Interpretacja indywidualna z dnia 1 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.283.2022.1.JC

1. Czy Wnioskodawca występujący w roli Emitenta dokonującego wypłaty należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1 -2 ustawy o CIT, jest zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących warunków: (i) powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz (ii) przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT? 2. Czy w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

1.Wnioskodawca występujący w roli Emitenta dokonującego wypłaty należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1-2 ustawy o CIT, jest zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących warunków: (i) powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz (ii) przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT,

2.w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (jest polskim rezydentem podatkowym). Wnioskodawca prowadzi działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, a ponadto, na podstawie zezwoleń Komisji Nadzoru Finansowego, działalność maklerską, o której mowa w art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: „UOIF”). W celu prowadzenia działalności maklerskiej w ramach struktury Wnioskodawcy została wyodrębniona specjalistyczna jednostka organizacyjna. tj. biuro maklerskie.

Wnioskodawca należy do (…). Spółka jest (…). Klientami Wnioskodawcy są zarówno osoby fizyczne, jaki i osoby prawne; zarówno będące, jak i nie będące polskimi rezydentami podatkowymi w rozumieniu przepisów o podatkach dochodowych.

Jednym z obszarów prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest szeroko rozumiany rynek finansowy, tj. rynek, na którym zawierane są transakcje dotyczące papierów wartościowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 UOIF. Prowadząc działalność na rynku finansowym Wnioskodawca występuje w roli:

1)podmiotu dokonującego emisji własnych papierów wartościowych (w szczególności akcji i obligacji) oraz wypłaty pożytków od tych papierów wartościowych (np. dywidendy i odsetki),

2)podmiotu prowadzącego - poprzez biuro maklerskie - rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze (dalej łącznie określane także jako „Rachunki”), za pośrednictwem których różne podmioty dokonują transakcji dotyczących papierów wartościowych i otrzymują bądź wypłacają z tego tytułu pożytki.

Działając, jako podmiot dokonujący emisji papierów wartościowych i wypłaty od tych papierów wartościowych pożytków (pkt 1 powyżej), Wnioskodawca (dalej określany na potrzeby tego działania jako „Emitent”) jest i może być zobowiązany w przyszłości do wypłaty należności, o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1-2 ustawy o CIT, tj. wypłaty odsetek od papierów wartościowych, czy przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g ustawy o CIT. Odbiorcy należności wypłacanych przez Wnioskodawcę, jako Emitenta (dalej: „Podatnicy”), mogą być podmiotami powiązanymi lub niepowiązanymi z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3-5 ustawy o CIT. Łączna kwota wypłacanych przez Wnioskodawcę jako Emitenta należności na rzecz jednego Podatnika będącego podmiotem powiązanym, może przekroczyć w roku podatkowym obowiązującym u Wnioskodawcy-Emitenta łączną kwotę 2 000 000 zł.

Podkreślenia wymaga, że papiery wartościowe, w stosunku do których Wnioskodawca występuje, jako Emitent, są zapisane na Rachunkach prowadzonych przez podmiot do tego uprawniony (dalej: „Podmiot prowadzący Rachunki”). W tych przypadkach Wnioskodawca jako Emitent wypłaca należności z tytułu papierów wartościowych do odbiorców tych należności (tj. Podatników) za pośrednictwem Podmiotu prowadzącego Rachunki. W konsekwencji, względem wypłat należności z tytułu papierów wartościowych, o których mowa w art. 26 ust. 2c ustawy o CIT, to nie Wnioskodawca, a Podmiot prowadzący Rachunki pełni/będzie pełnić funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „WHT”), co wynika z treści art. 26 ust. 2c ustawy o CIT.

Wnioskodawca funkcjonuje na rynku finansowym również jako podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze (pkt 2 powyżej), co oznacza, że może także działać, jako Podmiot prowadzący Rachunki, tj. Wnioskodawca funkcjonuje jako podmiot, za pośrednictwem którego innego rodzaju podmioty otrzymują i/lub wypłacają należności opodatkowane zgodnie z przepisami ustawy o CIT. W ślad za tym, na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika WHT, zgodnie z art. 26 ust. 2c w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Wśród należności powodujących powstanie obowiązków płatnika po stronie Wnioskodawcy, są:

1)otrzymywane przez podatników niebędących polskimi rezydentami podatkowymi odsetki lub dyskonto od papierów wartościowych zapisanych na Rachunkach oraz

2)  otrzymywane, zarówno przez podatników będących, jak i niebędących polskimi rezydentami podatkowymi, przychody wymienione w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g ustawy o CIT, uzyskane z papierów wartościowych zapisanych na Rachunkach.

