Interpretacja indywidualna z dnia 7 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.18.2020.19.BG

Kwestia poboru podatku u źródła w związku z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Projektanta

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 13 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 października 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 788/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 maja 2022 r. sygn. akt II FSK 495/21; i

 2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w sprawie ustalenia czy w związku z zapłatą przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Projektanta Spółka zobowiązana była do pobrania 20% podatku u źródła, jeśli na dzień dokonywania płatności Spółka nie posiadała Certyfikatu Rezydencji – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 stycznia 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

- czy w związku z zapłatą przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Projektanta Spółka zobowiązana była do pobrania 20% podatku u źródła, jeśli na dzień dokonywania płatności Spółka nie posiadała Certyfikatu Rezydencji,

- czy Spółka zobowiązana będzie do uiszczenia zaległego podatku u źródła w związku z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Projektanta, jeśli otrzyma Certyfikat Rezydencji, w którym brytyjski organ podatkowy oświadczy, że zgodnie z jego najlepszą wiedzą, w dniu dokonywania płatności wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Projektanta, wspólnicy spółki będącej Projektantem byli rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii w rozumieniu art. 4 UPO.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 marca 2020 r. (wpływ tego samego dnia) oraz pismem z 3 lutego 2023 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Spółka należy do grupy A (dalej: „Grupa”), która jest jednym z (…) przedsiębiorstw działających w branży (…). Do Grupy należą takie marki jak: (…) a w Polsce (…).

W 2017 roku powołana została do życia Spółka, która stanowi (…) Centrum (…) (X) i w której docelowo ma pracować ok. (…) osób. Spółka świadczy usługi na rzecz podmiotów powiązanych (w szczególności są to usługi księgowe).

Z uwagi na liczbę osób zatrudnianych celem świadczenia usług na rzecz podmiotów powiązanych Spółka zdecydowała się na wynajęcie powierzchni w nowoczesnym biurowcu w Polsce. Ponieważ Spółce zależało na tym, aby wynajmowana przez nią powierzchnia biurowa była dostosowana do potrzeb prowadzonej przez nią działalności doszło do zawarcia umowy (dalej: „Umowa”), której przedmiotem było wykonanie usługi polegającej na zaprojektowaniu przestrzeni biurowej na potrzeby Spółki.

Umowa została zawarta ze spółką prawa brytyjskiego, która zgodnie z tamtejszym prawem podatkowym jest podmiotem transparentnym podatkowo, opodatkowanym na poziomie swoich wspólników (dalej: „Projektant”). Projektant nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką. Projektant nie posiada w Polsce zakładu.

W ramach Umowy Projektant zobowiązał się do przygotowania projektu przestrzeni biurowej oraz do zapewnienia Spółce wsparcia na etapie realizacji projektu (w tym celu Projektant zobowiązał się do współpracy z właścicielem biurowca wynajmującym powierzchnię biurową Spółce, gdyż to wynajmujący miał realizować prace budowlane z uwzględnieniem przekazanego mu projektu).

Spółka dokonała zapłaty wynagrodzenia na rzecz Projektanta. Dokonując zapłaty wynagrodzenia na rzecz Projektanta Spółka nie pobierała podatku u źródła.

Z opisu zawartego na fakturze wystawionej przez Projektanta wynika, że jego usługa obejmowała zaprojektowanie wnętrz/przestrzeni biura Spółki (Design/Space Planning. Concept Design), jak również współpracę z podmiotem wynajmującym biuro realizującym prace budowlane (…).

Jednocześnie, należy nadmienić, że prawa przysługujące Spółce w związku z zawarciem i realizacją Umowy w postaci opracowania projektu wnętrza biurowego są ograniczone wyłącznie do praw przysługujących tzw. ostatecznemu użytkownikowi (ang. end-user), co oznacza, że Spółka może skorzystać z otrzymanego od Projektanta projektu wyłącznie na potrzeby własne i nie ma prawa go modyfikować ani udostępniać innym podmiotom (udostępnianie innym podmiotom nie byłoby w praktyce możliwe z uwagi na dostosowanie Projektu do specyfiki powierzchni wynajmowanej przez Spółkę).

Spółce zależy na ustaleniu skutków zawartej Umowy na gruncie m.in. podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) oraz podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej „podatek PIT”) z uwagi na to, że wspólnikami Projektanta mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.

Spółka i Projektant określani są we wniosku łącznie jako „Strony”.

