Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.256.2022.2.KW

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na rzecz klubu sportowego w związku z zawartą umową sponsoringową mogą być przez Wnioskodawcę uznane za koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową, które uprawniają Wnioskodawcę do zastosowania ulgi o której mowa w art. 18ee ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na rzecz klubu sportowego w związku z zawartą umową sponsoringową mogą być przez Wnioskodawcę uznane za koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową, które uprawniają Wnioskodawcę do zastosowania ulgi o której mowa w art. 18ee ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzupełnili Państwo wniosek – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2023 r. (data wpływu 18 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca zajmuje się działalnością polegającą na profesjonalnej obsłudze projektów, obejmujących produkty z obszaru IT:

•dostawa infrastruktury sprzętowej;

•integracja infrastruktury informatycznej;

•backup i archiwizacja;

•serwis;

•bezpieczeństwo IT.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca jest dynamicznie rozwijającą się firmą w swojej branży planuje podjąć dodatkowe działania, niezależnie od podejmowanych obecnie, do zwiększenia rozpoznawalności swojej marki również jako świadomy podmiot w obszarze społecznej odpowiedzialności biznesu.

W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza podjąć w współpracę w zakresie działalności sponsoringowej klubu sportowego w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1133 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”) i posiadającym formę prawną Fundacji (dalej: „Sponsorowany”, „Klub”, „Fundacja”).

Sponsorowany będzie brać udział w zawodach sportowych m.in. w wyścigach samochodowych o statusie Mistrzostw Polski w różnych kategoriach, jak i zawodach międzynarodowych.

Zgodnie ze statutem Sponsorowanego celem Fundacji jest:

•propagowanie właściwych zachowań sportowych i zachowań kibiców,

•propagowanie, wspieranie, rozwój kultury fizycznej wśród dzieci i młodzieży,

•propagowanie i rozwój zdrowego trybu życia oraz aktywności sportowej;

•ochrona i promocja zdrowia;

•upowszechnianie kultury fizycznej i sportu;

•rehabilitacja zawodowa i społeczna osób niepełnosprawnych;

•propagowanie form działalności edukacyjnej, naukowej i kulturalnej;

•pomoc materialna dla uczniów i studentów.

Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w zakresie służącym realizacji jej celów charytatywnych określonych powyżej, zaś dochód z działalności gospodarczej Fundacji jest przeznaczany na finansowanie jej działalności statutowej.

Spółka planuje z Klubem zawrzeć Umowę sponsoringową, w której Sponsorowany zobowiąże się w szczególności do:

a)umieszczeniu znaku towarowego (logo) Sponsora we własnym zakresie i należytego eksponowania przez okres obowiązywania Umowy na:

‒wszystkich samochodach rajdowych będących w posiadaniu Sponsorowanego;

‒ubiorach załogi Sponsorowanego;

‒kombinezonach sportowych oraz kaskach;

‒na samochodach serwisowych i strojach obsługi technicznej;

‒na odzieży zespołu rajdowego;

‒na namiotach, banerach, tablicach reklamowych (podczas organizowanych imprez sportowych);

‒papierze firmowym Sponsorowanego;

‒innych przedmiotach takich jak: ulotki, długopisy, czapki;

‒stronie internetowej Sponsorowanego.

b)umieszczeniu nazwy Sponsora/ logo na liście sponsorów na ulotkach reklamowych, plakatach, w mediach społecznościowych, stronie internetowej i wszystkich innych kanałach reklamy,

c)posługiwaniu się we wszystkich materiałach reklamowych Sponsorowanego określeniem „Sponsor” w stosunku do Sponsora,

d)publicznym informowania przy wręczaniu nagród, kto jest sponsorem imprezy,

e)reklamowania działalności Sponsora w mediach społecznościowych,

f)prowadzeniu przez Sponsorowanego działań tzw. „marketingu szeptanego” dotyczącego działalności Sponsora wśród partnerów biznesowych Sponsorowanego,

g)publikacji podziękowań dla sponsora za umożliwienie realizacji imprez sportowych, np. w prasie, portalach społecznościowych, stronie internetowej Sponsorowanego,

h)umożliwieniu Sponsorowi uruchomienia podczas imprezy na jego własny koszt punktu informacyjnego dotyczącego Sponsora.

