Interpretacja indywidualna z dnia 5 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.603.2022.2.JO

Miejsce opodatkowania świadczenia usług marketingowych oraz dokumentowania tych usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 21 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy miejsca opodatkowania świadczenia usług marketingowych oraz dokumentowania tych usług. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 marca 2023 r. (wpływ 30 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG). Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej dnia (…) 2022 roku. Swoje dochody opodatkowuje na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. z m.), czyli stosując stała stawkę wynoszącą 19%. Wnioskodawca mieszka na stałe w Polsce, dlatego podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia swoich źródeł dochodów (przychodów), czyli nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wiodącym profilem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z portalami internetowymi PKD: 63.12.Z. Przedmiotem świadczenia usług są usługi marketingowe polegające na zarządzaniu kontami w mediach społecznościowych zlecane przez Zleceniodawcę. Świadczone prze Wnioskodawcę usługi marketingowe polegające na zarządzaniu kontami w mediach społecznościowych polegają na tworzeniu treści o charakterze informacyjnym oraz udostępnianiu tych treści w mediach społecznościowych, tj. na stronach takich jak: (...), (...) oraz (...) (jest to strona z wpisami na blogu). Za każdym razem, gdy pojawia się potrzeba opublikowania nowych informacji, Wnioskodawca przygotowuje wiadomość w formie: tweeta, postu, komunikatu lub artykułu. Nowe informacje należy rozumieć jako wszystkie wiadomości, które odnoszą się do A. i ich produktów, np. informacje o aktualizacji danego produktu oferowanego przez A. Ponadto Wnioskodawca także nagrywa publiczne rozmowy społeczności A. oraz zmienia nagrania w formę audio i udostępnia te materiały na (...) – (…) A.

Zleceniodawcą jest (…) (dalej jako: „A”). A. jest organizacją zarządzaną w sposób demokratyczny, każdy kto jest członkiem organizacji może w głosowaniu oddać swój głos. Organizacja działa w oparciu o blockchain oraz inteligentne kontrakty. Organizacja A została pierwotnie stworzona jako eksperyment przez B w 2019 roku. Został on stworzony, aby sprawdzić dwie kwestie: pierwsza to przetestowanie produktu (A) stworzonego przez A(…), tak aby członkowie A. mogli zarządzać i kierować A. całkowicie on-chain (on-chain oznacza brak osoby prawnej) oraz za pomocą tokena reputacyjnego (token reputacyjny należy traktować jako bony różnego przeznaczenia, użytkownicy otrzymują go w zamian za aktywność na stronie A). Token reputacyjny jest przeciwieństwem liquid token (ang. płynny token), który może być kupowany i sprzedawany. Drugi eksperyment to sprawdzenie, czy społeczność A. może wykorzystywać system zarządzania do zarządzania zdecentralizowanym produktem bez udziału osoby prawnej – C., który został stworzony przez B. Obecnie działalność (…) (profil działalności) nadal polega na projektowaniu, rozwijaniu i zarządzaniu produktami. W tej chwili A posiada następujące produkty, które rozwija:

‒(…) to zdecentralizowana giełda kryptowalut, (…) (…),

‒(…) to platforma motywacyjna (w fazie rozwoju (…)),

‒(…) to platforma rynku prognoz (wciąż w fazie rozwoju i nie jest używana),

‒Produkty zarządzania (używane przez A do codziennych operacji, ale ulepszona wersja jest w trakcie rozwoju).

Termin A. został zdefiniowany przez Urząd Komisji Nadzoru Finansowego (dalej: UKNF) w dokumencie „Stanowisko Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego w sprawie wydawania i obrotu kryptowalutami”. Według UKNF, A. jest to „(ang. …) – (…), tj. niezależna organizacja działająca bez organu sprawującego władzę (np. zarządu), której zasady działania zostały określone w programie komputerowym”.

Wnioskodawca został wybrany do świadczenia usług przez społeczność A. w głosowaniu. Wnioskodawca nie jest członkiem A. Umowa o świadczenie usług marketingowych zawierana jest na podstawie „inteligentnych umów” (ang. smart contracts), na których znajdują się także środki pieniężne. Członkowie społeczności A. głosują także za przyznaniem Wnioskodawcy wynagrodzenia. Osobą, która zleca Wnioskodawcy wykonanie usług marketingowych jest kierownik działu marketingu A. (wybrany w taki sam sposób jak Wnioskodawca – głosowanie społeczności A). Wnioskodawca wraz kierownikiem działu marketingu omawiają jakie informacje powinny znaleźć się na stronie, następnie Wnioskodawca tworzy komunikaty oraz udostępnia je na portalach społecznościowych. Wytyczne (informacje) są przekazywane w formie ustnej na spotkaniach lub mailowo.

