Postanowienie SN z dnia 25 sierpnia 2022 r., sygn. III USK 528/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Sobutka

w sprawie z odwołania B. K.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
‎o prawo do emerytury,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 25 sierpnia 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 19 maja 2021 r., sygn. akt III AUa […],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od B. K. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 240 zł. (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 sierpnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił B. K. prawa do emerytury. W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy, powołując się na art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wskazał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r., nie wykazał 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego (a jedyne 22 lata, 3 miesiące i 17 dni) oraz 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku. Dodał, że wnioskodawca nie przedstawił żadnego dokumentu poświadczającego wykonywanie pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W odwołaniu od powyższej decyzji B. K. wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury. Wniósł także o zaliczenie do stażu pracy okresu wykonywania prac w gospodarstwie rolnym matki od dnia 16 lutego 1972 r. Wskazał także, że zatrudniający go zakład pracy już nie istnienie, wobec czego nie może przedstawić świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach.