Interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.28.2023.2.EJ

Czy Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 lutego 2022 r. (wpływ 23 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”) ma podpisaną umowę barterową z klubem sportowym na sponsoring. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce. Na podstawie podpisanej umowy klub sportowy wystawia FV na usługi promocyjno-reklamowe natomiast A wystawia FV na usługi medyczne w tej samej wysokości.

Przedmiotem podpisanej umowy jest świadczenie usług wzajemnych, tj. udzielanie przez Wnioskodawcę usług medycznych na rzecz Klubu sportowego (dokładny opis usług w załączniku do umowy). Natomiast Klub sportowy zobowiązuje się do świadczenia usług promocyjno-reklamowych również wskazanych w załączniku nr 2 do podpisanej umowy.

W ramach rozliczenia usług Strony wystawiają sobie faktury, zaś wartość ustalonych usług pozostaje równa.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

-Klub sportowy o którym mowa we wniosku wypełnia kryteria wskazane w art.28 ust. 1 ustawy o sporcie.

-Art. 28. (Dotacje celowe z budżetu jednostek samorządu terytorialnego)

Dotacja, o której mowa w ust. 1, ma służyć realizacji celu publicznego, o którym mowa w art. 27 ust. 2, i może być przeznaczona w szczególności na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2)zakup sprzętu sportowego,

3)pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4)pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5)sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie mamy spełniony warunek z art. 28 ust. 2 pkt 1, tj. przeznaczona na realizacje programów szkolenia sportowego. Wykonywane usługi medyczne przyczyniają się do poprawy/ utrzymania zdrowia sportowców rehabilitacji i rekonwalescencji w konsekwencji umożliwiając im realizację programów szkoleniowych takich jak np. udział w zawodach (w których klub uczestniczy).

-Pakietem medycznym objęci są sportowcy co przyczynia się do ich poprawy/utrzymania zdrowia. Powyższe bezpośrednio przedkłada się na realizację programów szkoleniowych takich jak np. udział w zawodach (w których klub uczestniczy).

-Pakietem medycznym objęci są sportowcy co przyczynia się do ich poprawy/utrzymania zdrowia. Powyższe bezpośrednio przedkłada się na realizację programów szkoleniowych takich jak np. udział w zawodach (w których klub uczestniczy). Dzięki wspomnianej szybkiej i dobrej opiece medycznej sportowcy mają lepsze warunki do uprawniania sportu i przyczyniają się do osiągania przez nich lepszych wyników.

-Zgodnie z umową sponsoringowa klub będzie wykonywał na rzecz A wyłącznie usługi promocyjno-reklamowe.

-Wnioskodawca wskazał, iż mowa o promocji wizerunku A. Jest to forma reklamy, poprzez którą rozpoznawalny jest A. Tego typu reklama , poprzez wspieranie lokalnej społeczności (w tym przypadku klubu sportowego) jest skuteczniejsza niż inna forma reklamy. Wzbudza zdecydowanie zaufanie do A, jego pracowników i wykonywanych przez niego usług.

-Wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Są to wydatki ponoszone na usługi promocyjno–reklamowe.

-Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Jest to forma reklamy mająca na celu rozpowszechnianie wizerunku A. Tego typu reklama jest zdecydowanie skuteczniejsza i przynosi większe efekty w postaci większej ilości Pacjentów.

-Jest to forma reklamy w konsekwencji powodująca wzrost liczby pacjentów. Wspieranie lokalnej społeczności wpływa pozytywnie na postrzeganie A, wzbudza większe zaufanie pacjentów, co w konsekwencji przyczynia się do wzrostu liczny Pacjentów i przychodów A.

-Umowa opiera się na wymianie barterowej usługi reklamowe w zamian za usługi medyczne. Poza tym w żadnej innej formie przedmiotowe wydatki nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy.

-Koszty nie zostaną Wnioskodawcy odliczone od podstawy obliczenia podatku.