Umowa zawarta z organizacją A. obejmuje:

1.Pracę, która została wykonana podczas trwania poprzedniej umowy z podziałem na dwie kategorie:

‒Jakie prace zostały wykonane bardzo dobrze,

‒Jakie prace zostały wykonane dobrze.

2.Jakie prace zostaną wykonane w okresie obowiązywania umowy.

3.Wynagrodzenie za okres trwania umowy (jest to ustalane na podstawie skali wynagrodzeń – wynagrodzenie jest ustalane na podstawie skali wynagrodzeń, która została wprowadzona przez A. Wynagrodzenie jest także zależne od doświadczenia pracownika).

4.Określenie ram czasowych kontraktu (obecnie kontrakty oferowane przez A trwają średnio 2 miesiące).

5.Płatność:

‒50% jest wypłacane na początku kontraktu, po pierwszym głosowaniu,

‒50% jest wypłacane na koniec kontraktu, po kolejnym głosowaniu.

Warunki umowy są ustalane przez Wnioskodawcę oraz kierownika działu marketingu. Kierownik działu marketingu wraz z Wnioskodawcą omawiają cele oraz obowiązki na czas trwania umowy. Gdy plan pracy jest już ustalony, obowiązki zapisywane są w umowie. Umowa jest następnie przedkładana przez system głosowania on-chain A. Społeczność organizacji głosuje – zatwierdza lub odrzuca umowę. Jeżeli członkowie A. zgadzają się z zakresem pracy, który został przedstawiony w propozycji, głosują za jej przyjęciem. Jeżeli propozycja zostanie przegłosowana to staje się wiążącą umową na najbliższe dwa miesiące z warunkami pracy oraz z wynagrodzeniem. Na tym etapie Wnioskodawca otrzymuje 50% wartości kwoty, która jest określona w umowie. Po realizacji umowy Wnioskodawca żąda wypłaty kolejnych 50% wypłaty – wypłata tych środków również musi zostać zaakceptowana przez społeczność A. w głosowaniu.

A nie podsiada reprezentacji. Każdy z członków społeczności należącej do A. ma prawo głosu, każdy głos jest tak samo ważny. Ponadto, nie ma możliwości jednoznacznego określenia statusu członków A. Do organizacji mogą należeć wszyscy, zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą. Na pewno zatem znajdują się i takie, i takie osoby. Członkowie A. mogą pochodzić z całego świata. Nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie stałego miejsca zamieszkania, ani zwykłego miejsca pobytu osób należących do społeczeństwa A. Właśnie na tym polega sens funkcjonowania A. Na pewno A. nie ma siedziby, ani innego konkretnego miejsca funkcjonowania. Każdego z członków A. należy uznawać za część A., ale nie ma możliwości weryfikacji, gdzie każdy z nich się znajduje, gdyż ich się po prostu nie weryfikuje.

A. są zarządzane przez kody komputerowe oraz programy, dlatego do zarządzania nimi nie jest niezbędna władza centralna. Ich funkcjonowanie nie wymaga interwencji człowieka. A. wykonują polecenia na podstawie zewnętrznych informacji, które dostarczane są poprzez inteligentne kontrakty. Zapisy dokonywanych transakcji znajdują się na blockchain. Członkowie organizacji zgłaszają swoje propozycje, następnie są przegłosowywane i w konsekwencji na podstawie większości głosów podejmowane są decyzje. A. nie wymaga struktury hierarchicznej, wszyscy członkowie są równi. A. nie może być zarządzane przez wyłącznie jedną osobę, może funkcjonować jedynie kontrolowane przez całą społeczność.

A. nie ma osobowości prawnej, niewątpliwie jednak występuje w obrocie gospodarczym, ponieważ zawiera umowy (zleca świadczenie usług) i dokonuje płatności. Funkcje trustu A pełni spółka zarejestrowana w Szwajcarii, na którą Wnioskodawca planuje wystawiać faktury. Wnioskodawca świadczy usługi dla A za pośrednictwem spółki. Płatność zostaje przekazana z A na spółkę, a następnie spółka wypłaca środki Wnioskodawcy.