Reasumując, Wnioskodawca występuje na rynku finansowym jako Emitent i/lub jako Podmiot prowadzący Rachunki. Warte podkreślenia jest również to, że możliwe są sytuacje, w których Wnioskodawca występuje zarówno, jako Emitent i jednocześnie, jako Podmiot prowadzący Rachunki. Sytuacje takie mają miejsce, gdy papiery wartościowe wyemitowane przez Wnioskodawcę zostały nabyte przez Podatników za pośrednictwem Rachunków prowadzonych przez Wnioskodawcę. W takich sytuacjach Wnioskodawca pełni rolę płatnika ze względu na status Podmiotu prowadzącego Rachunki.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwości co do zastosowania przepisów wprowadzonych na mocy ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „Nowelizacja”) w zakresie WHT, które weszły w życie od 1 stycznia 2022 r., a w szczególności art. 26 ust. 2ca oraz art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT, tj. w zakresie Wnioskodawcy występującego w roli Emitenta oraz Wnioskodawcy występującego, jako Podmiot prowadzący Rachunki, w stanie prawnym od 1 stycznia 2022 r.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca występujący w roli Emitenta dokonującego wypłaty należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1 -2 ustawy o CIT, jest zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących warunków: (i) powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz (ii) przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT?

2.Czy w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w ocenie Wnioskodawcy:

1)Wnioskodawca występujący w roli Emitenta dokonującego wypłat należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1-2 ustawy o CIT jest zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących warunków: (i) powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz (ii) przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w odniesieniu do wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz danego Podatnika.

2)W przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione łącznie warunki wskazane w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Na mocy Nowelizacji z początkiem 2022 r. zmianie uległa m.in. treść art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Obecne brzmienie tego przepisu wskazuje, że jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł. Przywołane brzmienie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT zakłada funkcjonowanie mechanizmu poboru WHT z zastosowaniem podstawowej stawki podatku, tj. bez możliwości skorzystania z obniżonych stawek podatkowych wynikających z ustawy, czy stosowej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: „mechanizm pay and refund”).

W dniu 30 czerwca 2022 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, wyłączając stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT do, dokonywanych w okresie od 1 lipca 2022 r. do 31 grudnia 2022 r., wypłat należności w przypadkach, o których mowa w art. 26 ust. 2c ustawy o CIT. Ustawodawca w wydanym rozporządzeniu nie odnosi się do obowiązków nałożonych na emitentów na podstawie art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT. Choć w sytuacji czasowego wyłączenia obowiązywania przepisów art. 26 ust. 2e, składanie przez emitenta informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca wydaje się być bezprzedmiotowe, to jednak obowiązek ten nie został zawieszony lub ograniczony. Nie jest także jasne, czy rozporządzenie zostanie przedłużone na kolejne okresy.

Należy zwrócić uwagę, że w uzasadnieniu do Nowelizacji czytamy: „Zawężenie zakresu przedmiotowego i podmiotowego stosowania procedury poboru WHT - Zawęża się stosowanie mechanizmu WHT refund w stosunku do podmiotów powiązanych zdefiniowanych w przepisach o cenach transferowych oraz do płatności o charakterze biernym (...)”.

Literalne brzmienie przepisów oraz treść uzasadnienia wskazują zatem, że intencją ustawodawcy było zastosowanie mechanizmu pay and refund, wyłącznie w sytuacji, w której zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

‒wypłata dokonywana jest na rzecz podmiotu powiązanego w rozumieniu przepisów o cenach transferowych,

‒otrzymujący należność nie jest polskim rezydentem podatkowym,

‒wypłacane są należności o charakterze biernym (w szczególności odsetki, dywidendy, należności licencyjne, know-how, itp.),

‒wartość wypłat na rzecz jednego podatnika przekracza w danym roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego kwotę 2 000 000 zł.

