Interpretacja indywidualna z dnia 31 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.31.2023.2.OK

W zakresie ustalenia, czy koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części nie pokrytej ze środków funduszu remontowego, a wydatkowanej przez Spółkę winny być zaliczone do pozostałych przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części nie pokrytej ze środków funduszu remontowego, a wydatkowanej przez Spółkę winny być zaliczone do pozostałych przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili go Państwo – na wezwanie – pismem z 23 lutego 2023 r. (data wpływu 29 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)

Spółdzielnia Mieszkaniowa (…) została powołana na mocy Uchwały (...) Nadzwyczajnego Zebrania Przedstawicieli Członków Lokatorsko - Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej A. z siedzibą w (…) z dnia 15 grudnia 1990 r. w sprawie podziału Spółdzielni i wydzielenia ze spółdzielni macierzystej, Spółdzielni Mieszkaniowej (…). Spółdzielnia została zarejestrowana 14.02.2002 roku przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Gospodarczy Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…).

Prawną podstawą działania Spółdzielni Mieszkaniowej (…) w (…) są zapisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r., poz. 1208), zapisy ustawy z dnia 16 września 1982 roku Prawo spółdzielcze (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r., poz. 648) oraz postanowienia statutu uchwalonego przez Walne Zgromadzenie Członków Spółdzielni Mieszkaniowej (…) w (…) - Uchwała nr (…) z dnia 17.06.2019 r. Spółdzielnia mieszkaniowa posiada w swoich zasobach budynek, w którym znajduje się lokal użytkowy stanowiący spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Budynek ten jest środkiem trwałym w Spółdzielni. Własnościowe prawo do w/w lokalu użytkowego zostało ustanowione na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Funkcjonowanie Spółdzielni wiąże się m.in. z tworzeniem funduszu na remonty w miesięcznym odpisie wg stawek zatwierdzonych przez Radę Nadzorczą Spółdzielni. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Spółdzielnia jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółdzielnia co miesiąc wystawia fakturę Spółce w której jest naliczona opłata "fundusz remontowy". Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych Spółdzielnia tworzy fundusz remontowy i zalicza go do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

W 2022 r. Spółka rozpoczęła remont części wspólnych budynku (wymiana elewacji, dachu) w oparciu o zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane udzieloną przez Spółdzielnię. Część kosztów zostanie pokryta z utworzonego funduszu remontowego a pozostała część kosztów będzie pokryta ze środków Spółki.

Na potrzeby tego remontu zostało podpisane porozumienie między Spółdzielnią a wykonawcą remontu. Zgodnie z porozumieniem Spółdzielnia w ramach partycypacji w kosztach związanych z realizacją prac remontowych zobowiązuje się zapłacić wykonawcy wynagrodzenie z tyt. wykonania prac remontowych elewacji w ramach rozliczenia środków zgromadzonych na funduszu remontowym nieruchomości. Wykonawca wystawi Spółdzielni fakturę VAT. Spółka podpisała umowę z tym samym wykonawcą na remont pozostałych prac remontowo-modernizacyjnych.

Zgodnie z porozumieniem wydatki poniesione przez Spółkę w związku z pracami remontowo-modernizacyjnymi będą stanowiły dla Spółki inwestycję w obcym środku trwałym, którą Spółka będzie mogła amortyzować zgodnie z obowiązującymi przepisami. Spółka własnym staraniem i na własny koszt, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego i polskimi normami zrealizuje roboty remontowo-modernizacyjne budynku oraz infrastruktury.

Po stronie Spółki będzie to nieodpłatne świadczenie na rzecz Spółdzielni.

Spółka nie będzie domagała się zwrotu jakichkolwiek nakładów poczynionych na remont w części wydatkowanej przez Spółkę.

Pytanie

Czy koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części nie pokrytej ze środków funduszu remontowego, a wydatkowanej przez Spółkę winny być zaliczone do pozostałych przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Stoimy na stanowisku, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części pokrytej przez Spółkę należy zaliczyć do pozostałych przychodów opodatkowanych podatkiem od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Działalność spółdzielni mieszkaniowych regulują przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo Spółdzielcze (Dz. U. z 2021 r., poz. 648 ze zm.) oraz ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1208).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ww. ustawy,

Stosownie do treści art. 1 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych,

Art. 6 ust. 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że:

Spółdzielnie mieszkaniowe są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie, nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587, dalej: „updop”, „Ustawa o CIT”), jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop:

