Wyrok SN z dnia 4 października 2022 r., sygn. II CSKP 141/22

Choroba lub inna ułomność psychiczna strony sama przez się nie powoduje nieważności postępowania z powodu niemożności obrony przez stronę swych praw. Nieważność taka zachodzi wtedy, gdy strona, której odmówiono ustanowienia pełnomocnika z urzędu, ze względu na stan zdrowia psychicznego nie jest w stanie podjąć racjonalnej obrony swych praw  ‎w postępowaniu sądowym.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący) ‎

SSN Grzegorz Misiurek 

‎SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Bank spółki akcyjnej w W. ‎przeciwko M. P. z udziałem Prokuratora Okręgowego w Opolu ‎o zapłatę, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 4 października 2022 r., ‎skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ‎z dnia 11 lutego 2019 r., sygn. akt I ACa 618/18,

1. oddala skargę kasacyjną

2. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania kasacyjnego

3. przyznaje adwokatowi B. K. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód Bank S.A. w W., będący następcą prawnym, Bank.1 S.A., wniósł o zasądzenie od pozwanego M. P. kwoty 150 828,52 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu.

W dniu 21 kwietnia 2017 r. Sąd Okręgowy w Opolu wydał nakaz zapłaty ‎w postępowaniu nakazowym, uwzględniając powództwo w całości.

Na skutek zarzutów pozwanego Sąd Okręgowy w Opolu utrzymał w mocy nakaz zapłaty z dnia 21 kwietnia 2017 r. Sąd ustalił, że pozwany M. P. obciążony był trzema kredytami udzielonymi przez trzy różne instytucje na łączną kwotę 88 891,00 zł. Pozwany nie miał trudności w spłacie tych zobowiązań. Kłopoty finansowe miał natomiast jego znajomy, w związku z czym pozwany postanowił zawrzeć umowę kredytu konsolidacyjnego w celu zmniejszenia wysokości płaconych rat i dodatkowo uzyskania dalszych środków pieniężnych. Trzykrotnie stawił się w biurze pośredniczącym w zawieraniu umów kredytowych mieszczącym się w O. i umożliwił pracownicy biura zapoznanie się z historią jego rachunku bankowego w Bank2. Ostatecznie w dniu 11 maja 2015 r. pozwany zawarł dwie umowy. Pierwszą z Bank1 S.A. na kwotę 159 477,04 zł na okres do 8 maja 2025 r., a drugą z Bank3 S.A. w W. na kwotę 159 477,04 zł na okres 108 miesięcy. Na mocy umowy z dnia 11 maja 2015 r. zawartej z Bank1 spłacone zostały zobowiązania pozwanego z tytułu trzech wcześniejszych kredytów, łącznie na kwotę 88 891,00 zł. Na wskazany przez pozwanego rachunek przekazano kwotę 29 472,86 zł, a także obciążono pozwanego prowizją i kosztami ubezpieczenia.