Interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.499.2022.2.RM

OpodatkowaniE transakcji wymiany opon realizowanej na terytorium Polski.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania transakcji wymiany opon realizowanej na terytorium Polski. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 9 grudnia 2022 r. (wpływ 11 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X jest jedną z największych na świecie firm(...). Zatrudnia około (…) osób i produkuje swoje produkty w (…) zakładach w (…) krajach na całym świecie. Dwa centra innowacji w (…) dążą do opracowania najnowocześniejszych produktów i usług, które wyznaczają standardy technologii i wydajności w branży.

X angażuje się w działalność w większości regionów świata. X opracowuje, produkuje, sprzedaje i dystrybuuje opony do większości zastosowań. X jest także jednym z największych na świecie operatorów komercyjnych centrów serwisowych i bieżnikowania opon.

X (...) Company („Y”) jest globalną siedzibą główną w (...). Działalność Y jest podzielona na strategiczne jednostki biznesowe („C”), tj. działalność w zakresie opon i działalność w zakresie produktów inżynieryjnych. Branża oponiarska składa się z następujących trzech regionalnych C, które są zarządzane globalnie:

‒(…),

Każdy z regionalnych C zajmuje się produkcją, dystrybucją i sprzedażą opon. Niektóre z C zapewniają również powiązane produkty i usługi, które obejmują bieżnikowanie, usługi naprawy samochodów i towary zakupione w celu odsprzedaży.

Segment opon w regionie D jest odpowiedzialny za rozwój, produkcję, sprzedaż i dystrybucję opon i powiązanych rozwiązań mobilnych dla samochodów, motocykli, ciężarówek i sprzętu budowlanego w regionie D. Segment ten eksportuje również opony do innych regionów świata.

X (…) S.A. („…” lub „Spółka”) jest spółką akcyjną (…) utworzoną i istniejącą zgodnie z prawem Wielkiego Księstwa Luksemburga z siedzibą pod adresem (...), zarejestrowaną w Luksemburskim Rejestrze Spółek Handlowych pod numerem (…).

Spółka ma swoją siedzibę w Luksemburgu, gdzie zatrudnia ponad (…) osób. Spółka ma oddział w Belgii. Ponadto Spółka, jako nierezydent, jest zarejestrowana dla celów VAT (rejestracja bezpośrednia) w prawie wszystkich krajach UE, w tym w Polsce.

Pragną Państwo potwierdzić z polskim organem ds. VAT obowiązujące traktowanie VAT niektórych dostaw, które wykonują Państwo w Polsce. Do celów obliczenia podatku VAT od takich dostaw istotne jest opisanie powiązanych przepływów handlowych i charakteru tych transakcji. W tym sensie odnoszą się Państwo do poniższych szczegółów:

Wśród innych przepływów biznesowych, Spółka świadczy również usługi wymiany opon dla międzynarodowych firm transportowych w celu zapewnienia mobilności ich flot. W związku z tym prowadzą Państwo pewną działalność gospodarczą w całej Europie o nazwie „E” (…).

Częścią tego biznesu jest to, że międzynarodowe firmy transportowe i logistyczne obsługujące paneuropejskie floty ciężarówek, mają możliwość otrzymania nowych opon montowanych na swoich ciężarówkach bez względu na to, gdzie się znajdują w całej Europie (w krajach uczestniczących - np. w Polsce), jeśli opona jest zużyta lub powinna być regularnie wymieniana z innych powodów. W takim przypadku kierowca ciężarówki udaje się do partnera serwisowego, który zdejmuje starą oponę i montuje nową oponę. Jako dostawca kompleksowego rozwiązania mobilnego, Spółka otrzymuje fakturę od partnera serwisowego za pośrednictwem swoich lokalnych oddziałów (np. w Polsce byłby to lokalny podmiot sprzedażowy „X Polska”), a następnie faktury za opony/usługi, w zależności od przypadku, dla międzynarodowych właścicieli flot.

W kontekście transakcji E dokonywanych przez Państwa, fakturowanych dla międzynarodowych przedsiębiorstw transportowych, kwalifikują Państwo takie dostawy, z punktu widzenia podatku VAT, w następujący sposób:

1)Naprawy awaryjne

Tylko usługa lub opona i usługa (usługa jest główną częścią). Wynika to z faktu, że awaria odnosi się do sytuacji awaryjnej, w której klient flotowy znajduje się w niemożności normalnego kontynuowania swojej działalności (np. przebita opona). W takim przypadku klient dzwoni do lokalnego sprzedawcy opon, aby rozwiązać nieprzewidzianą sytuację (opis na fakturze: „call out fee/breakdown call” - „opłata za wezwanie/awaria wezwanie”). Głównym celem takich dostaw jest pomoc klientom Spółki w powrocie na drogę.