Jednocześnie ustawodawca nałożył nowe obowiązki na podmiot dokonujący wypłaty pożytków z papierów wartościowych (tj. emitenta) oraz płatnika WHT. Od 1 stycznia 2022 r. zgodnie z dodanym w ramach Nowelizacji przepisem art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT: W przypadku, o którym mowa w ust. 2c, podmioty dokonujące wypłat należności za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych są obowiązane do przekazania podmiotom prowadzącym te rachunki informacji o występowaniu pomiędzy nimi a podatnikiem powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 oraz przekroczeniu kwoty, o której mowa w ust. 2e, co najmniej na 7 dni przed dokonaniem wypłaty. Podmioty przekazujące tę informację są obowiązane do jej aktualizacji przed dokonaniem wypłaty w przypadku wystąpienia zmiany okoliczności objętych informacją. Jednocześnie dodając w Nowelizacji przepis art. 26 ust. 2ed, ustawodawca nakłada obowiązki na płatnika WHT wskazując, że w przypadku, o którym mowa w ust. 2c, ustalenia przekroczenia kwoty oraz występowania powiązań, o których mowa w ust. 2e, dokonuje podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze. Podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze nie uwzględnia kwot należności, od których podatek został pobrany zgodnie z art. 26 ust. 2a.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 26 ust. 2c ustawy o CIT, w przypadku wypłat należności z tytułu:

1)odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2,

2)przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g, uzyskanych z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych

‒obowiązek, o którym mowa w art. 26 ust. 1, stosuje się do podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze, jeżeli wypłata należności następuje za pośrednictwem tych podmiotów.

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów wskazać należy, że ustawa o CIT zawiera zasadę, że płatnikiem WHT jest podmiot, który dokonał emisji papierów wartościowych, a tym samym jest zobowiązany do wypłaty pożytków z tych papierów wartościowych. Zasada ta ulega jednak modyfikacji, gdy wypłacane pożytki dotyczą papierów wartościowych zapisanych na Rachunkach - w takiej sytuacji płatnikiem jest podmiot, który prowadzi takie Rachunki.

W dalszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z przywołanym powyżej przepisem art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT podmiot dokonujący na rzecz nierezydenta wypłat należności, o których mowa w art. 26 ust. 2c tej ustawy, za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych jest obowiązany do przekazania podmiotom prowadzącym te rachunki informacji o występowaniu pomiędzy nim a podatnikiem powiązań w rozumieniu przepisów o cenach transferowych oraz przekroczeniu kwoty 2 000 000 zł, co najmniej na 7 dni przed dokonaniem wypłaty. Podmioty dokonujące wypłat, przekazujące tę informację są obowiązane do jej aktualizacji przed dokonaniem wypłaty w przypadku wystąpienia zmiany okoliczności objętych informacją.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę literalne brzmienie przepisu art. 26 ust. 2e w zw. z art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, podmiot wypłacający należności za pośrednictwem Rachunków (np. Emitent) jest zobowiązany do poinformowania Podmiotu prowadzącego Rachunki o występowaniu pomiędzy nim (podmiotem wypłacającym należności) a podatnikiem powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 oraz przekroczeniu kwoty wypłat na poziomie 2 000 000 zł.

Kierując się wykładnią literalną przepisów zauważyć należy, że ustawodawca w at. 26 ust. 2ca ustawy o CIT zastosował dla tego przepisu koniunkcję poprzez użycie słowa „oraz”, a więc obowiązek przekazania informacji powinien, zdaniem Wnioskodawcy, powstać wyłącznie w sytuacji, gdy wystąpią jednocześnie oba zdarzenia wskazane w tym przepisie, tj.:

‒powiązanie podmiotu wypłacającego z podmiotem, który otrzymuje należności z papierów wartościowych zapisanych na Rachunkach oraz

‒łączna kwota wypłat z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, dokonywana przez wypłacającego na rzecz tego podmiotu powiązanego, przekracza w roku podatkowym u wypłacającego, wskazany w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, próg 2 000 000 zł.

