Interpretacja indywidualna z dnia 28 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.44.2023.2.MZA

Ustalenie, czy zakup subskrypcji rocznej od firmy posiadającej swoją siedzibę w HongKongu wymaga pobrania podatku u źródła przez firmę Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2023 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Pana wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zakup subskrypcji rocznej od firmy posiadającej swoją siedzibę w HongKongu wymaga pobrania podatku u źródła przez Pana firmę.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 marca 2023 r. (wpływ tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Firma Wnioskodawcy, działająca pod marką (…), między innymi zajmuje się tworzeniem oraz modyfikacją stron internetowych. Wnioskodawca zamierza kupować/odnawiać co roku subskrypcję licencji na moduł X w wersji agencyjnej. Moduł ten pozwala Wnioskodawcy wdrażać obsługę tłumaczeń na stronach internetowych oraz sklepach opartych na platformie (…). Wersja agencyjna charakteryzuje się tym, że pozwala na instalację modułu X na nieograniczonej liczbie witryn. Wnioskodawca po zakupie otrzymuje dostęp do platformy, przy użyciu której każdorazowo musi dokonać aktywacji modułu po jego instalacji na stronie.

Ponadto w ramach subskrypcji Wnioskodawca otrzymuje pakiet „kredytów”, dzięki którym może wykonywać automatyczne tłumaczenia treści zawartych na stronie. W wyniku zakupu Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich do kodu źródłowego, ani możliwości dalszej odsprzedaży tejże licencji, a jedynie prawo do jej użytkowania i komercyjnego wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności podczas świadczenia usług na rzecz klientów oraz możliwość wykorzystania przydzielonego pakietu „kredytów” na automatyczne tłumaczenia treści przy wykorzystaniu ww. modułu. Subskrypcja roczna licencji sprzedawana jest przez firmę posiadającą siedzibę w HongKongu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że licencję będzie wykorzystywał jako end-user bez prawa do jej kopiowania, moduły Wnioskodawca będzie instalował (upoważnia go do tego licencja zakupiona właśnie na jego firmę) na stronach klientów budowanych bądź modyfikowanych przez Wnioskodawcę w ramach świadczonych usług celem wykonania tłumaczeń treści stron internetowych na różne wersje językowe.

Licencja sama w sobie nie będzie udostępniana innym podmiotom, udostępniana będzie tylko gotowa strona internetowa wraz z zainstalowanym modułem umożliwiającym funkcjonalność obsługi różnych wersji językowych oraz wykonanymi tłumaczeniami przy jego pomocy.

Wnioskodawca nie będzie posiadał prawa do wprowadzenia zmian i modyfikacji do modułu, może jedynie korzystać z udostępnionych gotowych narzędzi.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że kwoty płatności nigdy nie przekroczą wartości 2 mln zł. Dodatkowo Wnioskodawca i kontrahent zagraniczny nie są w żaden sposób powiązani.

Pytanie

Czy zakup ww. subskrypcji rocznej od firmy posiadającej swoją siedzibę w HongKongu, w opisanej sytuacji wymaga pobrania podatku u źródła przez firmę Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana opinii, zważywszy na fakt, iż nawet przez moment nie staje się Pan posiadaczem praw autorskich modułu X, a jedynie nabywa prawo do użytkowania tegoż modułu w celach zarobkowych podczas świadczenia usług wobec Pana klientów, nie powstaje obowiązek pobrania oraz zapłaty podatku u źródła przez Pana firmę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że:

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Należy zauważyć, że między Polską a Hongkongiem, nie została podpisana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o CIT. Zatem, z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagranicznego podatnika przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT dochodzi do osiągnięcia przez nierezydentów dochodów na terenie Polski.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy zakup subskrypcji rocznej od firmy posiadającej swoją siedzibę w HongKongu wymaga pobrania podatku u źródła przez firmę Wnioskodawcy.

W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2509 ze zm., dalej: „ustawa o prawie autorskim”), który stwierdza, że:

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że:

Art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawiera ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe. Zatem, automatyczne wykluczenie programów komputerowych, jako utworów literackich, czy też naukowych, nie znajduje uzasadnienia.

W myśl art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim:

Stosownie do art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim:

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz powołanych przepisów prawa autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że opłaty z tytułu licencji na oprogramowanie komputerowe co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym u źródła.

Stwierdzić należy, że obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Zaznaczyć należy, że naliczenie lub nie podatku u źródła w przypadku zakupu subskrypcji licencji na moduł zależy przede wszystkim od tego, jakie dokładnie prawa uzyskuje Wnioskodawca oraz w jaki sposób zamierza zakupione materiały (moduły) wykorzystać. Jeżeli zakupiona została subskrypcja licencji na moduł, czyli produkt, który będzie wykorzystywany zgodnie z przeznaczeniem użytkownika końcowego (będzie użytkowany wyłącznie na własne potrzeby bez prawa do odsprzedaży oraz przekazania do używania podmiotom trzecim praw do korzystania z zakupionego zasobu), podatek u źródła nie będzie naliczany ani pobierany. W takiej sytuacji nie będą wówczas spełnione przesłanki uznania należności za taki zakup za podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła. Nie stanowią ich bowiem takie opłaty, w zamian za które nie nabywa się praw autorskich bądź praw do dysponowania nimi w stosunku do przedmiotu licencji, nabywca nie będzie dokonywał dalszej odsprzedaży przedmiotu licencji bądź nie będzie udzielał sublicencji i może wykorzystywać przedmiot licencji jedynie do własnych potrzeb.

