Postanowienie SN z dnia 4 października 2022 r., sygn. II USK 128/22

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z odwołania J. B.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
‎o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 października 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku
‎z dnia 9 listopada 2021 r., sygn. akt III AUa 532/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 maja 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił J. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. J. B. wniósł odwołanie od powyższej decyzji, żądając jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce wyrokiem z 1 lipca 2020 r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał J. B. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2019 r. na stałe (pkt 1); w pozostałym zakresie oddalił odwołanie (pkt 2) oraz stwierdził brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji (pkt 3). W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski opinii biegłych sądowych lekarzy, a co za tym idzie - nie było potrzeby dokonywania ponownej oceny stanu zdrowia odwołującego przez innych biegłych. Występujące u odwołującego schorzenia powodowały zdaniem Sądu w znacznym stopniu utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Sąd pierwszej instancji wskazał, że na okoliczność stanu zdrowia J. B. wypowiadało się sześciu biegłych lekarzy z zakresu ośmiu specjalności. Wypowiedzieli się oni na temat wszystkich chorób, z którymi odwołujący wiązał swą niezdolność do pracy. Żaden z nich nie znalazł podstaw do uznania odwołującego za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Z tych względów Sąd pominął wnioski dowodowe zgłoszone przez odwołującego.