Postanowienie SN z dnia 30 sierpnia 2022 r., sygn. I USK 569/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka

w sprawie z odwołania M. D.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.
‎o zasiłek chorobowy,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 30 sierpnia 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy
‎i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie
‎z dnia 11 maja 2021 r., sygn. akt VII Ua 100/20,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił M. D. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 12 września 2018 r. do 21 lutego 2019 r. oraz zobowiązał go do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego z funduszu chorobowego w kwocie 20.508,66 zł od 12 września 2018 r. do 21 lutego 2019 r. wraz z odsetkami w kwocie 487,28 zł. Ubezpieczony zatrudniony był w A. w K., gdzie korzystał ze zwolnienia lekarskiego od 24 sierpnia 2018 r. do 26 lutego 2019 r. Wypłacono mu wynagrodzenie chorobowe za okres od 24 sierpnia do 6 września 2018 r. oraz zasiłek chorobowy za pobyt w szpitalu za okres od 7 września do 11 września 2018 r., a także zasiłek chorobowy za okres od 12 września 2018 r. do 21 lutego 2019 r. W trakcie trwania zwolnienia lekarskiego ubezpieczony wykonywał jednak czynności wynikające z pełnienia funkcji członka rady nadzorczej u innego płatnika składek, co – zdaniem organu rentowego - uzasadniało odmowę prawa do zasiłku oraz zobowiązanie go do jego zwrotu za wskazany wyżej okres.

Na skutek odwołania M. D. Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie wyrokiem z dnia 17 września 2020 r. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 16 kwietnia 2019 roku, zmienioną decyzją z dnia 5 czerwca 2019 r., w ten sposób, że przyznał odwołującemu się prawo do zasiłku chorobowego za okres od 12 września 2018 r. do 6 listopada 2018 r. oraz od 31 stycznia 2019 r. do 13 lutego 2019 r., zwalniając go z obowiązku zwrotu tego zasiłku za wskazany okres wraz z odsetkami od dnia doręczenia decyzji z dnia 16 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty, a w pozostałej części odwołanie oddalił i zniósł między stronami koszty procesu. Sąd Rejonowy ustalił, że odwołujący się wziął udział aż w pięciu posiedzeniach rady nadzorczej na przestrzeni czterech miesięcy. Wykonywał on swoje obowiązki w sposób stały, nieprzerwany, na dokładnie takiej samej zasadzie, na jakiej wykonywałby je, gdyby nie przebywał na zwolnieniu lekarskim. W okresie objętym zwolnieniami lekarskimi, w styczniu 2019 r., został powołany na przewodniczącego rady nadzorczej spółki. Branie udziału w posiedzeniach rady nadzorczej nie było więc dla M. D. czynnością incydentalną i wymuszoną okolicznościami, skoro podejmował się on w tym zakresie nowych zadań. Zdaniem Sądu pierwszej instancji należało przyjąć, że odwołujący się wykonywał pracę zarobkową w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, co uzasadniało przyjęcie, że utracił prawo do zasiłku za okres objęty zwolnieniami lekarskimi, w trakcie których uczestniczył on we wspomnianych radach nadzorczych.