Interpretacja indywidualna z dnia 23 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.609.2022.2.GK

Rozpoznanie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z tytułu nabycia towarów z terytorium Niemiec, wykazania transakcji w JPK_V7M na podstawie dokumentu wewnętrznego oraz określenie daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia urządzeń.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 grudnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem e-Puapu Państwa wniosek z 31 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z tytułu nabycia towarów z terytorium Niemiec, wykazania transakcji w JPK_V7M na podstawie dokumentu wewnętrznego oraz określenie daty powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia urządzeń. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lutego 2023 r. (wpływ 19 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jesteście Państwo spółką z o.o. z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny, w tym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie jesteście Państwo zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług w innych krajach członkowskich UE. Przedmiotem Państwa działalności jest produkcja (…). Nabywacie Państwo od podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii („Sprzedawca”) elementy instalacji klimatyzacyjnych, które będą wykorzystywane przez Państwa do produkcji (..). Urządzenia te są produkowane przez spółkę niemiecką („Producent”) na terytorium Niemiec. Sprzedawca nabywa urządzenia od Producenta na terytorium Niemiec, a następnie odsprzedaje je Państwu. Zgodnie z warunkami umowy zawartej ze Sprzedawcą Państwo odbieracie urządzenia bezpośrednio od Producenta, na terytorium Niemiec. Fizycznie dostawa urządzeń odbywa się w ten sposób, że towar jest odbierany przez Państwa od Producenta a następnie przemieszczany do Polski Państwa własnym transportem lub przez przewoźnika (koszty i organizacja transportu są po Państwa stronie) albo Państwo zlecacie wysyłkę towaru Producentowi (organizacja transportu leży po stronie Producenta, a koszty transportu ponosicie Państwo na podstawie odrębnej faktury wystawionej przez Producenta). Producent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, zarejestrowanym na terytorium Niemiec. Sprzedawca nie jest zarejestrowany na terytorium Niemiec do celów podatku od wartości dodanej. Na fakturach wystawianych przez Sprzedawcę nie jest wykazany podatek od wartości dodanej, a Sprzedawca posługuje się w tej transakcji numerem VAT nadanym dla potrzeb podatku VAT obowiązującego w Wielkiej Brytanii. W dacie przyjęcia urządzeń do Państwa magazynu w Polsce, Państwo wystawiacie dokument wewnętrzny, obejmujący wszystkie dane jakie powinna zawierać faktura.

W uzupełnieniu wniosku przestawiliście Państwo szczegółowy opis transakcji będących przedmiotem wniosku:

Transakcja I:

Faktura sprzedaży urządzeń została wystawiona przez Sprzedawcę w dniu 31 sierpnia 2021 r. Przedmiotem zakupu były 4 sztuki klimatyzatorów, niebędących towarami, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT. Dostawa została zrealizowana na warunkach EXW Hattingen Niemcy. Przeniesienie na Państwa prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpiło na terytorium Niemiec. Transport towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski odbywał się bezpośrednio po dostawie towarów i został zrealizowany przez przewoźnika (podmiot polski świadczący usługi międzynarodowego transportu drogowego), na Państwa zlecenie (umowa o wykonanie usługi transportowej została zawarta z przewoźnikiem przez Państwa). Faktura za usługę transportową została wystawiona na Państwa. Towar został przyjęty do Państwa magazynu w Polsce w dniu 3 września 2021 r. W dniu 15 października 2021 r. sporządziliście Państwo dokument wewnętrzny, zawierający wszystkie elementy faktury, w którym Państwo zostaliście wykazani zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy.

Transakcja II:

Dwie faktury sprzedaży urządzeń zostały wystawione przez Sprzedawcę w dniu 30 września 2022 r. Przedmiotem zakupu było łącznie 8 sztuk klimatyzatorów, niebędących towarami, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o VAT. Dostawy zostały zrealizowane na warunkach EXW Hattingen Niemcy. Przeniesienie na Państwa prawa do rozporządzania towarami jak właściciel nastąpiło na terytorium Niemiec. Transport towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski odbywał się bezpośrednio po dostawie towarów i został zrealizowany przez przewoźnika (podmiot świadczący usługi międzynarodowego transportu drogowego), na Państwa zlecenie (umowa o wykonanie usługi transportowej została zawarta z przewoźnikiem przez Państwa). Faktura za usługę transportową została wystawiona na Państwa. Towar został przyjęty do Państwa magazynu w Polsce w dniu 13 października 2022 r. W dniu 15 października 2022 r. Państwo sporządziliście dokument wewnętrzny, zawierający wszystkie elementy faktury, w którym Państwo zostaliście wykazani zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