A, dla którego Wnioskodawca świadczy usługi, nie posiada stałego (ani niestałego) miejsca prowadzenia działalności. Organizacja może świadczyć usługi takie jak finansowanie wschodzących projektów czy zarządzania projektami. Zakres czynności wykonywanych przez organizację wyznaczają jej członkowie poprzez zgłaszanie swoich propozycji, a następnie poprzez podejmowanie decyzji w głosowaniu.

Należy podkreślać, iż Wnioskodawca otrzymał niniejsze zlecenie i będzie otrzymywał płatności, co jest w pełni zgodne z prawem. Za świadczone usługi Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w kryptowalutach (…) i A tokenach (…). Wnioskodawca będzie fakturował swoje usługi w PLN oraz w USD. Będą to dwie odrębne faktury oraz dwie miesięczne płatności. Celem Wnioskodawcy jest prawidłowe rozliczenie się z obowiązków podatkowych w tym zakresie, przy czym jest świadomy, iż rozwój rynku nowych technologii może wyprzedzać aktualny stan prawny.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

1.Spółka szwajcarska jako Trust A. jest podatnikiem, jednakże samo A nie ma osobowości prawnej. A. jest zrzeszeniem osób, które powołuje swój Trust, a więc ten podmiot należy rozpatrywać pod względem odbiorcy świadczonych usług.

2.A. nie podlega rejestracji w określonych rejestrach dotyczących prowadzenia działalności przez takowe organizacje.

3.Faktycznym nabywcą usług marketingowych jest podmiot ze Szwajcarii, który następnie przekazuje efekty prac do A. (osób wchodzących w jego skład).

4.Z Wnioskodawcą zostanie zawarty smart contract uruchamiany przez A., w ramach czego zostanie wskazane, że podmiotem realizującym obowiązki płatnicze przez A. (Trustem) jest spółka szwajcarska.

5.W ramach zawartej transakcji pośrednik (podmiot ze Szwajcarii) będzie nabywał usługę na własną rzecz, aczkolwiek będzie ona wykorzystywana przez użytkowników (osoby wchodzące w zakres A), czyli Trust po to występuje, aby dokonał rozliczenia z Wnioskodawcą, skontrolowania przedmiotu umowy pod względem prawidłowości wykonania i umożliwienia funkcjonowania A w obrocie gospodarczym. Można to w pewien sposób porównać do powstania spółki, czyli wiele osób wspólnie decyduje się założyć spółkę, ale udziałowców jest tylko kilku z nich, beneficjentów jest natomiast znacznie więcej.

6.Kierownik działu marketingu zlecający wykonanie usługi marketingowej jest także osobą świadczącą usługi dla A. A. nie posiada formalnej reprezentacji. Każdy z członków społeczności należącej do A. ma prawo głosu, każdy z głosów jest tak samo ważny. Wskazana osoba mając umocowanie w ten sposób od A, dysponuje jednocześnie umocowaniem od spółki szwajcarskiej.

7.Nabywcą usługi będzie podmiot ze Szwajcarii: (…) SA.

8.Spółka ze Szwajcarii nie posiada stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, które uczestniczy w nabywaniu od Wnioskodawcy usługi marketingowej, wskazana spółka również nie jest w żaden sposób powiązana osobowo i kapitałowo z Wnioskodawcą.

9.Kwota 50% płatności otrzymana przed początkiem kontraktu będzie stanowiła wynagrodzenie w kryptowalutach lub tokenach.

Pytania

1.Czy przy określeniu obowiązku podatkowego i miejsca świadczenia usług marketingowych, znalazłby zastosowanie art. 28b i tym samym Wnioskodawca mógłby określić miejsce świadczenia usługi poza terytorium kraju, a więc dla Wnioskodawczy taka usługa byłaby czynnością niepodlegającą opodatkowaniu VAT (po stronie Wnioskodawcy nie wystąpiłby obowiązek podatkowy)?

2.Czy Wnioskodawca może wystawiać faktury na spółkę zarejestrowaną w Szwajcarii, za której pośrednictwem świadczy usługi marketingowe dla A?

Państwa stanowisko

Stanowisko Wnioskodawczy dotyczące pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy A. można uznać za podatnika podatku od towarów i usług. A. nie ma określonej siedziby, tym samym zgodnie z art. 28b można uznać, iż A. nie ma siedziby w Rzeczpospolitej Polskiej. Ponadto, jak już zostało wspomniane w stanie faktycznym, Wnioskodawca planuje wystawiać faktury na spółkę, która posiada siedzibę w Szwajcarii. Zgodnie z powyższym po stronie Wnioskodawcy nie postawnie obowiązek podatkowy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast artykuł 28a pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931) definiuje podatnika jako podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ponadto, obejmuje ona również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Natomiast art. 28a pkt 2 ustawy uszczegóławia normę zawartą w pkt 1 lit. a i wskazuje, iż pojęcie podatnika obejmuje również podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą oraz nabywają usługi dla czynności niepodlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 721/12 – działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT nie musi być – co do zasady – prowadzona w celu osiągnięcia zysku. W ramach działalności gospodarczej podatnik VAT może dążyć do osiągnięcia celów inne niż zarobkowe.

