Interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.772.2022.1.AW

Na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz Kontrahenta z tytułu opłat uiszczonych za prawo dostępu do serwisu Kontrahenta. Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (Kontrahentowi) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy:

-na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz Kontrahenta z tytułu opłat uiszczonych za prawo dostępu do serwisu Kontrahenta,

-Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (Kontrahentowi) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego

1.         Spółka Akcyjna (dalej: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, zaś jej głównym przedmiotem działalności jest świadczenie usług w zakresie płatnej telewizji satelitarnej, ze szczególnym uwzględnieniem formuły kanałów o tematyce sportowo-filmowej. Za pośrednictwem platformy satelitarnej Spółka nadaje własne kanały telewizyjne - głównie o tematyce sportowej i filmowej pod marką X - a także transmituje kanały telewizyjne innych nadawców telewizyjnych. Od pewnego czasu Spółka umożliwia również dostęp do usług telewizyjnych za pośrednictwem Internetu (usługa OTT). Dodatkowo, Spółka umożliwia również swoim abonentom w ramach usług VOD oglądanie filmów i seriali na żądanie w wybranym przez nich czasie. Spółka świadczy usługi telewizyjne przede wszystkim na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, z którymi zawiera umowy na świadczenie usług telewizji satelitarnej.

2.         W celu uatrakcyjnienia świadczonych usług Spółka zawarła umowę z podmiotem mającym siedzibę na terytorium Szwecji – Podmiot A (dalej: „Kontrahent” lub „A”), którego dane są następujące (…).

3.         Kontrahent jest rezydentem podatkowym Szwecji (Spółka dysponuje i będzie dysponowała w przyszłości aktualnym i ważnym certyfikatem rezydencji tego podmiotu, potwierdzającym jego rezydencję podatkową na terytorium Szwecji). A nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby ani zarządu, jak również według wiedzy Spółki nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poprzez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm; dalej: „ustawa o CIT”). Kontrahent Spółki nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu przepisów o cenach transferowych.

4.         Kontrahent prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transmisji wydarzeń sportowych oraz posiada własny serwis streamingowy, oferujący szeroką gamę filmów, seriali i transmisji sportowych działający pod nazwą A i dostępny na stronie internetowej (…). W celu korzystania z serwisu i oglądania dostępnych na nim filmów, seriali, transmisji i retransmisji wydarzeń sportowych konieczne jest utworzenie konta i rozpoczęcie subskrypcji. Po dokonaniu tych formalności osoba, która założy konto i rozpocznie subskrypcję ma dostęp do filmów, seriali, programów telewizyjnych, czy transmisji (retransmisji) wydarzeń sportowych. Dostęp do treści audiowizualnych oferowanych przez Kontrahenta możliwy jest przez aplikację A, która dostępna jest na ww. stronie internetowej (…). W celu korzystania z serwisu A konieczne jest posiadanie przez klienta urządzenia podłączonego do Internetu (przykładowo komputera lub telewizora wyposażonego w odpowiednią funkcję).

5.         W ramach zawartej umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem, Kontrahent:

(i)udzielił Spółce sublicencji uprawniającej do pokazywania na antenach kanałów Spółki transmisji dwóch meczów (…),

(ii)przyznał Spółce niewyłączne prawo dystrybucji Usługi A na terytorium Polski wśród nowych i obecnych abonentów Spółki (wyłącznie osób prywatnych), którzy nabywają bezpośrednio od Spółki usługi telewizyjnej satelitarnej na platformie (…) Operatora,

- tymczasowo:

-do (...) r. Spółka miała możliwość udostępniania do oglądania meczy abonentom usług telewizji satelitarnej, którzy posiadali pakiet kanałów Spółki,

-do  (...) r. Spółka ma możliwość udostępnienia oglądania dla klientów którzy wykupili Pakiet Spółki z produktem dodatkowym A, Spółka ma możliwość udostępnienia do oglądania pozostałych meczów (…) oraz 3 meczów (…) na dekoderze (…) bez konieczności uruchamiania aplikacji A.

Wniosek dotyczy tylko opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu sprzedaży dostępu do aplikacji A abonentom Spółki, o których mowa w pkt 5 lit. b) powyżej.

