Interpretacja indywidualna z dnia 9 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.456.2019.11.AK

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, prowadząc nadal działalność o której mowa w Zezwoleniu na terenie Strefy, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych) przyznanej w związku z inwestycjami przeprowadzonymi na podstawie Zezwolenia, do upływu okresu na jaki ustanowiona została Strefa, tj. do 31 grudnia 2026 r. lub do wcześniejszego wyczerpania limitu pomocy?

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

 1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 14 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 2 czerwca 2020 r. sygn. akt I SA/Rz 233/20 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lipca 2022 r. sygn. akt II FSK 1986/20;

 2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnychjest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 listopada 2019 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prowadząc nadal działalność o której mowa w Zezwoleniu na terenie Strefy, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych) przyznanej w związku z inwestycjami przeprowadzonymi na podstawie Zezwolenia, do upływu okresu na jaki ustanowiona została Strefa, tj. do 31 grudnia 2026 r. lub do wcześniejszego wyczerpania limitu pomocy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem, które wpłynęło 17 stycznia 2020 r.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną na podstawie prawa polskiego, podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…).

1 kwietnia 1997 r., Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”) (dalej: „Zezwolenie”). Podstawą udzielenia Zezwolenia oraz określenia jego warunków była Ustawa o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu wydania Zezwolenia.

W Zezwoleniu, poza przyjętymi w drodze rokowań warunkami dotyczącymi m.in. nakładów inwestycyjnych oraz nowo utworzonych miejsc pracy, określono również, że Zezwolenia udziela się do 6 października 2015 r.

Pismem z 25 lutego 2004 r. Spółka wniosła na podstawie art. 6 Ustawy zmieniającej z 2003 r. o zmianę zezwolenia w celu dostosowania zasad udzielania jej pomocy publicznej do przepisów przez tę ustawę wprowadzonych. Ponadto, Spółka ponownie wniosła o zmianę zezwolenia pismem z 8 sierpnia 2005 r.

Poza wyżej wskazaną kwestią dostosowania zawartych w Zezwoleniu zasad przyznawania pomocy publicznej do nowych przepisów, w powyższych wnioskach, Spółka domagała się m.in. rozszerzenia przedmiotu działalności gospodarczej objętej Zezwoleniem oraz zmiany oznaczenia przedsiębiorcy.

Decyzjami z 25 lutego 2004 r. oraz z 4 stycznia 2006 r. Minister Gospodarki częściowo uwzględnił wnioski Spółki i zmienił Zezwolenie. Zmiana Zezwolenia nie odnosiła się do daty jego obowiązywania.

Spółka nie wykorzystała do dnia składnia wniosku limitu pomocy publicznej, do którego była uprawniona w związku z inwestycjami zrealizowanymi na podstawie Zezwolenia.

Poza Zezwoleniem, Spółka uzyskała również wymienione poniżej zezwolenia, które obejmują m.in. przedmiotowo ten sam zakres działalności co Zezwolenie (z wyjątkiem zezwolenia z 2010 r.), oraz nie określają końcowej daty ich obowiązywania, w tym:

- zezwolenie z 21 stycznia 2010 r.,

- zezwolenie z 11 czerwca 2014 r. oraz

- zezwolenie z 15 czerwca 2018 r.

(dalej: Pozostałe Zezwolenia Wnioskodawcy).

Zgodnie z § 1 ust. 3 obecnie obowiązującego rozporządzenia Rady Ministrów z 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2014 r. poz. 1431 ze zm., dalej: „Rozporządzenie z 2008 r.”), Strefa działa do 31 grudnia 2026 r.

W uzupełnieniu wniosku z 13 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

 1. Spółka w dniu akcesji Polski do Unii Europejskiej posiadała status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu załącznika nr 1 do rozporządzenia nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw.

 2. W związku z inwestycjami prowadzonymi na podstawie Zezwolenia z 1 kwietnia 1997 r. Spółka nadal dysponuje niewykorzystaną pulą pomocy publicznej wygenerowaną przez poniesione do końca 2006 r. kwalifikowane koszty inwestycyjne.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym, prowadząc nadal działalność o której mowa w Zezwoleniu na terenie Strefy, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych) przyznanej w związku z inwestycjami przeprowadzonymi na podstawie Zezwolenia, do upływu okresu na jaki ustanowiona została Strefa, tj. do 31 grudnia 2026 r. lub do wcześniejszego wyczerpania limitu pomocy?

Państwa stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc nadal działalność, o której mowa w Zezwoleniu na terenie Strefy, Spółka jest uprawniona do korzystania z puli pomocy publicznej (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych) uzyskanej w związku z inwestycjami zrealizowanymi na podstawie Zezwolenia, do upływu okresu na jaki ustanowiona została Strefa (lub do wyczerpania wypracowanego limitu), tj. do 31 grudnia 2026 r.