-Wnioskodawca osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

-Kwota odliczenia w roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Pytanie

Czy Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Natomiast zgodnie z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

Przedmiotowy Klub spełnia poniższy warunek z art. 28 ustaw o sporcie:

Art. 28. (Dotacje celowe z budżetu jednostek samorządu terytorialnego)

1. Klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305, z późn. zm. 5 ) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

W myśl powyższych przepisów, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych od podstawy opodatkowania 50% poniesionych wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wydatki te zostaną poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie w powiązaniu z realizacją celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ww. ustawy, tj. przeznaczeniem środków w szczególności na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2)zakup sprzętu sportowego,

3)pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4)pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5)sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Podsumowując, w ocenie spółki, będzie ona miała prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego. Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Spółkę w zakresie zawartej umowy sponsoringowej kwalifikują się do obszaru działalności sportowej, o której mowa w art. 28 ust.2 ustawy o sporcie. Przepis ten wskazuje na katalog otwarty, wprost poprzez zwrot w szczególności. Oferowane usługi medyczne, zdaniem Wnioskodawcy, pozostają niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania klubu i zdrowia sportowców, to zaś w konsekwencji przekłada się na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

§został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

§jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

§pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

§poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

§został właściwie udokumentowany,

§nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo – skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”):

W myśl art. 3 ustawy o sporcie:

Na mocy art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ee.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT:

W myśl art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT:

Ulga sponsoringowa (na CSR: ang. Corporate Social Responsibility, społeczna odpowiedzialność biznesu) ma przynieść korzyści podmiotom działającym w określonym obszarze CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe. Świadome inwestowanie w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu wymaga informowania o tych działaniach. Takie działania powinny wynikać z wcześniejszej strategii i planu działania, na które podatnik może powołać się w przypadku wątpliwości kategoryzacji wydatku na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, uznać należy, że czynniki te przemawiają za tym, że ponoszone wydatki na realizację tego procesu powiększają podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Wskazać należy, że z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno-gospodarczego. W obecnym stanie prawnym, w podatku dochodowym w ogóle nie ma takiego rozwiązania. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga będzie odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Będzie polegała na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym. W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1).

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca spełnia warunki do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca zawrze umowę barterową z klubem sportowym na pomocy której będzie świadczył usług medyczne na rzecz klubu, a klub na rzecz Wnioskodawcy będzie wykonywał usługi promocyjno-reklamowe. Wartość wzajemnych świadczeń, na które będą wystawiane faktury, będzie równa.

Jak wskazano w opisie sprawy, klub z którym zostanie zawarta ww. umowa spełnia definicję klubu sportowego z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Wnioskodawca osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, a kwota odliczenia w roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego z tego źródła przychodów.

Usługi promocyjno-reklamowe świadczone przez klub sportowy są formą reklamy Wnioskodawcy dzięki, którym Szpital staje się rozpoznawalny i przyczynia się do wzbudzania zaufania do Szpitala, jego pracowników i wykonywanych usług, co w konsekwencji przekłada się na wzrost liczby pacjentów i przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę. W związku z czym należy uznać, że koszty te są związane z prowadzoną działalnością Szpitala i spełniają warunki do uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei usługi medyczne świadczone przez Szpital na rzecz klubu sportowego przyczyniają się do poprawy/utrzymania zdrowia sportowców, rehabilitacji i rekonwalescencji co w konsekwencji umożliwia im udział w programach szkoleniowych takich jak np. udział w zawodach. Dzięki szybkiej i dobrej opiece medycznej sportowcy maja lepsze warunki do uprawniania sportu, co też przyczynia się do osiągania przecz nic lepszych wyników. Zatem usługi medyczne świadczone na rzecz klubu sportowego przyczyniają się do poprawy warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, tym samym wpisują się w cele tzw. ulgi sponsoringowej w zakresie wspierania działalności sportowej.

Podkreślenia wymaga, że ww. wydatki stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez Spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. 

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi dla wspierających sport, o której mowa w art. 18ee ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka będzie mieć prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).