Postanowienie SN z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. IV KK 32/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jarosław Matras (przewodniczący, uzasadnienie)
‎SSN Marek Pietruszyński
‎SSN Zbigniew Puszkarski (sprawozdawca)

Protokolant Małgorzata Sobieszczańska

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Jerzego Engelkinga,
‎w sprawie P. T.
‎skazanego z art. 256 § 1 k.k.
‎po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
‎w dniu 13 lipca 2022 r.,
‎kasacji, wniesionej na korzyść skazanego przez Prokuratora Generalnego
‎od wyroku Sądu Rejonowego w Ż.
‎z dnia 4 lutego 2021 r., sygn. akt II K […],

1. oddala kasację;

2. wydatkami związanymi z rozpoznaniem kasacji obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

P.T. został oskarżony o to, że: w dniu 9 grudnia 2018 r., w nieustalonym miejscu, za pośrednictwem portalu społecznościowego [X.], posługując się nazwą użytkownika „P. W.”, poprzez zamieszczenie wpisu „[…]”, publicznie nawoływał do nienawiści na tle różnic narodowościowych i rasowych, tj. o przestępstwo z art. 256 § 1 k.k.

Wyrokiem z dnia 4 lutego 2021 r. Sąd Rejonowy w Ż., sygn. akt II K […], uznał oskarżonego P. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo z art. 256 § 1 k.k. i za to, na mocy tego przepisu, wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres próby wynoszący dwa lata. Nadto sąd na mocy art. 71 § 1 k.k., wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych, a na mocy art. 72 § 1 pkt 1 k.k., zobowiązał go do pisemnego informowania sądu o przebiegu okresu próby, co 6 miesięcy.

Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 12 lutego 2021 r. (nie było postępowania odwoławczego).

Wyrok w całości na korzyść skazanego zaskarżył Prokurator Generalny. W kasacji postawił zarzut rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa procesowego, a mianowicie art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k., polegającego na zaniechaniu dokonania przez sąd meriti szczegółowej i kompleksowej analizy oraz oceny całokształtu ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego, w następstwie czego doszło do skazania P. T. - z rażącą obrazą prawa materialnego - za występek z art. 256 § 1 k.k., w sytuacji gdy jego zachowanie nie może być traktowane jako nawoływanie do nienawiści na tle różnic narodowościowych i rasowych w rozumieniu tego przepisu, co jednocześnie oznacza, iż nie zostały wypełnione znamiona określające ten czyn.