Jeśli jednak taki moduł został nabyty jako prawo do przetwarzania go w dalszej kolejności na cele realizacji projektów komercyjnych, z czego czerpane będą korzyści finansowe, powstaje co do zasady obowiązek naliczenia podatku u źródła.

Zatem w analizowanej sprawie kluczowym zagadnieniem będzie przesądzenie, jakie dokładnie prawa uzyskuje Wnioskodawca oraz w jaki sposób zamierza zakupione materiały wykorzystywać.

Wnioskodawca wychodzi bowiem z założenia, że zważywszy na fakt, iż nawet przez moment nie staje się posiadaczem praw autorskich modułu X, a jedynie nabywa prawo do użytkowania tegoż modułu w celach zarobkowych podczas świadczenia usług wobec klientów Wnioskodawcy, nie powstaje obowiązek pobrania oraz zapłaty podatku u źródła przez firmę Wnioskodawcy.

W ocenie Organu, z powyżej prezentowanym podejściem nie można się zgodzić.

Z opisu sprawy i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca zamierza kupować/odnawiać co roku subskrypcję licencji na moduł X w wersji agencyjnej. Wnioskodawca po zakupie otrzymuje dostęp do platformy, przy użyciu której każdorazowo musi dokonać aktywacji modułu po jego instalacji na stronie. W wyniku zakupu nie nabywa praw autorskich do kodu źródłowego, ani możliwości dalszej odsprzedaży tejże licencji, a jedynie prawo do jej użytkowania i komercyjnego wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności podczas świadczenia usług oraz możliwość wykorzystania przydzielonego pakietu „kredytów” na automatyczne tłumaczenia treści przy wykorzystaniu ww. modułu. Subskrypcja roczna licencji sprzedawana jest przez firmę posiadającą siedzibę w HongKongu. Wnioskodawca wskazał, że licencję będzie wykorzystywał jako end-user bez prawa do jej kopiowania, a moduły będzie instalował (upoważnia go do tego zakupiona licencja) na stronach klientów budowanych bądź modyfikowanych przez Wnioskodawcę celem wykonania tłumaczeń treści stron internetowych. Licencja sama w sobie nie będzie udostępniana innym podmiotom, udostępniana będzie tylko gotowa strona internetowa wraz z zainstalowanym modułem umożliwiającym funkcjonalność obsługi różnych wersji językowych oraz wykonanymi tłumaczeniami przy jego pomocy. Wnioskodawca nie będzie posiadał prawa do wprowadzenia zmian i modyfikacji do modułu, może jedynie korzystać z udostępnionych gotowych narzędzi.

Organ zauważa, że tylko jeżeli licencja na wykorzystywanie modułu nie zezwala na jego modyfikowanie, powielanie, kopiowanie lub rozpowszechnianie, jak również nie pozwala na wykorzystywanie przedmiotu licencji w celach komercyjnych (zarobkowych), to mamy wówczas do czynienia z licencją typu end user, z tytułu której należności – na gruncie ustawy o CIT – nie są traktowane jako należności generujące obowiązek podatkowy w zakresie podatku u źródła.

Należy przyjąć, że za należności licencyjne nie uznaje się należności wykorzystywanych dla własnych potrzeb licencjobiorcy (tzw. licencja użytkownika końcowego, „end-user license”).

Tymczasem Wnioskodawca pomimo, że wyjaśnił, iż będzie wykorzystywać zakupione licencje na własne potrzeby i będzie ich użytkownikiem końcowym, to również wyraźnie wskazał, że w wyniku zakupu nabywa prawo do użytkowania i komercyjnego wykorzystywania licencji w ramach prowadzonej działalności a udostępniana innym podmiotom będzie gotowa strona internetowa wraz z zainstalowanym modułem. Nie może być w tym przypadku mowy o wykorzystywaniu subskrypcji licencji na moduł wyłącznie na własne potrzeby Wnioskodawcy.

Skoro więc Wnioskodawca nabył licencję na moduł jako prawo do przetwarzania jej na cele realizacji projektów komercyjnych (dalsze rozporządzanie nim) z czego czerpane są korzyści finansowe, to powstanie co do zasady obowiązek naliczenia podatku u źródła i Wnioskodawca będzie musiał pobrać podatek u źródła zgodnie z obowiązującą 20% stawką.

Oznacza to, że na Wnioskodawcy jako płatniku powstanie obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 26 ustawy o CIT w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Tym samym, Pana stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).