Interpretacja indywidualna z dnia 30 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.721.2022.2.MZA

Ustalenie, czy Spółka zobowiązana jest zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu umowy CCA.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka zobowiązana jest zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu umowy CCA.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 stycznia 2023 r. (wpływ 19 stycznia 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

U sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) z siedzibą w (…) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przedmiotem działalności Spółki oraz innych podmiotów z grupy jest wynajem pomp, systemów pompowych, systemów obudowy wykopów oraz agregatów prądotwórczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka każdego roku zawierała umowę o partycypacji w kosztach tj. Cost Contribution Arrangement (dalej: CCA), z łotewską spółką X będącą jedynym udziałowcem spółki oraz innymi spółkami z grupy (Y, Z), których siedziba mieści się odpowiednio w Estonii i na Litwie. Ostatnią umowę zawarto w dniu 1 stycznia 2020 r. na czas nieokreślony. W spółkach tych X posiada co najmniej 25% udziałów przez minimum 2 lata nieprzerwanie. W ramach niniejszej umowy uczestnicy współdzielą koszty związane z wykorzystywaniem sprzętu technicznego. Celem przedmiotowej umowy jest umożliwienie uczestnikom korzystania z różnych jednostek floty technicznej grupy, będących własnością poszczególnych uczestników, co pozwala na optymalizację efektywności kosztowej wykorzystania sprzętu posiadanego na poziomie grupy oraz na oferowanie lepszych usług klientom zewnętrznym. Przykładowo, dzięki uczestniczeniu w umowie, Spółka jest w stanie zrealizować zapotrzebowanie swoich klientów na pompy w większym zakresie, tzn. z wykorzystaniem nie tylko pomp, które stanowią jej własność, ale także pomp będących własnością innych podmiotów grupowych i niewykorzystywanych w danym momencie (tj. nieoddanych przez te spółki w najem ich klientom). Dzięki temu Spółka może zrealizować wyższe przychody nie ponosząc zwiększonych nakładów na środki trwałe, lecz korzystając, w miarę potrzeb, z zasobów innych podmiotów z grupy prowadzących analogiczną działalność. Jednocześnie, w przypadku braku zapotrzebowania na najem pomp będących własnością Spółki na polskim rynku, po stronie klientów Spółki, Spółka nadal ma możliwość uzyskiwania przychodów dzięki temu, że pompy mogą być wykorzystane do działalności przez inne podmioty grupowe, w związku z czym Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie umowy CCA. W ramach CCA zastosowano następujący mechanizm płatności: Spółki córki tj. Y, Z oraz Wnioskodawca w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem, w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę X. Faktury wystawiane przez spółki córki obejmują koszty amortyzacji oraz koszty finansowe dotyczące najmu/leasingu (gdy spółka jest leasingobiorcą), a także koszty serwisowania i napraw, takie jak np. koszty materiałów i transportu w związku z naprawami, powiększone o 5% marżę. Ponadto, obciążenia X mogą także obejmować koszty pracy i dojazdów mechaników. X, która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących własnością poszczególnych spółek z grupy wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem. Faktury te wystawiane są w okresach kwartalnych. Przyjęta w CCA forma rozliczeń ma na celu ich uproszczenie - nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie poszczególnych spółek pomiędzy sobą i wystawianie w związku z tym szeregu faktur, lecz okresowe zbiorcze rozliczenia kalkulowane są i fakturowane przez/na spółkę X. Zgodnie z zawartą umową mechanizm rozliczeń pomiędzy spółkami przewiduje, że koszty sprzętu alokowane są na poszczególne spółki na podstawie estymacji ich zużycia, które mogą być korygowane na podstawie rzeczywistych danych. Przykładowe rozliczenie z tytułu CCA może więc wyglądać następująco:

1.Spółka obliczyła, że na podstawie wykorzystania sprzętu będącego jej własnością, wynagrodzenie z tytułu CCA należne Spółce wyniesie 75;

2.W związku z powyższym, Spółka wystawiła na X fakturę na 75;

3.Po zakończeniu I kwartału roku 202x spółka X dokonała kalkulacji zużycia sprzętu na podstawie CCA przez poszczególne spółki;

4.Spółka X wystawiła w związku z tym na Spółkę fakturę na kwotę 100;

5.Płatność obu faktur rozliczono częściowo (do wysokości niższej należności) w drodze kompensaty.

