Interpretacja indywidualna z dnia 20 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-1.4011.939.2022.2.MK1

Moment ujęcia do podstawy opodatkowania kwoty należności głównej, odsetek ustawowych od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 11 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia do podstawy opodatkowania kwoty należności głównej, odsetek ustawowych od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Prowadzi Pani działalność gospodarczą od dnia 01 kwietnia 2017 roku. Wykonuje Pani działalność gospodarczą zgodnie z kodem PKD (…). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzysta Pani ze zwolnienia Vat z art. 113 ust. 1.

Dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w latach 2017-2021 były opodatkowane podatkiem liniowym i prowadzone w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W roku 2022 zmieniła Pani formę opodatkowania na ryczałt ewidencjonowany.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 03 kwietnia 2017 roku podpisała Pani ze Spółką A umowę B2B na świadczenie usług (…). Rozliczenia następowały w okresach miesięcznych. Do września 2020 roku współpraca Pani ze Spółką A układała się dobrze, faktury regulowane były w terminach płatności.

W dniu 01 października 2020 roku, zgodnie z zawartą umową z dnia 03 kwietnia 2017, wystawiła Pani fakturę sprzedaży nr (...) na usługi (…) z datą płatności 04 października 2020 oraz z datą sprzedaży (wykonania usługi) 25 września 2020. Faktura (...) nie została zapłacona w terminie ani w kolejnych miesiącach.

W dniu 02 stycznia  2021 roku upłynęło 90 dni od terminu płatności faktury (...). Zgodnie z art. 44 ust. 17-24 UOPDOF spełnione zostały warunki do skorzystania z ulgi na złe długi. W związku z tym, postanowiła Pani skorzystać z ulgi na złe długi i faktura nr (...) została wyksięgowana z podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania do podatku dochodowego PIT. Jednocześnie złożyła Pani do sądu pozew przeciwko spółce A o zapłatę należności z tytułu faktury (...) w którym żądała uregulowania zaległej kwoty faktury (...) wraz z należnymi odsetkami i kosztami procesu.

W dniu 18 stycznia 2022 roku zapadł wyrok Sądu I instancji, korzystny dla Pani, nakazujący Spółce A uregulowanie należności za fakturę (...) wraz z należnymi odsetkami oraz zwrot kosztów procesu. Spółka A odwołała się od wyroku z dnia 18 stycznia 2022 Sądu I instancji. W dniu 27 kwietnia 2022 Sąd II instancji wydał wyrok podtrzymujący wyrok Sądu I instancji. Wyrok z dnia 27 kwietnia 2022 roku był wyrokiem prawomocnym, od którego Spółce A nie przysługiwało odwołanie. Wykonując wyrok Spółka A w dniu 12 maja 2022 roku dokonała przelewu na konto podatnika regulując następujące kwoty:

1.kwotę 9 730,00 zł tytułem zapłaty za fakturę (...),

2.kwotę 1 600,38 zł tytułem odsetek ustawowych, należnych za fakturę (...) (rekompensata za utracone korzyści),

3.kwotę 2 317,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesowych w sądzie I instancji,

4.kwotę 900,00 zł tytułem zwrotu kosztów odwoławczych.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Spełnione były warunki do skorzystania z ulgi jak opisano w stanie faktycznym wniosku. Dłużnik na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego dzień złożenia zeznania podatkowego nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani w procesie likwidacji.

Transakcja handlowa zawarta była w ramach prowadzonej działalności wierzyciela oraz działalności dłużnika i dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium RP.

Pytania

1.Czy prawidłowo została ujęta do podstawy opodatkowania kwota należności głównej wynikającej z wystawionej faktury w rozliczeniu rocznym za rok 2021?

