Postanowienie SN z dnia 7 września 2022 r., sygn. II USK 591/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Romualda Spyt

w sprawie z odwołania Z. T.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w E.
‎o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 7 września 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku
‎z dnia 28 stycznia 2021 r., sygn. akt III AUa 72/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 3 grudnia 2019 r. Sąd Okręgowy w Elblągu oddalił odwołanie Z. T. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w E. z dnia 12 czerwca 2018 r. odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku, wyrokiem z dnia 28 stycznia 2021 r., oddalił apelację ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego.

Ubezpieczony w skardze kasacyjnej od powyższego wyroku zarzucił naruszenie prawa procesowego, a mianowicie art. 212 § 1 k.p.c., art. 233 k.p.c. oraz art. 468 § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym do 7 listopada 2019 r. „nieuwzględnienie poprzez błędną ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i nie rozważenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w postaci opinii biegłych różnych specjalności i uznanie, że opinie wywołane w sprawie są pełne, jasne i zupełne choć zaniechano powołanie biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii lub specjalności zbliżonej (co zwłaszcza wobec ujawnionych w sprawie dolegliwości zdrowotnych ubezpieczonego było konieczne dla właściwej oceny stanu Jego zdrowia w kontekście podniesionych żądań), a tym samym nie rozpoznanie istoty sprawy.”