W związku z powyższym, Spółka w celu potwierdzenia iż, w związku z płatnościami dokonywanymi na podstawie CCA, po stronie Spółki nie powstaje obowiązek płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych („podatek u źródła”) , wnioskuje o wydanie interpretacji indywidualnej. Spółka podała również dane identyfikacyjne zagranicznych podmiotów, tj. X, Y i Z.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 19 stycznia 2023 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Spółka wyjaśniła, że mając na uwadze metodykę rozliczeń pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy CCA opisaną we wniosku, w ocenie Spółki, za rzeczywistych właścicieli płatności dokonywanych przez Spółkę mogą być uznane podmioty będące stronami umowy CCA (w tym Spółka), na rzecz których wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu tej umowy przez spółkę X, w odpowiednich częściach.

Jak wskazano we wniosku, spółki Y, Z, oraz Spółka w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę X mając na uwadze koszty utrzymania pomp objętych umową należących do poszczególnych spółek – stron umowy CCA. Jednocześnie, spółka X, która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących własnością poszczególnych spółek z grupy wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie pomp objętych umową CCA, w rozliczanym okresie. Faktury rozliczeniowe wystawiane są w okresach kwartalnych.

Przyjęta w CCA forma rozliczeń ma na celu ich uproszczenie – nie jest konieczne bezpośrednie rozliczanie poszczególnych spółek pomiędzy sobą i wystawianie w związku z tym szeregu faktur, lecz okresowe zbiorcze rozliczenia kalkulowane są i fakturowane przez i na spółkę X. Płatności z tytułu faktury wystawianej przez Spółkę na rzecz X w związku z umową CCA oraz z faktury wystawionej przez X na Spółkę w związku z tą umową są kompensowane do wysokości niższej kwoty (przykład liczbowy dotyczący rozliczeń zawarto we wniosku).

Jednocześnie Spółka wskazuje, że kalkulacje dokonywane przez X jako podmiot administrujący i zarządzający rozliczeniami w ramach umowy CCA pozwalają na przyporządkowanie w skali danego roku odpowiednich kwot należności wypłacanych przez Spółkę do poszczególnych spółek stron umowy CCA. W szczególności, możliwe jest ustalenie jakie kwoty zostaną:

- zatrzymane przez X (jako wynagrodzenie za najem pomp należących do X),

- wypłacone Spółce (jako wynagrodzenie za korzystanie z jej pomp przez inne spółki oraz samą Spółkę – strony umowy CCA), w drodze kompensaty z należnością z faktury wystawionej przez Spółkę,

- wypłacone spółkom Y, Z jako wynagrodzenie za korzystanie z ich pomp.

W ocenie Spółki, X może być uznana za rzeczywistego właściciela należności wypłacanych przez Spółkę w części, w jakiej płatność ta zostanie przyporządkowana jako wynagrodzenie X za wynajem pomp należących do tej spółki przez Spółkę.

Spółka zaznaczyła, że w ramach umowy CCA Spółka udostępnia wyłącznie swoje pompy oraz Spółka korzysta wyłącznie z pomp i akcesoriów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania pomp, należących do innych spółek - stron tej umowy.

Spółka posiada/będzie posiadać certyfikaty rezydencji spółek – stron umowy CCA będących rezydentami podatkowymi Łotwy, Litwy i Estonii.

Jak wskazano, spółki będące stronami umowy CCA są podmiotami powiązanymi ze Spółką. Spółka X jest 100% bezpośrednim udziałowcem Spółki, nieprzerwanie przez okres co najmniej 2 lat. X posiada również bezpośrednio co najmniej 25% udziałów w kapitale spółek Y, Z nieprzerwanie przez okres co najmniej 2 lat.

