Interpretacja
Interpretacja indywidualna z dnia 6 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.973.2022.2.MKA
Obowiązki płatnika w związku z wypłatą świadczeń na podstawie umowy zlecenie.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanych stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w części dotyczącej rozliczenia obcokrajowca (Ukraińca), który nie złożył oświadczenia o wyborze rezydentury na terytorium państwa polskiego i którego pobyt w danym roku podatkowym na terytorium Polski przekroczył 183 dni i prawidłowe w pozostałej części.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
29 grudnia 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 22 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 lutego 2023 r. (wpływ 1 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanów faktycznych
(…) jest przedsiębiorcą działającym w zakresie przetwórstwa rolno spożywczego zatrudniając (...) osób. Większość pracowników jest zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, niemniej jednak pozostała część zatrudniona jest na podstawie umów zleceń. Część osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia to obywatele państwa ukraińskiego, którzy to w związku z sytuacją panującą w ich kraju podejmują różnego rodzaju formy zatrudnienia w Polsce. Z uwagi na fakt, iż zatrudnione osoby będące obywatelami państwa ukraińskiego z chwilą podjęcia umowy zlecenia dzielą się na dwie grupy zleceniobiorców, tzn. tych którzy składają oświadczenia o sposobie opodatkowania i tym samym deklarują nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz są i tacy, którzy nie składają takiego oświadczenia i tym samym deklarują zakres swoich zamiarów co do opodatkowania jako ograniczony obowiązek podatkowy. Każdy obcokrajowiec podejmujący umowę zlecenia w Polsce, który składa stosowne oświadczenie jest przez firmę (…) traktowany jako rezydent państwa polskiego i tym samym z tytułu uzyskanych dochodów pracodawca, jako jego płatnik na koniec roku podatkowego wystawia stosowną informację o uzyskanych dochodach na formularzu PIT-11.
Natomiast pozostali obcokrajowcy, którzy nie złożyli stosownego oświadczenia o rezydenturze w Polsce, bez względu na ilość dni pobytu w danym roku podatkowym na terytorium państwa polskiego, są rozliczani zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym (…) jako płatnik rozlicza ich 20% zryczałtowanym podatkiem od uzyskanych przez nich dochodów i jako nierezydentom wystawia informację o dochodach na formularzu IFT-1R.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku podała Pani następujące informacje:
Obywatele Ukrainy, z którymi zawiera Pani umowy zlecenia są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.
Obywatele Ukrainy, którzy nie zadeklarowali miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, nie przedstawili certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania na Ukrainie.
W odniesieniu do okresu pobytu w Polsce w roku podatkowym obywateli Ukrainy, którzy nie zadeklarowali miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, wskazała Pani, że przebywają oni w Polsce w różnych okresach czasu - bardzo często zdarza się tak, że są to osoby, które przebywają w Polsce powyżej 183 dni.
Pytania
1. Czy prawidłowo Pani rozlicza każdego obcokrajowca (Ukraińca) składającego stosowne oświadczenie o wyborze rezydentury na terytorium państwa polskiego na zasadach ogólnych wystawiając na koniec każdego roku podatkowego stosowną informację o uzyskanych dochodach na formularzu PIT-11?
2. Czy prawidłowo Pani rozlicza każdego obcokrajowca (Ukraińca) nie składającego stosownego oświadczenia o wyborze rezydentury na terytorium państwa polskiego bez względu na ilość dni pobytu w danym roku podatkowym na terytorium państwa polskiego i tym samym rozlicza ich 20% zryczałtowanym podatkiem od uzyskanych przez nich dochodów i jako nierezydentom wystawia informację o dochodach na formularzu IFT-1R ?
Pani stanowisko w sprawie
W Pani ocenie, w zakresie stawianego pytania nr 1, z tytułu rozliczenia obcokrajowca (Ukraińca), który złoży stosowne oświadczenie o wyborze rezydentury na terytorium RP rozliczy go Pani na zasadach ogólnych, traktując go jako rezydenta RP rozliczającego się według nieograniczonego obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 3 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym na koniec roku podatkowego pracodawca jako płatnik wystawi stosowną informację o uzyskanych dochodach na formularzu PIT-11.
W zakresie stawianego pytania nr 2, z tytułu rozliczenia obcokrajowca (Ukraińca), który nie złoży stosownego oświadczenie o wyborze rezydentury na terytorium RP, bez względu na czasookres pobytu na terytorium RP rozliczy go Pani na zasadach 20 % zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych określonego w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, traktując go jako nierezydenta określonego w ograniczonym obowiązku podatkowym, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym na koniec roku podatkowego lub na koniec okresu, w którym zaprzestanie wykonywania zleceń pracodawca jako płatnik wystawi stosowną informację o uzyskanych dochodach na formularzu IFT-1R.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi:
Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:
1)pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2)działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3)działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4)położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5)papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6)tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
6a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;
7)tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
8)niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.
W myśl art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W związku z tym, że zatrudnia Pani na umowę zlecenie obywateli Ukrainy, do dochodów osiąganych z tego tytułu ma zastosowanie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzona w Kijowie w dniu 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. poz. 269 ze zm.)