Projektant przesłał Spółce certyfikat rezydencji (dalej: „Certyfikat Rezydencji”) wydany przez brytyjski organ podatkowy (…). Certyfikat Rezydencji wydany został przez (…) po dniu płatności wynagrodzenia na rzecz Projektanta. W certyfikacie tym stwierdzono, że Projektant (partnership - LLP) jako spółka nie jest brytyjskim rezydentem podatkowym w rozumieniu UPO. W Certyfikacie Rezydencji jednocześnie wyjaśniono, że zgodnie z najlepszą wiedzą (…) wspólnicy spółki będącej Projektantem są rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii w rozumieniu art. 4 UPO. Z ustaleń Spółki wynika, że wspólnikami spółki Projektanta mogą być zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.

Spółka może zwrócić się z prośbą do Projektanta o to, aby przekazał jej certyfikat rezydencji o treści analogicznej do opisanej wyżej (wydany zostałby z datą bieżącą), który potwierdzałby, że wspólnicy Projektanta byli rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii w rozumieniu art. 4 UPO w dniu, w którym Spółka dokonała zapłaty wynagrodzenia na rzecz Projektanta.

W odpowiedzi na wezwanie w piśmie z dnia 23 marca 2020 r. w uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że zakup wskazanej usługi nie wiąże się z przeniesieniem na Spółkę praw autorskich lub pokrewnych, w tym ze sprzedaży tych praw.

Projektant ma siedzibę w Wielkiej Brytanii.  I jest on podmiotem transparentnym podatkowo i zgodnie z prawem brytyjskim ma formę Limited Liability Partnership (LLP).

Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji wspólników spółki będącej Projektantem i nie zna nazwisk / nazw tych wspólników. Jednocześnie, co Spółka podkreślała we wniosku, a co wynika z certyfikatu rezydencji Projektanta z 20 sierpnia 2019 r. wydanego przez (…), według informacji posiadanych przez (…) wspólnicy spółki będącej Projektantem byli w tym czasie rezydentami podatkowym Wielkiej Brytanii zgodnie z art. 4 polsko-brytyjskiej UPO.

Wynagrodzenie zostało wypłacone na rzecz Projektanta w dniu 10 kwietnia 2018 r.

Ponadto Spółka podała dane identyfikujące Projektanta biorącego udział w transakcji.

Projektant jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Polsce pod numerem NIP (…), gdyż Projektant jest międzynarodową firmą i wykonuje usługi projektowe również dla polskich klientów (projekty dotyczą nieruchomości położonych w Polsce).

Spółka nie posiada informacji na temat imion i nazwisk (bądź nazw) wspólników spółki będącej Projektantem, ich adresów ani numerów identyfikujących tych podatników. Spółka posiada jedynie informacje pochodzące od brytyjskich organów podatkowych (…), że według informacji posiadanych przez te organy wspólnicy Spółki będącej Projektantem są rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii zgodnie z art. 4 polsko-brytyjskiej UPO.

Ponadto w piśmie z 3 lutego 2023 r. Spółka wskazała, że zapłacone wynagrodzenie na rzecz Projektanta nie dotyczy prawa do korzystania przez Spółkę z praw autorskich lub praw pokrewnych lub innych praw własności intelektualnej. Wynagrodzenie zapłacone Projektantowi to wynagrodzenie za przygotowanie projektu aranżacji przestrzeni biurowej wykorzystywanej przez Spółkę.

Wynagrodzenie płacone przez Spółkę na rzecz Projektanta obejmowało wynagrodzenie za możliwość kontaktowania się z Projektantem przez właściciela budynku, w którym znajdowała się aranżowana przestrzeń biurowa Spółki w razie trudności ze zrozumieniem projektu (ważne było to, aby przeprowadzane w budynku prace budowlane nie naruszały uzgodnionej wcześniej przez Spółkę z właścicielem budynku koncepcji aranżacji biura. Budynek był budowany przez właściciela budynku). Były to czynności wykonywane przez większość architektów opracowujących projekty aranżacji przestrzeni - projekty wnętrza (np. kontakt z projektantem w razie potrzeby „dopytania” jak rozumieć dany rysunek).

Pytanie

1. Czy w związku z zapłatą przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz Projektanta Spółka zobowiązana była do pobrania 20% podatku u źródła, jeśli na dzień dokonywania płatności Spółka nie posiadała Certyfikatu Rezydencji?

