Postanowienie SN z dnia 15 czerwca 2022 r., sygn. IV KK 148/22

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Małgorzata Wąsek-Wiaderek

w sprawie P. M. R.

skazanego za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 15 czerwca 2022 r.,

w trybie art. 535 § 3 k.p.k., kasacji obrońcy skazanego

od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 27 października 2021 r., sygn. akt II AKa (…), zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w C. z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt II K (…),

p o s t a n o w i ł

1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;

2. obciążyć skazanego P. M. R. kosztami

sądowymi postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w C. z dnia 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt II K […], P. M. R. został uznany za winnego czynu z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz. U. 2020, poz. 2050 ze zm.) w zw. z art. 12 § 1 k.k., za który wymierzono mu karę 4 lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 250 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 zł (pkt 1). Ponadto Sąd orzekł przepadek korzyści osiągniętej z przestępstwa w kwocie 80000 zł (pkt 2). W stosunku do P. M. R. wyrok zawierał jeszcze rozstrzygnięcia w przedmiocie zaliczenia na poczet kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie (pkt 8) i kosztów procesu (pkt 9).

Apelację od powyższego wyroku Sądu I instancji wniósł obrońca P. M. R., który zaskarżył go w całości i zarzucił:

„1. naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 7 k.p.k. poprzez dowolną a nie swobodną ocenę dowodów, polegającą na przyjęciu wyjaśnień i zeznań P. D. za logiczne, konsekwentne i przekonujące, w zakresie w jakim wskazują na sprawstwo oskarżonego, podczas gdy P. D. zarówno w wyjaśnieniach jak i zeznaniach przedstawił co najmniej trzy znacząco różne wersje wydarzeń odnoszących się do osoby oskarżonego P. M. R., w związku z czym bez wątpienia uznanie ich przez Sąd za spójne i konsekwentne jest niezrozumiałe i nielogiczne, zwłaszcza w sytuacji gdy są one jedynym dowodem mogącym wskazywać na sprawstwo oskarżonego;