Interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.191.2022.2.IN

CIT - w zakresie uznania nabytych praw autorskich do filmów za wartości niematerialne i prawne oraz ustalenia ich wartości początkowej.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania nabytych praw autorskich do filmów za wartości niematerialne i prawne oraz ustalenia ich wartości początkowej.

Pismem z 5 grudnia 2022 r. (data wpływu: 22 grudnia 2022 r.) – uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 29 listopada 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem optycznych soczewek okularowych będących wyrobami medycznym. Wnioskodawca ma siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski. Klientami Wnioskodawcy są salony optyczne, sieci salonów optycznych i hurtownie optyczne. Soczewki okularowe stanowią dla Wnioskodawcy towary handlowe (soczewki nabywane od innych producentów/dystrybutorów w celu ich dalszej odsprzedaży) bądź produkty (soczewki wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę). W ofercie Wnioskodawcy znajdują się również urządzenia optyczne oraz specjalistyczne oprogramowanie/aplikacje, prowadzi on również działalność szkoleniową, m. in. dla optometrystów.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ponosi koszty produkcji materiałów edukacyjnych, promocyjnych i informacyjnych, w tym filmów.

Produkcje filmów obejmują:

a)filmy o charakterze edukacyjnym, przygotowywane we współpracy z kadrą naukową wyższych uczelni, mające formę wykładów wideo, adresowane przede wszystkim do optyków i osób przygotowujących się wykonywania tego zawodu, czy też filmy, które w przystępny sposób wyjaśniają pewne podstawowe kwestie z obszaru optyki oraz mają na celu obalenie powszechnych mitów i skierowane są do szerokiego grona odbiorców, również bez wykształcenia kierunkowego;

b)filmy o charakterze produktowym (w tym z elementami animowanymi), promujące dystrybuowane przez Wnioskodawcę soczewki okularowe czy urządzenia optyczne;

c)filmy realizowane w ramach kampanii edukacyjno-społecznych promujących ochronę wzroku.

Filmy te z jednej strony mają charakter edukacyjny, z drugiej strony służą natomiast budowaniu marki Wnioskodawcy na konkurencyjnym rynku i promocję jego produktów (np. poprzez oznaczenie materiału odpowiednim logo oraz udostępnianie/promowanie materiałów w Internecie, w tym na portalach społecznościowych, platformie YouTube etc.).

Filmy realizowane są przez Wnioskodawcę w dwóch podstawowych modelach:

1.W ramach pierwszego modelu filmy są wytwarzane z dużym zaangażowaniem pracowników Wnioskodawcy, którzy czuwają nad zawartością merytoryczną filmów, decydują o doborze prelegentów/modeli, dostawców zewnętrznych świadczących usługi niezbędne do realizacji produkcji (model nr 1).

2.W ramach drugiego modelu Wnioskodawca zleca produkcję filmu w całości podmiotowi zewnętrznemu: profesjonalnemu studiu graficznemu tworzącemu animację, opracowującemu założenia materiału filmowego, koordynującemu wybór i współpracę z lektorem oraz świadczącemu usługi postprodukcji i/lub agencji reklamowej, która w kompleksowy sposób świadczy usługi w zakresie produkcji i upowszechnienia materiału filmowego (model nr 2).

Na potrzeby realizacji filmów Wnioskodawca (model nr 1) bądź podmiot działający na jego zlecenie (model nr 2) nabywa od dostawców zewnętrznych szereg świadczeń, do których należą:

‒usługi graficzne (obróbka graficzna materiału, opracowanie wzorów, wykresów, grafik);

‒licencje do zdjęć nabywane od innych podmiotów, np. na portalu „A”;

‒prawa do wykładów naukowych;

‒zatrudnienie modeli, aktorów;

‒prawa do wykorzystania wizerunku osób (modeli, aktorów, prelegentów, pracowników Wnioskodawcy);

‒prawa scenarzysty i reżysera oraz kierownika planu zdjęciowego;

