Interpretacja indywidualna z dnia 28 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.742.2022.2.MM

Skutki podatkowe otrzymania z Wielkiej Brytanii odszkodowania za wypadek komunikacyjny.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2022 r. wpłynął Pani wniosek uzupełniony pismem z 7 lutego 2023 r. (wpływ do tutejszego organu 23 lutego 2023 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych otrzymania z Wielkiej Brytanii odszkodowania za wypadek komunikacyjny.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Dnia 7 grudnia 2018 r. uległa Pani wypadkowi komunikacyjnemu. Do zdarzenia doszło na terytorium Wielkiej Brytanii, w A., (w mieście, w którym) była Pani zatrudniona oraz które stanowi Pani centrum życiowe od 14 września 2018 r. Na skutek potrącenia trafiła Pani do szpitala, gdzie była Pani hospitalizowana. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono: złamania kompresyjne kręgosłupa (...).

Po wypisie ze szpitala nadal przebywała Pani na zwolnieniu lekarskim, miała Pani zalecone dalsze badania, rehabilitację, fizjoterapię z akupunkturą, dalsze leczenie farmakologiczne, które nadal Pani kontynuuje. Z uwagi na uszkodzenia kręgosłupa zobligowana jest Pani do monitorowania stanu kręgosłupa za pomocą rezonansu oraz tomografii. Korzystała Pani z pomocy psychologa.

Z uwagi na duży uszczerbek na zdrowiu oraz niemożliwość podjęcia zatrudnienia, dochodziła Pani odszkodowania za zaistniały wypadek. Po długotrwałym leczeniu kancelaria prawna wynegocjowała ugodę z ubezpieczycielem podmiotu odpowiedzialnego za wypadek.

Dnia 31 marca 2022 r. Pani adwokat zawarł umowę. Wypadek jak i wina sprawcy oraz doznany uszczerbek na zdrowiu nie budziły wątpliwości ze strony sprawcy wypadku ani jego ubezpieczyciela. Dlatego też strony nie toczyły sporu co do zdarzenia ani wysokości odszkodowania. Tak więc nie było sensu wszczynać postępowania sądowego i dodatkowo mnożyć koszty. Takim motywem kierowało się biuro prawne, prowadzące Pani sprawę.

Nie zna się Pani na prawie angielskim. Powierzyła Pani kwestię odszkodowania profesjonalistom tj. pracownikom biura prawnego, które za swoje usługi pobiera wynagrodzenie w wysokości 20% od wygranej sprawy.

Zgodnie z zawartą ugodą na Pani rzecz należało się odszkodowanie w wysokości 90 tysięcy funtów brytyjskich.

Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Panią, a biurem prawnym, z tytułu prowadzenia postępowania o dochodzenie odszkodowania - biuro pobrało swoją prowizję.

Z uwagi, iż było to odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu podlegało zwolnieniu z podatku.

Ze względu na rodziców bierze Pani pod uwagę konieczność w przyszłości powrotu do L. i przeniesienia swojego centrum życiowego, w tym zakupu mieszkania.

Podczas obecnej wizyty u rodziców próbowała Pani zapoznać się z formalnościami na przyszłość, jak również zrobiła Pani rozeznanie na rynku nieruchomości. Otrzymała Pani sprzeczne informacje z kilku podmiotów.

Poinformowano Panią, iż mimo iż posiada Pani środki z tytułu odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, które nie były opodatkowane w kraju w którym Pani żyła i pracowała, to w kraju ojczystym podlegają one opodatkowaniu.

Wyliczona kwota podatku od kwoty którą otrzymała Pani z tytułu odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu jest dla Pani kwotą horrendalną, budzącą przerażenie i strach, jednocześnie środki te uniemożliwiają Pani zakup mieszkania (biorąc pod uwagę ceny na rynku nieruchomości).

Wypłata odszkodowania na mocy ugody za wypadek komunikacyjny nastąpiła 3 maja 2022 r.

W roku, w którym otrzymała Pani ww. odszkodowanie:

–Nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

–Pani miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. Było tam Pani stałe miejsce zamieszkania i Pani centrum życiowe. Tam znajdował i znajduje się Pani partner życiowy, Pani praca i wynajmowane mieszkanie. Tam żyła Pani jak w swoim domu, z którym wiązała Pani przyszłość. Z Polską nie wiązało Pani nic.

–W Polsce posiadała Pani rodziców, siostrę, rodzinę ze strony rodziców, dorosłą córkę.

–Nie posiada i nie posiadała Pani (na tamten dzień) żadnego majątku w Polsce ani ruchomego, ani nieruchomości. Nie posiadała Pani również ubezpieczenia na terenie Polski.