W 2022 r. łączne płatności oraz kompensaty dokonywane przez Spółkę na podstawie umowy CCA przekroczyły kwotę 2 mln zł. Dotyczy to jednak technicznych rozliczeń zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej, a więc kwoty wypłacone na rzecz X i skompensowane z należnością od X (również na podstawie umowy CCA) są następnie przyporządkowywane do poszczególnych spółek-stron umowy CCA – w tym – w istotnej części – do Spółki. Jednocześnie, kwota płatności Spółki na podstawie umowy CCA przypadająca na poszczególne podmioty zagraniczne będące stronami umowy CCA nie przekroczyła 2 mln zł.

Pytanie

Czy w warunkach opisanych w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym), Spółka zobowiązana jest zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu umowy CCA opisanej w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, Spółka nie jest zobowiązana zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu umowy CCA opisanej w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. zryczałtowany podatek dochodowy dotyczy uzyskanego na terytorium Polski przez nierezydenta dochodu z tytułu odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Przedmiotowy podatek ustala się w wysokości 20% przychodu. W ocenie Spółki, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz X na podstawie CCA nie stanowią żadnej kategorii płatności podlegających zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu. W szczególności, płatności dokonywane na podstawie CCA nie można uznać za płatności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego. Zdaniem Spółki, ze względu na to, że:

- nie prowadzi działalności produkcyjnej, tym bardziej masowej, ponieważ przedmiotem jej działalności jest najem pomp,

- z uwagi na prowadzoną działalność, Spółka nie wykorzystuje pomp w żadnym procesie produkcyjnym, nie korzysta z nich sama, lecz oddaje je do płatnego korzystania swoim klientom,

- urządzenia będące przedmiotem CCA nie są wykorzystywane przez Spółkę w procesie przemysłowym

nie powinna pobierać zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat z tytułu umowy CCA. Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z 14 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1550/09, Naczelny Sąd Administracyjny zaprezentował stanowisko, zgodnie z którym urządzenie przemysłowe to takie, które, ze swej istoty jest przeznaczone do procesu masowej produkcji. Odnosząc tę tezę do rozważanego stanu faktycznego warto zauważyć, że pompy będące przedmiotem umowy CCA nie są wykorzystywane w masowej produkcji. Nie sposób ich więc uznać za urządzenia przemysłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

W art. 3 ust. 2 ustawy o CIT wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Jak stanowi art. 3 ust. 3 Ustawy o CIT:

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Przepis art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi, że:

Jednocześnie zgodnie z art. 22a ustawy o CIT:

Natomiast na podstawie art. 22b ustawy o CIT:

Wskazać należy, że w art. 21 oraz w art. 22 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Spółki oraz innych podmiotów z grupy jest wynajmem pomp, systemów pompowych, systemów obudowy wykopów oraz agregatów prądotwórczych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka każdego roku zawierała umowę o partycypacji w kosztach tj. CCA, z łotewską spółką X będącą jedynym udziałowcem spółki oraz innymi spółkami z grupy (Y, Z), których siedziba mieści się odpowiednio w Estonii i na Litwie. W ramach umowy uczestnicy współdzielą koszty związane z wykorzystywaniem sprzętu technicznego. Celem przedmiotowej umowy jest umożliwienie uczestnikom korzystania z różnych jednostek floty technicznej grupy, będących własnością poszczególnych uczestników, co pozwala na optymalizację efektywności kosztowej wykorzystania sprzętu posiadanego na poziomie grupy oraz na oferowanie lepszych usług klientom zewnętrznym. Dzięki uczestniczeniu w umowie, Spółka jest w stanie zrealizować zapotrzebowanie swoich klientów na pompy w większym zakresie, tzn. z wykorzystaniem nie tylko pomp, które stanowią jej własność, ale także pomp będących własnością innych podmiotów grupowych i niewykorzystywanych w danym momencie (tj. nieoddanych przez te spółki w najem ich klientom). Natomiast w przypadku braku zapotrzebowania na najem pomp będących własnością Spółki na polskim rynku, po stronie klientów Spółki, Spółka nadal ma możliwość uzyskiwania przychodów dzięki temu, że pompy mogą być wykorzystane do działalności przez inne podmioty grupowe, w związku z czym Spółka otrzyma wynagrodzenie na podstawie umowy CCA. W ramach CCA zastosowano następujący mechanizm płatności: Spółki córki tj. Y, Z oraz Wnioskodawca w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem, w okresach miesięcznych wystawiają faktury na spółkę X. X, która jest administratorem i podmiotem zarządzającym systemem, jako zarządca puli urządzeń technicznych będących własnością poszczególnych spółek z grupy wystawia faktury na spółki córki w związku z wykorzystywaniem przez nie sprzętu w rozliczanym okresie na potrzeby oddania ich w najem.