‒usługi operatora obrazu, oświetlacza głównego i asystenta oświetlacza, dźwiękowca;

‒kierownika produkcji;

‒usługi charakteryzatorskie, kostiumowe i rekwizytorskie;

‒usługi produkcji i postprodukcji;

‒usługi scenograficzne;

‒usługi tworzenia animacji;

‒wynajem wyposażenia;

‒ubezpieczenie planu zdjęciowego;

‒usługi dotyczące zaplecza planu filmowego, w tym cateringu;

‒usługi najmu miejsca realizacji zdjęć;

‒transport wyposażenia i osób, koszty podróży;

‒usługi marketingowe, w szczególności dotyczące prezentacji filmów w Internecie.

W wyniku realizacji filmów nabywane mogą być prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa autorskie do grafik, wykładów, scenariusza, muzyki i innych utworów). Co do zasady ich wartość poszczególnych praw nie przekracza progu obowiązkowej amortyzacji dla celów podatkowych, tj. kwoty 10.000 zł netto.

Wskazane powyżej koszty są częściami składowymi pełnego kosztu stworzenia utworu, jakim jest film. Poszczególne prawa i usługi, które są nabywane w celu realizacji filmu, nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w innych celach niż produkcja konkretnego nagrania, są więc elementem składającymi się w całości na utwór. Przykładowo: nabyte prawa do wykorzystania grafik opracowanych na zamówienie przez grafika będą przez Wnioskodawcę wykorzystane jedynie na potrzeby konkretnego filmu, zaś samodzielnie nie stanowią dla Wnioskodawcy realnej wartości, tj. poza filmem Wnioskodawca nie będzie ich wykorzystywał w celach gospodarczych.

W ramach umów zawieranych przez Wnioskodawcę przyjmowane modele wynagrodzenia oraz jego wysokość mogą się istotnie różnić, w zależności od kontrahenta, charakteru i rozmiaru usługi, okresu na jaki zawierana jest umowa, a także innych czynników biznesowych.

W przypadku tworzenia filmu wg modelu nr 1, Wnioskodawca samodzielnie nabywa poszczególne elementy składowe służące do wytworzenia filmu, wraz ze związanymi z nimi prawami autorskimi.

W przypadku modelu nr 2 schemat wynagradzania przy produkcji filmów najczęściej przedstawia się następująco:

‒umowa z podmiotem zewnętrznym kompleksowo zajmującym się procesem produkcji filmu wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia (wynagrodzenie ryczałtowe);

‒umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia, obejmującą zarówno wartość nabywanych praw, jak i pozostałych świadczeń, przy czym załącznik do umowy/budżet określa jednostkowe koszty poszczególnych świadczeń, w tym kwoty za przeniesienie autorskich praw majątkowych/udzielenie licencji;

‒umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia (wynagrodzenie ryczałtowe), przy czym wskazuje, jaki procent wynagrodzenia stanowi kwota za przeniesienie autorskich praw majątkowych/udzielenie licencji.

Wnioskodawca może wykorzystywać materiały filmowe przez okres dłuższy niż rok bądź krócej. Określenie czasu, przez jaki materiał będzie wykorzystywany, nie zawsze jest z góry możliwe.

Wnioskodawca nie nabywa licencji do filmów, lecz przenoszone są na niego, w najszerszym możliwym zakresie, pełne autorskie prawa majątkowe.

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc z tytułu ponoszonych kosztów dotyczących wytworzenia filmów odlicza podatek naliczony.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wytworzone filmy nie stanowią utworów podlegających ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż przepis ten odnosi się wyłącznie do programów komputerowych. Tym niemniej wytworzone filmy stanowią przedmiot ochrony na podstawie innych przepisów tej ustawy, gdyż spełniają kryterium uznania ich za utwory.

