Postanowienie SN z dnia 7 września 2022 r., sygn. I USK 573/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z odwołania M. B.-K.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.
‎o ustalenie istnienia obowiązku ubezpieczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 września 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 8 września 2021 r., sygn. akt III AUa […],

1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2) zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w […] wyrokiem z dnia 8 września 2021 r., wydanym na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K. od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 12 czerwca 2019 r., zmienił ten wyrok i oddalił odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 7 stycznia 2019 r., którą ustalono, że odwołująca się M. B.-K. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu oraz dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 11 grudnia 2014 r.

Odwołująca się M. B.-K. wniosła do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 8 września 2021 r., zaskarżając ten wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest: art. 6 ust. 1 pkt 5, art. 8 ust. 6 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a także naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 477¹⁴ § 1 k.p.c., art. 386 § 1 k.p.c. w związku z art. 382 k.p.c., art. 316 § 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., art. 231 k.p.c., w związku z art. 391 k.p.c. i art. 327¹ § 1 pkt 1 i 2 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c.

We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżąca powołała się na występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego, potrzebę wykładni przepisów prawa oraz na oczywistą zasadność tego środka zaskarżenia.