Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.500.2022.2.AA

Wnioskodawca nie będzie mieć prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę 100% podatku naliczonego od wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu osobowego udostępnianego członkowi zarządu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami związanymi z zakupem i eksploatacją samochodu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie- pismem z 21 grudnia 2022 r. (wpływ 30 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Firma (…) Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zamierza dokonać zakupu samochodu osobowego marki (...). Samochód będzie wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej w celu umożliwienia dojazdu pracowników do miejsca świadczenia pracy. Ze względu na brak dodatkowego miejsca pod miejscem siedziby, samochód będzie parkowany w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika, co zapewnić ma bezpieczniejszy sposób na garażowanie samochodu służbowego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowy samochód zostanie wzięty w leasing na podstawie umowy leasingu.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Zgodnie z danymi technicznymi samochodu opisanego we wniosku, masa całkowita wynosi poniżej 3,5 tony.

Samochód będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Wykorzystywanie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą zostanie wykluczone. Spółka swoimi działaniami dochowa należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych. Wprowadzone zostaną zabezpieczenia, dostosowane bezpośrednio do działalności przedsiębiorstwa oraz planowanego sposobu używania pojazdu.

Użytkownikiem opisanego samochodu będzie członek zarządu.

Samochód będzie wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej w celu umożliwienia dojazdu członka zarządu do miejsca świadczenia pracy. Ze względu na brak dodatkowego miejsca pod siedzibą Spółki, samochód będzie parkowany w pobliżu jego miejsca zamieszkania, co zapewnić ma bezpieczniejszy sposób na garażowanie samochodu służbowego.

Użytkownik opisanego samochodu będzie miał dowolność wyboru miejsca parkowania po zakończeniu pracy. Będzie to miało na celu zapewnienie najbezpieczniejszego sposobu na garażowanie pojazdu.

Do okoliczności potwierdzających fakt, że opisany samochód nie będzie wykorzystywany do użytku prywatnego będzie istnienie ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT.

Wnioskodawca podjął działania zmierzające do wyeliminowania możliwości używania samochodu na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które będą w stanie potwierdzić brak wykorzystywania pojazdu do użytku prywatnego członka zarządu. Do działań tych należy zaliczyć wprowadzenie regulaminu używania samochodu służbowego oraz nadzoru, który przejawiać się będzie weryfikacją ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. W regulaminie w sprawie zasad korzystania z samochodów służbowych Spółki określono, że:

‒uprawnionymi do korzystania z samochodów służbowych są Użytkownicy posiadający uprawnienia do kierowania pojazdami odpowiedniej kategorii, upoważnieni do ich użytkowania przez Spółkę na piśmie,

‒samochody służbowe są wykorzystywane przez uprawnionych do korzystania Użytkowników, wyłącznie w celu wykonywania obowiązków pracowniczych oraz zadań służbowych,

‒samochody służbowe pozostają do dyspozycji Użytkowników wyłącznie w czasie pracy lub w czasie wypełniania przez nich obowiązków na rzecz Spółki. Użytkownik nie jest uprawniony do korzystania z samochodu w czasie wolnym od pracy lub w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą,

‒obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu spoczywa na Użytkownikach.

Do działań zabezpieczających korzystanie z samochodu służbowego należy zaliczyć określony w regulaminie warunek, zgodnie z którym ewidencja przebiegu pojazdu oraz nadzór nad przestrzeganiem warunków Regulaminu podlega zatwierdzeniu.

Nad użytkowaniem pojazdu będzie istniał nadzór. Ze względu na fakt, że to członek zarządu będzie jego użytkownikiem będzie działać zgodnie ze wskazanym regulaminem oraz stosować będzie kilometrówkę, która służyć będzie wskazaniu odpowiednich tras. Dodatkowo ewidencja ta podlegać będzie odpowiednemu zatwierdzeniu, przez co zarówno on sam będzie mógł prowadzić nadzór nad użytkowaniem pojazdu, gromadząc jednocześnie odpowiednie dowody użytkowania zgodnego z przeznaczeniem.

Spółka będzie prowadzić ewidencję przebiegu opisanego pojazdu.

Działania wprowadzone przez Spółkę wykluczą użycie pojazdu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Wprowadzenie regulaminu określi konkretne warunki używania samochodu służbowego. Prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu oraz nadzór nad rzeczoną ewidencją również wykluczą użycie samochodu służbowego do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą.

Spółka złoży do naczelnika urzędu skarbowego informację, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy o VAT.

