Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Postanowienie SN z dnia 20 września 2022 r., sygn. III PSK 231/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Zbigniew Korzeniowski

w sprawie z powództwa I. Z.
‎przeciwko D. w Z.
‎o przywrócenie do pracy i wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 września 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zamościu
‎z dnia 27 maja 2021 r., sygn. akt IV Pa 20/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Zamościu wyrokiem z 27 maja 2021 r. oddalił apelację pozwanego pracodawcy D. w Z. od wyroku Sąd Rejonowego w Zamościu z 5 października 2020 r., który przywrócił powódkę I. Z. do pracy i zasądził wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.

Sąd Rejonowy stwierdził, iż w sprawie nie występuje szczególna sytuacja, która uzasadniałaby oddalenie powództwa o przywrócenie do pracy. Dyspozycji art. 8 k.p. nie wypełniają wskazane przez pozwanego okoliczności. Nie jest nadużyciem prawa to, że powódka brała udział w podejmowaniu decyzji o wyrażeniu zgody na rozwiązanie z nią stosunku pracy. Sąd nie dostrzegł też po stronie związku zawodowego, któremu przewodniczyła powódka innych okoliczności, które czyniłyby jej roszczenie sprzecznym ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa lub zasadami współżycia społecznego. P. Z., dokonał reorganizacji pozwanego D. i jednocześnie drugiego D. działającego w tej samej miejscowości poprzez ograniczenie liczby wychowanków do 14 w każdej placówce. W pozwanym D. zlikwidowane zostały wszystkie stanowiska obsługi, w tym stanowisko pedagoga, które zajmowała powódka. Motywem działania powiatu była mała liczba zgłoszeń wychowanków i wysoki koszt utrzymania wychowanków. Nie zmienia to faktu, że pozwany nie mógł nie naruszając przepisu art. 32 ustawy o związkach zawodowych rozwiązać z powódką umowy o pracę (art. 8 k.p.). Propozycje innej pracy składane powódce nie były skonkretyzowane i wymagałyby zgody powódki na rozwiązanie umowy za porozumieniem stron. Powódka posiada kwalifikacje do pracy na stanowisku wychowawcy. Pracowała na tym stanowisku w przeszłości u pozwanego. Likwidacja stanowiska pracy, jako jedyna przesłanka nie stanowi przeszkody do przywrócenia pracownika do pracy, z którym pracodawca rozwiązał umowę z naruszeniem prawa.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00