6.         W ramach ustaleń biznesowych pomiędzy Spółką a Kontrahentem, Spółka będzie oferowała dostęp do serwisu Kontrahenta tylko własnym abonentom, czyli osobom, które już korzystają z usług telewizyjnych świadczonych przez Spółkę. Dostęp do serwisu A będzie więc możliwy wraz z innymi usługami świadczonymi przez Spółkę. Abonent Spółki, który zdecyduje się na zakup dostępu do serwisu A będzie więc miał - oprócz korzystania z usług telewizyjnych świadczonych przez Spółkę - również dostęp do usług świadczonych przez A.

7.         Korzystanie z serwisu A przez abonentów Spółki, którzy nabyli dostęp do serwisu A za pośrednictwem Spółki wiąże się z koniecznością udzielenia akceptacji przez abonenta Spółki warunków korzystania z tego serwisu, które to warunki są opracowywane i modyfikowane wyłącznie przez A. Spółka nie ma żadnych uprawnień w decydowaniu, na jakich warunkach udostępniane są treści zawarte w serwisie A, jak długo określony utwór będzie dostępny w serwisie, etc. - decyzje w tym zakresie pozostają w wyłącznej gestii A.

8.         Od strony technicznej abonent Spółki, który nabędzie dostęp do serwisu A będzie mógł zalogować się do aplikacji A i w ten sposób otrzyma możliwość korzystania z oferowanych w tym serwisie treści audiowizualnych. Aplikacja A obecnie dostępna jest z poziomu strony internetowej, na której dostępne są usługi telewizyjne oferowane przez Spółkę on-line. Obecnie trwają prace, aby dostęp do aplikacji A był możliwy z poziomu dekodera Spółki. Dostęp do aplikacji A będzie z poziomu dekodera lub strony internetowej Spółki gdzie abonent zostanie przekierowany do strony internetowej, na której dostępna jest aplikacja A.

9.         Tak więc A posiada własny serwis streamingowy, na którym udostępnia filmy, seriale, programy telewizyjne, transmisje i retransmisje wydarzeń sportowych, do których prawa posiada A, zaś Spółka sprzedaje swoim abonentom dostęp do tego serwisu. Po nabyciu dostępu do serwisu A abonent Spółki będzie więc mógł się zalogować do serwisu streamingowego prowadzonego przez A i oglądać zamieszczone tam materiały.

10.       Spółka będzie mogła również pozycjonować dostęp do serwisu A na swoich dekoderach w ramach oferowanego pakietu usług (tj. dostęp do serwisu A + usługi abonamentowe świadczone przez Spółkę).

11.       Jeżeli chodzi o opłaty, to zgodnie z ustaleniami stron Spółka ponosi na rzecz A stałe okresowe opłaty za możliwość oferowania dostępu do serwisu streamingowego A. Jednocześnie Spółka może oferować dostęp do serwisu A po cenach ustalonych przez Zarząd Spółki.

Pytania

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego powstały pytania:

a)czy na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za prawo dostępu do serwisu A?

b)czy w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2?

Państwa stanowisko w sprawie

1.         W ocenie Spółki:

-na Spółce jako płatniku nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od płatności dokonanych na rzecz A z tytułu opłat uiszczonych za prawo dostępu do serwisu A.

-w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) opisanym we wniosku Spółka nie ma obowiązku sporządzenia i przesłania podatnikowi (A) i organowi podatkowemu informacji podatkowej IFT-2R i IFT-2.

Stanowisko Spółki wynika z następujących okoliczności.

Brak opodatkowania wypłacanych należności za prawo dostępu do serwisu A.

2.         Artykuł 26 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w przypadku wypłat na rzecz podmiotów zagranicznych Spółka jako płatnik powinna potrącić 20% podatek dochodowy od następujących przychodów:

-           z praw autorskich lub praw pokrewnych,

-           z odsetek,

-z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,

-           z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego,

-za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego,

-za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

3.         Powyższą regulację stosuje się z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - w tym przypadku umowy polsko-szwedzkiej. W myśl art. 12 ust. 2 Konwencji zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Sztokholmie dnia 19 listopada 2004 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 26 poz. 193 ze zm., dalej: „umowa polsko-szwedzka”)  należności licencyjne mogą być opodatkowane w Polsce (czyli w państwie, w którym powstają), i zgodnie z polskim prawem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych posiada siedzibę w Szwecji, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty należności licencyjnych brutto.