Niewystąpienie którejkolwiek z powyższych przesłanek powinno skutkować tym, że na wypłacającym nie spoczywa obowiązek przekazania informacji na podstawie art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT.

Odnosząc powyższe na sytuację Wnioskodawcy w opisywanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy wskazać, że w przypadku, gdy występuje on jako Emitent (tj. podmiot wypłacający należności, o którym mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT) powinien przekazać informację do Podmiotu prowadzącego Rachunki, tylko w sytuacji gdy zostaną spełnione oba warunki wskazane w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, tj.:

1)Wnioskodawca i Podatnik będą podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT,

2)dojdzie do przekroczenia progu wypłat, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy konsekwencją powyższego jest konkluzja, że Wnioskodawca jako Emitent nie jest zobowiązany do przekazywania informacji cząstkowych, tj. informacji o wystąpieniu jednej z przesłanek (np. tylko powiązania, albo tylko przekroczenia progu), czy o braku którejkolwiek z nich (brak powiązania i brak przekroczenia progu). Odmienne stanowisko generowałoby bowiem obowiązek informacyjny wobec każdego z Podmiotów prowadzących Rachunki, tj. Wnioskodawca musiałby informować wszystkie podmioty, które prowadzą Rachunki, na których zapisane są papiery wartościowe wyemitowane przez Wnioskodawcę w przypadku każdorazowego dokonywania za ich pośrednictwem wypłat na rzecz nierezydenta. Jednocześnie należy podkreślić, że biorąc pod uwagę treść uzasadnienia do Nowelizacji, celem ustawodawcy nie było nałożenie obowiązku informacyjnego na podmiot wypłacający należności na rzecz podatnika w każdym przypadku kiedy odbiorcą należności jest nierezydent.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione stanowisko uzasadnione jest również celowościową wykładnią przepisów. W ocenie Wnioskodawcy, okoliczność, że art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT zawiera odwołanie do ust. 2e tego artykułu oznacza, że celem ustawodawcy było, aby podmiot, który prowadzi Rachunki mógł wykorzystywać otrzymane informacje na potrzeby stosowania mechanizmu pay and refund, co oznacza, że pobranie podatku z zastosowaniem stawki podstawowej powinno mieć miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy podmiot, który prowadzi Rachunki, będzie miał wiedzę o występowaniu wszystkich przesłanek wynikających z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Intencją ustawodawcy wprowadzającego art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT było zatem umożliwienie Podmiotom prowadzącym Rachunki wywiązania się przez nich z funkcji płatnika identyfikowanej na podstawie art. 26 ust. 2e w związku z art. 26 ust. 1 i art. 26 ust. 2c ustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy jako Emitenta, tj. podmiotu dokonującego wypłaty należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1-2 ustawy o CIT, jest on zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie gdy łącznie wystąpi:

1)powiązanie w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz

2)przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w odniesieniu do wypłat dokonywanych przez Wnioskodawcę do danego Podatnika w trakcie roku podatkowego obowiązującego u Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko potwierdzają także organy podatkowe, np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 7 lipca 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.59.2022.1.AK.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