Powyższy wniosek Spółki jest poparty wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w wyroku z 6 sierpnia 2019 r., sygn. II FSK 2725/17 (najistotniejsze fragmenty Spółka prezentuje w rozwinięciu argumentacji).

Wyrok ten dotyczy sytuacji analogicznej jak sytuacja Spółki, tj. możliwości korzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie zezwolenia, którego okres obowiązywania formalnie upłynął oraz opiera się w dużej mierze na prawomocnym rozstrzygnięciu NSA z 1 marca 2018 r., sygn. akt II GSK 5295/16.

W ślad za powyższymi wyrokami, Spółka stoi na stanowisku, że data, do której zostały wydane zezwolenia przed 2001 r., nie ma znaczenia dla terminu wykorzystania pomocy publicznej przyznanej na podstawie tych zezwoleń, jeżeli przedsiębiorcy je posiadający wystąpili o konwersję na mocy Ustawy zmieniającej z 2003 r. W takiej sytuacji, mogą oni korzystać z puli pomocy publicznej do końca terminu, na który została ustanowiona dana strefa ekonomiczna lub do wcześniejszego wykorzystania wypracowanego limitu. Zasada powinna mieć też zastosowanie do limitu pomocy publicznej (zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych), który Spółka uzyskała w związku inwestycjami na podstawie Zezwolenia. Bez znaczenia jest przy tym fakt, że Zezwolenie nie zostało formalnie zmienione w zakresie terminu obowiązywania, a określona w nim data, do której zostało wydane, już upłynęła.

Szerszą argumentację Spółka przedstawia poniżej.

Przepisy prawne dotyczące zezwoleń strefowych

W dacie wydawania Zezwolenia obowiązywała Ustawa o SSE w brzmieniu z 1997 r.

Jednakże Ustawą zmieniającą z 2000 r. modyfikacji uległy następujące (istotne z punktu widzenia wniosku i Zezwolenia) przepisy:

a)uchylono art. 16 ust. 9, który stanowił, że zezwolenia udziela się na czas oznaczony;

b)zmieniono art. 19 ust. 1 i 2 nadając im następujące brzmienie:

Art. 19. 1. Zezwolenie wygasa z upływem okresu na jaki ustanowiona została strefa, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Zezwolenie wygasa w dniu wyczerpania przysługującego przedsiębiorcy zwolnienia, o którym mowa w art. 12, i spełnienia warunków określonych w zezwoleniu.

Jednocześnie do Ustawy zmieniającej z 2000 r. wprowadzono przepis przejściowy, zgodnie z którym:

Art. 5. 1. Przedsiębiorcy, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskali zezwolenia na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, zachowują przez okres ważności zezwolenia prawo do zwolnień i preferencji podatkowych określonych w art. 12 ustawy, o której mowa w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. W zakresie zwolnień i preferencji podatkowych przysługujących przedsiębiorcom, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 12-14 i 19 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Tym samym, według powyższej ustawy zmieniającej do przedsiębiorców, których zezwolenia zostały wydane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zastosowanie miał art. 12 Ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2001 r. Przepis ten przewidywał, że dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia mogą być całkowicie zwolnione z podatku dochodowego w okresie równym połowie okresu, na jaki ustanowiona została strefa, a po tym terminie w części nie przekraczającej 50% takich dochodów.

Ustawa zmieniająca z 2003 r. wprowadziła na podstawie art. 6 możliwość wystąpienia przez przedsiębiorców posiadających zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r. z wnioskiem do ministra właściwego do spraw gospodarki o zmianę (tzw. konwersję) zezwolenia polegającą na zastosowaniu do przedsiębiorcy przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 Ustawy zmieniającej z 2003 r. (czyli wyliczania wielkości pomocy publicznej jako procentu poniesionych wydatków kwalifikowanych) w miejsce przepisów art. 12 tej ustawy w brzmieniu z 31 grudnia 2000 r.

Konsekwencje konwersji Zezwolenia

Zezwolenie Spółki zostało zmienione 25 lutego 2004 r., na podstawie wniosku Spółki z 26 stycznia 2004 r. o dostosowanie zasad udzielania jej pomocy publicznej do nowych przepisów wprowadzonych przez Ustawę zmieniającą z 2003 r. Konwersja Zezwolenia spowodowała m.in. to, że do Spółki korzystającej ze skonwertowanego Zezwolenia stosowało się przepisy Ustawy i aktów wykonawczych do tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r., a więc tak jak dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie strefowe od tej daty.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że Wnioskodawca występując z wnioskiem o zmianę (konwersję) Zezwolenia, dobrowolnie zrezygnował z warunków prowadzenia działalności gospodarczej przyznanych w Zezwoleniu na „starych zasadach”.

