Postanowienie SN z dnia 20 września 2022 r., sygn. II KB 1/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Antoni Bojańczyk

po rozważeniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 20 września 2022 r.,

kwestii dopuszczalności wniosku obrońcy skazanego Z. N.

o wyłączenie sędziów SN: Marka Motuka, Tomasza Demendeckiego oraz Adama Redzika od udziału w sprawie o sygn. akt II KB 1/22

na podstawie art. 42 § 4 zd. pierwsze po średniku a contrario k.p.k.

p o s t a n o w i ł:

wniosek obrońcy skazanego Z. N. o wyłączenie sędziów SN: Marka Motuka, Tomasza Demendeckiego oraz Adama Redzika od udziału w sprawie o sygn. akt II KB 1/22 pozostawić bez rozpoznania - jako niedopuszczalny z mocy ustawy.

UZASADNIENIE

W piśmie datowanym na dzień 17 sierpnia 2022 r. obrońca skazanego Z. N., na podstawie art. 9 § 2 k.p.k. w zw. z art. 40 § 1 pkt 1 k.p.k. wniósł o wyłączenie sędziów Sądu Najwyższego: Marka Motuka, Tomasza Demendeckiego oraz Adama Redzika od rozpoznania sprawy o sygn. akt II KB 1/22 (sygn. akt postępowania głównego II KK 44/21) z uwagi na fakt, iż treść złożonego przez obrońcę skazanego wniosku o przeprowadzenie względem sędziego Sądu Najwyższego Małgorzaty Bednarek testu niezawisłości i bezstronności, zasadniczo opartego na przesłankach związanych z wadliwą procedurą powołania na pełnione stanowisko z udziałem Krajowej Rady Sądownictwa w składzie określonym ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 3) przesądza, że przedmiotowa sprawa dotyczy bezpośrednio także wymienionych sędziów, wyznaczonych do jej rozpoznania, bowiem zostali oni powołani na pełnione stanowiska w tożsamej procedurze z udziałem Krajowej Rady Sądownictwa, ukształtowanej w wyniku nowelizacji ustawy o KRS z dnia 8 grudnia 2017 r., co powoduje, że z uwagi na identyczne podstawy formułowanych zarzutów w zakresie przesłanek rzutujących na posiadanie przez nich przymiotów niezawisłości i bezstronności, rozpoznanie wniosku w sprawie SSN Małgorzaty Bednarek przez sąd z udziałem wymienionych sędziów stanowiłoby naruszenie zasady nemo iudex in causa sua (k. 41).