4.         Definicję należności licencyjnych zawiera z kolei art. 12 ust. 3 polsko-szwedzkiej umowy, zgodnie z którym określenie „należności licencyjne” oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, albo filmów lub taśm dla radia bądź telewizji, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za korzystanie z doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

5.         Jak wynika z obu przepisów - tj. zarówno z art. 21 ust. 1 pkt 1 polskiej ustawy o CIT, jak również z art. 12 ust. 3 polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - podatkiem źródłowym objęte są należności wypłacane jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzych utworów autorskich, tj.:

-w polskiej ustawie o CIT mowa jest o przychodach z praw autorskich, które obejmują prawo własności utworu lub licencję do utworu (która to licencja jest tytułem prawnym korzystania z cudzego utworu), zaś

-w polsko-szwedzkiej umowie mowa jest o używaniu lub prawie do używania dzieła autorskiego, innymi słowy jest tutaj mowa o licencji.

Tym samym jeżeli Spółka wypłaca wynagrodzenie podmiotowi zagranicznemu (A), które nie jest wynagrodzeniem za przeniesienie na Spółkę praw autorskich oraz nie jest wynagrodzeniem za licencję (czyli prawo do korzystania z dzieł autorskich) - to zarówno w świetle polskiej ustawy o CIT, jak również w świetle polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania takie wynagrodzenie nie będzie objęte podatkiem u źródła w Polsce.

6.         Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), w ramach zawartej przez strony umowy Spółka uzyskała prawo do sprzedaży dostępu do serwisu streamingowego. Skoro umowa zawarta pomiędzy Spółką a Kontrahentem przewiduje, że Spółka ma prawo sprzedawać swoim abonentom dostęp do serwisu streamingowego A, to w konsekwencji uprawnienia Spółki w tym zakresie obejmują wyłącznie prawo do dystrybucji dostępu do tego serwisu. W konsekwencji należy uznać, że Spółka nie uzyskała żadnego prawa do korzystania z serwisu streamingowego, korzystania z treści zawartych w serwisie, a w szczególności Spółka:

(i)nie otrzymała żadnych uprawnień dotyczących decydowania o repertuarze utworów audiowizualnych dostępnych w ramach serwisu A - innymi słowy o tym jakie filmy, seriale, programy telewizyjne, wydarzenia sportowe będą dostępne w serwisie A decyduje wyłącznie A,

(ii)nie otrzymała jakichkolwiek uprawnień do poszczególnych utworów audiowizualnych (filmów, seriali, programów telewizyjnych czy transmisji wydarzeń sportowych) dostępnych do w ramach serwisu A - wszelkie prawa do tych utworów przysługują A, tym samym Spółka nie może korzystać z tych utworów w jakikolwiek sposób, przykładowo nie może ich zamieszczać na swoich kanałach telewizyjnych, czy też oferować w swojej bibliotece VOD, 

(iii)nie ma prawa dokonywać żadnych zmian, czy modyfikacji, w treściach (utworach) dostępnych w serwisie streamingowym,

(iv)nie ma prawa opracowywania i modyfikowania warunków świadczenia usług przez serwis streamingowy A, Spółka nie ma żadnych uprawnień w decydowaniu na jakich warunkach udostępniane są treści zawarte w serwisie A, jak długo określony utwór będzie dostępny w serwisie, etc. - decyzje w tym zakresie pozostają w wyłącznej gestii A,

(v)nie uzyskała żadnych uprawnień w zakresie kwestii technicznych dotyczących serwisu A - właścicielem serwisu i aplikacji, dzięki której możliwy jest dostęp do serwisu A jest wyłącznie A i to ten podmiot może decydować o wszelkich funkcjonalnościach aplikacji, wymaganiach technicznych umożliwiających korzystanie z aplikacji, urządzeniach na których aplikacja będzie możliwa do uruchomienia, etc.