Skoro Wnioskodawca zgodził się „dobrowolnie” na ograniczenie/zmodyfikowanie zakresu otrzymywanej pomocy publicznej (zwolnień podatkowych) to konwersja powinna nastąpić z mocy prawa, automatycznie, i dotyczyć również zniesienia wskazanego w Zezwoleniu terminu jego obowiązywania. Jeżeli bowiem zasady przyznawania ww. zwolnień uległy zmianie, to w ślad za nimi dostosowane powinny zostać pozostałe aspekty funkcjonowania Spółki w Strefie (w tym czas obowiązywania Zezwolenia) - tak, aby nie stawiały jej w gorszej pozycji od innych podmiotów działających w Strefie.

Właśnie w powyższej kwestii stanowisko zajął NSA w wyroku z 6 sierpnia 2019 r., sygn. II FSK 2725/17, wskazując że niedopuszczalna jest sytuacja, która prowadzi do: nierównego traktowania beneficjentów, którzy z jednej strony otrzymują pomoc publiczna na jednakowych zasadach, podczas gdy z drugiej strony tylko niektórzy z nich mają możliwość jej efektywnego wykorzystania w pełnym okresie, na jaki została ustanowiona strefa, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o SSE. Oznacza to, że kierując się równością wobec prawa, które przewiduje termin obowiązywania specjalnych stref ekonomicznych do 31 grudnia 2026 r., wnioskowana zmiana zezwolenia Spółki powinna nastąpić niejako automatycznie, zmierza bowiem do umożliwienia spółce działania na terenie specjalnej strefy ekonomicznej tak długo jak pozostali beneficjenci, którym wydano zezwolenia po 1 stycznia 2001 r. i nie spowoduje zwiększenia przyznanej już spółce wysokości pomocy publicznej”.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyraźną wolą ustawodawcy, po wejściu w życie Ustawy zmieniającej z 2003 r., było ujednolicenie terminu obowiązywania zezwoleń dla wszystkich przedsiębiorców, który powinien pokrywać się z okresem na jaki zostały ustanowione strefy.

Tożsame stanowisko zajął NSA w wyroku z 1 marca 2018 r., sygn. akt II GSK 5295/16: „Rację ma skarżąca, wskazując, że celem ustawy zmieniającej z 2000 r. i ustawy zmieniającej z 2003 r. było odejście od rozróżnienia zezwoleń z uwagi na okres ich obowiązywania i zrównanie ich przez jednolite określenie daty końcowej jako daty funkcjonowania SSE”.

Ponadto, NSA w wyroku z 6 sierpnia 2019 r. stwierdził, że: „Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się we wskazywanym orzeczeniu ze stanowiskiem skarżącej, że wniosek spółki miał w istocie charakter porządkujący i formalnie potwierdzający zaistniały stan faktyczny, a jego celem nie było uzyskanie pomocy publicznej w większym wymiarze niż ten już przyznany, a jedynie usystematyzowanie zasad korzystania z pomocy publicznej w oparciu o zezwolenie nr 1”.

W związku z powyższym, do działalności Wnioskodawcy powinny mieć zastosowanie również te zasady, zgodnie z którymi zezwolenia są udzielane na czas nieoznaczony i wygasają z upływem okresu, na jaki została ustanowiona SSE.

Mając na uwadze wolę ustawodawcy, wyrażoną w sposób wyraźny w przytoczonych przepisach nowelizujących zasady prowadzenia działalności na terenach specjalnych stref ekonomicznych, należy stwierdzić, że brak jest podstaw prawnych do przyjęcia, że udzielone Wnioskodawcy Zezwolenie jest limitowane w zakresie terminu jego obowiązywania, a tym bardziej w zakresie terminu, do jakiego Wnioskodawca jest uprawniony wykorzystać przyznany mu limit dostępnej pomocy publicznej.

Niezależnie od faktu, że taki termin formalnie jest ujęty w Zezwoleniu, to od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej z 2003 r,. datą graniczną wykorzystania pomocy publicznej (zwolnienia z podatku dochodowego) jest okres na jaki została ustanowiona Strefa (tj. aktualnie do 31 grudnia 2026 r.).

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy jest on uprawniony do korzystania z puli pomocy publicznej (w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych) w związku z inwestycjami zrealizowanymi na podstawie Zezwolenia do upływu okresu na jaki ustanowiona została Strefa (lub do wyczerpania wypracowanego limitu), tj. obecnie do 31 grudnia 2026 r.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 23 stycznia 2020r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.456.2019.2.AK, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 27 stycznia 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

24 lutego 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarga wpłynęła do mnie 27 lutego 2020 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie interpretacji, oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 2 czerwca 2020 r., sygn. akt I SA/Rz 233/20 uchylił zaskarżoną interpretację.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 19 lipca 2022 r. sygn. akt II FSK 1986/20 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 19 lipca 2022 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zwrócił akta sprawy 28 listopada 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie i Naczelnym Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

 Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.