Jeśli chodzi o VAT, traktują Państwo „awarie” jako usługę, ponieważ celem jest ponowne wyruszenie w drogę, a nie tylko zwykła wymiana opon. Spółka wystawia faktury za takie usługi, wskazując na fakturach numer VAT Spółki z kraju, w którym ma siedzibę VAT (tj. Luksemburga).

2)Regularne dostawy

Regularna dostawa odnosi się do przypadku, gdy Państwa klienci flotowi decydują się na wymianę opony z powodu zużycia gumy (nie ma sytuacji awaryjnej przy dokonywaniu zmiany opon, jednak odbywa się to jako środek ostrożności i ze względów bezpieczeństwa).

Z punktu widzenia podatku VAT, Państwa zdaniem, dostawa dokonywana przez Państwa na rzecz klienta kwalifikuje się jako lokalna dostawa towarów i podlega lokalnemu podatkowi VAT w kraju, w którym opony są oddawane do dyspozycji klienta. Spółka uważa, że takie dostawy opon, które są oddane do dyspozycji Państwa klienta w Polsce, podlegają polskiemu podatkowi VAT.

Większość Państwa klientów, którzy kupują opony od Państwa w Polsce (tj. regularne dostawy opon lub naprawy awarii) to osoby prawne mające siedzibę i zarejestrowane jako podatnik VAT poza Polską. Większość tych flot znajduje się więc poza granicami Polski, dlatego w większości przypadków ciężarówki, na których montowane są opony (sprzedawane za pośrednictwem lokalnych regularnych dostaw) wyjeżdżają z Polski, będąc jedynie w tranzycie w Polsce. Zazwyczaj te ciężarówki mają zagraniczne tablice rejestracyjne i przejeżdżają przez Polskę tylko ze względu na ich ogólną trasę.

Zdarzają się (rzadko) przypadki, gdy klient ma polski numer VAT, będąc flotą zlokalizowaną w Polsce.

W tym kontekście tylko niewielka część Państwa klientów odzyskuje polski podatek VAT, który pobierają Państwo za pośrednictwem regularnych deklaracji VAT w Polsce. Co do reszty, Państwa klienci (mający siedzibę i zarejestrowani jako podatnicy VAT w innych krajach UE), którzy kupują zwykłe opony w Polsce, składają wnioski o zwrot podatku VAT za pośrednictwem procedury 9 dyrektywy UE, w celu odzyskania polskiego podatku VAT, który naliczyli Państwo na swoich fakturach.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że w momencie dokonywanej dostawy z montażem - towary (opony) znajdują się na terytorium Polski, dlatego wtedy następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, tj. w Polsce.

Większość Państwa klientów (właściciele międzynarodowych flot), to osoby prawne mające siedzibę i zarejestrowane jako podatnik VAT poza Polską. Większość tych flot znajduje się więc poza granicami Polski, dlatego w większości przypadków ciężarówki, na których montowane są opony (sprzedawane za pośrednictwem lokalnych regularnych dostaw) wyjeżdżają z Polski, będąc jedynie w tranzycie w Polsce. Zazwyczaj te ciężarówki mają zagraniczne tablice rejestracyjne i przejeżdżają przez Polskę tylko ze względu na ich ogólną trasę.

Pytania ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

1)Czy dostawa opon wraz z montażem (instalacja na kołach) dokonywana na terytorium Polski na rzecz klientów (właścicieli międzynarodowych flot), kwalifikowana jest jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.)?

Czy przedmiotowa transakcja, której dominującym elementem jest dostawa opon, ale posiadająca również (mniejszą wartość) usługę montażu - powinna być uznana za usługę złożoną, na którą składa się dostawa opon wraz z usługą montażu polegającą na wymianie opon, czy też typową dostawę towarów?

2)Czy taka transakcja (towarowa lub usługowa) powinna podlegać polskiemu podatkowi VAT 23%, czy też powinna być opodatkowana w kraju przywozu (przy założeniu, że transakcja kwalifikuje się jako dostawa towarów) lub w kraju siedziby nabywcy (przy założeniu, że transakcja kwalifikuje się jako świadczenie usług)? Zakładając, że transakcja kwalifikuje się jako dostawa towarów, jednak wewnątrzwspólnotowa (w przeciwieństwie do lokalnej dostawy w Polsce), gdyż samochód ciężarowy opuszcza Polskę i w związku z tym jest zwolniony z VAT - co powinno być akceptowane jako dokumentacja potwierdzająca zwolnienie z VAT w takim szczególnym przypadku (nie istnieje CMR dla takiego kontekstu)?