Przeniesienie na Spółkę praw autorskich do wyprodukowanych filmów dokonywane jest w ramach czterech typów umów:

Typ 1 umów

W ramach pierwszego typu umów filmy są wytwarzane z dużym zaangażowaniem pracowników Wnioskodawcy, którzy czuwają nad zawartością merytoryczną filmów, decydują o doborze prelegentów/modeli, dostawców zewnętrznych świadczących usługi niezbędne do realizacji produkcji (model nr 1). W przypadku tworzenia filmu wg modelu nr 1, Wnioskodawca samodzielnie nabywa poszczególne elementy składowe służące do wytworzenia filmu, wraz ze związanymi z nimi prawami autorskimi. Przedmiotem nabycia są:

‒usługi graficzne (obróbka graficzna materiału, opracowanie wzorów, wykresów, grafik);

‒licencje do zdjęć nabywane od innych podmiotów, np. na portalu „A”;

‒prawa do wykładów naukowych;

‒zatrudnienie modeli, aktorów;

‒prawa do wykorzystania wizerunku osób (modeli, aktorów, prelegentów, pracowników Wnioskodawcy);

‒prawa scenarzysty i reżysera oraz kierownika planu zdjęciowego;

‒usługi operatora obrazu, oświetlacza głównego i asystenta oświetlacza, dźwiękowca;

‒kierownika produkcji;

‒usługi charakteryzatorskie, kostiumowe i rekwizytorskie;

‒usługi produkcji i postprodukcji;

‒usługi scenograficzne;

‒usługi tworzenia animacji;

‒wynajem wyposażenia;

‒ubezpieczenie planu zdjęciowego;

‒usługi dotyczące zaplecza planu filmowego, w tym cateringu;

‒usługi najmu miejsca realizacji zdjęć;

‒transport wyposażenia i osób, koszty podróży;

‒usługi marketingowe, w szczególności dotyczące prezentacji filmów w Internecie.

W wyniku realizacji filmów nabywane mogą być prawa do wartości niematerialnych i prawnych (prawa autorskie do grafik, wykładów, scenariusza, muzyki i innych utworów). Co do zasady ich wartość poszczególnych praw nie przekracza progu obowiązkowej amortyzacji dla celów podatkowych, tj. kwoty 10.000 zł netto. Nie są nabywane prawa do filmu jako do całości.

Wskazane powyżej koszty są częściami składowymi pełnego kosztu stworzenia utworu, jakim jest film. Poszczególne prawa i usługi, które są nabywane w celu realizacji filmu, nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w innych celach niż produkcja konkretnego nagrania, są więc elementem składającymi się w całości na utwór. Przykładowo: nabyte prawa do wykorzystania grafik opracowanych na zamówienie przez grafika będą przez Wnioskodawcę wykorzystane jedynie na potrzeby konkretnego filmu, zaś samodzielnie nie stanowią dla Wnioskodawcy realnej wartości, tj. poza filmem Wnioskodawca nie będzie ich wykorzystywał w celach gospodarczych.

TYP 2, 3 i 4 umów

W ramach pozostałych typów umów Wnioskodawca zleca produkcję filmu w całości podmiotowi zewnętrznemu: profesjonalnemu studiu graficznemu tworzącemu animację, opracowującemu założenia materiału filmowego, koordynującemu wybór i współpracę z lektorem oraz świadczącemu usługi postprodukcji i/lub agencji reklamowej, która w kompleksowy sposób świadczy usługi w zakresie produkcji i upowszechnienia materiału filmowego (model nr 2).

Umowy mogą mieć tu następujący kształt:

‒Typ 2 umowy - umowa z podmiotem zewnętrznym kompleksowo zajmującym się procesem produkcji filmu wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia (wynagrodzenie ryczałtowe), bez wyodrębniania kwoty za przeniesienie praw do filmu;

‒Typ 3 umowy - umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia, obejmującą zarówno wartość nabywanych praw, jak i pozostałych świadczeń, przy czym załącznik do umowy/budżet określa jednostkowe koszty poszczególnych świadczeń, w tym kwoty za przeniesienie autorskich praw majątkowych/udzielenie licencji;

‒Typ 4 umowy - umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia (wynagrodzenie ryczałtowe), przy czym wskazuje, jaki procent wynagrodzenia stanowi kwota za przeniesienie autorskich praw majątkowych/udzielenie licencji.