Jeśli odpowiadając na pierwsze pytanie organ podatkowy uzna, że powstał obowiązek poboru podatku u źródła Spółka prosi o odpowiedź na pytanie:

2. Czy Spółka zobowiązana będzie do uiszczenia zaległego podatku u źródła w związku z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Projektanta, jeśli otrzyma Certyfikat Rezydencji, w którym brytyjski organ podatkowy (…) oświadczy, że zgodnie z jego najlepszą wiedzą, w dniu dokonywania płatności wynagrodzenia przez Spółkę na rzecz Projektanta, wspólnicy spółki będącej Projektantem byli rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii w rozumieniu art. 4 UPO?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1 Stanowisko Wnioskodawcy;

Spółka stoi na stanowisku, że w związku z zapłatą wynagrodzenia na rzecz Projektanta nie miała obowiązku pobrania podatku u źródła.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (…)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów. (…)

Z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT wynika, że podatek w wysokości 20% przychodów ustalany jest również w przypadku uzyskiwania przez nierezydentów przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. (…)

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT (…) ww. zasady stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT (…) zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z uwagi na powyższe należy na wstępie rozważyć, czy przychody Projektanta uzyskane na terenie Polski odpowiadają przychodom wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub 2a ustawy o CIT (…). Wobec braku wymienienia w tych przepisach usług projektowych kluczowe jest ustalenie, czy usługi wykonywane przez Projektanta mogą być uznane za „świadczenia o podobnym charakterze” do usług wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub 2a ustawy o CIT (…).

Z wyroku z dnia 5 lipca 2016r., sygn. II FSK 2369/15 NSA stwierdził, że „w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.p. świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.p. ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń nim niewymienionych”.

W opinii Spółki czynnością przeważają w usłudze wykonywanej przez Projektanta było zaprojektowanie wnętrza. Czynnościami pobocznymi, niemającymi przeważającego charakteru, były natomiast czynności obejmujące stałą współpracę z wynajmującym na etapie realizacji prac budowlanych. Spółka uważa również, że usługa polegająca na projektowaniu wnętrz nie jest usługą o podobnym charakterze do usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. W związku z tym należy uznać, że nie powstał obowiązek pobrania podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz Projektanta na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki przychody Projektanta nie mogą być też zaliczone do przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (…) (w szczególności do przychodów z praw autorskich lub ze sprzedaży takich praw). Jak wyjaśniono w opisie zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego) prawa przysługujące Spółce w związku z zawarciem i realizacją Umowy były ograniczone wyłącznie do praw przysługujących tzw. ostatecznemu użytkownikowi (ang. end-user). Spółka mogła skorzystać z otrzymanego od Projektanta projektu wyłącznie na potrzeby własne i nie miała prawa modyfikować opracowanego projektu wnętrz ani udostępniać go innym podmiotom (udostępnianie innym podmiotom nie byłoby w praktyce celowe, gdyż projekt uwzględniał specyfikę powierzchni wynajmowanej przez Spółkę i nie był możliwy do „wdrożenia” w innej lokalizacji).

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 2013 r., znak: IPPB5/423-844/13-2/PS, w którym organ ten stwierdził, że wynagrodzenie za korzystanie z praw na potrzeby własne przez tzw. użytkownika końcowego, nie jest należnością licencyjną: opłaty wypłacane przez podmiot polski na rzecz Wnioskodawcy z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego nie będą miały charakteru należności licencyjnych podlegających opodatkowaniu w państwie źródła.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym podmiot polski nabędzie prawo do użytkowania programu komputerowego na własne potrzeby, będąc jednocześnie końcowym użytkownikiem tego programu komputerowego. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż czynności wykonywane przez podmiot polski ograniczać się będą do korzystania z programu komputerowego wyłącznie na własne potrzeby, bez uprawnień do jego powielania, modyfikacji, udostępniania osobom trzecim. Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w punkcie 14 do art. 12 prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.

Zatem płatności dokonywane przez podmiot polski na rzecz Wnioskodawcy nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że podmiot polski dokonując wypłaty takich należności nie jest obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego. W takiej sytuacji, dochód podmiotu brytyjskiego (Wnioskodawca) w postaci wynagrodzenia, jakie otrzyma z tytułu sprzedaży oprogramowania komputerowego, należy kwalifikować jako "zyski przedsiębiorstwa" w rozumieniu art. 7 umowy polsko - brytyjskiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, (w rozpatrywanej sprawie Wielka Brytania), o ile podmiot zagraniczny nie posiada zakładu na terytorium Polski.”

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 24 grudnia 2012 r., znak ILPB4/423-311/12-4/ŁM.