7.         Tym samym wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A jest wynagrodzeniem za prawo dostępu do systemu streamingowego, który Spółka odsprzedaje swoim abonentom. Spółka jest więc jedynie dystrybutorem dostępów do systemu streamingowego A i przysługują jej prawa właściwe dla dystrybutorów. Oznacza to więc, że Spółka nie nabywa prawa własności utworów, jak również Spółka nie nabywa licencji do utworów audiowizualnych zawartych w serwisie streamingowym A, nie ma prawa do korzystania (użytkowania) z utworów audiowizualnych dostępnych w serwisie streamingowym A, etc. W konsekwencji wypłacane przez Spółkę należności:

(i) nie wypełnią definicji należności, które objęte są podatkiem źródłowym w Polsce na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - Spółka nie nabywa prawa własności, czy licencji do tych treści audiowizualnych dostępnych w serwisie, sam zaś dostęp do serwisu streamingowego A nie jest objęty zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, oraz

(ii) nie wypełnia definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdyż Spółka nie nabywa prawa do używania do utworów audiowizualnych stanowiących dzieła autorskie, a jedynie prawo do dostępu do serwisu streamingowego.

8.         Stanowisko prezentowane przez Spółkę potwierdza również Komentarz do Modelowej Konwencji OECD, który co prawda nie ma mocy wiążącej, ale należy traktować go jako rodzaj wykładni autentycznej. Ramowa Konwencja OECD jest bowiem dokumentem wypracowanym na podstawie konsensusu państw - członków OECD. Sam zaś Komentarz - również wypracowany w drodze porozumienia państw członków organizacji - jest opracowaniem zawierającym informacje jak należy interpretować poszczególne postanowienia konwencji. Co ważne, każde z państw, które nie zgadza się z brzmieniem postanowienia modelowej Konwencji lub też zamierza odmiennie niż w Komentarzu interpretować postanowienia tej Konwencji ma możliwość zgłoszenia zastrzeżeń do Konwencji, które są częścią Komentarza. Z tych też przyczyn postanowienia zarówno polskiej ustawy o CIT, jak również polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania należy interpretować z uwzględnieniem postanowień Komentarza do Modelowej Konwencji OECD.

9.         W punkcie 14.4 Komentarza potwierdzono zaś, że wszelkie opłaty za prawo do dystrybucji oprogramowania nie stanowią wynagrodzenia za jego używanie, a tym samym nie są objęte definicją należności licencyjnych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem źródłowym. W punkcie 14.4 Komentarza wskazano, że:

Porozumienia między właścicielem praw autorskich do programu a pośrednikiem zobowiązanym do dystrybucji często przewidują, że dystrybutor ma prawo do rozprowadzania kopii oprogramowań bez prawa ich kopiowania. W ramach transakcji tego typu prawa nabyte w odniesieniu do praw autorskich ograniczają się jedynie do praw niezbędnych dla pośrednika handlowego umożliwiających mu dystrybucję kopii programów. W takiej transakcji dystrybutorzy płacą tylko za nabycie kopii oprogramowań, a nie za korzystanie z jakiegokolwiek prawa do korzystania z praw autorskich do oprogramowań. Dlatego w ramach transakcji, w trakcie której dystrybutor dokonuje zapłaty za nabycie i dystrybucję kopii oprogramowania (bez nabycia prawa do kopiowania tego oprogramowania), prawa dotyczące działań podejmowanych dla celów dystrybucji oprogramowań nie powinny być brane pod uwagę przy analizowaniu charakteru transakcji na potrzeby podatkowe. Wypłaty tego rodzaju powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu artykułu 7 i to niezależnie od faktu, czy rozprowadzane kopie dostarczane są na nośniku materialnym lub drogą elektroniczną (ponieważ dystrybutor nie ma prawa powielania oprogramowań), lub niezależnie od faktu, że oprogramowanie jest przedmiotem nieznacznych modyfikacji w celu ułatwienia jego zainstalowania.

10.       Jakkolwiek przytoczony fragment wprost odnosi się do dystrybucji oprogramowania komputerowego, to również należy odnieść go do opłat z tytułu dystrybucji innych rodzajów praw, a w szczególności praw do utworów audiowizualnych, które - jak w przypadku umowy pomiędzy Spółką a Kontrahentem - są dystrybuowane na takich samych zasadach jak egzemplarze oprogramowania.

