Interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.579.2022.3.SN

Sprzedaż nieruchomości – w części niebędącej przedmiotem najmu – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Natomiast sprzedaż nieruchomości – w części, wykorzystywanej na najem – będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu, korzystającą ze zwolnienia od podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości w części niebędącej przedmiotem najmu – jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości w części będącej przedmiotem najmu – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 5 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości.

Uzupełnił go Pan w dniu 9 grudnia 2022 r. oraz – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 30 stycznia 2023 r. (wpływ 30 stycznia 2023 r.) oraz z 7 lutego 2023 r. (wpływ 7 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego dokonano zajęcia nieruchomości Dłużnika, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…). Nieruchomość składa się z jednej działki o nr 1 o powierzchni (…) m².

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka znajduje się w obszarze oznaczonym symbolem A.8.MN,U – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny zabudowy usługowej.

Działka zabudowana jest budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie bliźniaczej. Budynek został wybudowany w oparciu o pozwolenie na budowę z roku 1997, oddany do użytkowania w roku 2019. Łączna powierzchnia budynku wynosi (…) m².

Zgodnie z oświadczeniem Dłużnika, od (…) 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą – wynajem mieszkań. Od tej daty jest również czynnym podatnikiem podatku VAT.

Dłużnik w przeszłości nie dokonywał transakcji zbycia nieruchomości, nie posiada również innych nieruchomości, za wyjątkiem tej będącej przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji.

Nieruchomość została przez Dłużnika nabyta w roku 1997 do celów mieszkalnych. Nabycie nastąpiło od osoby fizycznej, nie było udokumentowane fakturą VAT, przy nabyciu nie przysługiwało Dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dłużnik oświadczył, że od zakupu nieruchomości ponosił nakłady na ulepszenie/rozbudowę stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej, przy czym nie stanowiły one „przebudowy” rozumianej jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystania nieruchomości. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do poniesionych wydatków. Nieruchomość po dokonaniu ww. ulepszeń została oddana do użytkowania w roku 1998.

Od dnia nabycia nieruchomości Dłużnik nie dokonywał żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży.

Od roku 2016 nieruchomość jest przedmiotem najmu. Dłużnik oświadczył, że fakt ten został zgłoszony do właściwego urzędu skarbowego, przy czym nie wystawia faktur VAT za wynajem.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Dłużnik jest osobą fizyczną.

Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży obejmuje działkę gruntu nr 1 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie bliźniaczej.

Przedmiotem najmu jest część budynku mieszkalnego. Cześć budynku mieszkalnego jest wynajmowana na podstawie odpłatnej umowy.

W chwili nabycia nieruchomości trwała budowa budynku. Dłużnik określił stopień zaawansowania budowy na moment nabycia: ¾.

W chwili nabycia nieruchomości Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy nabyciu nie występował VAT.

W stosunku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Do pierwszego zasiedlenia doszło w roku 2016. Do momentu planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Dłużnik nakłady wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej ponosił w roku 1997, oddanie do użytku po ulepszeniach nastąpiło w roku 1998. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przy nabyciu działki nr 1 nie wystąpił podatek VAT.

Działka/budynek od momentu nabycia/wytworzenia do momentu sprzedaży nie były, nie są i nie będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Pozostała część budynku mieszkalnego, niebędąca przedmiotem najmu, była, jest i będzie wykorzystywana przez Dłużnika tylko do celów mieszkalnych i nie była związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pozostała część budynku mieszkalnego, niebędąca przedmiotem najmu, nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Dłużnika w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Dłużnik w związku ze sprzedażą nieruchomości nie ponosił i nie poniesie do momentu dostawy żadnych nakładów związanych z przygotowaniem jej do tej sprzedaży.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji będzie korzystała ze zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Dłużnik, w związku z zarejestrowaną działalnością gospodarczą i faktem najmu zajętej nieruchomości, spełnia kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomość jest dłuższy niż dwa lata, zatem zachodzą przesłanki zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku w części dotyczącej podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości w części niebędącej przedmiotem najmu – jest nieprawidłowe, natomiast w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości w części będącej przedmiotem najmu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Treść art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości zarówno gruntowych jak i zabudowanych dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według przepisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE:

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego dokonano zajęcia nieruchomości Dłużnika, będącego osobą fizyczną. Dłużnik od (…) 2018 r. prowadzi działalność gospodarczą – wynajem mieszkań. Od tej daty jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość obejmuje działkę gruntu nr 1 wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym w zabudowie bliźniaczej.