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:
W rozumieniu niniejszej konwencji określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu uzyskiwanego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w danym Państwie.
W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji:
Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 tego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:
a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek jej interesów życiowych);
b)jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
d)jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na mocy art. 13 pkt 8 ww. ustawy:
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
c)przedsiębiorstwa w spadku
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku:
Dochody, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochody mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim mogą być przypisane tej stałej placówce.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.
W myśl art. 29 ust. 2 ww. ustawy:
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.
W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy:
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie do art. 41 ust. 4 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy:
Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.
W myśl art. 42 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:
1)w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2)w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
Stosownie do art. 42g ust. 1 ustawy:
Płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:
1)urzędowi skarbowemu - w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2)podatnikowi - w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
W świetle przedstawionych regulacji należy zatem wskazać, że od wynagrodzeń wypłacanych przez Panią obywatelom Ukrainy, zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia, którzy złożą oświadczenia o sposobie opodatkowania i tym samym deklarują nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, Pani jako płatnik obowiązana jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ustawy) i sporządzenia za ten okres deklaracji PIT-4R i informacji PIT- 11.
Zatem należy przyjąć, że prawidłowe jest Pani stwierdzenie, że w przypadku, gdy zleceniobiorca złoży oświadczenie, w ramach którego oświadczy, że posiada rezydencję na terytorium Polski, to powinna Pani traktować zleceniobiorcę jako rezydenta podatkowego Polski i w związku z tym obliczać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych.
W odniesieniu natomiast do zleceniobiorcy, który nie złoży oświadczenia, o którym mowa wyżej, jest Pani zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego na zasadach wynikających z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli w wysokości 20% przychodu, do momentu gdy zleceniobiorca nie przekroczy 183 dni pobytu na terytorium Polski w roku podatkowym. Jest Pani również obowiązana sporządzić deklarację PIT-8AR i informację IFT-1/IFT-1R.
W sytuacji natomiast gdy pobyt zleceniobiorcy z Ukrainy w Polsce, przekroczy 183 dni w roku podatkowym, zleceniobiorca ten stanie się osobą, o której mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostanie bowiem spełniony warunek wynikający z art. 3 ust. 1a pkt 2 ustawy. W konsekwencji od wynagrodzenia zleceniobiorcy z Ukrainy, który nie przedstawił certyfikatu rezydencji, i nie złożył ww. oświadczenia, a jego pobyt w Polsce przekroczył 183 dni w roku podatkowym będzie Pani zobowiązana pobierać podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach wynikających z art. 41 ust. 1 ustawy. Zasada ta będzie obowiązywała od dnia następującego po 183 dniu pobytu w danym roku podatkowym (kalendarzowym) do końca roku kalendarzowego, za który dokonywane jest rozliczenie podatkowe. W sytuacji gdy zleceniobiorca nie przedstawi certyfikatu rezydencji i nie złoży opisanego we wniosku oświadczenia, to od stycznia kolejnego roku podatkowego ponownie będzie Pani zobowiązana do pobierania od wypłacanego wynagrodzenia 20% zryczałtowanego podatku, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, aż do upływu 183 dnia pobytu zleceniobiorcy w Polsce w danym roku.
Wobec powyższego Pani stanowisko w części dotyczącej rozliczenia obcokrajowca (Ukraińca), który nie złożył oświadczenia o wyborze rezydentury na terytorium państwa polskiego i którego pobyt w danym roku podatkowym na terytorium Polski przekroczył 183 dni uznałem za nieprawidłowe.
Podkreślenia wymaga, że w momencie wypłaty wynagrodzenia płatnik może posłużyć się jedynie faktycznymi informacjami, które są w jego posiadaniu (np. oświadczenie o posiadaniu ośrodka interesów życiowych przez zleceniobiorcę, czy potwierdzony fakt przebywania na terytorium Polski powyżej 183 dni w roku podatkowym) i na ich podstawie pobierać zaliczki na podatek dochodowy na zasadach ogólnych (art. 41 ust. 1 ustawy). Informacje takie płatnik ocenia w każdym przypadku indywidualnie, działając w dobrej wierze i wyłącznie na podstawie dostępnych mu danych. Odnosząc się do kwestii odpowiedzialności za treść składanego oświadczenia, należy zauważyć, że to zleceniobiorca składając podpisane oświadczenie, potwierdza zawarte w nich dane. Należy również zauważyć, że w przypadku złożenia przez podatnika oświadczenia o posiadaniu ośrodka interesów w Polsce, płatnik nie ma możliwości badania prawdziwości takiego oświadczenia, chyba, że z informacji i dokumentów znajdujących się w jego posiadaniu wynikają ustalenia przeciwne, jak również w takiej sytuacji brak jest podstaw prawnych do żądania od zleceniobiorcy dodatkowych dokumentów, w tym certyfikatów rezydencji wydawanych przez polskie organy podatkowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanów faktycznych, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzeń.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
-
keyboard_arrow_right