Filmy będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Prawa autorskie do filmów będących przedmiotem wniosku w dniu ich nabycia nadają się do gospodarczego wykorzystania. Nie następuje formalne ich „przyjęcie do używania”, o czasie i sposobie ich wykorzystania w prowadzonej działalności decydują decyzje osób odpowiedzialnych u Wnioskodawcy za działania marketingowe i sprzedażowe.

Filmy/prawa autorskie do filmów nie były oddawane innemu podmiotowi do używania na podstawie umowy licencyjnej/umowy najmu/umowy dzierżawy ani umowy określonej w art. 17a pkt. 1 updop.

Pytania

1.Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy w przypadku nabycia usług wymienionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, za kwotę przekraczającą 10 tyś. zł netto, obejmujących kompleksową produkcję filmu, w przypadku, gdy umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia (wynagrodzenie ryczałtowe), bez wskazania (co do kwoty bądź procentu wynagrodzenia), jaka część wynagrodzenia dotyczy przeniesienia na Wnioskodawcę majątkowych praw do filmu, powoduje to powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązku rozpoznania z tego tytułu wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji podatkowej.

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, jak ustalić w takim przypadku wartość początkową takiej wartości niematerialnej i prawnej.

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym brak wskazania, jaka część wynagrodzenia ryczałtowego podmiotu przygotowującego film na zlecenie Wnioskodawcy jest przypisana do przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do filmu - uniemożliwia rozpoznanie przez Wnioskodawcę wartości niematerialnej i prawnej z tego tytułu.

A.UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają - jako wartości niematerialne i prawne:

a)nabyte od innego podmiotu

b)nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia ich do używania,

c)autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje

d)przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok,

e)wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub leasingu.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 updop za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się:

‒w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia

‒w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Zgodnie z ust. 3 i 4 updop:

‒za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku;

‒za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Regulacje zawarte w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Zgodnie z art. 1 ust. 1 upapp przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Przepis ten zawiera ogólną normę, opisującą utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Natomiast art. 1 ust. 2 pkt 1 upapp stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory „wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)".

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym brak wskazania, jaka część wynagrodzenia ryczałtowego podmiotu kompleksowo przygotowującego film na zlecenie Wnioskodawcy jest przypisana do przeniesienia na Wnioskodawcę autorskich praw majątkowych do filmu - uniemożliwia rozpoznanie przez Wnioskodawcę wartości niematerialnej i prawnej z tego tytułu, jako że podstawa dokonywania odpisów amortyzacyjnych (wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej) nie może być określana w sposób uznaniowy/szacunkowy. Nawet gdyby Wnioskodawca próbował wycenić wartość przenoszonych na niego praw, wartość ta mieściłaby się w pewnym przedziale o zakreślonej górnej i dolnej granicy, a więc nie mogłaby zostać ustalona w sposób jednoznaczny.

Istotne jest również to, że Wnioskodawca nie posiada dostępu do danych, które umożliwiłyby dokonanie takiego oszacowania.

Interpretacje organów podatkowych i doktryny

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, np. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 lutego 2016 r. (sygn. IBPB-1-3/4510- 766/15/AW oraz IBPB-1-3/4510-709/15/AW).