–W Wielkiej Brytanii posiadała Pani pracę, związek partnerski, zobowiązania z tytułu wynajmowanego mieszkania, ubezpieczenie.

–Pani centrum życiowe znajdowało się na terenie Wielkiej Brytanii. Tam prowadziła Pani życie osobiste, gospodarcze, posiadała Pani partnera, pracę, ubezpieczenie, wynajmowane mieszkanie, zwierzę, konto bankowe, najbliższych znajomych.

–Na terenie Polski pozostawiła Pani rodziców, siostrę, i dorosłą córkę, znajomych, z którymi kontaktowała się Pani za pomocą mediów społecznościowych oraz telefonicznie. Do nich przyjeżdżała Pani w odwiedziny.

–W Wielkiej Brytanii prowadziła Pani swoją aktywność życiową. Tam Pani pracowała, spotykała się ze znajomymi, korzystała z opieki medycznej, prowadziła gospodarstwo domowe i to na terytorium Wielkiej Brytanii żyła Pani jak w domu, bo miała Pani tam swój dom i tworzyła swoją przyszłość.

–Odwiedzając Polskę, zamieszkiwała Pani u rodziców oraz w hostelu.

Do Wielkiej Brytanii wyjechała Pani w 2018 r. z zamiarem dłuższego pobytu, z możliwością osadzenia się na stałe. W Wielkiej Brytanii od dłuższego czasu przebywał i pracował Pani partner. Pani przyjechała do niego celem tworzenia normalnego związku, a następnie znalazła tam Pani pracę.

W roku, w którym dokonano wypłaty odszkodowania, jak również w latach ubiegłych nie posiadała Pani w Polsce jakiegokolwiek źródła przychodu. Polskę odwiedziła Pani z uwagi na rodziców.

Posiada Pani Polskie obywatelstwo.

Wypłacone odszkodowania to odszkodowanie z ubezpieczenia sprawcy. Jaki rodzaj ubezpieczenia posiadał sprawca Pani nie wie. Otrzymane odszkodowanie zostało wypłacone na gruncie ustawodawstwa brytyjskiego, tj. na mocy przepisów obowiązujących w Wielkiej Brytanii. To nie było odszkodowanie w postaci renty.

W związku z niejednoznacznym podejściem prawa podatkowego do kwestii odszkodowań wnosi Pani o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej albowiem nie rozumie Pani dlaczego odszkodowania wynegocjowane w ojczystym kraju z tytułu uszczerbku na zdrowiu nie podlegają opodatkowaniu, a to samo zdarzenie poza granicami kraju wiąże się z koniecznością opodatkowania.

Pytanie

Czy otrzymane przez Panią odszkodowanie z polisy sprawcy, z tytułu uszkodzenia ciała w wyniku wypadku komunikacyjnego na terenie Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem otrzymane przez Panią odszkodowanie z tytułu uszczerbku na zdrowiu powstałego w wyniku wypadku komunikacyjnego na terenie Wielkiej Brytanii, wypłacone z polisy sprawcy zdarzenia nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

W Pani odczuciu odszkodowanie, podobnie jak zadośćuczynienie otrzymane na mocy ugody pozasądowej należy traktować jako analogiczne odszkodowanie otrzymane na podstawie wyroku czy ugody sądowej, albowiem podstawa jego uzyskania jest tożsama, tyle że nie wszczyna żmudnej i czasochłonnej procedury postępowania sądowego.

Wypadek jak i wina sprawcy oraz doznany uszczerbek na zdrowiu nie budziły wątpliwości żadnej ze stron. Strony nie toczyły sporu co do zdarzenia ani wysokości odszkodowania. Tak więc nie było sensu wszczynać postępowania sądowego i dodatkowo mnożyć koszty. Takim motywem kierowało się biuro prawne, prowadzące Pani sprawę.

Ordynacja podatkowa oraz ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem objętych przepisami wskazanymi w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Nie sposób zaprzeczać, iż odszkodowanie ma na celu zrekompensowanie doznanej szkody. Dlatego też uważa Pani, że pieniądze otrzymane z tytułu odszkodowania nie należy traktować jako formy wzbogacenia się. Odszkodowanie z samej definicji ma na celu rekompensatę wyrządzonej szkody i z tego powodu w Pani mniemaniu nie wzbogaca Pani, czy też innego poszkodowanego, a więc nie spełnia warunków przychodu.