Pytanie

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu na podstawie przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. nr 177 poz. 1054 ze zm. - dalej „ustawa o VAT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku pytania odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te wykorzystywane są wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Ograniczenia tego nie stosuje się w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Wnioskodawca podjął działania, o których mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem ograniczenie określone w art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie będzie miało zastosowania w jego sprawie

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy o VAT:

„Pojazdy samochodowe uznawane są za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne”.

Wnioskodawca podjął działania zmierzające do wyeliminowania możliwości używania samochodu na potrzeby inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, które będą w stanie potwierdzić brak wykorzystywania pojazdu do użytku prywatnego pracownika. Do działań tych należy zaliczyć wprowadzenie regulaminu używania samochodu służbowego oraz nadzoru, który przejawiać się będzie weryfikacją ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Spółka swoimi działaniami dochowa należytej staranności, aby wykluczyć możliwość użycia pojazdu do celów prywatnych, o czym świadczyć mają przytoczone powyżej podjęte kroki. Wprowadzone zabezpieczenia zostały dostosowane bezpośrednio do działalności przedsiębiorstwa oraz planowanego sposobu używania pojazdu, o którym mowa w opisie zdarzenia przyszłego

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 10 marca 2015 r. (sygn. I SA/Wr 36/15) stwierdził, że: „przepisy ustawy nie określają jednak w jaki sposób podatnik ma zapewnić swojej firmie wyeliminowania użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Wskazać jednak należy, że przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów”.

W wyroku WSA we Wrocławiu z 10 marca 2015 r. (sygn. I SA/Wr 35/15) Organ stwierdził, że: „chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalna gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika”.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, samochód wykorzystywany będzie celem dojazdu pracownika do pracy. Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę fakt, że pracownik wykonuje pracę w sporej odległości od siedziby pracodawcy, a miejsca parkingowe znajdujące się przy siedzibie pracodawcy nie zapewniają odpowiednich warunków do garażowania samochodu - racjonalne jest umożliwienie korzystania pracownikowi z samochodu służbowego, o którym mowa w opisie stanu przyszłego, przy jednoczesnym umożliwieniu mu garażowania wspomnianego auta w pobliżu jego miejsca zamieszkania.

Zauważyć należy, że dopóki mamy do czynienia z tzw. „czynnikiem ludzkim” zawsze istnieje potencjalne zagrożenie, że dany pojazd może zostać wykorzystany do celów innych niż związane z działalnością gospodarczą spółki. Natomiast w przytoczonym już wcześniej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 10 marca 2015 r. (sygn. I SA/Wr 35/15) Organ stwierdził, że: „okoliczności tej nie da się całkowicie wyeliminować, chodzi zatem jedynie o stworzenie takich mechanizmów i wprowadzenie takich zasad używania pojazdów, które dadzą maksymalną gwarancję wykorzystania ich wyłącznie w działalności gospodarczej podatnika”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)  nabycia towarów i usług,

b)  dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy o VAT.

W kwestii prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących pojazdów samochodów ustawa zawiera szereg przepisów szczególnych. W tym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę na art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym:

w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy:

do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1.nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

2.używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

3.nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, zgodnie z ww. regulacjami, podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością, np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Od zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 i ust. 2 występują jednakże wyjątki.

Na podstawie ust. 3 ww. artykułu:

przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 ustawy:

pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Należy zauważyć, że przepis art. 86a ust. 4 ustawy wskazuje na istnienie dwóch grup pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W pierwszej grupie (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy) mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie z reguły do użytku prywatnego, jednakże pojazdy te mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy, motocykl). Z tych też względów – dla celów pełnego odliczania VAT – fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W konsekwencji, w celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

‒sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania wyklucza ich użycie do celów prywatnych,

‒wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W drugiej grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej (zgodnie z art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy) mieszczą się natomiast pojazdy samochodowe, których konstrukcja wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Jednakże w tej grupie pojazdów nie ma samochodów osobowych.

Jak wynika z art. 86a ust. 9 ustawy:

do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

a.klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

b.z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;

2.pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

3.pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

a.agregat elektryczny/spawalniczy,

b.do prac wiertniczych,

c.koparka, koparko-spycharka,

d.ładowarka,

e.podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

f.żuraw samochodowy

‒ jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 12 ustawy:

podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami, nie później jednak niż w dniu przesłania ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3.

Przez „poniesienie wydatku” należy rozumieć dokonanie wpłaty zaliczki na poczet zakupu towaru czy usługi lub też nabycie towaru czy usługi, w zależności od tego, która z tych sytuacji wystąpiła jako pierwsza.

Na mocy art. 86a ust. 13 ustawy:

w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od pierwszego dnia miesiąca, w którym podatnik złoży tę informację.

Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 2 pkt 34 ustawy:

przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy będzie Państwu przysługiwać prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu na podstawie art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w zw. z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Należy zaznaczyć, że kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z interpretacją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN przez pojęcie „wyłącznie” należy rozumieć „tylko” oraz „jedynie”. Przy definiowaniu słowa „wyłącznie” mogą być również pomocne synonimy tego słowa, wśród których wskazuje się: absolutnie; bezwzględnie; całkowicie; jedynie; tylko; zupełnie. Zatem możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach, dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi dotyczy tylko tych pojazdów, które przeznaczone są jedynie do wykonywania czynności służbowych, tym samym nie są wykorzystywane, choćby przejściowo, w inny sposób.

Dla celów pełnego odliczania VAT fakt wykorzystywania pojazdów wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz przywołanych regulacji prawnych prowadzi do stwierdzenia, że opisany przez Państwa sposób użytkowania samochodu nie wyklucza użycia go do celów niezwiązanych z Państwa działalnością gospodarczą. Wskazali Państwo, że wprowadzą zabezpieczenia dostosowane bezpośrednio do działalności przedsiębiorstwa oraz planowanego sposobu używania pojazdu. Jednak dopuszczenie możliwości parkowania samochodu służbowego przez członka zarządu w pobliżu miejsca zamieszkania, a więc bezpośrednia dostępność tego samochodu, stwarza możliwość wykorzystania go do celów prywatnych. Wprowadzenie przez Państwa regulaminu używania samochodu służbowego, nie jest równoznaczne ze stworzeniem przez Państwa stosownej procedury użytkowania tego pojazdu, która wykluczy potencjalne użycie go do celów prywatnych. Wprowadzone przez Państwa zasady mogą co prawda zniechęcać do używania samochodu służbowego do celów prywatnych, natomiast nie są w stanie w rzeczywiści wyeliminować takiego wykorzystania samochodu dla celów prywatnych, z uwagi na jego dostępność w miejscu zamieszkania członka zarządu.

Podjęte przez Państwa działania, mające na celu wykluczenie użycia samochodu służbowego przez członka zarządu do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. istnienie ewidencji przebiegu, wprowadzenie regulaminu używania samochodu służbowego oraz weryfikacja ewidencji przebiegu pojazdu, nie potwierdzają obiektywnie, że opisany samochód służbowy, będzie wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, bez możliwości użycia go do celów prywatnych, w sytuacji gdy będzie parkowany przez członka zarządu w pobliżu jego miejsca zamieszkania.

Ponadto nie sposób uznać za przejazdy służbowe dojazdu członka zarządu z miejsca zamieszkania do miejsca świadczenia pracy. W ten sposób zaspokajane są przede wszystkim potrzeby prywatne użytkownika samochodu, gdyż to członek zarządu ma zadbać o to, w jaki sposób dotrze do miejsca realizacji swoich obowiązków służbowych, bez względu na odległość miejsca zamieszkania od miejsca świadczenia pracy. Nie mają Państwo obowiązku zapewnienia członkowi zarządu transportu z pracy i do pracy. Jeżeli jednak dobrowolnie ułatwiają Państwo dotarcie z miejsca zamieszkania do miejsca pracy, poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, niewątpliwie mamy wówczas do czynienia ze świadczeniem na rzecz członka zarządu. Ponieważ określenie sposobu, w jaki członek zarządu stawia się do pracy nie należy do sfery Państwa działalności gospodarczej (jest to prywatna sprawa członka zarządu), zatem przekazanie przez samochodu na ten cel zaspokaja osobiste potrzeby członka zarządu korzystającego z samochodu. Użytkowanie samochodu służbowego w celu dojazdu do miejsca świadczenia pracy przez członka zarządu, stanowi wykorzystywanie tego pojazdu do celów innych niż Państwa działalność gospodarcza.

Z uwagi na powyższe należy stwierdzić, że opisany samochód osobowy, parkowany w pobliżu miejsca zamieszkania jego użytkownika oraz wykorzystywany przez niego w celu dojazdu do miejsca świadczenia pracy, nie będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy.

Tym samym, nie będą Państwo mieli prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę 100% podatku naliczonego, od wydatków związanych z zakupem i eksploatacją samochodu osobowego udostępnianego członkowi zarządu.

W konsekwencji, będzie Państwu przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego od ww. wydatków, dotyczących opisanego samochodu osobowego.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa we wniosku wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego tut. Organ wyjaśnia, że wskazane wyroki zostały potraktowane jako element Państwa argumentacji, są to jednak rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowań w konkretnej, indywidualnej sprawie, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).