Postanowienie SN z dnia 23 września 2022 r., sygn. III PSK 215/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dawid Miąsik

w sprawie z powództwa M. B.
‎przeciwko H. KG w H. , M. GmbH w H. , M. 1 GMbH w H.
‎o odszkodowanie za wypadek przy pracy,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 23 września 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powoda od postanowienia Sądu Apelacyjnego w Szczecinie
‎z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. akt III APz 11/19,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z 13 września 2019 r., VI P 50/18 Sąd Okręgowy w Szczecinie po ponownym rozpoznaniu sprawy odrzucił pozew oraz zasądził od powoda M. B. (powód) na rzecz: H. KG w H. (dawniej H. KG w H.), M. GmbH w H. (dawniej S. GmbH w H.), M.1`GMbH w H. (dawniej C. GmbH w H.) – pozwani, kwoty po 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy ustalił, że powód wniósł o zasądzenie od pozwanych solidarnie kwoty 151.470 USD (stanowiących 586.128,31 PLN – według tabeli kursów średnich NBP z 28 kwietnia 2017 r.), tytułem odszkodowania za wypadek przy pracy wraz z odsetkami ustawowymi od 7 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że właścicielem rejestrowym statku „M.” jest S. GmbH w H., H. KG w H. jest armatorem, który uprawia na tym statku we własnym imieniu żeglugę jako przewoźnik morski a C. GmbH w H. sprawuje zarząd załogowy tego statku, co uzasadnia ich solidarną odpowiedzialność z tytułu skutków opisanego wypadku przy wykonywaniu pracy. Właściwość sądu polskiego do rozpoznania niniejszej sprawy powód wywiódł z faktu zawarcia umowy o pracę za pośrednictwem P. spółki z o.o. w S., które działało w imieniu pracodawcy C. GmbH w H.. Wskazując jednocześnie, jako podstawę formalno-prawną, przepis art. 7 pkt 1 lit. „a” Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz.Urz. UE L 2012, Nr 351 s. 1, dalej jako rozporządzenia nr 1215/2012), zgodnie z którym osoba, która ma miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego może być pozwana w innym państwie członkowskim: w sprawcach dotyczących umowy – przed sądy wykonania danego zobowiązania. Skoro pracodawca C. GmbH w H. umownie przekazał agencji pośrednictwa pracy P. sp. z o.o. w S. część swoich uprawnień, tym samym pracodawca ustanowił w Polsce podmiot o określonym obszarze działalności, którego działalność jest ściśle powiązana z działalnością i zapotrzebowaniem pracodawcy, co uzasadnia w przypadku zastosowanie w przypadku powoda pkt. 18 preambuły do rozporządzenia nr 1215/2012 – prawo powoda do jurysdykcji sądu polskiego jako realizacja równych szans w stosunku do silniejszego ekonomicznie pracodawcy.