Jak słusznie uznał organ podatkowy ww. interpretacjach: „jeżeli sprzedawca nie przewiduje żadnych odrębnych stawek z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych i takie ustalenie ceny jest odzwierciedleniem gospodarczego charakteru analizowanej transakcji, wówczas świadczeniem zasadniczym umowy jest wykonanie usług kompleksowych prowadzących do powstania filmu, natomiast świadczenia dodatkowe w postaci przeniesienia praw majątkowych stanowią wyłącznie czynności pomocnicze w realizacji głównego przedmiotu umowy. W świetle powyższego należy uznać, że w ramach zawieranych przez Spółkę umów nie występuje cena nabycia autorskich lub pokrewnych praw majątkowych i tym samym nie ma podstaw do amortyzowania przez Spółkę dla potrzeb podatkowych nabytych w ramach zlecanych usług praw autorskich."

Stanowisko prezentowane przez Wnioskodawcę potwierdzają także inne interpretacje wydawane przez organy podatkowe. Przykładem mogą być tutaj następujące interpretacje:

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 maja 2014 r., sygn. akt IPPB5/423-107/14-2/IŚ, w której stwierdzono: W rozpatrywanej sprawie nie sposób również pominąć, że dla sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania wynagrodzeń z tytułu umów o dzieło istotny jest sam sposób skonstruowania takiej umowy. Zgodnie przyjętym w doktrynie poglądem, „Jeżeli bowiem z umowy wynika, że wypłacane wynagrodzenie dotyczy stworzenia dzieła i autor otrzymuje honorarium autorskie, a za przeniesienie praw autorskich nie jest ustalone odrębne wynagrodzenie, to nie ma podstaw do amortyzowania tego wydatku” (Krystyna Witt, Umowa o dzieło a prawa autorskie, Monitor Podatkowy 2/2002).

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 listopada 2013 r., sygn. akt IPPB3/423-544/12-4/ PK1, w której stwierdzono: Natomiast co do praw autorskich, Spółka uważa, iż przedmiotem umowy jest wykonanie określonych dzieł, do których Spółka uzyskuje autorskie prawa majątkowe, jednak zawarta przez Spółkę a wykonawcą umowa o dzieło nie wyodrębnia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. Zgodnie z poglądem (Krystyna Witt, Umowa o dzieło a prawa autorskie, Monitor Podatkowy 2/2002) „jeżeli bowiem z umowy wynika, że wypłacone wynagrodzenie dotyczy stworzenia dzieła i autor otrzymuje honorarium autorskie, a za przeniesienie praw autorskich nie jest ustalone odrębne wynagrodzenie, to nie ma podstaw do amortyzowania tego wydatku.” Na podstawie umowy o dzieło, za wykonanie dzieła, Spółka zobowiązana była do zapłaty wynagrodzenia, przy czym umowa nie wyodrębnia wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich, w ramach wynagrodzenia następuje przeniesienie praw autorskich. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe wydatki winna zakwalifikować jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, a ponoszone koszty związane są z wytworzeniem „WNiP”.

Podobne stanowisko prezentuje Irena Ożóg w „Amortyzacja podatkowa”. Warszawa 1995,: „Jeżeli w umowie nie będzie określonej ceny nabycia praw autorskich, wypłacone honorarium należałoby uznać bezpośrednio za koszt uzyskania przychodu; u nabywcy prawa jego wartość wynosi wówczas 0.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka w toku prowadzonej działalności realizuje projekty, których celem jest wykreowanie dóbr niematerialnych („Filmy”) które po ich wykreowaniu użytkowane są przez Państwa dłużej niż rok, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Do Dzieł można zaliczyć m. in.: filmy, które mogą być przedmiotem prawa autorskiego.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587):

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1) (uchylony)

2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,

3) (uchylony)

4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5) licencje,

6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa powyżej są nabyte przez podatnika różne prawa niematerialne o okresie używania dłuższym niż rok, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przejęcia do używania. Nieistotna jest przy tym wartość tego prawa niematerialnego, ważny jest tylko minimalny wymagany czas użytkowania.

