Postanowienie SN z dnia 10 sierpnia 2022 r., sygn. I PSK 252/21

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski

w sprawie z powództwa B. W.
‎przeciwko Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w R.
‎o odszkodowanie za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 10 sierpnia 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P.
‎z dnia 31 marca 2021 r., sygn. akt V Pa […],

I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 240 zł (dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 31 marca 2021 r. Sąd Okręgowy w P. T. oddalił apelację pozwanego Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w R. od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 30 grudnia 2019 r. w sprawie z powództwa B. W. o przywrócenie do pracy.

Sąd Rejonowy wskazał, iż pozew został prawidłowo skierowany przeciwko Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej w R. , który był pracodawcą powoda (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998 r., I PKN 390/98). Wprawdzie w stosunku do powoda, jako kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w R., czynności z zakresu prawa pracy wykonywał Wójt Gminy R., co wynika z regulacji szczególnej zawartej w art. 7 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, niemniej jednak osoba wykonująca czynności z zakresu prawa pracy za pracodawcę, który jest jednostką organizacyjną, nie musi być objęta strukturą organizacyjną tej jednostki. Nie zmienia to również tego, że w sprawach z zakresu prawa pracy z powództwa pracownika biernie legitymowany jest wyłącznie pracodawca, a nie osoba (organ) wykonująca za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 5 maja 2011 r., IIPK 181/10).