1.Czy przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, w wykonaniu transakcji opisanej w stanie faktycznym jako Transakcja I, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na Pytanie 1 wnosicie Państwo o odpowiedź na dodatkowe pytania oznaczone jako Pytanie 2 i Pytanie 3:

2.Czy transakcja będąca przedmiotem zapytania, opisana w stanie faktycznym jako Transakcja I powinna zostać wykazana w części ewidencyjnej JPK_V7M składanej przez Państwa za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, na podstawie dokumentu wewnętrznego sporządzonego przez Państwa, z podaniem numeru VAT UE Państwa zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy oraz wskazaniem oznaczenia „wew” w polu „typ dokumentu” ewidencji JPK_V7M?

3.Czy datą powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzeń, opisanego w stanie faktycznym jako Transakcja I będzie dzień wystawienia dokumentu wewnętrznego, wystawianego przez Państwa, nie później jednak niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym urządzenia zostały przemieszczone na terytorium Polski?

4.Czy przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, w wykonaniu transakcji opisanej w stanie faktycznym jako Transakcja II, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na Pytanie 4 Spółka wnosi o odpowiedź na dodatkowe pytania oznaczone jako Pytanie 5 i Pytanie 6:

5.Czy transakcja będąca przedmiotem zapytania, opisana w stanie faktycznym jako Transakcja II powinna zostać wykazana w części ewidencyjnej JPK_V7M składanej przez Państwa za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, na podstawie dokumentu wewnętrznego sporządzonego przez Państwa, z podaniem numeru VAT UE Państwa zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy oraz wskazaniem oznaczenia „wew” w polu „typ dokumentu” ewidencji JPK_V7M?

6.Czy datą powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzeń, opisanego w stanie faktycznym jako Transakcja II będzie dzień wystawienia dokumentu wewnętrznego, wystawianego przez Państwa, nie później jednak niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym urządzenia zostały przemieszczone na terytorium Polski?

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu

Ad 1: Przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, w wykonaniu transakcji opisanej w stanie faktycznym jako Transakcja I, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 2: Transakcja będąca przedmiotem zapytania, opisana w stanie faktycznym jako Transakcja I powinna zostać wykazana w części ewidencyjnej JPK_V7M składanej przez Państwa za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, na podstawie dokumentu wewnętrznego sporządzonego przez Państwa, z podaniem numeru VAT UE Państwa zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy oraz wskazaniem oznaczenia „wew” w polu „typ dokumentu” ewidencji JPK_V7M.

Ad 3: Datą powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzeń, opisanego w stanie faktycznym jako Transakcja I będzie dzień wystawienia dokumentu wewnętrznego, wystawianego przez Państwa, nie później jednak niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym urządzenia zostały przemieszczone na terytorium Polski, tj. dzień 15 października 2021 r.

Ad 4: Przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, w wykonaniu transakcji opisanej w stanie faktycznym jako Transakcja II, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad 5: Transakcja będąca przedmiotem zapytania, opisana w stanie faktycznym jako Transakcja II powinna zostać wykazana w części ewidencyjnej JPK_V7M składanej przez Państwa za miesiąc powstania obowiązku podatkowego, na podstawie dokumentu wewnętrznego sporządzonego przez Państwa, z podaniem numeru VAT UE Państwa zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy oraz wskazaniem oznaczenia „wew” w polu „typ dokumentu” ewidencji JPK_V7M.

Ad 6: Datą powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia urządzeń, opisanego w stanie faktycznym jako Transakcja II będzie dzień wystawienia dokumentu wewnętrznego, wystawianego przez Państwa, nie później jednak niż 15 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym urządzenia zostały przemieszczone na terytorium Polski, tj. dzień 15 października 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z tej regulacji wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione, czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii/Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz. Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7 z późn. zm.).

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy:

Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1) nabywcą towarów jest:

a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

– z zastrzeżeniem art. 10;

2) dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że aby wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W art. 22 ust. 1-4 ustawy uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu. Transakcje łańcuchowe, ze względu na uregulowanie prawne, można podzielić na wewnątrzwspólnotowe transakcje trójstronne oraz na transakcje pozostałe.

