowa faktoringowa zostanie zawarta poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zaznaczamy, że przywołując za Wnioskodawcą treść opisu zdarzenia przyszłego pominęliśmy tę jego część, zawartą w uzupełnieniu, która odnosi się wyłącznie do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.

Pytania w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – przeformułowane w uzupełnieniu wniosku

Czy czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej spowodują powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych po Państwa stronie.

W uzasadnieniu stanowiska przywołali Państwo treść art. 1 ust. 1 pkt 1, 2 i 3 oraz art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, obecnie ITRP jest realizowany i zarządzany przez F., który umożliwia wykonywanie wewnątrzgrupowych transakcji faktoringowych  z podmiotami operacyjnymi Grupy.

W szczególności, zgodnie z umową faktoringową, do której zamierza przystąpić Spółka, oczekiwane jest, że F. będzie świadczyć określone usługi na rzecz Spółki (po przystąpieniu do ITRP).

Zyski (lub straty) F. zrealizowane w związku z ITRP są określane przez różnicę pomiędzy wartością środków ostatecznie uzyskanych z Należności Handlowych a ich zdyskontowaną ceną nabycia.

Ponadto, zgodnie z umową faktoringową F. ustali z faktorantem (Państwem), że jest on nadal odpowiedzialny za windykację należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi. Opłata windykacyjna, należna faktorantowi od F. za windykację należności wyznaczana będzie na warunkach rynkowych.

Wskazali Państwo, że z treści art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych co do zasady decyduje fakt, że dana czynność jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub przynajmniej jedna ze stron tej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego, czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej będą stanowić odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju  w rozumieniu art. 2 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, F. będzie świadczyć na rzecz Spółki usługi na podstawie usługi faktoringowej, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce (jako import usług na poziomie Spółki działającej w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług). Spełnione będą zatem przesłanki z art. 2 ust. 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i w związku z tym, Państwa zdaniem, czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych po Państwa stronie.

Ponadto, jak wskazano powyżej, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają jedynie określone czynności cywilnoprawne, w tym umowa sprzedaży i umowa pożyczki, a także zmiany tych umów oraz orzeczenia sądów i ugody, o ile wywołują takie same skutki prawne. Treść art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych formułuje zatem zamknięty katalog zdarzeń podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, usługi świadczone przez Faktora na rzecz Państwa oraz usługi świadczone przez Państwo na rzecz Faktora będą świadczone nie na podstawie umowy pożyczki, sprzedaży czy innych umów wymienionych w katalogu z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, lecz na podstawie umowy faktoringowej, która nie jest wymieniona w zamkniętym katalogu zdarzeń podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zwrócili Państwo uwagę, że wskazane w opisie zdarzenia przyszłego czynności wynikające  z umowy faktoringowej nie mogą być w szczególności traktowane jako umowa/umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, ponieważ:

- celem umowy faktoringowej nie jest zobowiązanie się faktoranta do przeniesienia na F. własności praw do Należności Handlowych przy jednoczesnym zobowiązaniu się F. do zapłaty ekwiwalentnej ceny; podstawowym celem umowy faktoringowej jest: i) przyspieszenie i ustabilizowanie przepływów pieniężnych faktoranta oraz

ii) zwiększenie jego elastyczności finansowej i handlowej. Nabycie zaś Należności Handlowych przez F. stanowi jedynie środek służący temu celowi;

- umowa faktoringowa przewiduje szereg zobowiązań F. oraz faktoranta, spośród których nabycie Należności Handlowych przez F. stanowi jedynie jeden z elementów stosunku prawnego pomiędzy F. a faktorantem.

Umowa faktoringowa stanowi umowę nienazwaną, wyróżnioną w nauce prawa, jak  i w praktyce organów podatkowych jako faktoring. Umowa ta, skonstruowana w oparciu o swobodę zawierania umów zgodnie z art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, polega na nabywaniu przez faktora (usługodawcę) wierzytelności faktoranta (usługobiorcy), przysługujących temu drugiemu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za odpowiednie wynagrodzenie.

W związku z powyższym, umowa faktoringowa stanowić będzie umowę nienazwaną, niewymienioną w zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych opodatkowanych podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem nabywanie Należności Handlowych przez F. w ramach umowy faktoringowej oraz świadczenie przez Spółkę na rzecz F. usług związanych z windykacją należności związanych z nabytymi Należnościami Handlowymi będzie następować bezpośrednio na skutek wykonywania umowy faktoringowej, a nie na podstawie którejkolwiek z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,  a w szczególności umowy sprzedaży.

Podsumowując, Państwa zdaniem, czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej nie spowodują powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych po Państwa stronie.

Na potwierdzenie swojego stanowiska przywołali Państwo interpretacje indywidualne.

Powyżej przywołano tylko tę część Państwa stanowiska, która odnosi się do opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 170 ze zm.):

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy:

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Zatem, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku  z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa  i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Szczegółowe ustalenie zakresu przedmiotowego ma określone konsekwencje. Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

 Z opisu sprawy wynika, że planują Państwo przystąpić do umowy faktoringowej ze spółką, która jest rezydentem podatkowym w Singapurze. Zgodnie z ww. umową faktoringową spółka ta będzie świadczyć na rzecz Państwa określone usługi. W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że czynności dokonywane w ramach umowy faktoringowej nie będą dokonane na podstawie którejkolwiek z czynności cywilnoprawnych wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro zawarcie umowy faktoringowej nie zostało wymienione w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a czynności tego typu nie można zakwalifikować jako umowy sprzedaży czy też innej czynności tym katalogiem objętej, to tym samym  – z powyższych przyczyn – czynności dokonywane w ramach tej umowy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych; nie mieszczą się bowiem  w katalogu czynności ściśle wymienionych jako podlegające opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego, z treści wniosku wynika, że jesteście Państwo co do zasady stroną przekazującą należności w ramach umowy faktoringu, a zatem gdyby nawet czynności wyżej wymienione przyjęły charakter umowy sprzedaży, to nie są Państwo stroną kupującą. Tym samym nie będzie ciążył na Państwu obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych:

Zatem dla Państwa – jako Strony umowy faktoringowej – nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu jej zawarcia. Obowiązek podatkowy po Państwa stronie nie wystąpi także z tytułu czynności dokonanych w ramach tej umowy.

W związku z niepodleganiem umowy faktoringu podatkowi od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie powyższej czynności pod kątem art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja ta dotyczy tylko Państwa sytuacji jako Podmiotu, który wystąpił z wnioskiem o jej wydanie.

Ta interpretacja stanowi ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy – zgodnie z wolą Państwa – oceny Państwa stanowiska tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym tę część wypowiedzi Państwa, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług, uznaliśmy za element niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy  Ordynacja podatkowa.