2.Czy prawidłowo została ujęta do podstawy opodatkowania kwota odsetek ustawowych od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych, w dacie otrzymania?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 26i ust. 14 UOPDOF otrzymana w dniu 12 maja 2022 roku płatność za fakturę (należność główna) podlega opodatkowaniu w rozliczeniu rocznym za rok poprzedzający zmianę formy opodatkowania tj. w 2021 roku, ponieważ w roku 2022 zmieniła Pani formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Kwota odsetek ustawowych wypłaconych za opóźnienie w płatności (rekompensata za utracone korzyści) za fakturę oraz kwoty tytułem zwrotu kosztów i tytułem zwrotu kosztów odwoławczych stanowią przychody pozostałe z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, które zgodnie z art. 14 ust. 2 i podlegają opodatkowaniu w dacie otrzymania tj. 12 maja 2022 roku zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych PIT.

Jednocześnie wyjaśnia Pani, że został opisany stan faktyczny zgodnie z najlepsza wiedzą, dużą dokładnością i rzetelnością ujmując wszystkie aspekty sprawy będące przedmiotem złożonego wniosku. W sposób zwięzły i rzeczowy opisane zostało zdarzenie podatkowe, która podlega ocenie. Zawiłość i niejasność przepisów podatkowych powoduje konieczność wystąpienia o interpretację podatkową, ponieważ Pani na prawidłowym ujęciu do opodatkowania otrzymanych kwot.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie  z  art.  9  ust.  1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o  podatku  dochodowym  od  osób  fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647ze zm.) tejże  ustawy:

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy:

Art. 5b ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Od 1 stycznia 2020 r., art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ograniczenia zatorów płatniczych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1649) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wprowadzono przepisy szczególne mające na celu rozpoznawanie skutków w podatku dochodowym tzw. „złych długów”, tj. art. 26i.

Zgodnie z art. 26i ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.; w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.):

Stosownie do art. 26i ust. 3 ww. ustawy:

Art. 26i ust. 5 ww. ustawy wskazuje:

Zgodnie z art. 26i ust. 7 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 26i ust. 10 ww. ustawy:

Wobec powyższego ulga na złe długi to możliwość dokonania korekty podatku przez wierzyciela w razie nieuregulowania płatności, a jednocześnie obowiązek analogicznej korekty po stronie dłużnika. W przypadku podatku dochodowego ulga na złe długi oznacza zatem zmniejszenie oraz odpowiednio zwiększenie podstawy opodatkowania o fakturę, która nie została opłacona po upływie 90 dni od dnia upływu terminu zapłaty określonego na fakturze lub w umowie. Wierzyciele mają możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania o  zaliczaną do przychodów należnych wartość wierzytelności, która nie została uregulowana lub zbyta. Dłużnicy natomiast dokonują zwiększenia podstawy opodatkowania o zaliczaną do  kosztów uzyskania przychodów wartość zobowiązania, które nie zostało uregulowane.

Z art. 26i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ulga na złe długi w podatku dochodowym od osób fizycznych jest możliwa po stronie wierzyciela i  obowiązkowa po stronie dłużnika, gdy:

-dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lubw trakcie likwidacji;

-      nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym wystawiono fakturę;

-transakcja została zawarta w ramach działalności wierzyciela i dłużnika, z których dochody są opodatkowane podatkiem dochodowym na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 26i ust. 14 ww. ustawy:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą od dnia 1 kwietnia 2017 roku. Dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w latach 2017-2021 były opodatkowane podatkiem liniowym i prowadzone w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W roku 2022 zmieniła Pani formę opodatkowania na ryczałt ewidencjonowany. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 3 kwietnia 2017 roku podpisała Pani ze Spółką A umowę B2B na świadczenie usług. Rozliczenia następowały w okresach miesięcznych. W dniu 1 października 2020 roku, zgodnie z zawartą umową wystawiła Pani fakturę sprzedaży na usługi z datą płatności 04 października 2020 oraz z datą sprzedaży (wykonania usługi) 25 września 2020. Faktura nie została zapłacona w terminie ani w kolejnych miesiącach. W dniu 2 stycznia  2021 roku upłynęło 90 dni od terminu płatności faktury. Skorzystała Pani z ulgi na złe długi i faktura została wyksięgowana z podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania do podatku dochodowego PIT. Jednocześnie złożyła Pani do sądu pozew przeciwko spółce A o zapłatę należności z tytułu faktury, w którym żądała uregulowania zaległej kwoty faktury wraz z należnymi odsetkami i kosztami procesu. Wykonując wyrok Spółka A w dniu 12 maja 2022 roku dokonała przelewu na konto podatnika regulując następujące kwoty należności głównej za fakturę, kwotę odsetek ustawowych, należnych za fakturę (rekompensata za utracone korzyści), kwotę tytułem zwrotu kosztów procesowych w sądzie I instancji, oraz kwotę tytułem zwrotu kosztów odwoławczych.