Powyższe interpretacje zostały co prawda wydane w odniesieniu do prawa do korzystania z programu komputerowego, jednakże ze względu na tożsamy zakres uprawnień z uprawnieniami przysługującymi Spółce w niniejszym stanie faktycznym. Spółka uważa, że mogą być one pomocne przy rozpatrywaniu przedmiotowej sprawy.

Spółka pragnie też zwrócić uwagę na to, że w orzecznictwie sądów powszechnych wskazuje się, że o ile umowa nie stanowi inaczej, nabycie egzemplarza projektu architektonicznego od jego twórcy obejmuje prawo zastosowania tego egzemplarza tylko do jednej budowy. Przy czym utworami architektonicznymi w rozumieniu art. 61 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „u.p.a.”) są również utwory z dziedziny architektury wnętrz (Flisak D. (red.). Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, LEX 2015, art. 61).

Zdaniem przedstawicieli doktryny wraz z nabyciem egzemplarza projektu architektonicznego jego nabywca staje się podmiotem uprawnienia sui generis, które nie wynika ani z przeniesienia autorskich praw majątkowych ani udzielenia licencji (...) (Machała W. (red.), Sarbiński R. M. (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz. WKP 2019, art. 61).

Podsumowując Spółka uważa, że należność wypłacona Projektantowi nie stanowiła ani wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych, ani należności licencyjnej, a w związku z tym nie była objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (…).

Podsumowując Spółka uważa, że nie miała obowiązku pobrania podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz Projektanta.

Spółka pragnie zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r., znak: IPPB5/423-150/09-3/PS w której organ podatkowy analizował podobny stan faktyczny - kwestię odpowiedniego zakwalifikowania wynagrodzenia za wykonanie dokumentacji projektowej i usługi poboczne związane z projektowaniem. Wnioskodawca składając wniosek o interpretację wyjaśnił, że zawarł umowę o prace projektowe, na mocy której zobowiązał się do wykonania dokumentacji projektowej oraz do świadczenia usług obejmujących obowiązki projektanta, w tym nadzoru autorskiego oraz współpracy z pozostałymi wykonawcami. Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca zadał pytanie, czy otrzymywane przez niego należności stanowią przychód osiągany w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, do którego ma zastosowanie przepis art. 7 polsko-kanadyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, który argumentował, że wynagrodzenie za projekt i wykonywane usługi nie stanowi zapłaty za przeniesienie autorskich praw majątkowych, a jest wyłącznie wynagrodzeniem za wykonanie przedmiotu umowy, które nie należy do żadnej z kategorii przychodów w skazanych w art. 21 Ustawy CIT.

Podsumowując Spółka uważa, że wynagrodzenie płacone na rzecz Projektanta nie podlegało w Polsce opodatkowaniu podatkiem u źródła. Skoro przychody uzyskiwane przez Projektanta nie były wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ani 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (…) to należy uznać, że Spółka nie musiała na dzień dokonywanej płatności wynagrodzenia posiadać Certyfikatu Rezydencji.

Postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia

14 kwietnia 2020 r. wydałem postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia Znak 0113-KDIPT2-3.4011.52.2020.6.IR, 0110-KDIB1-2.4010.18.2020.6.BG w którym stwierdzono że Wnioskodawca nie usunął wszystkich braków wniosku z dnia 13 stycznia 2020 r. i w tej sytuacji, nie było możliwe wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru przez płatnika podatku u źródła. Postanowienie to zostało skutecznie doręczone 14 kwietnia 2020 r.

Pismem z 20 kwietnia 2020 r. (wpływ tego samego dnia) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie. Postanowieniem z 22 czerwca 2020 r. Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.52.2020.9.GG, 0111-KDIB1-2.4010.18.2020.8.BG utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie. Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 29 czerwca 2020 r.

Skarga na postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie o pozostawieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia

Pismem z 22 lipca 2020 r.  wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Skarga wpłynęła do mnie 27 lipca 2020 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające go postanowienie – wyrokiem z 20 października 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 788/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 25 maja 2022 r. sygn. akt II FSK 495/21 oddalił moją skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił postanowienie stał się prawomocny od 25 maja 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zwrócił akta sprawy 2 listopada 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w zakresie pytania nr 1.

Jednocześnie, skoro w niniejszej sprawie stanowisko w zakresie pytanie nr 1 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych uznano za prawidłowe to rozpatrywanie pytania nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania w części dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydano/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

 Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.