11.       Dodatkowo należy również wskazać, że stanowisko Spółki przedstawione we  wniosku potwierdził już Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 19 grudnia 2019 r. (winno być: 10 grudnia 2019) (nr 0114-KDIP2-1.4010.408.2019.2.SP), która dotyczyła opłat, jakie Spółka ponosi z tytułu praw do dystrybucji dostępu do serwisu streamingowego (…). (…) i A to serwisy streamingowe działające na podobnych zasadach, przy czym (…) koncentruje się przede wszystkim na filmach i serialach, zaś A głównie dostarcza transmisje i retransmisje wydarzeń sportowych, a dodatkowo także filmy i seriale. Co więcej, oba serwisy działają na podobnych zasadach, tj. każdy z tych podmiotów ma własny serwis streamingowy działający w aplikacji należącej do każdego z tych podmiotów, na którym zamieszcza według własnego uznania wybrane przez siebie utwory umożliwiając subskrybentom dostęp do wybranych treści w czasie i miejscu przez nich wybranym. Co więcej, zakres uprawnień, jakie przysługują Spółce na podstawie umowy z A jest zbieżny z zakresem uprawnień jakie przysługują Spółce na podstawie umowy z (…). W obu przypadkach Spółka ma jedynie uprawnienie do dystrybucji samego dostępu do serwisu - odpowiednio dostępu do serwisu (…) oraz serwisu streamingowego A. Jednocześnie zarówno w przypadku umowy z (…) jak i z A  sama Spółka nie ma dostępu do treści (utworów) udostępnionych w obu serwisach, nie ma prawa do samodzielnego korzystania z tych treści, jak również Spółka nie ma prawa do udzielania sublicencji do treści zawartych w obu serwisach.

IFT-2 oraz IFT-2R

12. Zgodnie z art. 26 ust. 3a ustawy o CIT płatnicy są obowiązani przesłać informację IFT-2R w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym, w którym dokonano wypłat należności wymienionych między innymi w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Dodatkowo, na pisemny wniosek podatnika będącego nierezydentem podatkowym Polski, płatnik (Spółka) w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu wspomnianej informacji podatkowej.

13.       Powyższe informacje - zgodnie z 26 ust. 3d ustawy o CIT - sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku.

14.       Z przytoczonych regulacji wynika więc, że w przypadku gdy Spółka nie pobierałaby podatku od wypłat na rzecz A z uwagi na brak objęcia ich podatkiem źródłowym na podstawie polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania – to nadal zobowiązana byłaby do sporządzenia i przesłania kontrahentowi i organom podatkowym informacji IFT.

15.       Inaczej jednak w ocenie Spółki wygląda sytuacja, gdy Spółka nie ma obowiązku poboru podatku źródłowego z uwagi na fakt, iż wypłacane przez nią należności nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W takim przypadku wypłacając należności na rzecz A Spółka nie ma obowiązku poboru podatku nie dlatego, że stosuje zwolnienie z opodatkowania, lecz dlatego, że wypłacane przez nią należności nie są wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wynika z przedstawionych powyżej argumentów należności wypłacane przez Spółka z tytułu sprzedaży dostępu do serwisu streamingowego nie są objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jak również art. 12 ust. 3 polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W konsekwencji oznacza to, że nie musi ona również sporządzać i przesyłać informacji podatkowej IFT.

16.       Reasumując powyższe należy stwierdzić, że:

a)wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A z tytułu możliwości sprzedaży dostępu do serwisu streamingowego A nie jest objęte zakresem art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT jak również nie jest objęte zakresem definicji należności licencyjnych zawartej w art. 12 ust. 3 polsko-szwedzkiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem źródłowym,

b)w konsekwencji uznania, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz A nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, Spółka nie ma również obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ponadto Organ wskazuje, że  zgodnie ze wskazaniem we wniosku Wnioskodawcy „Niniejszy wniosek dotyczy tylko opłat ponoszonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z tytułu sprzedaży dostępu do aplikacji A abonentom Spółki, o których mowa w pkt 5 lit. b) powyżej.” Z uwagi na to, że w pkt 5 opisu stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego do którego odnosi się Wnioskodawca nie zawarto w pkt 5 lit. b, tym samym Organ przyjął, że Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji w zakresie pkt (ii) odnoszącego się do przyznania Wnioskodawcy niewyłącznego prawa do dystrybucji Usługi Kontrahenta na terytorium Polski i abonentów wskazanych w tym punkcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.