Postanowienie SN z dnia 6 lipca 2022 r., sygn. II USK 704/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski

w sprawie z odwołania A. Sp. z o.o. w B.
‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
‎z udziałem S. O., P. M., D. M., J. M., Z. G., P. B., W. G., J. A., J. O., S. S., D. Ł.
‎o ponowne ustalenie ustawodawstwa i wydanie zaświadczenia,
‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 6 lipca 2022 r.,
‎skargi kasacyjnej odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
‎z dnia 29 czerwca 2021 r., sygn. akt III AUa […],

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i zasądza od odwołującej się Spółki na rzecz organu rentowego kwotę 2.640 (dwa tysiące sześćset czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 czerwca 2021 r., III AUa (…), Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w (…) zmienił wyrok Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 27 listopada 2019 r., VI U (…), w ten sposób, że oddalił odwołania oraz zasądził od A. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w B. kwotę 1.980 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz 2.640 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik A. Spółki z o.o. zarzucił naruszenie art. 83 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 83a ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585) w związku z art. 11 ust. 2 w związku z art. 12 i art. 3 umowy z dnia 25 kwietnia 1973 r. między Polską Rzeczpospolitą Ludową, a Republiką Federalną Niemiec o ubezpieczeniu społecznym pracowników wysyłanych przejściowo na obszar drugiego państwa (Dz.U. z 1974 r. Nr 42, poz. 250), a także w związku z art. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego w stosunku do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek oraz członków ich rodzin, przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U. UE z 1971 r. Nr 149, poz. 2).