Postanowienie SN z dnia 15 września 2022 r., sygn. I CSK 3399/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Wesołowski

w sprawie z wniosku O. G.
‎z udziałem J. N., J. N.1
‎o stwierdzenie nabycia spadku ,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 września 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawczyni
‎od postanowienia Sądu Okręgowego w Kielcach
‎z dnia 9 grudnia 2021 r., sygn. akt II Ca 1501/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

W związku ze skargą kasacyjną wnioskodawczyni na prawomocne postanowienie Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 9 grudnia 2021 r., Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 398 § 1 k.p.c. Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego w art. 398 § 2 k.p.c. może być osiągnięty jedynie przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek umożliwiających realizację publicznoprawnych funkcji skargi kasacyjnej. Tylko na tych przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Dopuszczenie i rozpoznanie skargi kasacyjnej ustrojowo i procesowo jest uzasadnione jedynie w tych sprawach, w których mogą być zrealizowane jej funkcje publicznoprawne. Nie w każdej zatem sprawie, nawet w takiej, w której rozstrzygnięcie oparte jest na błędnej subsumpcji czy wadliwej wykładni prawa, skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania. Podkreślenia wymaga, że Sąd Najwyższy nie jest trzecią instancją sądową i nie jest jego rolą korygowanie ewentualnych błędów w zakresie stosowania czy wykładni prawa w każdej indywidualnej sprawie.