Zgodnie z powyższym A. można uznać za podatnika VAT (w myśl art. 28a ustawy o VAT), ponieważ jest to podmiot nabywający usługi oraz świadczący działalność określoną przez społeczność A.

W obecnym stanie prawnym miejsce świadczenia usług określa się ze względu na status osoby będącej usługobiorcą. Jeżeli usługobiorcą jest podatnik, to zastosowanie ma art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym znajduje się siedziba działalności gospodarczej usługobiorcy. Jeżeli usługobiorcą nie jest podatnik, to zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym znajduje się siedziba działalności gospodarczej usługodawcy. Jednakże, jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba, za miejsce świadczenia tych usług uznawane jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast, gdy usługobiorca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest, zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy o VAT, miejsce, w którym ma on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Ustawodawca nie definiuje pojęcia siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu. Definicje te można znaleźć w art. 10-13 rozporządzenia 282/2011. Zgodnie z tymi przepisami:

1)miejscem siedziby działalności gospodarczej podatnika jest miejsce, w którym wykonywane są funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa – jest to miejsce, gdzie jest zarejestrowany adres siedziby przedsiębiorstwa (jednak sam adres pocztowy nie może być uznany za miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika), gdzie mają miejsce posiedzenia zarządu i gdzie zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem;

2)stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, aby umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;

3)stałym miejscem zamieszkania osoby fizycznej, będącej podatnikiem lub nie, jest adres figurujący w krajowej ewidencji ludności lub innym podobnym rejestrze, lub adres wskazany przez tą osobę odpowiednim organom podatkowym, chyba, że istnieją dowodu wskazujące na to, że ten adres nie odzwierciedla rzeczywistości;

4)zwykłym miejscem pobytu osoby fizycznej, będącej podatnikiem lub nie, jest miejsce, w którym ta osoba fizyczna zazwyczaj mieszka ze względu na powiązania osobiste i zawodowe.

A. nie posiada żadnego z wyżej wymienionych miejsc (siedziby działalności gospodarczej, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałego miejsca zamieszkania ani zwykłego miejsca pobytu). W obecnym stanie prawnym brak jest przepisów określających, jak należy traktować podmioty takie jak A. Ustawodawca nie przewidział możliwości istnienia podmiotu, który nie będzie posiadał zarządu ani zdecentralizowanej władzy. Wobec powyższego należy przyjąć, że A. jest zagraniczną jednostką, nie posiadającą siedziby w Polsce oraz w Unii Europejskiej.

Na mocy przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu od podatku VAT podlega sprzedaż dokonywana przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości nie wlicza się kwoty podatku.

Niezbędne jest przytoczenie definicji „sprzedaży” z art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż należy rozumieć jako „odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów”.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług, wyłącznie gdy są świadczone na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Jak powyżej zostało wskazane, miejscem świadczenia usług jest siedziba usługobiorcy. Wnioskodawca świadczy więc usługi poza terytorium kraju.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.49.2020.1.PJ dotyczącej zwolnienia limitowego z VAT dla usług świadczonych poza terytorium kraju „stosownie zatem do art. 2 pkt 22 ustawy, świadczenie przez Wnioskodawcę usług obróbki mechanicznej elementów metalowych nie stanowi sprzedaży, bowiem świadczenie usług ma miejsce poza terytorium kraju. Wnioskodawca uzyskał przychód z usług obróbki mechanicznej elementów metalowych wykonanych w zakładzie kontrahenta w Belgii. Usługi te, jak wyżej wskazano nie podlegają opodatkowaniu w Polsce oraz nie stanowią sprzedaży w kraju, która jest uwzględniana przy ustalaniu prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 9 w zw. z art. 113 ust. 1. Odpowiadając zatem wprost na pytanie zadane we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępuje prawidłowo nie wliczając przychodów ze sprzedaży do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.”

