Postanowienie SN z dnia 13 kwietnia 2022 r., sygn. I NSK 52/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Leszek Bosek

w sprawie z powództwa R. S.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej,

na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 kwietnia 2022 r. w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych

na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 29 kwietnia 2021 r., sygn. akt VII AGa […],

1.odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;

2.zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 540 (pięćset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

Pismem z 16 września 2021 r. powód R. S. wniósł do Sądu Najwyższego skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z 29 kwietnia 2021 r., VII AGa […]. Skarżący wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania, powołał się na wystąpienie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego (art. 398 § 1 pkt 1 k.p.c.) oraz potrzebę wykładni przepisów prawa wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów (art. 398 § 1 pkt 2 k.p.c.). Zuzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wynika, że w ocenie powoda pojęcie obowiązku wynikającego z koncesji, o którym mowa w art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. 2021, poz. 716 ze zm.) jest różnie interpretowane przez Sąd Najwyższy. W wyrokach z 6 października 2011 r., III SK 18/11 oraz z 27 lutego 2019 r., I NSK 13/18 Sąd Najwyższy miał przyjąć „wykładnię ścisłą” tego pojęcia, a w uchwale z 9 lipca 2019 r., I NSZP 1/19 – „wykładnię szeroką”.