Jak zostało to podkreślone we wcześniejszej części niniejszego wniosku, ustawa o CIT zawiera zasadę, że płatnikiem WHT jest podmiot, który dokonał emisji papierów wartościowych, a tym samym jest zobowiązany do wypłaty pożytków z tych papierów wartościowych. Zasada ta ulega jednak modyfikacji, gdy wypłacane pożytki dotyczą papierów wartościowych zapisanych na Rachunkach - w takiej sytuacji płatnikiem jest podmiot, który prowadzi takie Rachunki (tj. przyjmując wprowadzoną na wstępie nomenklaturę - Podmiot prowadzący Rachunki), którym może być też Wnioskodawca. Jednocześnie jednak redakcja analizowanych przepisów ustawy o CIT wskazuje, że pobór podatku z zastosowaniem mechanizmu pay and refund występuje w sytuacji gdy wystąpi zbieg dwóch warunków, tj. warunku powiązań pomiędzy wypłacającym a otrzymującym należności oraz warunku wypłaty przekraczającej w danym roku podatkowym wartość 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika. Do ustalenia przekroczenia kwoty oraz występowania powiązań zobowiązany jest płatnik (tj. Podmiot prowadzący Rachunki), co wynika z brzmienia art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT. Podkreślenia wymaga jednak, że płatnik nie może dowolnie identyfikować występowania tych warunków - powinien tego dokonać właśnie z poszanowaniem zasad określonych w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, tj. w oparciu o informację od podmiotu wypłacającego. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę działającego, jako Podmiot prowadzący Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca ma obowiązek przyjąć stanowisko, że nie są spełnione wynikające z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT warunki skutkujące koniecznością zastosowania mechanizmu pay and refund.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wyjątkowość funkcji płatnika jaką pełni Wnioskodawca występując w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki. Otóż Wnioskodawca (jak każdy inny Podmiot prowadzący Rachunki) dokonuje jedynie przekazania środków od wypłacającego na rzecz odbiorcy. Wnioskodawca jest w tej relacji niejako wyłącznie podmiotem pośredniczącym, który bezpośrednio nie jest stroną relacji odbiorcy z wypłacającym, tym samym nie jest podmiotem, który miałby np. pełną wiedzę na temat zależności występujących między tymi stronami, tj. powiązań kapitałowych czy osobowych w rozumieniu przepisów o cenach transferowych, jak też o kwocie wypłat realizowanych przez wypłacającego na rzecz odbiorcy, np. za pośrednictwem innego Podmiotu prowadzącego Rachunki. Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca biorąc pod uwagę wyjątkowość funkcji Podmiotu prowadzącego Rachunki, wprowadził regulację art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT jako narzędzie, dzięki któremu podmioty te mogą ustalić przekroczenie kwoty i występowanie powiązań pomiędzy odbiorcą a wypłacającym, co byłoby niemożliwe do oceny w oparciu o dane, jakimi w takich sytuacjach dysponuje płatnik.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy wprowadzenie przepisu art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT miało na celu dostarczenie Podmiotowi prowadzącemu Rachunki, informacji niezbędnej do wypełnienia obowiązku poboru WHT z zastosowaniem właściwej stawki podatku.

W celu wywiązania się z obowiązku poboru WHT przez płatnika (tu Wnioskodawcę pełniącego funkcję Podmiotu prowadzącego Rachunki) z zastosowaniem mechanizmu pay and refund niezbędne jest otrzymanie informacji o tym, że wypłacający jest podmiotem powiązanym (w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT) z otrzymującym należności oraz jednocześnie, że wypłaty od wypłacającego na rzecz tego odbiorcy przekraczają w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego próg 2 000 000 zł wskazany w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

W tym kontekście należy zauważyć, że art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nakazuje sumować wszystkie płatności wyszczególnione w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT dokonywane pomiędzy podmiotem wypłacającym a odbiorcą - nie tylko te, w których pośredniczy Wnioskodawca. Tymczasem część takich płatności może być dokonywana za pośrednictwem innych banków/domów maklerskich lub bezpośrednio przez podmiot wypłacający (np. płatności licencyjne). Powoduje to, że Wnioskodawca nigdy nie będzie posiadał wiedzy, czy został przekroczony próg 2 000 000 zł, jeśli stosownych informacji nie przekaże mu wypłacający. Co więcej, w związku z tym, iż Wnioskodawca jako Podmiot prowadzący Rachunki jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu pożytków z papierów wartościowych zapisanych na tych Rachunkach i nie zachodzi między nim a wypłacającym bezpośrednia relacja, Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie ustalić występowania powiązań pomiędzy wypłacającym a odbiorcą (zarówno kapitałowych, jak i osobowych). Pełnymi danymi dotyczącymi istnienia powiązań może dysponować wyłącznie podmiot dokonujący wypłaty za pośrednictwem Wnioskodawcy lub ich odbiorca.