Państwa stanowisko w sprawie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku

Regularna dostawa (opon), odnosi się do klientów flotowych, którzy decydują się na wymianę opon z powodu zużycia gumy/bieżnika opony. Głównym celem klienta jest posiadanie nowej opony (nie ma sytuacji awaryjnej, jednak odbywa się to jako środek ostrożności i ze względów bezpieczeństwa), nawet jeśli ta wymiana wiąże się z usługami pomocniczymi, tj. montaż. W związku z tym, Państwa zdaniem, taka dostawa kwalifikuje się jako lokalna dostawa towarów i podlega opodatkowaniu lokalnemu podatkowi VAT w kraju, w którym opony są oddane do dyspozycji klienta, w tym przypadku w Polsce i jest opodatkowana 23% VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że Państwa stanowisko dotyczy dostaw Regularnych i do tych dostaw odnosi się niniejsza interpretacja.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy:

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto, stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel). Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Jednocześnie, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przy czym wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak stosownie do cytowanego art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, do instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Jako „proste czynności” należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. Zatem, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Ponadto wskazać należy, że w obrocie gospodarczym występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zaklasyfikować do danej kategorii, bowiem składają się z kilku różnych czynności. W celu określenia, czy w danym przypadku mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym, należy zbadać, czy sprzedawca dostarcza kupującemu, rozumianemu jako przeciętny konsument, jedno świadczenie czy też kilka odrębnych. W tym kontekście za świadczenia odrębne uznaje się świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone. Przy czym ocena, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym, czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń, winna odbywać się w oparciu o to, czy wykonywane świadczenia wykazują ze sobą tak ścisłe powiązanie, że w sensie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter.

Świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej czynności, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem należy ustalić charakter realizowanego świadczenia, a tym samym zidentyfikować jego dominujące składniki.

Aby zatem móc wskazać, że określone czynności stanowią świadczenie złożone (kompleksowe), winno składać się z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie złożone składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia głównego. Pojedyncze świadczenie traktowane jest zatem jak element świadczenia kompleksowego, jeżeli cel wykonania czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez świadczenie główne oraz nie można wykonać lub wykorzystać świadczenia głównego bez czynności pomocniczej.

W konsekwencji, w przypadku świadczeń o charakterze złożonym o sposobie opodatkowania, decyduje to, czy w danych okolicznościach mamy do czynienia z jednym świadczeniem kompleksowym czy też z szeregiem jednostkowych świadczeń. Świadczenie o charakterze złożonym podlega opodatkowaniu według jednolitych zasad właściwych dla świadczenia głównego.

Podkreślić należy, że o kwalifikacji danej czynności jako dostawy towarów bądź świadczenia usług rozstrzyga każdorazowo zindywidualizowany stan faktyczny, w tym zakres i specyfika wykonywanych czynności, użytych materiałów oraz treść zawartych umów. Jedynie łączna analiza czynników takich jak m.in. przedmiot świadczenia, obowiązki stron, sposób wzajemnego rozliczenia, pozwala określić, czy wykonywane czynności powinny być traktowane jako usługa na ruchomym majątku rzeczowym, czy też jako dostawa towarów. Zatem ustalenie, czy określoną transakcję należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Z wniosku wynika, że Spółka świadczy usługi wymiany opon na rzecz międzynarodowych firm transportowych w celu zapewnienia mobilności ich flot (działalność E). Pozwala to międzynarodowym firmom transportowym i logistycznym na otrzymanie nowych opon montowanych na swoich ciężarówkach bez względu na to, w jakim państwie europejskim się znajdują (w krajach uczestniczących np. w Polsce) - zarówno w przypadku gdy opona ulegnie zużyciu jak i regularnej wymiany. W takim przypadku kierowca ciężarówki zgłasza się do partnera serwisowego, który zdejmuje starą i montuje nową oponę. Państwo, jako dostawca kompleksowego rozwiązania mobilnego, otrzymują fakturę od partnera serwisowego za pośrednictwem swoich lokalnych oddziałów (w Polsce - lokalny podmiot sprzedażowy X Polska), a następnie faktury za opony/usługi, w zależności od przypadku, dla międzynarodowych właścicieli flot.

Dokonane dostawy kwalifikują Państwo jako Naprawy awaryjne oraz jako Regularne dostawy. Naprawy awaryjne obejmują albo tylko usługę albo oponę i usługę (usługa jest główną częścią transakcji). Naprawy awaryjne są związane z sytuacją awaryjną (klient flotowy nie może kontynuować działalności np. z powodu przebitej opony. Celem takich dostaw jest pomoc klientom w powrocie na trasę. Natomiast Regularne dostawy dotyczą przypadku, gdy klienci flotowi decydują się na wymianę opony z powodu zużycia gumy (nie ma sytuacji awaryjnej, wymiana opony odbywa się z ostrożności,  ze względów bezpieczeństwa).