Spółka wyjaśniła ponadto, że mając na uwadze metodykę rozliczeń pomiędzy spółkami będącymi stronami umowy CCA, w ocenie Spółki, za rzeczywistych właścicieli płatności dokonywanych przez Spółkę mogą być uznane podmioty będące stronami umowy CCA (w tym Spółka), na rzecz których wypłacane jest wynagrodzenie z tytułu tej umowy przez spółkę X, w odpowiednich częściach. Kalkulacje dokonywane przez X jako podmiot administrujący i zarządzający rozliczeniami w ramach umowy CCA pozwalają na przyporządkowanie w skali danego roku odpowiednich kwot należności wypłacanych przez Spółkę do poszczególnych spółek stron umowy CCA.

W ocenie Spółki, X może być uznana za rzeczywistego właściciela należności wypłacanych przez Spółkę w części, w jakiej płatność ta zostanie przyporządkowana jako wynagrodzenie X za wynajem pomp należących do tej spółki przez Spółkę. Spółka zaznaczyła, że w ramach umowy CCA Spółka udostępnia wyłącznie swoje pompy oraz Spółka korzysta wyłącznie z pomp i akcesoriów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania pomp, należących do innych spółek - stron tej umowy. Spółka posiada/będzie posiadać certyfikaty rezydencji spółek – stron umowy CCA będących rezydentami podatkowymi Łotwy, Litwy i Estonii. W 2022 r. łączne płatności oraz kompensaty dokonywane przez Spółkę na podstawie umowy CCA przekroczyły kwotę 2 mln zł. Dotyczy to jednak technicznych rozliczeń zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej, a więc kwoty wypłacone na rzecz X i skompensowane z należnością od X (również na podstawie umowy CCA) są następnie przyporządkowywane do poszczególnych spółek-stron umowy CCA – w tym – w istotnej części – do Spółki. Jednocześnie, kwota płatności Spółki na podstawie umowy CCA przypadająca na poszczególne podmioty zagraniczne będące stronami umowy CCA nie przekroczyła 2 mln zł.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia ustalenia, czy Spółka jest zobowiązana na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT do pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu umowy CCA.

Należy zauważyć, że w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT mieszczą się m.in. przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego.

Zatem kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest rozumienie użytego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zwrotu „użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego”, a w szczególności pojęcia „urządzenie przemysłowe”. Zarówno w ustawie podatkowej, jak i międzynarodowej umowie podatkowej brak jest definicji legalnej słowa „urządzenie przemysłowe”. Niezbędnym jest zatem odwołanie do języka potocznego albowiem regułom języka normatywnego odpowiadają określone dyrektywy wykładni językowej, w myśl których (...) przy tłumaczeniu znaczenia normy należy jej przypisać takie znaczenie, jakie ma ona w języku potocznym, chyba, że ważne względy przemawiają za odstępstwem od tego znaczenia (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 99). Za punkt wyjścia przy interpretacji znaczenia wyrazów „urządzenie” i „przemysłowe” należy przyjąć ich znaczenie słownikowe. Otóż, wyraz „urządzenie” występuje w znaczeniu: „przedmiotu o złożonej konstrukcji, wykonującego lub ułatwiającego określoną pracę” (Wielki Słownik Języka Polskiego, http://www.wsjp.pl); „mechanizmu bądź zespołu mechanizmów, niekiedy bardzo skomplikowanych technicznie, służących do wykonywania określonych czynności, pełniących jakąś funkcję; przyrządu” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 749); „mechanizmu lub zespołu mechanizmów, służącego do wykonania określonych czynności” (Słownik Języka Polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl). Zaś wyraz „przemysłowy” oznacza „związany z przemysłem, używany, stosowany w przemyśle” (Nowy Słownik Języka Polskiego, por red. B. Dunaja, s. 543). Z kolei wyraz „przemysł” oznacza „działalność polegającą na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn” (Wielki Słownik Języka Polskiego, www.wsjp.pl); „podstawowy dział gospodarki, obejmujący masowe wytwarzanie za pomocą środków technicznych określonej grupy wyrobów” (Nowy Słownik Języka Polskiego, pod red. B. Dunaja, s. 543).

