Postanowienie SN z dnia 15 września 2022 r., sygn. II PSK 12/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk

w sprawie z powództwa M. J.
‎przeciwko Sądowi Okręgowemu w Elblągu
‎o przywrócenie do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 września 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku
‎z dnia 9 września 2021 r., sygn. akt VII Pa 54/21,

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

W wyroku z dnia 9 września 2021 r., sygn. akt VII Pa 54/21, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku – w sprawie z powództwa M. J. przeciwko Sądowi Okręgowemu w Elblągu – oddalił apelację pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Malborku z dnia 19 marca 2021 r., sygn. akt IV P 180/19, w którym Sąd Rejonowy przywrócił powódkę M. J. do pracy w pozwanym Sądzie Okręgowym w Elblągu na dotychczasowych warunkach pracy i płacy.

Powyższy wyrok Sądu Okręgowego strona pozwana zaskarżyła skargą kasacyjną. W uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazano, że skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona z następujących przyczyn: „A) Sąd II instancji nie rozpoznał istoty sprawy, ponieważ nie dokonał kluczowego dla rozstrzygnięcia sprawy ustalenia przyczyn rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia raz twierdząc, że przyczyny podane przez pozwanego są pozorne, a drugi raz, że do naruszenia przez powódkę podstawowych obowiązków pracowniczych doszło, ale charakter tego naruszenia był „zwykły” a nie „ciężki”, a to nie uzasadniało rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia; B) W uzasadnieniach wyroku sądów I i II instancji brak zbadania przez sądy wszystkich przyczyn rozwiązania umowy o pracę; C) W uzasadnieniu wyroku sądu II instancji brak jest wyjaśnienia dlaczego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, w tym uzasadnione wymierzenie pracownikowi dwóch kar nagany i oceny wykroczenia w postaci odmowy stawienia się na wezwanie bezpośredniego przełożonego, ocenione zostało jako „zwykłe” naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, a nie „ciężkie” naruszenie tych obowiązków; D) W uzasadnieniu wyroku sądu II instancji brak jest wymaganego normą art. 45 § 2 k.p. ustalenia celowości przywrócenia pracownika do pracy w szczególności gdy naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych dotyczy istotnych interesów pracodawcy”.