Mimo tego, iż zawarta w Pani imieniu ugoda nie była ugodą sądową traktuje ją Pani analogicznie do ugody sądowej. Co więcej uważa Pani, iż można potraktować ją jako określenie tzw. „inne” , przez które rozumie Pani te odszkodowania lub zadośćuczynienia, które nie zostały wprost wymienione na liście zwolnionych od podatku. Z tego zwolnienia mogą korzystać m.in. osoby otrzymujące świadczenia odszkodowawcze, inne niż renty, a których podstawą żądania był art. 444 § a Kodeksu cywilnego, przewidujący obowiązek naprawienia szkody w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, gdyż jednocześnie przepis ten nie normuje wysokości odszkodowania, ani zasad jego ustalania a tym samy odszkodowanie wypłacone na jego podstawie nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W Pani ocenie otrzymane przez Panią odszkodowanie jest odszkodowaniem otrzymanym na podstawie przepisów prawa rangi ustawowej jakim jest Kodeks Cywilny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647, ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem stosownych postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie w dniu 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, ze zm.):

W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Jak wynika z opisu zdarzenia, 7 grudnia 2018 r. uległa Pani wypadkowi komunikacyjnemu. Do zdarzenia doszło na terytorium Wielkiej Brytanii, w A., (w mieście, w którym) była Pani zatrudniona oraz które stanowi Pani centrum życiowe od 14 września 2018 r.

Dnia 31 marca 2022 r. Pani adwokat zawarł umowę. Wypłata odszkodowania na mocy ugody za wypadek komunikacyjny nastąpiła 3 maja 2022 r.

W roku, w którym otrzymała Pani ww. odszkodowanie:

-Nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

-Pani miejscem zamieszkania była Wielka Brytania. Było tam Pani stałe miejsce zamieszkania i Pani centrum życiowe. Tam znajdował i znajduje się Pani partner życiowy, Pani praca i wynajmowane mieszkanie. Tam żyła Pani jak w swoim domu, z którym wiązała Pani przyszłość. Z Polską nie wiązało Pani nic.

-W Polsce posiadała Pani rodziców, siostrę, rodzinę ze strony rodziców, dorosłą córkę.

-Nie posiada i nie posiadała Pani (na tamten dzień) żadnego majątku w Polsce ani ruchomego, ani nieruchomości. Nie posiadała Pani również ubezpieczenia na terenie Polski.

-W Wielkiej Brytanii posiadała Pani pracę, związek partnerski, zobowiązania z tytułu wynajmowanego mieszkania, ubezpieczenie.

-Pani centrum życiowe znajdowało się na terenie Wielkiej Brytanii. Tam prowadziła Pani życie osobiste, gospodarcze, posiadała Pani partnera, pracę, ubezpieczenie, wynajmowane mieszkanie, zwierzę, konto bankowe, najbliższych znajomych.

-Na terenie Polski pozostawiła Pani rodziców, siostrę, i dorosłą córkę, znajomych, z którymi kontaktowała się Pani za pomocą mediów społecznościowych oraz telefonicznie. Do nich przyjeżdżała Pani w odwiedziny.

-W Wielkiej Brytanii prowadziła Pani swoją aktywność życiową. Tam Pani pracowała, spotykała się ze znajomymi, korzystała z opieki medycznej, prowadziła gospodarstwo domowe i to na terytorium Wielkiej Brytanii żyła Pani jak w domu, bo miała Pani tam swój dom i tworzyła swoją przyszłość.

-Odwiedzając Polskę, zamieszkiwała Pani u rodziców oraz w hostelu.

Do Wielkiej Brytanii wyjechała Pani w 2018 r. z zamiarem dłuższego pobytu, z możliwością osadzenia się na stałe. W Wielkiej Brytanii od dłuższego czasu przebywał i pracował Pani partner. Pani przyjechała do niego celem tworzenia normalnego związku, a następnie znalazła tam Pani pracę.

W roku, w którym dokonano wypłaty odszkodowania, jak również w latach ubiegłych nie posiadała Pani w Polsce jakiegokolwiek źródła przychodu i przebywała na stałe w Wielkiej Brytanii. Polskę odwiedziła Pani z uwagi na rodziców.

Posiada Pani Polskie obywatelstwo.

Mając zatem na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że z uwagi, iż miejsce Pani zamieszkania w roku wypłaty odszkodowania za wypadek komunikacyjny znajdowało się w Wielkiej Brytanii, to w Polsce miała Pani ograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlegała Pani obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem odszkodowanie za wypadek komunikacyjny w Wielkiej Brytanii nie podlega opodatkowaniu w Polsce, a w konsekwencji nie znajdują do niego zastosowania przepisy ustanawiające zwolnienia przedmiotowe wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym również zwolnienie przez Panią wskazane wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Zatem powodem, dla którego ww. odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu w Polsce jest fakt zamieszkiwania przez Panią w Wielkiej Brytanii. Natomiast nie sposób zgodzić się z Pani twierdzeniem, że odszkodowanie to nie spełnienia warunków przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).