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, a jedynie precyzuje, poprzez przykładowe wyliczenie, rodzaje przychodów. Jednocześnie należy stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Poza tym musi mieć charakter definitywny (dokonany) i mierzalny. Użyty w art. 12 ust. 1 tej ustawy zwrot „w szczególności” oznacza, że wykaz przychodów stanowi katalog otwarty, natomiast zawarte w tym przepisie okoliczności określające przychody mają charakter przykładowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 updop:

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Pojęcie „świadczenia” należy rozpatrywać z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. na tle art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje również, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Pojęcie „nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia” oparte na gruncie przepisów prawa podatkowego ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Może bowiem obejmować wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, uzyskując w ten sposób korzyści.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop stwierdzić należy, iż ustawa o CIT wskazuje na możliwość powstania przychodu po stronie podatnika także w przypadku, w którym podatnik ten otrzymuje nieodpłatne świadczenie.

Na podstawie art. 12 ust. 5 updop:

Przy czym wartością rzeczy lub praw częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych rzeczy lub praw ustalonych według ww. zasad, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 12 ust. 5a Ustawy o CIT).

Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT nie musi wynikać ze zobowiązania cywilnoprawnego. Polega ono jedynie na uzyskaniu przez podatnika przychodu bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Musi zatem nastąpić po stronie otrzymującego świadczenie korzyść majątkowa, która nie jest związana z jakimikolwiek kosztami lub inną formą ekwiwalentu na rzecz dającego świadczenie.

Innymi słowy, aby uznać dane świadczenie za świadczenie nieodpłatne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, musi wystąpić jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu, uzyskującego świadczenie, przysporzenie musi mieć charakter majątkowy i jednocześnie nie może ono być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym.

Analizując zatem przepisy ustawy o CIT, stwierdzić należy, iż przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT powstanie wówczas, gdy podatnik (beneficjent) uzyska korzyść (usługę, towar) od innego podmiotu, bez konieczności uiszczenia za nią zapłaty (brak ekwiwalentności).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa posiada w swoich zasobach budynek, w którym znajduje się lokal użytkowy stanowiący spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Budynek ten jest środkiem trwałym w Spółdzielni. Własnościowe prawo do w/w lokalu użytkowego zostało ustanowione na rzecz Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółdzielnia tworzy fundusz remontowy i zalicza go do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółdzielnia co miesiąc wystawia fakturę Spółce w której jest naliczona opłata "fundusz remontowy".

W 2022 r. Spółka rozpoczęła remont części wspólnych budynku (wymiana elewacji, dachu) w oparciu o zgodę na dysponowanie nieruchomością na cele budowlane udzieloną przez Spółdzielnię. Część kosztów zostanie pokryta z utworzonego funduszu remontowego a pozostała część kosztów będzie pokryta ze środków Spółki. Na potrzeby tego remontu zostało podpisane porozumienie między Spółdzielnią a wykonawcą remontu. Zgodnie z porozumieniem Spółdzielnia w ramach partycypacji w kosztach związanych z realizacją prac remontowych zobowiązuje się zapłacić wykonawcy wynagrodzenie z tyt. wykonania prac remontowych elewacji w ramach rozliczenia środków zgromadzonych na funduszu remontowym nieruchomości. Wykonawca wystawi Spółdzielni fakturę VAT. Spółka podpisała umowę z tym samym wykonawcą na remont pozostałych prac remontowo-modernizacyjnych. Zgodnie z porozumieniem wydatki poniesione przez Spółkę w związku z pracami remontowo-modernizacyjnymi będą stanowiły dla Spółki inwestycję w obcym środku trwałym, którą Spółka będzie mogła amortyzować zgodnie z obowiązującymi przepisami. Spółka własnym staraniem i na własny koszt, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego i polskimi normami zrealizuje roboty remontowo-modernizacyjne budynku oraz infrastruktury. Po stronie Spółki będzie to nieodpłatne świadczenie na rzecz Spółdzielni. Spółka nie będzie domagała się zwrotu jakichkolwiek nakładów poczynionych na remont w części wydatkowanej przez Spółkę.

Państwa wątpliwości wiążą się z kwestią ustalenia, czy koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części nie pokrytej ze środków funduszu remontowego, a wydatkowanej przez Spółkę winny być zaliczone do pozostałych przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i uregulowania stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie koszty poniesione na remont części wspólnej budynku w części nie pokrytej ze środków funduszu remontowego, a wydatkowane przez Spółkę, będą stanowić u Spółdzielni przychód podatkowy z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).