Na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:

W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

W myśl art. 22 ust. 2e ustawy:

W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1) pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2) ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Przepis art. 22 ust. 3 ustawy wskazuje, że:

W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:

1) poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2) następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Wskazany przepis reguluje wprost sytuację gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podmiotu. W takich przypadkach ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów prowadzących udział w tych czynnościach. Należy tutaj zauważyć, że art. 22 ust. 2 ustawy bezpośrednio określa, która transakcja jest ruchoma, a która nie, jedynie w przypadku gdy transport organizuje podmiot pośredni.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Powyższe stanowisko potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). W wyroku w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV, TSUE wskazał, że w sytuacji gdy towar jest wysyłany lub transportowany od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy przez podmiot pośredniczący, dla oceny która transakcja skutkuje wysyłką lub transportem towarów kluczowe jest określenie, gdzie podmiot pośredniczący przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na tego ostatecznego nabywcę. W wyroku tym TSUE stwierdził: „Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową.

W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego. Do sądu krajowego należy ustalenie, czy warunek ten jest spełniony w rozpatrywanym przezeń sporze”.

Ustalenie tzw. dostawy ruchomej w łańcuchu opiera się na każdorazowym analizowaniu warunków dostawy celem właściwego ustalenia dostawy, której przypisane powinno być przemieszczenie. Jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że wysyłkę należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania wysyłki dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie powyższego należy zatem przyjąć, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez:

‒podatnika pierwszego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana przez ten podmiot (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy,

‒podatnika drugiego w kolejności (tzw. podmiot pośredniczący), to na zasadzie domniemania transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2b ustawy (za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 22 ust. 2c ustawy),

‒podatnika trzeciego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu – ostatniego w łańcuchu (a więc druga z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo spółką z siedzibą w Polsce, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT, w tym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nie jesteście Państwo zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług w innych krajach członkowskich UE. Przedmiotem Państwa działalności jest produkcja (…). Nabywacie Państwo od podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii elementy instalacji klimatyzacyjnych, które będą wykorzystywane przez Państwa do produkcji (…). Urządzenia te są produkowane przez spółkę niemiecką na terytorium Niemiec. Sprzedawca nabywa urządzenia od Producenta na terytorium Niemiec, a następnie odsprzedaje je Państwu. Zgodnie z warunkami umowy zawartej ze Sprzedawcą Spółka odbiera urządzenia bezpośrednio od Producenta na terytorium Niemiec. Faktura sprzedaży w ramach Transakcji I została wystawiona przez Sprzedawcę 31 sierpnia 2021 r., a faktury sprzedaży z Transakcji II zostały wystawione przez Sprzedawcę 30 września 2022 r. Dostawy w ramach Transakcji I i Transakcji II zostały zrealizowane na warunkach EXW Hattingen Niemcy. Przeniesienie na Państwa prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel nastąpiło na terytorium Niemiec. Transport towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski w ramach Transakcji I i Transakcji II odbywał się bezpośrednio po dostawie towarów i został zrealizowany przez przewoźnika (podmiot świadczący usługi międzynarodowego transportu drogowego), na Państwa zlecenie (umowa o wykonanie usługi transportowej została zawarta z przewoźnikiem przez Państwa). Faktura za usługę transportową została wystawiona na Państwa. Towar został przyjęty do Państwa magazynu w Polsce w ramach Transakcji I 3 września 2021 r. a w ramach Transakcji II 13 października 2022 r. Państwo sporządziliście dokument wewnętrzny, zawierający wszystkie elementy faktury, w którym Państwo zostaliście wykazani zarówno po stronie dostawcy, jak i nabywcy. Producent jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, zarejestrowanym na terytorium Niemiec. Sprzedawca nie jest zarejestrowany na terytorium Niemiec do celów podatku od wartości dodanej. Na fakturach wystawianych przez Sprzedawcę nie jest wykazany podatek od wartości dodanej, a Sprzedawca posługuje się w tej transakcji numerem VAT nadanym dla potrzeb podatku VAT obowiązującego w Wielkiej Brytanii.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania 1 i 4 dotyczą tego czy przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski w ramach Transakcji I i Transakcji II stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski w oparciu o art. 11 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania 1 i 4, w oparciu o przedstawiony opis sprawy Transakcji I i Transakcji II należy stwierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy wystąpiły dwie dostawy:

1)dostawa między Producentem (Spółka z Niemiec) a Sprzedawcą (Spółka z Wielkiej Brytanii), oraz

2)dostawa między Sprzedawcą (Spółka z Wielkiej Brytanii) a Państwem,

‒ przy czym towar transportowany był przez przewoźnika działającego na Państwa zlecenie, od Producenta bezpośrednio do Państwa.