W konsekwencji należy wskazać, że wprowadzona przez ustawodawcę regulacja art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT zawiera narzędzie, dzięki któremu Podmioty prowadzące Rachunki mogą ustalić przekroczenie kwoty i występowanie powiązań pomiędzy odbiorcą a wypłacającym, co byłoby niemożliwe tylko w oparciu o dane, jakimi w takich sytuacjach dysponuje płatnik. Stąd art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT nakłada na podmioty dokonujące wypłat (emitentów) obowiązek przekazania Podmiotom prowadzącym Rachunki (np. Wnioskodawcy), informacji o występowaniu pomiędzy nimi a podatnikiem powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT oraz przekroczeniu kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, co najmniej na 7 dni przed dokonaniem wypłaty. Podmioty przekazujące tę informację są obowiązane do jej aktualizacji przed dokonaniem wypłaty w przypadku wystąpienia zmiany okoliczności objętych informacją. Niezłożenie takiej informacji przez emitenta lub jej fałszywość, może stanowić także czyn zabroniony (przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe) na podstawie art. 56d ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (dalej jako: „KKS”). Co więcej, odpowiedzialność za podatek niepobrany w związku z brakiem lub wadliwością takiej informacji, została przerzucona z płatnika na podmiot wypłacający należności (stosownie do art. 30 § 5b Ordynacji podatkowej).

Wskazane instrumenty, wynikające z ustawy o CIT, KKS oraz Ordynacji podatkowej, mają na celu zapewnienie, że Podmiot prowadzący Rachunki (tu: Wnioskodawca) uzyska od podmiotu wypłacającego informacje konieczne do prawidłowego wypełnienia obowiązków płatnika. Jak już zostało podkreślone przez Wnioskodawcę, tylko wypłacający ma w tym zakresie odpowiednią wiedzę i jest w stanie ją przekazać. W konsekwencji, art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT stanowi uszczegółowienie obowiązku nałożonego na płatnika, tj. obowiązku wynikającego z art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT, który powinien zostać wykonany na podstawie informacji otrzymanej od wypłacającego zgodnie z art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, ponieważ jest to jedyne wiarygodne źródło dostarczenia informacji o występowaniu powiazań oraz wartości wypłaconych należności.

W konsekwencji, Wnioskodawca musi polegać na otrzymanej informacji od wypłacającego lub braku takiej informacji. Wnioskodawca jako płatnik nie ma żadnych podstaw prawnych, aby kwestionować brak wystąpienia warunków wskazanych w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeśli podmiot wypłacający nie przekazał Wnioskodawcy żadnych informacji. Z drugiej jednak strony, skoro wymagana przez art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT informacja obejmuje wyłącznie sytuację, w której występują powiązania pomiędzy emitentem a podatnikiem oraz następuje przekroczenie wskazanej w przepisie kwoty, to brak przekazania takiej informacji Wnioskodawcy jednoznacznie wskazuje na niewystępowanie powiązań lub brak przekroczenia kwoty 2 000 000 zł.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione łącznie warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a tym samym, że nie ma obowiązku poboru WHT z zastosowaniem mechanizmu pay and refund.

Należy zatem przyjąć, że w przypadku nieotrzymania wskazanej powyżej informacji Wnioskodawca jako Podmiot prowadzący Rachunki, realizując wypłatę należności na rzecz nierezydentów, powinien pobrać podatek stosując preferencyjną stawką podatku albo zwolnienie podatkowe wynikające z ustawy albo zawartych przez Rzeczpospolitą Polskę międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy spełnieniu warunków wymaganych przez te przepisy i umowy (w szczególności w zakresie przedstawienia przez podatnika ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej), bez konieczności posiadania opinii o stosowaniu preferencji lub składania przez płatnika oświadczenia z art. 26 ust. 7a-7j ustawy o CIT.

Podkreślić należy, że stanowisko takie zostało potwierdzone wielokrotnie w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego np.: z dnia 4 lipca 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.18.2022.1.MK, z dnia 29 czerwca 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.30.2022.1.AR oraz z dnia 29 czerwca 2022 r. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.241.2022.1.AR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o CIT:

W myśl art. 26 ust. 2c ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 26 ust. 2d ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

W myśl natomiast art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT:

Zgodnie zaś z art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 26 ust. 2l ustawy o CIT:

Kwestie obowiązków płatnika reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U z 2022 r. poz. 2651 ze zm., dalej: „Ordynacja podatkowa”).

Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej:

W myśl art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie natomiast z art. 30 § 5b Ordynacji podatkowej:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność bankową w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, a ponadto, na podstawie zezwoleń Komisji Nadzoru Finansowego, działalność maklerską, o której mowa w art. 69 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o obrocie instrumentami finansowymi. Jednym z obszarów prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest szeroko rozumiany rynek finansowy, tj. rynek, na którym zawierane są transakcje dotyczące papierów wartościowych w rozumieniu art. 3 ust. 1 UOIF. Prowadząc działalność na rynku finansowym Wnioskodawca występuje w roli:

1)podmiotu dokonującego emisji własnych papierów wartościowych (w szczególności akcji i obligacji) oraz wypłaty pożytków od tych papierów wartościowych (np. dywidendy i odsetki),

2)podmiotu prowadzącego - poprzez biuro maklerskie - rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze (dalej łącznie określane także jako „Rachunki”), za pośrednictwem których różne podmioty dokonują transakcji dotyczących papierów wartościowych i otrzymują bądź wypłacają z tego tytułu pożytki.

Zauważyć należy, że aktualnie obowiązujące przepisy nakładają na podmioty dokonujące wypłaty za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych, jak również na podmioty prowadzące ww. rachunki nowe obowiązki. 

Istotne zmiany w powyższym obszarze wprowadziły dodane ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U z 2021 r. poz. 2105, dalej: „ustawa nowelizująca”) cytowane wyżej przepisy art. 26 ust. 2cb oraz ust. 2ed ustawy o CIT, zgodnie z którymi w szczególności:

‒podmioty dokonujące wypłat należności za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych (tj. np. emitenci papierów wartościowych), są obowiązane do przekazania podmiotom prowadzącym te rachunki informacji o występowaniu pomiędzy nimi a podatnikiem powiązań w rozumieniu przepisów o cenach transferowych oraz przekroczeniu kwoty 2 mln PLN, co najmniej 7 dni przed dokonaniem wypłaty;

‒ustalenia przekroczenia ww. kwoty oraz występowania ww. powiązań, dokonuje podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze.

Powzięliście Państwo wątpliwości, czy Wnioskodawca występujący w roli Emitenta dokonującego wypłaty należności z tytułów o których mowa w art. 26 ust. 2c pkt 1 -2 ustawy o CIT, jest zobowiązany do przekazania Podmiotowi prowadzącemu Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, jedynie w przypadku łącznego wystąpienia następujących warunków: (i) powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT pomiędzy Wnioskodawcą a Podatnikiem oraz (ii) przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że obowiązek przekazania informacji przez podmioty dokonujące wypłat należności za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych w myśl art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT występuje w sytuacji, gdy pomiędzy nimi a podatnikiem występują powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 oraz kwota wypłaty przekracza kwotę, o której mowa w art. 26 ust. 2e. Obie te przesłanki musza wystąpić łącznie.

Zatem niespełnienie którejkolwiek z przesłanek, tj. brak powiązań albo brak przekroczenia kwoty 2 mln zł powoduje, że na Wnioskodawcy występującym w roli emitenta nie spoczywa obowiązek przekazania informacji na podstawie art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT.

Z treści art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT wynika, że na podmiotach wypłacających należność (emitentach) ciąży obowiązek przekazania „informacji o występowaniu pomiędzy nimi a  podatnikiem powiązań w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT oraz przekroczeniu kwoty, o której mowa w ust. 2e”. Wykładnia językowa tego przepisu prowadzi do wniosku, że informacja emitenta powinna potwierdzać istnienie obu przesłanek, czyli mieć charakter całościowy (pełny albo łączny) i pozytywny.