Wątpliwości Pani dotyczą momentu ujęcia do podstawy opodatkowania kwoty należności głównej, odsetek ustawowych od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych.

Z ust. 7 art. 26i wynika, zasada, że w przypadku gdy po roku podatkowym, za który dokonano zmniejszenia na podstawie ust. 1 pkt 1 i ust. 3 wierzytelność zostanie uregulowana, podatnik obowiązany jest do zwiększenia podstawy obliczenia podatku lub zmniejszenia straty w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym wierzytelność została uregulowana lub zbyta. Z kolei ust. 14 art. 26i wskazuje, że jeżeli uprawnienie albo obowiązek odpowiednio zwiększenia lub zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1, 2 i 4 albo ust. 7 i 8, powstaje po zmianie formy opodatkowania, zmniejszenia albo zwiększenia podstawy obliczenia podatku albo straty dokonuje się w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy poprzedzający rok, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

Odnośnie zatem uregulowania należności głównej w 2022 r. po zmianie formy opodatkowania będzie miał zastosowanie przepis art. 26i ust. 14. Zatem zgodzić się należy z Pani stanowiskiem, że należność główna podlega opodatkowaniu w rozliczeniu rocznym za rok poprzedzający zmianę formy opodatkowania tj. w 2021 roku, ponieważ w roku 2022 zmieniła Pani formę opodatkowania na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przedmiotem Pani wątpliwości jest również moment ujęcia do podstawy opodatkowania kwoty odsetek ustawowych od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych.

Ogólną zasadę ustalania momentu uzyskania przychodu związanego z działalnością gospodarczą określa przepis art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi  on,  że:

Zgodnie z art. 14 ust. 1e ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1i ww. ustawy:

Ponadto art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że

Zgodnie z powyższymi regulacjami, warunkiem zaliczenia odsetek do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest ich faktyczne otrzymanie (lub kapitalizacja). Nie znajdzie w tym przypadku zastosowania ogólna zasada kwalifikowania, jako przychodów z działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu wszelkich przychodów należnych, niezależnie od ich rzeczywistego uzyskania. Odsetki otrzymane również stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Z uwagi na to, że na mocy art. 14 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, to odsetki takie stają się przychodem z chwilą ich otrzymania.

W przypadku zwrotu kosztów sądowych nie mają zastosowania przepisy art. 14 ust. 1c, 1e ani 1h. Stąd też za datę powstania przychodu w przypadku zwrotu kosztów sądowych należy uznać – zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dzień otrzymania tych środków.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 2540 ze zm.):

W związku z tym, że kwota odsetek od należności głównej oraz kwoty zwrotu kosztów sądowych stanowią przychód z chwilą ich otrzymania, a więc w 2022 r.- to należności te stanowią przychód z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, bo taką formę opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej wybrała Pani w 2022 r. Kwoty te należy opodatkować stawką właściwą dla rodzaju działalności, w związku z którą ten przychód powstał.

Zatem prawidłowe jest Pani stanowisko, zgodnie z którym kwota odsetek ustawowych wypłaconych za opóźnienie w płatności za fakturę oraz kwoty tytułem zwrotu kosztów sądowych podlegają opodatkowaniu w dacie otrzymania tj. 12 maja 2022 roku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani, prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).