Postanowienie SN z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. III USK 444/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Halina Kiryło

w sprawie z odwołania K. M. i M. M.
‎od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J.
‎z udziałem Prokuratora Prokuratury Okręgowej w K.
‎o ustalenie obowiązku ubezpieczenia,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 sierpnia 2022 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującej się K. M. od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 9 lutego 2021 r., sygn. akt III AUa […],

1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,

2. zasądza od odwołującej się na rzecz organu rentowego kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w […] wyrokiem z dnia 9 lutego 2021 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 29 maja 2018 r. w ten sposób, że oddalił odwołania ubezpieczonej K. M. oraz płatnika składek M. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. z dnia 18 września 2017 r., stwierdzającej, że K. M. jako pracownik u płatnika składek M. M. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 czerwca 2015 r.

W wywiedzionej od powyższego wyroku skardze kasacyjnej ubezpieczona zaskarżając wyrok Sądu drugiej instancji w całości, podniosła zarzut naruszenia prawa materialnego: 1) art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z art. 22 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że ubezpieczona K. M. nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom; emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 1 czerwca 2015 r.; 2) art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez ich niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że w okolicznościach stanu faktycznego sprawy, jaki wynika z przeprowadzonych dowodów, ubezpieczona i płatnik składek złożyli oświadczenie woli o zawarciu umowy o pracę jedynie dla pozoru, co w konsekwencji skutkowało uznaniem zawartej między nimi umowy o pracę jako niemogącej stanowić ważnego tytułu podlegania pod ubezpieczenia społeczne, podczas gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż na podstawie rzeczonej umowy praca była faktycznie wykonywana przez ubezpieczoną; 3) art. 65 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że składając oświadczenie woli o zawarciu umowy o pracę, ubezpieczona i płatnik składek z góry przyjęli, iż zawarta przez nich umowa ma na celu wyłącznie uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz, że ubezpieczona nie będzie świadczyć pracy, a zainteresowany nie będzie korzystać z jej pracy, tj., iż nie będą realizować praw i obowiązków wynikających z treści zawartej umowy; 4) art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu nieważności zawartej między ubezpieczoną a płatnikiem składek umowy o pracę z przyczyn wskazanych w art. 58 § 1 i § 2 k.c. w związku z art. 300 k. p., a więc jako umowy zmierzającej do obejścia prawa, podczas gdy wniosek tego rodzaju w okolicznościach rozpoznawanej sprawie nie był uprawniony; 5) art. 58 § 2 k.c. w związku z art. 300 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że zachowanie ubezpieczonej, w ocenie Sądu Apelacyjnego polegające na zawarciu umowy o pracę jedynie w tym celu, by osiągnąć nieuzasadnione świadczenia z ubezpieczenia chorobowego, narusza zasadę solidaryzmu społecznego, jak też wyrażoną w art. 2a ustawy systemowej zasadę równego traktowania wszystkich ubezpieczonych a tym samym zawarta przez ubezpieczoną umowa o pracę jest nieważna z mocy art. 58 § 2 k.c., podczas gdy nie sposób przypisać zawartej umowie o pracę skutku nieważności.