Dla uznania autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów podatkowych, oprócz wymienienia ich w katalogu art. 16b ust. 1 ww. ustawy spełnione muszą zostać następujące warunki:

‒autorskie prawa majątkowe muszą zostać nabyte przez podatnika;

‒autorskie prawa majątkowe muszą być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej,

‒autorskie prawa majątkowe będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

‒przewidywany okres wykorzystywaniu autorskich praw majątkowych jest dłuższy niż rok.

Prawa, o których mowa powyżej, normuje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2509).

W myśl art. 1 ust. 1 i 2 ww. ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1)wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2)plastyczne;

3)fotograficzne;

4)lutnicze;

5)wzornictwa przemysłowego;

6)architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7)muzyczne i słowno-muzyczne;

8)sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9)audiowizualne (w tym filmowe).

Stosownie do ust. 3 cytowanego przepisu:

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Jak stanowi ust. 4 tego przepisu:

Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

I tak, stosownie do art. 16 tej ustawy:

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do:

1) autorstwa utworu;

2) oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo;

3) nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania;

4) decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności;

5) nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Stosownie do art. 17 tej ustawy:

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu.

W myśl art. 41 ust. 1 i 2 omawianej ustawy:

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Jak stanowi art. 53 ww. ustawy:

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Powzięli Państwo wątpliwość czy nabyte filmy, których wykonanie zlecili Państwo firmie zewnętrznej stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, w przypadku gdy umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia oraz w jaki sposób należy ustalić jak wartość początkową.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego są Państwo producentem i dystrybutorem optycznych soczewek okularowych będących wyrobami medycznymi. W związku z prowadzoną działalnością ponoszą Państwo koszty produkcji materiałów edukacyjnych, promocyjnych, informacyjnych, a także filmów. Filmy mają charakter edukacyjny, ale służą również budowaniu marki Państwa Spółki. Filmy, o których mowa we wniosku są realizowane w dwóch modelach, tj.: produkowane przy udziale pracowników lub w całości wykonane przez firmę zewnętrzną. W przypadku gdy zlecają Państwo wykonanie filmu są przenoszone na Państwa pełne autorskie prawa majątkowe. Umowa wskazuje jedną łączną kwotę wynagrodzenie, która obejmuje wartość nabywanych praw jak i pozostałych świadczeń.

Wobec powyższego wynika jednoznacznie, że opisane powyżej filmy nabyte przez Państwa spełniają definicję wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;

Jak stanowi ust. 3 cytowanego wyżej przepisu:

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do ust. 14 ww. przepisu:

wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że zgodnie z art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

Jednocześnie, jak wynika z opisu sprawy nabywają Państwo odpłatnie filmy wyprodukowane przez podmioty zewnętrzne oraz następuje przeniesienie na Spółkę praw autorskich. W ramach umowy wypłacają Państwo wynagrodzenie za wyprodukowanie ww. filmów. Wskazuje ono jedną łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia.

Jeżeli więc w ramach ustalonego wynagrodzenia na rzecz podmiotu zewnętrznego nie wyodrębniono ceny nabycia praw majątkowych, to w takiej sytuacji wartość początkową praw majątkowych ustala się w oparciu o wartość rynkową tego prawa, określoną na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Suma wynagrodzenia za usługę i wartości rynkowej autorskiego prawa majątkowego nie może jednak przekroczyć łącznej kwoty określonej w umowie.

W świetle powyższego uznać należy, że nabyte prawa autorskie do filmów za kwotę przekraczającą 10 tysięcy złotych netto, w sytuacji gdy umowa wskazuje jedna łączną kwotę wynagrodzenia za wszystkie świadczenia stanowią wartości niematerialne i prawe.

Nie można też uznać, że z uwagi na brak wyszczególnienia konkretnego wynagrodzenia za przeniesienie opisanych we wniosku Praw nie ma możliwości ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, od której dokonywane powinny być odpisy amortyzacyjne.

Wartość początkową praw majątkowych nabytych filmów, ustalić należy w oparciu o wartość rynkową tego prawa, określoną na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju i gatunku filmów, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowe.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).