Postanowienie SN z dnia 4 października 2022 r., sygn. II PSK 371/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa J. Ł.
‎przeciwko Okręgowemu Inspektoratowi Pracy w B.
‎o odszkodowanie i ustalenie warunków wynagrodzenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 października 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu
‎z dnia 25 czerwca 2021 r., sygn. akt IV Pa 2/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 14 października 2020 r. zasądził od pozwanego Okręgowego Inspektoratu Pracy w B. na rzecz powódki J. Ł. kwotę 21.122,70 zł tytułem odszkodowania za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Podkreślił, że praca powódki na stanowisku starszego inspektora pracy stanowiła z pewnością pracę jednakowa pod względem formalnym w stosunku do pracy wykonywanej przez osoby zajmujące tożsame stanowiska, nawet jeżeli przynależały do innych sekcji; mogły się one zatem różnić wyłącznie pod względem materialnym (to jest pod względem staranności, wydajności, ilości itp.). J. Ł. posiadała jednocześnie identyczny status prawny jak pozostali starsi inspektorzy pracy. Zdaniem Sądu Rejonowego możliwe było porównanie powódki, pod względem formalnej i materialnej jakości pracy oraz stażu pracy tylko z R. W.. Sąd Rejonowy nie znalazł natomiast przesłanek do uznania, że powódka wykonywała (pod względem materialnym) jednakową pracę w stosunku do pracy innych, znacznie lepiej zarabiających starszych inspektorów pracy, których przedstawiła do oceny. Nierówność w zakresie otrzymywanych wynagrodzeń w stosunku do R. W. nie znajdowały w ocenie Sądu żadnego uzasadnienia w rodzaju lub jakości świadczonej pracy, w sposobie jej wykonania, wymaganych lub posiadanych kwalifikacji. Ustalając wysokość odszkodowania Sąd Rejonowy wyliczył różnice w wygodzeniu powódki i R. W. w okresie 3 lat przed dniem złożenia pozwu do Sądu.