Postanowienie SN z dnia 20 września 2022 r., sygn. I USK 327/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania H. S.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w O.
‎o emeryturę pomostową,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 20 września 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi
‎z dnia 17 listopada 2020 r., sygn. akt III AUa 739/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 17 listopada 2020 r. oddalił apelację H. S. od wyroku Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 5 lutego 2020 r., oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 26 sierpnia 2019 r., odmawiającej wnioskodawcy przyznania emerytury pomostowej, gdyż zamiast wymaganych 15 lat wykazał on jedynie 12 lat, 4 miesiące i 15 dni stażu pracy w szczególnych warunkach, a na dodatek po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywał w ogóle prac w szczególnych warunkach w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej ubezpieczony zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości, podniósł zarzuty naruszenia prawa procesowego: 1) art. 385 k.p.c., przez jego błędne zastosowanie i niesłuszne oddalenie apelacji wnioskodawcy, w sytuacji gdy była ona oczywiście uzasadniona i 2) art. 278 § 1 w związku z art. 227, art. 232 oraz w związku z art. 381, art. 382 i art. 391 § 1 k.p.c., przez odmowę przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków na fakty mające istotne znaczenie w sprawie, wadliwie oceniając, że nie mają one takiego charakteru, w sytuacji gdy Sąd pierwszej instancji bezpodstawnie nie wypowiedział się względem tych wniosków, a wnioskodawca kwestionował to uchybienie w apelacji, a także zarzuty naruszenia prawa materialnego, a mianowicie: 1) art. 4 pkt 6 ustawy o emeryturach pomostowych, przez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przewóz pustej, lecz używanej i nieoczyszczonej cysterny nie stanowi pracy kierowcy pojazdów przewożących towary niebezpieczne wymagających oznakowania pojazdu tablicą ostrzegawczą, określonej w załączniku nr 2 pkt 10 do ustawy o emeryturach pomostowych, w sytuacji gdy brak jest argumentów przemawiających za takim zawężającym rozumieniem tego pojęcia oraz 2) art. 3 ust. 4 i 5 ustawy o emeryturach pomostowych, przez jego błędną wykładnią polegającą na przyjęciu, że dla uznania cechy stałości wykonywania pracy konieczne jest jej wykonywanie przez co najmniej miesiąc, w sytuacji gdy w myśl tych przepisów wymogiem pozwalającym na uznanie wykonywania przez pracownika prac, o których mowa w art. 3 ust. 1 i 3, jest jedynie ich wykonywanie w pełnym wymiarze czasu pracy.