W momencie dokonywanej dostawy, towary (opony) znajdują się na terytorium Polski (opony są oddawane do dyspozycji klienta w Polsce). W Polsce następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Większość Państwa klientów - właściciele międzynarodowych flot, to osoby prawne mające siedzibę i zarejestrowane jako podatnik VAT poza Polską. Większość tych flot znajduje się poza granicami Polski, dlatego w większości przypadków ciężarówki, na których montowane są opony (sprzedawane za pośrednictwem lokalnych regularnych dostaw) wyjeżdżają z Polski (przejeżdżają przez Polskę tranzytem ze względu na ich ogólną trasę). Czasami zdarza się (rzadko), że klient jest flotą zlokalizowaną w Polsce i posiada polski numer VAT.

Państwa wątpliwości dotyczą opodatkowania Regularnych dostaw.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że Regularne dostawy wpisują się w dyspozycję art. 7 ust. 1 ustawy i stanowią kompleksową dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu na terytorium Polski.

Z wniosku wynika, że Regularne dostawy dotyczą sytuacji, gdy klienci flotowi ze względów bezpieczeństwa decydują się na wymianę opon (np. z powodu zużycia gumy). Kierowca ciężarówki udaje się do partnera serwisowego Spółki, który zdejmuje starą i montuje nową oponę. Opony są oddawane do dyspozycji klienta w Polsce. W momencie dokonywanej dostawy, towary (opony) znajdują się na terytorium Polski i tu następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym, z wniosku wynika, że Spółka odpowiada za realizację kompleksowego procesu wymiany opony na rzecz klienta, który obejmuje zarówno zapewnienie nowych opon jak również usług ich zamontowania w samochodzie. Klient oczekuje, że zrealizują Państwo na jego rzecz całość świadczenia (dostawę opon i usługi montażu). Opisane czynności są ze sobą powiązane i w aspekcie gospodarczym tworzą jedną całość, której rozdzielenie, miałoby sztuczny charakter. Czynności te wykonywane odrębnie i niezależnie od siebie nie stanowią dla klienta celu samego w sobie. Dopiero ich łączne zrealizowanie spełnia oczekiwania klienta flotowego. W wyniku nabywanego od Państwa świadczenia klient flotowy uzyskuje bowiem sprawny samochód, który może bezpiecznie kontynuować podróż. Przy czym, w ocenie tut. Organu, świadczeniem głównym determinującym kwalifikację dla celów podatkowych wykonywanych czynności jest dostawa nowych opon natomiast czynność ich montażu ma w analizowanym przypadku charakter pomocniczy. Klient nie osiągnąłby zamierzonego celu (sprawnego samochodu) gdyby zapewnili Państwo jedynie usługę montażu a jednocześnie nie zapewniliby nowych opon. W konsekwencji należy uznać, że świadczenie realizowane przez Państwa na rzecz klienta flotowego (Regularne dostawy) obejmujące dostawę towarów (opon) i usługi montażu stanowi świadczenie kompleksowe, które powinno być traktowane, a tym samym opodatkowane jako dostawa towarów.

Zatem skoro jak Państwo wskazali, w ramach Regularnych dostaw na terytorium Polski przenoszą Państwo na klienta prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, a towary (opony) w momencie dostawy znajdują się na terytorium Polski należy uznać, że czynności wykonywane przez Państwa na rzecz klienta wpisują się w definicję odpłatnej dostawy towarów opodatkowanej na terytorium kraju, na podstawie art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dostawę towarów (opon) dokonaną na rzecz klienta powinni Państwo opodatkować w Polsce z zastosowaniem właściwej dla danego towaru stawki podatku VAT jednakże innej niż stawka obniżona związana z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów. Wynika to z faktu, że opony nie są przedmiotem wywozu w związku z dokonaniem ich sprzedaży lecz są montowane bezpośrednio po dostawie w środku transportu jakim jest samochód ciężarowy, stanowiąc element składowy tego pojazdu i służą do realizacji usług transportowych i logistycznych wykonywanych również na terenie Polski (pojazd jest używany na terenie Polski, w tym w tranzycie).

Ponieważ z Państwa stanowiska wynika, że dostawa realizowana w ramach Regularnych dostaw kwalifikuje się jako lokalna dostawa towarów i podlega opodatkowaniu lokalnemu podatkowi VAT w Polsce we właściwej stawce (wskazali Państwo stawkę inną niż stawka 0%) stanowisko to jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).