Nieruchomość została przez Dłużnika nabyta w roku 1997 do celów mieszkalnych. W chwili nabycia trwała budowa budynku (stopień zaawansowania: ¾). Budynek został wybudowany w oparciu o pozwolenie na budowę z roku 1997, oddany do użytkowania w roku 2019.

Przy nabyciu działki nr 1 nie wystąpił podatek VAT.

Dłużnik w związku ze sprzedażą nieruchomości nie ponosił i nie poniesie żadnych nakładów związanych z przygotowaniem jej do tej sprzedaży.

Dłużnik w przeszłości nie dokonywał transakcji zbycia nieruchomości, nie posiada również innych nieruchomości.

Od roku 2016 nieruchomość jest przedmiotem najmu. Dłużnik nie wystawia faktur VAT

za wynajem. Przedmiotem najmu jest część budynku mieszkalnego.

Pozostała część budynku mieszkalnego, niebędąca przedmiotem najmu, była, jest i będzie wykorzystywana przez Dłużnika tylko do celów mieszkalnych.

Pozostała część budynku mieszkalnego, niebędąca przedmiotem najmu, nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Dłużnika w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy (komornika sądowego) dotyczą kwestii podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od tego podatku sprzedaży nieruchomości.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość została przez Dłużnika nabyta w roku 1997 do celów mieszkalnych. Jednak część budynku mieszkalnego od roku 2016 jest przedmiotem najmu, a pozostała część tego budynku była, jest i będzie wykorzystywana przez Dłużnika tylko do celów mieszkalnych i nie była związana z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie, dostawa w drodze licytacji części nieruchomości – tej, która jest wykorzystywana na cele mieszkaniowe Dłużnika – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż Dłużnik z tego tytułu nie będzie uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Za powyższym przemawia fakt, że Dłużnik nie wykorzystywał tej części nieruchomości w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużnik będzie więc dokonywał dostawy tej części nieruchomości w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości – w części, w której nie była ona przedmiotem najmu – nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, że sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości w części wykorzystywanej na cele osobiste (mieszkaniowe) Dłużnika nie będzie objęta podatkiem VAT, nie udziela się w tym zakresie odpowiedzi w kwestii zastosowania zwolnienia od tego podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do części nieruchomości niebędącej przedmiotem najmu (wykorzystywanej na cele mieszkaniowe), zgodnie z którym, Dłużnik spełnia kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy – a sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT – należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast, w odniesieniu do sprzedaży pozostałej części nieruchomości (wykorzystywanej na cele najmu) należy wskazać, że ta część nieruchomości nie stanowi majątku osobistego Dłużnika.

Bowiem zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r.poz. 1360 ze zm.):

Należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Z treści przywołanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy i przedstawionych w tym zakresie objaśnień wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia on określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Zatem skoro w przedmiotowej sprawie przy sprzedaży wynajmowanej części nieruchomości występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Dłużnika za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży ww. części nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może opodatkowana albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tym przepisie warunki.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:

Należy również mieć na uwadze art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług, jak opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części, kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Należy zaznaczyć, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem części budynku przeznaczonego na najem nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Jak wynika z opisu sprawy, do pierwszego zasiedlenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego posadowionego na działce nr 1 doszło w roku 2016. Do momentu planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Od roku 2016 przedmiotem najmu jest część budynku mieszkalnego.

Dłużnik nakłady wynoszące co najmniej 30% wartości początkowej ponosił w roku 1997, oddanie do użytku po ulepszeniach nastąpiło w roku 1998.

Tym samym, w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej części budynku w drodze licytacji nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż jak wynika z wniosku od pierwszego zasiedlenia budynku do dnia sprzedaży w trybie licytacji upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zatem, zostaną spełnione warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, także dostawa przynależnego wynajmowanej części budynku udziału w gruncie, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Ponadto zauważyć należy, że w sytuacji gdy dostawa nieruchomości korzysta ze zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to analiza zwolnienia tej dostawy na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy jest bezprzedmiotowa.

Zatem sprzedaż Nieruchomości – w części, w której była ona wykorzystywana na najem – będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, sprzedaż tej części budynku wraz z przynależnym jej udziałem w gruncie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcyw odniesieniu do części nieruchomości wykorzystywanej na najem, zgodnie z którym, Dłużnik spełnia kryteria wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy – a sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT – należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).