Ponadto wskazać należy, że Sponsorowany nie działa w celu osiągnięcia zysku, a uzyskane środki finansowe z realizacji Umowy przeznaczy, jak wskazano powyżej, w całości na realizację celów statutowych, zgodnie ze Statutem Fundacji, ściśle powiązanych z celem publicznym z zakresu sportu, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.

Sponsorowany, w związku z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych środków finansowych zgodnie z Umową, będzie dążył do poprawy warunków uprawiania sportu przez jego członków oraz zwiększenia dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez Sponsorowanego.

Zawarcie Umowy ze Sponsorowanym ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki. W założeniu ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umowy sponsoringu mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Spółki oraz świadczonych usług i promowania marki. Realizacja tych celów może mieć bowiem wpływ na wzrost sprzedaży oferowanych towarów oraz usług i w konsekwencji uzyskiwanych przychodów.

Planowany sponsoring ma przyjąć postać:

1.sponsoringu rzeczowego

2.sponsoringu finansowego.

W ramach sponsoringu rzeczowego Spółka przekaże na rzecz Klubu 3 auta wyścigowe wraz z wyposażeniem, częściami zamiennymi i innymi akcesoriami a także przyczepę służącą do transportu aut (dalej: „sprzęt sportowy”).

Wszystkie te składniki majątku Spółka nabyła w okresie 2021- 2022 . W ramach sponsoringu finansowego w okresie obowiązywania Umowy Spółka zobowiąże się do zapłaty na rzecz Sponsorowanego wynagrodzenia. Przedmiotowe wynagrodzenie wypłacane będzie na rachunek bankowy Sponsorowanego wskazany w fakturze VAT. Numer rachunku bankowego, o którym mowa w zdaniu poprzednim, znajduje się w „Wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT”, dostępnym na stronie podmiotowej Ministerstwa Finansów.

W ramach Umowy Sponsorowany zobowiąże się do przeznaczania otrzymywanego od Wnioskodawcy wynagrodzenia na realizację celów statutowych, zgodnie ze Statutem Fundacji i Klubu, ściśle powiązanych z celem publicznym z zakresu sportu, w szczególności na realizację programów szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego, pokrycia kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycia kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej. Sponsorowany zobowiąże się do przekazywania Sponsorowi szczegółowego rozliczenia poniesionych wydatków na realizację ww. celów. Dla Wnioskodawcy będzie to silny impuls w kierunku rozwoju CSR.

Społeczna odpowiedzialność biznesu (ang. Corporate Social Responsibility - CSR), która stanowi strategię zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego.

Wnioskodawca angażując się w sponsoring sportu może być postrzegany jako podmiot wspierający rozwój i promocję sportu. Zaangażowanie w działalność sponsoringową stanowi również potwierdzenie, że Spółka jest w dobrej kondycji finansowej, jest rzetelna i godna zaufania dla obecnych i potencjalnych jej klientów. Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej z Klubem będą ponoszone przez Wnioskodawcę w zakresie, jakim określi to umowa, tj. poprzez zapłatę Sponsorowanemu środków na rozwój działalności Sponsorowanego oraz przekazanie nabytych przez Spółkę składników majątku służących do realizacji celów statutowych Klubu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca wskazał, że Klub sportowy, z którym zamierza podpisać umowę sponsoringową, wypełniać będzie kryteria wskazane w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1133 ze zm.), tj. klubu działającego na obszarze jednostki samorządu terytorialnego, niedziałającego w celu osiągnięcia zysku. Wszystkie środki, jakie uzyska Klub przeznaczone są na realizację celów statutowych.

Umowa sponsoringowa zostanie zawarta na określony czas. Na moment składania niniejszego pisma nie jest ustalony konkretny termin. Będzie to okres raczej dłuższy niż jeden rok.

Wydatki ponoszone z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Będą to bowiem koszty ponoszone na działalność reklamową mającą na celu promocję marki Wnioskodawcy. Ponoszone wydatki przez Wnioskodawcę nie będą jemu w żaden sposób zwracane. Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej nie będą odliczane od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Głównym źródłem przychodów Wnioskodawcy są przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu poniesionych w związku z finansowaniem klubu sportowego?

2.Czy Wnioskodawca będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie posiadała prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu umowy sponsoringu, poniesionych zarówno w przedmiocie sponsoringu rzeczowego jaki i finansowego w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W myśl powyższego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów.

Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy(przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (za: Słownik wyrazów obcych PWN - wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych - żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty.

Sponsorowanie ma także popularyzować nazwę Spółki na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów. Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych.

Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy).

Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym, darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju - z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę. Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności).

W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mieć prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową, przy czym kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Natomiast zgodnie z art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

W myśl powyższych przepisów, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych od podstawy opodatkowania 50% poniesionych wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wydatki te zostaną poniesione na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie w powiązaniu z realizacją celów wskazanych w art. 28 ust. 2 ww. ustawy, tj. przeznaczeniem środków w szczególności na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2)zakup sprzętu sportowego,

3)pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4)pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5)sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.

Podsumowując należy wskazać, iż w ocenie Wnioskodawcy będzie on miał prawo do skorzystania z tzw. ulgi dla wspierających sport, a w konsekwencji do odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie faktur wystawionych przez Sponsorowanego.

Prawo do skorzystania z omawianej ulgi dotyczyć będzie również wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup sprzętu sportowego, który ma zostać przekazany w ramach umowy ze Sponsorowanym w zamian za świadczone usługi reklamowe.

Zatem kwota stanowiąca 50% kosztów poniesionych na zakup sprzętu sportowego będzie mogła być również odliczona w ramach ulgi, o której mowa w 18ee ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring.

Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny.

Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

 Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych.

W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo–skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm., dalej: „ustawa o sporcie”),

W myśl art. 3 ustawy o sporcie,

Na mocy art. 2 pkt 42 ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.) został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18ee.

Zgodnie z art. 18ee ustawy o CIT,

 Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:

Jak wynika z art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie, do którego odwołuje się art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, finansowanie klubu sportowego musi zostać przeznaczone na:

1)realizację programów szkolenia sportowego,

2) zakup sprzętu sportowego,

3) pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

4) pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

5) sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej

- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.

Wskazać należy, że z uzasadnienia do wprowadzanych od 1 stycznia 2022 r. zmian wynika, że wprowadzenie ulgi dla podatników wspierających działalność sportową jest propozycją nowej zachęty podatkowej, mającej na celu wsparcie określonych dziedzin życia społeczno -gospodarczego. Wsparcie dedykowane jest podmiotom prowadzących działalność sportową, kulturalną oraz wspierającą szkolnictwo wyższe i naukę.

Ulga jest skierowana do podatników osiągających przychody z działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowane na ogólnych zasadach według skali podatkowej lub według 19% stawki podatku. Ulga będzie odliczana maksymalnie do wysokości uzyskanych w roku podatkowym dochodów z działalności gospodarczej. Będzie polegała na możliwości odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na określone cele. Oznacza to, że podatnik, oprócz zaliczenia poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne, uzyska prawo do dodatkowej preferencji w podatku dochodowym poprzez odliczenie od podstawy obliczenia podatku połowy poniesionych kosztów. Ulga w podatku dochodowym przyczyni się do tego, że sponsorowanie określonych działalności stanie się bardziej atrakcyjne (przedsiębiorcy będą bardziej zainteresowani np. współpracą z klubami sportowymi czy uczelniami), co pozwoli też pozyskać tym podmiotom (np. klubom sportowym) dodatkowe środki na prowadzoną działalność. Odliczeniu będą podlegały koszty, które nie zostały podatnikowi zwrócone w jakikolwiek sposób lub odliczone od dochodu. Ulga będzie odliczana w zeznaniu rocznym. W przypadku ulgi na działalność sportową odliczeniu będą podlegały koszty poniesione na kluby sportowe, które realizują cele określone w art. 28 ustawy o sporcie, tj. m.in. zakup sprzętu sportowego, pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego. Koszty mogą dotyczyć również sfinansowania stypendium sportowego.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sponsoringową z klubem sportowym. Na podstawie umowy sponsoringu Sponsorowany będzie wykonywał na rzecz Spółki usługi służące promocji i reklamie Spółki. Sponsorowany zobowiąże się w szczególności do:

i)umieszczenia znaku towarowego (logo) Sponsora(...) we własnym zakresie i należytego eksponowania przez okres obowiązywania Umowy,

j)umieszczenia nazwy Sponsora/ logo na liście sponsorów na ulotkach reklamowych, plakatach, w mediach społecznościowych, stronie internetowej i wszystkich innych kanałach reklamy,

k)posługiwania się we wszystkich materiałach reklamowych Sponsorowanego określeniem „Sponsor” w stosunku do Sponsora,

l)publicznego informowania przy wręczaniu nagród, kto jest sponsorem imprezy,

m)reklamowania działalności Sponsora w mediach społecznościowych,

n)prowadzenia przez Sponsorowanego działań tzw. „marketingu szeptanego” dotyczącego działalności Sponsora wśród partnerów biznesowych Sponsorowanego,

o)publikacji podziękowań dla sponsora za umożliwienie realizacji imprez sportowych, np. w prasie, portalach społecznościowych, stronie internetowej Sponsorowanego,

p)umożliwienia Sponsorowi uruchomienia podczas imprezy na jego własny koszt punktu informacyjnego dotyczącego Sponsora.