Transakcje realizowane w ramach Transakcji I i II stanowiły transakcje łańcuchowe, w ramach których Producent (Spółka z Niemiec) przenosił prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz Podmiotu Brytyjskiego, a następnie Sprzedawca Brytyjski (drugi podmiot w łańcuchu) przenosił prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na Państwa rzecz na terytorium Niemiec. Natomiast towary były transportowane bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw, tj. od Producenta z terytorium Niemiec do nabywcy na terytorium Polski. Przy czym, podmiotem dokonującym faktycznego przemieszczenia towarów był przewoźnik, który działał na Państwa zlecenie, czyli ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw. W związku z powyższym skoro za transport towarów odpowiedzialni byliście Państwo, to transport, na podstawie art. 22 ust. 2e pkt 2 ustawy, należy przyporządkować drugim dostawom, tj. dostawom między Sprzedawcą a Państwem. Tym samym dostawę między Sprzedawcą (podmiotem z Wielkiej Brytanii), a Państwem, tj. drugą w łańcuchu dostawę, należy uznać za dostawę transgraniczną („ruchomą”). Tym samym powinniście Państwo byli rozpoznać WNT z tytułu dokonanych nabyć zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy.

Natomiast transakcję dostawy towarów dokonaną pomiędzy Producentem z Niemiec a nabywcą z Wielkiej Brytanii należy uznać za transakcje o charakterze „nieruchomym”, dla których – stosownie do art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy – jest miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów, tj. terytorium Niemiec.

Należy stwierdzić, że wbrew Państwa twierdzeniom, przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski nie stanowi dla Państwa przemieszczenia własnych środków w ramach prowadzonego przez Państwa przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Na wstępnie należy wskazać, że zgodnie art. 11 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Wskazać należy, że jeżeli wywóz towarów z danego państwa członkowskiego Unii Europejskiej następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów u sprzedawcy, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Natomiast, gdy dla wywożonych towarów nie jest jeszcze znany nabywca lub towary mają służyć innym niż ich dostawa czynnościom, wówczas występuje u podatnika wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w przemieszczeniu własnych towarów, której odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przez ten sam podmiot na terytorium państwa zakończenia transportu lub wysyłki.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec do Polski nastąpiło do konkretnego nabywcy, tj. na Państwa rzecz, czyli nabywcy znanego na moment transportu tych towarów. Towary te były przez Państwa transportowane z terytorium Niemiec do Polski bezpośrednio po dokonanej na Państwa rzecz dostawie przez Sprzedawcę (kontrahenta z Wielkiej Brytanii). Analizując powyższe, skoro towar był transportowany z terytorium Niemiec do Polski w wykonaniu dostawy towarów przez Sprzedawcę (kontrahenta z Wielkiej Brytanii) na rzecz konkretnego (znanego już momencie rozpoczęcia transportu) nabywcy, tj. Państwa, nie wystąpił tu obowiązek WNT własnych towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Tym samym, transportowany towar nie stanowił dla Państwa przemieszczenia własnych środków wytworzonych w ramach prowadzonego przez Państwa przedsiębiorstwa, gdyż jak zostało powyżej wskazane, towar był przemieszczony w wyniku dokonanej na Państwa rzecz dostawy z terytorium Niemiec do Polski dla znanego już na moment transakcji dostawy nabywcy. Tym samym do poważnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów będzie miał zastosowanie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT.

Wskazać należy, że czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – co do zasady – wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Należny z tego tytułu podatek rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, ostatnia dostawa w łańcuchu przedmiotowych dostaw stanowi WDT dla Sprzedawcy (przedostatni podmiot), z kolei dla Państwa jako nabywcy WNT – art. 9 ust. 1 ustawy o VAT - w państwie zakończenia wysyłki, a poprzedzające je dostawy, pomiędzy Producentem a Sprzedawcą Brytyjskim, traktowane są jako dostawy krajowe w państwie rozpoczynającym wysyłkę.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Skoro Organ uznał, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 4 jest nieprawidłowe, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 2, 3, 5, 6, gdyż interpretacji w tym zakresie oczekiwaliście Państwo w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 i 4 tj. uznania przez Organ, że przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski jako Transakcji I i II, stanowiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Państwo ponosicie ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).