Postanowienie SN z dnia 28 grudnia 2022 r., sygn. III KS 73/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Adam Roch

po rozpoznaniu w Izbie Karnej

na posiedzeniu bez udziału stron, na podst. art. 539e § 1 k.p.k.

w dniu 28 grudnia 2022 roku

w sprawie M. A. oskarżonego z art. 200 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

skargi obrońcy oskarżonego od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 21 czerwca 2022 roku, sygn. akt IV Ka 316/21 uchylającego wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie sygn. akt II K 20/17/N z dnia 30 sierpnia 2017 roku i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania

na podst. art. 539e § 2 k.p.k.

postanowił:

1. oddalić skargę;

2. obciążyć oskarżonego kosztami postępowania skargowego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2017 roku, sygn. akt II K 20/17/N Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie uniewinnił oskarżonego z art. 200 § 1 i 2 k.k.
‎w zw. z art. 12 k.k. M. A. od zarzucanego mu czynu. Apelację od powyższego wyroku wywiódł prokurator. Zarzucając obrazę art. 7 k.p.k., 410 k.p.k.
‎i 424 § 1 k.p.k. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Wyrokiem z dnia 21 czerwca 2022 roku Sąd Okręgowy w Krakowie uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania.

Skargę na ten wyrok wniósł obrońca oskarżonego, zarzucając mu:

1.rażące naruszenie przepisów postępowania, a to art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.
‎– z uwagi na rozpoznanie sprawy i wydanie wyroku przez nienależycie obsadzony skład sądu, bowiem w sprawie orzekała sędzia sądu, która początkowo była delegowana przez Ministra Sprawiedliwości na stanowisko w sądzie wyższej instancji, a później została powołana na to stanowisko na skutek rekomendacji Krajowej Rady Sądownictwa, której kształt został określony ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw, co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą;

2.z najdalej posuniętej ostrożności procesowej, niezależnie od ww. bezwzględnej przyczyny odwoławczej – zarzucił rażące naruszenie prawa procesowego – a to art. 454 § 1 k.p.k. polegające na niezasadnym uchyleniu zaskarżonego wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania jedynie ze względu na reguły ne peius, bowiem sąd odwoławczy nie wskazał, że zachodzą podstawy do wydania wyroku skazującego (nie przeprowadzono żadnych dodatkowych czynności, czy dowodów, które pozwoliłyby na stwierdzenie, że ustalenia Sądu Rejonowego są błędne, co więcej to sąd odwoławczy dokonał odmiennych ustaleń faktycznych – na niekorzyść oskarżonego – opierając się na wybiórczym materiale dowodowym naruszając art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k.