Stosownie do powyższego, Wnioskodawca uważa, że świadczonego przez niego usługi marketingowe dla A. nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie są świadczone dla podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest wystawienie faktury na spółkę zarejestrowaną w Szwajcarii.

W myśl art. 106a pkt 2 lit. b przepisy dotyczące faktury stosuje się do „świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium (…) państwa trzeciego”.

Jak już zostało wspomniane w niniejszym wniosku, do przedstawionego stanu faktycznego ma zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT i tym samym ma miejsce eksport usług (poza granice RP), usługi te nie są opodatkowane w Polsce. Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 u.p.t.u – w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – faktura winna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Faktura powinna być wystawiona ze stawką NP (jako faktura niepodlagająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce). Ponadto, faktura dokumentująca świadczenie powinna zostać wystawiona bez danych dotyczących stawki VAT i kwoty podatku VAT. W myśl art. 106e ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca może wystawić fakturę z pominięciem danych określonych w art. 106e ust 1 pkt 5 oraz 12-14.

Zgodnie z powyższym, faktura nie musi zawierać następujących danych:

1)numeru, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi,

2)stawki podatku lub stawki podatku od wartości dodanej,

3)sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku,

4)kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Reasumując, Wnioskodawca utrzymuje, iż może wystawiać faktury na spółkę, za której pośrednictwem świadczy usługi marketingowe dla A.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o terytorium kraju – należy przez to rozumieć terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o towarach – należy przez to rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

‒w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

‒świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Zatem, dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi, od tego bowiem zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu tym podatkiem w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a-28o ustawy.

I tak, stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z art. 28b ustawy:

1)Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

2)W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

3)W przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

4)W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c.

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.

Zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podmiotu niebędącego podatnikami zawarta została w art. 28c ustawy, zgodnie z którym:

1)Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

2)W przypadku, gdy usługi są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

3)W przypadku, gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Natomiast zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a pkt 2 ustawy:

Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a)państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b)państwa trzeciego.

Na mocy art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Dane, które powinna zawierać faktura, zostały wskazane w art. 106e ust. 1 ustawy, w tym w pkt 1-18 wymieniono:

Faktura powinna zawierać:

1)datę wystawienia;

2)kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3)imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4)numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5)numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

6)datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;

7)nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

8)miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

9)cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

10)kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

11)wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12)stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;

13)sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14)kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15)kwotę należności ogółem;

16)w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:

a)obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub

b)w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty,

c)wyrazy „metoda kasowa”;

17)w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;

18)w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy ,,odwrotne obciążenie”.

Stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy:

Faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy:

Faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14 (tj. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto; stawki podatku albo stawki podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9; sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku; kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku).

Z opisu sprawy wynika, że świadczy Pan usługi marketingowe polegające na zarzadzaniu kontami w mediach społecznościowych, tworzy Pan treści o charakterze informacyjnym oraz udostępnia te treści w mediach społecznościowych, tj. na stronach takich jak: (...), (...) oraz (...) (jest to strona z wpisami na blogu). Za każdym razem, gdy pojawia się potrzeba opublikowania nowych informacji, przygotowuje Pan wiadomość w formie: tweeta, postu, komunikatu lub artykułu. Zleceniodawcą jest (…) (A). Termin A. został zdefiniowany przez Urząd Komisji Nadzoru Finansowego w dokumencie „Stanowisko Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego w sprawie wydawania i obrotu kryptowalutami”. Według UKNF, A jest to „(ang. …) – (…), tj. niezależna organizacja działająca bez organu sprawującego władzę (np. zarządu), której zasady działania zostały określone w programie komputerowym”. A. są zarządzane przez kody komputerowe oraz programy, dlatego do zarządzania nimi nie jest niezbędna władza centralna. Ich funkcjonowanie nie wymaga interwencji człowieka. A. wykonują polecenia na podstawie zewnętrznych informacji, które dostarczane są poprzez inteligentne kontrakty. Zapisy dokonywanych transakcji znajdują się na blockchain. Członkowie organizacji zgłaszają swoje propozycje, następnie są przegłosowywane i w konsekwencji na podstawie większości głosów podejmowane są decyzje. A nie wymaga struktury hierarchicznej, wszyscy członkowie są równi. A nie może być zarządzane przez wyłącznie jedną osobę, może funkcjonować jedynie kontrolowane przez całą społeczność.