Taka definicja urządzenia przemysłowego została przyjęta i zaakceptowana w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, opowiadającym się za tym aby pojęcie urządzenia przemysłowe było rozumiane maksymalnie szeroko (zob. np. wyrok NSA z siedzibą w Szczecinie z 16 maja 1995 r., sygn. akt SA/Sz 183/95). Zdaniem sądów administracyjnych, sformułowanie „użytkowanie urządzenia przemysłowego” jest ogólne, obejmuje wszelkie możliwe urządzenia stanowiące pewien zespół elementów technicznych. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym panuje pogląd, że wyrażenie „urządzenie przemysłowe”, czyli urządzenie związane z przemysłem nie można zawężać do urządzeń wykorzystywanych bezpośrednio przy produkcji. Szerokie rozumienie „urządzenia przemysłowego” winno prowadzić do wniosku, że w zakresie tego pojęcia mieszczą się wszelkie wytwory przemysłowe, a więc także m.in. pompy.

Z przytoczonej powyżej definicji wynika, że urządzenie ma służyć do wykonywania danej czynności, ułatwiać pracę. Przedstawione we wniosku pompy niewątpliwie stanowią i będą stanowić urządzenia przemysłowe, ponieważ za taką interpretacją przemawia wykładnia celowościowa art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Bez wątpienia bowiem zamiarem ustawodawcy było opodatkowanie wszelkich korzyści uzyskiwanych z wynajmu, dzierżawy, leasingu i innych praw do użytkowania określonych urządzeń przemysłowych przez podmioty zagraniczne w Polsce.

Wskazując zatem na brzmienie przytoczonych definicji należy uznać, że, w analizowanym przypadku, urządzenia takie jak pompy będące własnością innych podmiotów grupowych, które są wynajmowane od podmiotów zagranicznych i za których wynajem Spółka wypłaca należności z tytułu zawartych umów CCA z zagranicznymi spółkami – należy traktować jako urządzenia przemysłowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Mając na uwadze powyższe nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że pompy nie są urządzeniami przemysłowymi, skoro nie są wykorzystywane w procesie produkcyjnym.

Podsumowując, stwierdzić należy, że w związku z wypłatą należności z tytułu umowy CCA, na podstawie której Spółka może korzystać z pomp będących własnością innych podmiotów grupowych, udostępnianych przez spółki zagraniczne, tj. spółki z siedzibą w Łotwie, Estonii i na Litwie, które wbrew twierdzeniu Spółki, należy uznać za urządzenia przemysłowe. Spółka jako płatnik jest i będzie zobowiązana do obliczenia, pobierania i odprowadzania podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT z ww. tytułu.

Dodatkowo należy wskazać, że z uwagi na fakt, że Spółka posiada/będzie posiadać certyfikaty rezydencji spółek – stron umowy CCA będących rezydentami podatkowymi Łotwy, Litwy i Estonii w sprawie mogą znaleźć zastosowanie przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, jednak ta kwestia nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy. 

Tym samym, stanowisko, że Spółka nie jest zobowiązana zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do pobierania i odprowadzania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat należności z tytułu opisanej we wniosku umowy CCA, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny i zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenie NSA z 14 stycznia 2011 r. sygn. akt II FSK 1550/09 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako jednego ze zbioru cennych źródeł w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w tym postępowaniu.

Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie ma konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).