Wnioskodawca wskazał, że Klub sportowy, z którym zamierza podpisać umowę sponsoringową, wypełnia kryteria klubu działającego na obszarze jednostki samorządu terytorialnego, niedziałającego w celu osiągnięcia zysku. Wszystkie środki, jakie uzyska Klub przeznaczone będą na realizację celów statutowych.

Wydatki z tytułu umowy sponsoringowej będą pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu.

Zawarcie Umowy ze Sponsorowanym ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki. W założeniu ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umowy sponsoringu mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Spółki oraz świadczonych usług i promowania marki. Realizacja tych celów może mieć bowiem wpływ na wzrost sprzedaży oferowanych towarów oraz usług i w konsekwencji uzyskiwanych przychodów.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę nie zostaną w jakiejkolwiek formie zwrócone Spółce, jak również nie zostaną odliczone przez nią od podstawy opodatkowania.

Sponsorowany nie działa w celu osiągnięcia zysku, a uzyskane środki finansowe z realizacji Umowy przeznaczy, jak wskazano powyżej, w całości na realizację celów statutowych, w szczególności na:

·realizację programów szkolenia sportowego,

·zakupu sprzętu sportowego,

·pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

·pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

·sfinansowania stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na rzecz klubu sportowego w związku z zawartą umową sponsoringową mogą być przez Wnioskodawcę uznane za koszty uzyskania przychodu oraz czy Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia od podstawy opodatkowania kwoty stanowiącej 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy sponsoringowej, zgodnie z którą Wnioskodawca przekazuje Klubowi Sportowemu środki rzeczowe i pieniężne, a w zamian Klub świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi reklamowe, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca bowiem spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 15 ustawy o CIT.

Podkreślenia wymaga, że wydatki opisane we wniosku stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez Spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowania wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy CIT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się zaś do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Spółka będzie mieć prawo odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie (zgodnie z art. 18ee ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), wskazać należy, że jak wynika z opisu sprawy Sponsorowany, w związku z obowiązkiem przeznaczenia uzyskiwanych środków finansowych zgodnie z Umową, będzie dążył do poprawy warunków uprawiania sportu przez jego członków oraz zwiększenia dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez Sponsorowanego.

Wydatki na pokrycie kosztów działalności klubu sportowego jednakże wyłącznie poniesione w ramach zawartej przez Wnioskodawcę umowy sponsoringowej z Klubem, na:

·realizację programów szkolenia sportowego,

·zakup sprzętu sportowego,

·pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,

·pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,

·sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej, -o ile w istocie ponoszenie tych wydatków wpłynie na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubów sportowych, które otrzymują dotację, lub zwiększą dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez te kluby - będą stanowić koszty poniesione na działalność sportową, o której mowa w art. 18ee ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji wydatki ponoszone na inne niż ww. cele (bądź cele określone w art. 18ee ust. 2 pkt 2 i 3 ustawy o CIT) nie będą mogły korzystać z omawianej preferencji podatkowej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że działania Wnioskodawcy wskazane we wniosku wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu albowiem mają na celu budowanie pozytywnego obioru danego podmiotu w społeczeństwie i mogą przyczynić się do zwiększenia dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez Klub.

Innymi słowy koszty ponoszone przez Państwa w zakresie zawartej umowy sponsoringowej kwalifikują się do obszaru działalności sportowej, o której mowa w art. 18ee ustawy o CIT.

Tym samym uznać należy, z zastrzeżeniem, że Wnioskodawca osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych będzie miał na podstawie art. 18ee ustawy o CIT możliwość skorzystania z odliczenia 50% kosztów od podstawy opodatkowania poniesionych na sfinansowanie wydatków poniesionych z tyt. zawartej umowy sponsoringowej z Klubem, o ile oczywiście będą to wydatki, o których mowa w art. 18ee ust. 2 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).