A nie ma osobowości prawnej, niewątpliwie jednak występuje w obrocie gospodarczym, ponieważ zawiera umowy (zleca świadczenie usług) i dokonuje płatności. Funkcje trustu A pełni spółka zarejestrowana w Szwajcarii, na którą Pan planuje wystawiać faktury. Świadczy Pan usługi dla A. za pośrednictwem spółki. Płatność zostaje przekazana z A na spółkę, a następnie spółka wypłaca Panu środki.

Spółka szwajcarska jako Trust A. jest podatnikiem, jednakże samo A. nie ma osobowości prawnej. A. jest zrzeszeniem osób, które powołuje swój Trust, a więc ten podmiot należy rozpatrywać pod względem odbiorcy świadczonych usług. Faktycznym nabywcą usług marketingowych jest podmiot ze Szwajcarii, który następnie przekazuje efekty prac do A (osób wchodzących w jego skład).

Z Panem zostanie zawarty smart contract uruchamiany przez A., w ramach czego zostanie wskazane, że podmiotem realizującym obowiązki płatnicze przez A (Trustem) jest spółka szwajcarska, (…) SA, która nie posiada stałego miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, które uczestniczy w nabywaniu od Wnioskodawcy usługi marketingowej.

W ramach zawartej transakcji pośrednik (podmiot ze Szwajcarii) będzie nabywał usługę na własną rzecz, aczkolwiek będzie ona wykorzystywana przez użytkowników (osoby wchodzące w zakres A), czyli Trust po to występuje, aby dokonał rozliczenia z Wnioskodawcą, skontrolowania przedmiotu umowy pod względem prawidłowości wykonania i umożliwienia funkcjonowania A. w obrocie gospodarczym.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, określenia miejsca świadczenia wykonywanych przez Pana usług marketingowych oraz sposobu ich dokumentowania.

Odnosząc się do Pana wątpliwości, należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym konkretnym przypadku organizacja A nie będzie występowała jako bezpośredni beneficjent (nabywca) świadczonych przez Pana usług marketingowych, gdyż – jak wskazał Pan w opisie sprawy - to podmiot ze Szwajcarii jest faktycznym nabywcą Pana usług marketingowych, który następnie przekazuje efekty prac do A. Ponadto, wskazać należy, że nabywca i odbiorca nie są pojęciem tożsamym, gdyż nabywca – to ten, kto faktycznie nabywa towar lub usługę. Nie ma zatem znaczenia, czy będzie z niej korzystał i czy za nią płacił. Zatem, jak zostało wskazane w ramach zawartej transakcji podmiot szwajcarski będzie nabywał usługę na własną rzecz, aczkolwiek będzie ona w dalszej kolejności wykorzystywana przez użytkowników/osób wchodzących w zakres A jako odbiorców końcowych tej usługi. Tym samym to Trust A. – podmiot ze Szwajcarii - będzie nabywcą przedmiotowych usług.

Jednocześnie Trust A posiada siedzibę działalności gospodarczej w Szwajcarii oraz nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, które uczestniczy w nabywaniu od Pana usługi. Tym samym miejsce świadczenia wykonywanych przez Pana usług marketingowych należy ustalić na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli terytorium Szwajcarii. Tym samym opisane usługi marketingowe świadczone na rzecz spółki z Szwajcarii nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy ustawy oraz przedstawione okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że w przypadku gdy usługa marketingowa świadczona jest przez Pana na rzecz Trustu A., którego siedziba działalności gospodarczej znajduje się na terytorium Szwajcarii, obowiązek rozliczenia podatku zostaje przeniesiony na nabywcę usługi. W rezultacie usługa ta nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, lecz w kraju siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy. Zatem w omawianym przypadku to nabywca usługi – podmiot szwajcarski – zobowiązany będzie do rozliczenia podatku w kraju siedziby działalności gospodarczej (Szwajcarii).

Tym samym, świadcząc usługę marketingową na rzecz podmiotu szwajcarskiego, której miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a podmiotem zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca, będzie Pan zobowiązany do udokumentowania tej transakcji fakturą, która stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14, tj. m.in. stawki i kwoty podatku oraz sumy wartości sprzedaży netto. Przy czym, zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura ta powinna być opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”, natomiast nie może zawierać podatku VAT.

Podsumowując, w okolicznościach opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, usługa marketingowa świadczona na rzecz Trustu A będzie podlegać opodatkowaniu zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w kraju siedziby spółki (Szwajcaria), a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu w Polsce, wobec czego nie będzie Pan zobowiązany do naliczania i wykazywania w fakturach wystawianych na rzecz spółki ze Szwajcarii podatku VAT należnego z tytułu świadczenia tej usługi.

Zatem Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Ponadto informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).