Wskazać należy, że zakres obowiązku obejmuje dwie krytyczne przesłanki łącznie – zarówno przesłankę powiązania, jak i przesłankę przekroczenia kwoty. Oznacza to, że emitent ma obowiązek ustalić istnienie albo nieistnienie tych dwóch przesłanek łącznie. Ustalenie nieistnienia tych dwóch przesłanek albo jednej z nich nie rodzi obowiązku przekazania informacji, chyba że emitent ustalił istnienie przesłanki powiązania, ale nie może ustalić istnienia przesłanki przekroczenia kwoty. Wówczas działa domniemanie z art. 26 ust. 2l i  powstaje obowiązek przekazania informacji – także w trybie aktualizacji – pełnej i  pozytywnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwość stanowi także ustalenie, czy w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę występującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca powinien przyjąć, że nie są spełnione warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, wskazać należy, że z treści art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT wynika, że obowiązek ustalenia przekroczenia kwoty i występowania powiązań ciąży na podmiocie prowadzącym rachunek papierów wartościowych lub rachunek zbiorczy (tj. na płatniku technicznym) i dotyczy sytuacji wypłaty kwalifikowanych należności z papierów wartościowych zapisanych na takim rachunku i za pośrednictwem takiego podmiotu (tj. sytuacji z art. 26 ust. 2c ustawy o CIT). Obowiązek ten został dodany ze skutkiem od 1 stycznia 2022 r. i służy właściwemu stosowaniu przez płatnika technicznego obowiązków z art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT, tj. właściwemu poborowi WHT.

Obowiązek płatnika technicznego został uzupełniony i wsparty obowiązkiem przekazania przez podmiot wypłacający należność (emitenta) informacji o występowaniu powiązań między nim a podatnikiem i przekroczeniu kwoty 2 000 000 zł, co wynika z art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT.

Obowiązek ustalenia powstaje po stronie płatnika technicznego wskutek przekazania informacji przez emitenta i nie powstaje w braku informacji od niego.

Powyższa wykładnia obowiązku ustalenia z art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT znajduje wsparcie w ustawowej konstrukcji odpowiedzialności płatnika za niepobrany podatek (dodany przepis art. 30 § 5b Ordynacji podatkowej) oraz w konstrukcji odpowiedzialności karnej skarbowej na gruncie dodanych ze skutkiem od 1 stycznia 2022 r. przepisów art. 56d §1 i 1a ustawy z dnia z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz.U z 2022 r. poz. 859).

Zgodnie z art. 30 § 5b Ordynacji podatkowej, w sytuacji z art. 26 ust. 2c ustawy o CIT odpowiedzialność ciąży na emitencie („podmiot, który dokonał wypłaty za pośrednictwem”) i zależy od szeroko rozumianego niewykonania obowiązku przekazania informacji. To oznacza, że chociaż w sytuacji z art. 26 ust. 2c ustawy o CIT formalna i realna rola płatnika ciąży na podmiocie prowadzącym kwalifikowany rachunek, to w tej sytuacji ciężar odpowiedzialności za niepobranie podatku spoczywa na innym podmiocie.

Wobec powyższego, obowiązek płatnika technicznego z art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT nie jest samoistny i pozostaje zależny od obowiązku emitenta z art. 26 ust. 2ed ustawy o CIT. W sytuacji nieprzekazania przez emitenta informacji o występowaniu powiązań i przekroczeniu kwoty po stronie płatnika technicznego nie powstaje obowiązek ustalenia tych przesłanek i jest on wolny od obowiązku zastosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT i poboru WHT według mechanizmu pay& refund.

Wskazać również należy, że zakres obowiązku obejmuje dwie krytyczne przesłanki łącznie – zarówno przesłankę powiązania, jak i przesłankę przekroczenia kwoty. Oznacza to, że emitent ma obowiązek ustalić istnienie albo nieistnienie tych dwóch przesłanek łącznie. Ustalenie nieistnienia tych dwóch przesłanek albo jednej z nich nie rodzi obowiązku przekazania informacji, chyba że emitent ustalił istnienie przesłanki powiązania, ale nie może ustalić istnienia przesłanki przekroczenia kwoty. Wówczas działa domniemanie z art. 26 ust. 2l ustawy o CIT i powstaje obowiązek przekazania informacji – także w trybie aktualizacji – pełnej i pozytywnej. Dodać należy, że obowiązek aktualizacji informacji wynika ze zdania drugiego przepisu art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT.

Uwzględniając powyższe, stwierdzić należy, że w przypadku nieotrzymania przez Wnioskodawcę wystepującego w roli Podmiotu prowadzącego Rachunki informacji, o której mowa w art. 26 ust. 2ca ustawy o CIT, Wnioskodawca jako podmiot prowadzący rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze będący płatnikiem podatku u źródła (WHT), będzie uprawniony do przyjęcia, że nie są spełnione warunki z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Państwa stanowisko w powyższym zakresie (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i/lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).