Postanowienie SN z dnia 21 września 2022 r., sygn. III PSK 256/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa A. K.
‎przeciwko Urzędowi Miejskiemu w Ł.
‎o odszkodowanie,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 września 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Szczecinie
‎z dnia 9 lipca 2021 r., sygn. akt VI Pa 21/21,

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

II. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 lipca 2021 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie zmienił zaskarżony apelacją pozwanego wyrok Sądu Rejonowego w Stargardzie z dnia 18 lutego 2021 r. i oddalił powództwo A. K. przeciwko Urzędowi Miejskiemu w Ł. o odszkodowanie.

W ocenie Sądu Rejonowego w rozpoznawanej sprawie doszło do naruszenia art. 38 § 1 k.p., co determinowało ustalenie, że wypowiedzenie jest niezgodne z przepisami, a tym samym powódka uprawniona jest do dochodzonego w sprawie odszkodowania. W skierowanym do zakładowej organizacji związkowej piśmie z dnia 20 grudnia 2019 r. pozwany poprzestał na wskazaniu, że przyczyną wypowiedzenia umowy powódce jest jej postępowanie, które narusza wymagania, jakie powinien spełniać pracownik samorządowy - pracownikiem samorządowym może być osoba, która spełnia wymagania określone w art. 6 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych oraz dodatkowo cieszy się nieposzlakowaną opinią. Wskazano, że wyrokiem Sądu Rejonowego w Łobzie z dnia 4 marca 2019 r. w sprawie II K 85/18, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 23 lipca 2019 r., A. K. została prawomocnie skazana za popełnienie przestępstwa. Popełnienie przestępstwa narusza nieposzlakowaną opinię A. K.i uniemożliwia dalsze zatrudnienie w Urzędzie Miejskim w Ł.. W odpowiedzi na to pismo zakładowa organizacja związkowa wskazała, że sytuacja przedstawiona w piśmie nie jest jej znana z uwagi na brak przedstawienia materiałów, na które powołano się w piśmie. W ocenie Sądu Rejonowego, przyczyna wskazana w piśmie z dnia 20 grudnia 2019 r. określona została ogólnikowo, niekonkretnie, nie zawierała informacji jaki to konkretny czyn był źródłem zamiaru złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy na czas nieokreślony, nie podano nawet z jakiego artykułu Kodeksu karnego skazano powódkę. Ponadto w piśmie pozwany powołał się na brak nieposzlakowanej opinii (co stanowi zwrot niedookreślony) w związku z wyrokiem za popełnienie przestępstwa. Sąd przyjął, że pozwany celem umożliwienia zakładowej organizacji związkowej wyrażenia swojego stanowiska przed wypowiedzeniem umowy, powinien był w przedmiotowym zawiadomieniu w sposób szczegółowy opisać zdarzenie, a więc opisać jakiego zachowania zgodnie z orzeczeniem sądu karnego powódka się dopuściła, co pozwoliłoby na odniesienie się przez organizację związkową do takiej właśnie, rzeczywistej podstawy wypowiedzenia. Sąd Rejonowy wskazał, że pomimo ustalenia, iż istniała konkretna, zasadna i prawdziwa przyczyna wypowiedzenia, pozwany naruszył art. 38 § 1 k.p., co ostatecznie prowadzić musiało do uwzględnienia powództwa z tej przyczyny.